בראשית
/26:1 און עס איז געװען אַ הונגער אין לאַנד, אַחוץ דעם ערשטן הונגער װאָס אין לאַנד
די טעג פון אברהם. און יצחק איז געגאַנגען צו אבֿימֶלֶך דעם מלך פֿון דער שטאָט
פּלִשתּים ביז גֶרֶר.
/26:2 און גאָט האָט זיך באַװיזן צו אים, און האָט געזאָגט: נידער ניט אַראָפּ קײן מִצרַיִם; וואוינען
אין דעם לאַנד וואָס איך וועל זאָגן דיר:
/26:3 װױנט אָן אין דעם דאָזיקן לאַנד, און איך װעל זײַן מיט דיר, און װעל דיך בענטשן; פֿאַר
צו דיר, און צו דײַן זאָמען, װעל איך געבן אַלע די דאָזיקע לענדער, און איך
װעל טאָן די שבועה װאָס איך האָב געשװאָרן דײַן פֿאָטער אַבֿרהמען;
/26:4 און איך װעל מערן דײַן זאָמען װי די שטערן פֿון הימל, און װעל מאַכן
געבן צו דיין זאָמען אַלע די לענדער; און אין דײַן זאָמען װעלן אַלע
פעלקער פון דער ערד זאָל זיין ברוך;
/26:5 װײַל אבֿרהם האָט צוגעהערט צו מײַן קָול, און האָט געהיט מײַן היטונג
געבאָט, מײַנע געזעצן, און מײַנע געזעצן.
/26:6 און יצחק איז געזעסן אין גרר;
/26:7 און די מענער פֿון אָרט האָבן אים געפֿרעגט פֿון זײַן װײַב; און ער האָט געזאָגט: זי איז מײַן
שװעסטער, װאָרום ער האָט מורא געהאַט צו זאָגן: זי איז מײַן װײַב; טאָמער, האָט ער געזאָגט, די מענטשן פֿון
דער אָרט זאָל מיך טייטן פאַר רבקה; ווייל זי איז געווען שיין צו קוקן אויף.
/26:8 און עס איז געװען, װען ער איז דאָרטן געװען אַ לאַנגע צײַט, איז אבֿימֶלֶך
דער מלך פֿון די פּלשתּים האָט אַרױסגעקוקט אין אַ פֿענצטער, און האָט געזען, ערשט
יצחק האט זיך געשפירט מיט זיין ווייב רבקה.
/26:9 און אבֿימֶלֶך האָט גערופֿן יצחקן, און האָט געזאָגט: זע, זי איז אַװדאי דײַן.
װײַב: און װי האָסטו געזאָגט: זי איז מײַן שװעסטער? און יצחק האָט צו אים געזאָגט:
װײַל איך האָב געזאָגט: טאָמער װעל איך שטאַרבן פֿאַר איר.
/26:10 האָט אבֿימֶלֶך געזאָגט: װאָס האָסטו דאָס געטאָן צו אונדז? איינער פון די
מענטשן זאלן לייכט האָבן ליגנעריש מיט דיין פרוי, און איר זאָל האָבן
געבראכט שולד אויף אונדז.
/26:11 און אבֿימֶלֶך האָט באַפֿױלן זײַן גאַנצן פֿאָלק, אַזױ צו זאָגן: דער װאָס רירט דעם דאָזיקן מאַן
אָדער זײַן װײַב זאָל טײטן געטײט װערן.
/26:12 האָט יצחק פֿאַרזײט אין יענעם לאַנד, און האָט באַקומען אין יענעם יאָר אַ יאָר
הונדערט מאָל, און גאָט האָט אים געבענטשט.
/26:13 און דער מאַן איז געװאָרן גרױס, און איז אַװעקגעגאַנגען, און איז געװאַקסן ביז ער איז געװאָרן שטאַרק
גרויס:
/26:14 װאָרום ער האָט געהאַט אַ אײגנטום פֿון שאָף, און אַ אײגנטום פֿון רינדער, און גרױסע
און די פּלשתּים האָבן אים מקנא געווען.
/26:15 פֿאַר אַלע ברונעם װאָס זײַן פֿאָטערס קנעכט האָבן געגראָבן אין די טעג פֿון
זײַן פֿאָטער אבֿרהם, די פּלשתּים האָבן זײ פֿאַרהאַלטן, און זײ אָנגעפֿילט
מיט ערד.
/26:16 האָט אבֿימֶלֶך געזאָגט צו יצחקן: גײ פֿון אונדז; װאָרום דו ביסט אַ סך שטאַרקער
ווי מיר.
/26:17 און יצחק איז אַװעקגעגאַנגען פֿון דאָרטן, און האָט אױפֿגעשטעלט זײַן געצעלט אין טאָל גרר.
און דאָרטן געזעסן.
/26:18 און יצחק האָט װידער געגראָבן די װאַסער־ברונען װאָס זײ האָבן געגראָבן אין דעם
טעג פֿון זײַן פֿאָטער אַבֿרהם; װאָרום די פּלשתּים האָבן זײ נאָכגעהאַלטן
און ער האָט גערופֿן זײערע נעמען נאָך די נעמען מיט װאָס
זײַן פֿאָטער האָט זײ גערופֿן.
/26:19 און יצחקס קנעכט האָבן געגראָבן אין טאָל, און האָבן דאָרטן געפֿונען אַ ברונעם פֿון
ספּרינגינג וואַסער.
/26:20 און די פּאַסטוכער פֿון גרר האָבן געקריגט מיט יצחקס פּאַסטוכער, אַזױ צו זאָגן:
װאַסער איז אונדזער, און ער האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון דעם ברונעם עסק; ווייַל זיי
האָט זיך מיט אים געשטרעבט.
/26:21 און זײ האָבן געגראָבן אַן אַנדערן ברונעם, און אױך דערױף האָבן זײ געקריגט, און ער האָט גערופֿן
זײַן נאָמען סִטְנָא.
/26:22 און ער האָט זיך דערװעקט פֿון דאָרטן, און האָט געגראָבן אַן אַנדערן ברונעם; און פֿאַר דעם זיי
און ער האָט גערופֿן דעם נאָמען רחבות; און ער האָט געזאָגט: אַצונד
גאָט האָט אונדז געמאַכט אָרט, און מיר װעלן פֿרוכטן אין לאַנד.
/26:23 און ער איז אַרױפֿגעגאַנגען פֿון דאָרטן קײן באר־שבע.
/26:24 און גאָט האָט זיך באַװיזן צו אים אין דער זעלביקער נאַכט, און האָט געזאָגט: איך בין דער גאָט פֿון
אבֿרהם דײַן פֿאָטער: זאָלסט ניט מורא האָבן, װאָרום איך בין מיט דיר, און װעל דיך בענטשן,
און מערט דײַן זאָמען פֿון װעגן מײַן קנעכט אַבֿרהמען.
/26:25 און ער האָט דאָרטן געבױט אַ מזבח, און האָט גערופֿן צו דעם נאָמען פֿון גאָט, און
האָט דאָרטן אױפֿגעשטעלט זײַן געצעלט, און דאָרטן האָבן יצחקס קנעכט געגראָבן אַ ברונעם.
/26:26 און אַבֿימֶלֶך איז געגאַנגען צו אים פֿון גֵרֵר, און אַחוזָת, אײנער פֿון זײַנע פֿרײַנט.
און פיכול דער הויפט-פירער פון זיין חיל.
/26:27 און יצחק האָט צו זײ געזאָגט: פֿאַר װאָס קומט איר צו מיר, װײַל איר האָט מיך פֿײַנט;
און האָבן מיך געשיקט פֿון דיר?
/26:28 האָבן זײ געזאָגט: פֿאַרװאָס האָבן מיר געזען אַז גאָט איז מיט דיר, און מיר
האָט געזאָגט: זאָל איצט זײַן אַ שבועה צװישן אונדז, צװישן אונדז און צװישן דיר, און
לאָמיר מאַכן אַ בונד מיט דיר;
/26:29 אַז דו װעסט אונדז ניט שאַטן, אַזױ װי מיר האָבן דיך ניט אָנגערירט, און אַזױ װי מיר
האָבן דיר גאָרנישט געטאָן נאָר גוטס, און האָבן דיך אַװעקגעשיקט בשלום.
דו ביסט אַצונד דער ברוך פֿון גאָט.
/26:30 און ער האָט פֿאַר זײ געמאַכט אַ יום־טובֿ, און זײ האָבן געגעסן און געטרונקען.
/26:31 און זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי, און האָבן געשװאָרן אײנער צום אַנדערן
יצחק האָט זײ אַװעקגעשיקט, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון אים בשלום.
/26:32 און עס איז געװען אין יענעם טאָג, זײַנען געקומען יצחקס קנעכט, און האָבן דערצײלט.
אים װעגן דעם ברונעם װאָס זײ האָבן געגראָבן, און צו אים געזאָגט: מיר
האָבן געפונען וואַסער.
/26:33 און ער האָט זי גערופֿן שבֿע; דרום איז דער נאָמען פֿון דער שטאָט באר־שבע
ביז הײַנטיקן טאָג.
/26:34 און עֵשָׂו איז געװען פֿערציק יאָר אַלט, װען ער האָט גענומען צו אַ װײַב יהודית די טאָכטער פֿון
בערי דעם חתי, און בשמת די טאָכטער פֿון אילון דעם חתי.
/26:35 װאָס זײַנען געװען פֿאַר יצחקן און פֿאַר רבקהן אַ טרויער.
