בראשית
/24:1 און אבֿרהם איז אַלט געװען, און געשלאָגן פֿון עלטער, און גאָט האָט געבענטשט
אברהם אין אַלע זאכן.
/24:2 און אבֿרהם האָט געזאָגט צו זײַן עלטסטן קנעכט פֿון זײַן הױז, װאָס הערשט
אַלץ װאָס ער האָט געהאַט, לײג, איך בעט דיך, דײַן האַנט אונטער מײַן דיך.
/24:3 און איך װעל דיך מאַכן שװערן בײַ יהוה דעם גאָט פֿון הימל, און דעם גאָט.
פֿון דער ערד, אַז דו זאָלסט ניט נעמען אַ װײַב צו מײַן זון פֿון דעם
טעכטער פֿון די כנענים, װאָס איך װױן צװישן זײ.
/24:4 אָבער זאָלסט גײן צו מײַן לאַנד, און צו מײַן משפּחה, און נעמען אַ װײַב.
צו מיין זון יצחק.
/24:5 האָט דער קנעכט צו אים געזאָגט: טאָמער װעט די פֿרױ ניט זײַן
גרייט מיר נאכגיין צו דעם דאזיקן לאנד, מוז איך צוריקברענגען דיין זון
צו דעם לאַנד פֿון וואַנען דו ביסט געקומען?
/24:6 האָט אבֿרהם צו אים געזאָגט: היט אײַך, אַז דו ברענג ניט מײַן זון
אַהין ווידער.
/24:7 יהוה דער גאָט פֿון הימל, װאָס האָט מיך גענומען פֿון מײַן פֿאָטערס הױז, און פֿון
דאָס לאַנד פֿון מײַן משפּחה, און װאָס האָט צו מיר גערעדט, און װאָס האָט מיר געשװאָרן,
אַזױ צו זאָגן: דײַן זאָמען װעל איך געבן דאָס דאָזיקע לאַנד; ער זאָל שיקן זײַן מלאך
פֿאַר דיר, און זאָלסט נעמען אַ װײַב צו מײַן זון פֿון דאָרטן.
/24:8 און אױב די פֿרױ װעט ניט װעלן נאָך דיר נאָכקומען, װעסטו זײַן
לאָזט אױס פֿון דעם מײַן שבועה: נאָר ברענג ניט אַהין מײַן זון מער.
/24:9 און דער קנעכט האָט אַרײַנגעטאָן זײַן האַנט אונטערן דיך פֿון זײַן האַר אבֿרהמען, און
האָט אים געשװאָרן װעגן דעם ענין.
/24:10 און דער קנעכט האָט גענומען צען קעמלען פֿון די קעמלען פֿון זײַן האַר
אוועקגעגאנגען; װאָרום דאָס גאַנצע פֿאַרמעג פֿון זײַן האַר איז געװען אין זײַן האַנט, און ער
איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַװעק קײן מְסוֹפּוֹטַמִיע, צו דער שטאָט נָחור.
/24:11 און ער האָט געמאַכט קניען זײַנע קעמלען אױסן שטאָט בײַם װאַסער ברונעם
אין דער צייט פון אָוונט, אַפֿילו די צייט וואָס פרויען גיין אויס צו ציען
וואַסער.
/24:12 האָט ער געזאָגט: יהוה, גאָט פֿון מײַן האַר אַבֿרהמען, שיק מיר, איך בעט דיך, גוטס.
גײַסט הײַנטיקן טאָג, און טאָן חן צו מײַן האַר אַבֿרהמען.
/24:13 זע, איך שטײ דאָ בײַם ברונעם װאַסער; און די טעכטער פֿון די מענטשן
פון דער שטאָט קומען אויס צו ציען וואַסער:
/24:14 און עס זאָל זײַן, די מײדל װאָס איך װעל זאָגן צו װאָס איך װעל זאָגן: לאָז אַראָפּ
דײַן קרוג, איך בעט דיך, איך זאָל טרינקען; און זי וועט זאָגן: טרינקען,
און איך װעל אױך געבן דײַנע קעמלען טרינקען; זאָל זײַן די װאָס דו
האָסט באַשטימט פֿאַר דײַן קנעכט יצחק; און דערמיט װעל איך װיסן אַז דו
האָסט געטאָן חֶסד צו מיין האַר.
/24:15 און עס איז געװען, אײדער ער האָט געענדיקט רעדן, ערשט רבקה.
איז אַרױסגעקומען װאָס איז געבאָרן געװאָרן צו בתואל דעם זון פֿון מילכה, דער װײַב פֿון נחורן,
אברהמס ברודער, מיט איר קרוג אויף איר אַקסל.
/24:16 און די מײדל איז געװען זײער שײן צו זען, אַ בתולה, און קײנער האָט ניט געהאַט
און זי האָט אַראָפּגענידערט צום ברונעם, און האָט אָנגעפֿילט איר קרוג
געקומען אַרויף.
/24:17 איז דער קנעכט איר געלאָפֿן אַנטקעגן, און האָט געזאָגט: לאָמיך, איך בעט דיך, טרינקען אַ
ביסל וואַסער פון דיין קרוג.
/24:18 האָט זי געזאָגט: טרינק, מײַן האַר, און זי האָט זיך געאײַלט און האָט אַראָפּגעלאָזט איר קרוג.
אויף איר האַנט, און האָט אים געגעבן טרינקען.
/24:19 און אַז זי האָט אים פֿאַרענדיקט טרינקען, האָט זי געזאָגט: פֿאַר װאַסער װעל איך שעפּן
אױך דײַנע קעמלען, ביז זײ האָבן געטרונקען.
/24:20 און זי האָט זיך געאײַלט, און האָט אױסגעלײדיקט איר קרוג אין טראָג, און איז װידער געלאָפֿן.
צו דעם ברונעם צו ציען וואַסער, און האָט געצויגן פֿאַר אַלע זיינע קעמלען.
/24:21 און דער מאַן, װאָס האָט זיך געװוּנדערט אױף איר, האָט געשװיגן, צו װיסן צי גאָט האָט געהאַט
געמאכט זיין רייזע בליענדיק אָדער נישט.
/24:22 און עס איז געװען, װי די קעמלען האָבן געטרונקען, האָט דער מאַן גענומען
אַ גאָלדענעם אױרינגל פֿון אַ האַלבן שקל, און צו איר צװײ בענדלעך
הענט פֿון צען שקל אַ וואָג גאָלד;
/24:23 האָט ער געזאָגט: וועמענס טאָכטער ביסטו? זאָג מיר, איך בעט דיך: איז דאָרטן אָרט
אין דײַן פֿאָטערס הױז פֿאַר אונדז צו װױנען?
/24:24 און זי האָט צו אים געזאָגט: איך בין די טאָכטער פֿון בתואל דעם זון פֿון מילכה;
װאָס זי האָט געבאָרן נָחורן.
/24:25 האָט זי אױך צו אים געזאָגט: מיר האָבן גענוג שטרוי און סײַ פֿײַער, און
פּלאַץ צו לאָזשע אין.
/24:26 און דער מאַן האָט זיך אַראָפּגעבױגן דעם קאָפּ, און זיך געבוקט צו גאָט.
/24:27 האָט ער געזאָגט: געלויבט איז יהוה דער גאָט פֿון מײַן האַר אַבֿרהמען, װאָס האָט ניט
איך בין פֿאַרמאַכט מיין האר פון זיין רחמנות און זיין אמת: איך בין אין דעם וועג,
גאָט האָט מיך געבראַכט צום הױז פֿון מײַן האַרס ברידער.
/24:28 און די מײדל איז געלאָפֿן, און האָט זײ דערצײלט פֿון איר מוטערס הױז די דאָזיקע זאַכן.
/24:29 און רבקה האָט געהאַט אַ ברודער, און זײַן נאָמען איז געװען לָבָן, און לָבָן איז אַרױסגעלאָפֿן.
צו דעם מענטש, צום ברונעם.
/24:30 און עס איז געװען, װי ער האָט געזען דעם אױרינגעלע און די בענדלעך אױף זײַן האַנט
שװעסטערס הענט, און װי ער האָט געהערט די װערטער פֿון זײַן שוועסטער רבקה,
אַזוי צו זאָגן: אַזוי האָט צו מיר געזאָגט דער מענטש; אַז ער איז געקומען צו דעם מענטשן; און,
אט איז ער געשטאנען בײ די קעמלען בײם ברונעם.
/24:31 האָט ער געזאָגט: קום אַרײַן, געבענטשט פֿון גאָט; פֿאַר װאָס שטײסטו
אָן? װאָרום איך האָב צוגעגרייט דאָס הױז, און אַ פּלאַץ פֿאַר די קעמלען.
/24:32 איז דער מאַן אַרײַן אין הױז, און ער האָט אױסגעגורט זײַנע קעמלען, און האָט געגעבן
שטרוי און שפּײַז פֿאַר די קעמלען, און װאַסער צו װאַשן זײַנע פֿיס, און די
מענטשן ס פֿיס וואָס זענען געווען מיט אים.
/24:33 און עס איז געשטעלט פֿאַר אים פֿלײש צו עסן, אָבער ער האָט געזאָגט: איך װעל ניט עסן.
ביז איך האָב דערצײלט מײַן אַרבעט. האָט ער געזאָגט: רעד װײַטער.
/24:34 האָט ער געזאָגט: איך בין אבֿרהמס קנעכט.
/24:35 און גאָט האָט שטאַרק געבענטשט מײַן האַר; און ער איז געווארן גרויס: און
ער האָט אים געגעבן שאָף, און רינדער, און זילבער, און גאָלד, און
קנעכט, און דינסטן, און קעמלען, און אייזלען.
/24:36 און שׂרה, מײַן האַרס װײַב, האָט געבאָרן מײַן האַר אַ זון, װען זי איז געװען אַלט
צו אים האָט ער געגעבן אַלץ װאָס ער האָט.
/24:37 און מײַן האַר האָט מיך געלאָזט שװערן, אַזױ צו זאָגן: זאָלסט ניט נעמען צו מײַן װײַב.
דער זון פֿון די טעכטער פֿון די כּנַעֲני, װאָס איך װױן אין זײער לאַנד.
/24:38 אָבער זאָלסט גײן צו מײַן פֿאָטערס הױז, און צו מײַן משפּחה, און נעמען אַ
פרוי צו מיין זון.
/24:39 און איך האָב געזאָגט צו מײַן האַר: טאָמער װעט די פֿרױ ניט נאָכקומען מיט מיר.
/24:40 און ער האָט צו מיר געזאָגט: גאָט, װאָס איך גײ פֿאַר אים, װעט שיקן זײַן מלאך.
מיט דיר, און דערלויבן דיין וועג; און זאָלסט נעמען אַ װײַב פֿאַר מײַן זון
מײַן משפּחה און פֿון מײַן פֿאָטערס הױז:
/24:41 דענצמאָל װעסטו קלאָר װערן פֿון דער דאָזיקער מײַן שבועה, װען דו װעסט קומען צו מײַן שבועה.
קרובים; און אױב זײ געבן דיר ניט אײנס, װעסט איר װערן קלאָר פֿון מײַן
שבועה.
/24:42 און איך בין הײַנט געקומען צום ברונעם, און איך האָב געזאָגט: יהוה, גאָט פֿון מײַן האַר
אַבֿרהם, אױב אַצונד װעסטו גליקלעך זײַן מײַן װעג װאָס איך גײן;
/24:43 זע, איך שטײ בײַם ברונעם װאַסער; און עס װעט זײַן
אַז די בתולה גײט אַרױס צו ציען װאַסער, און איך זאָג צו איר: גיב מיר, איך
בעט דיך, אַ ביסל וואַסער פון דיין קרוג צו טרינקען;
/24:44 און זי האָט צו מיר געזאָגט: דו טרינקט אי, און איך װעל אױך ציען פֿאַר דײַנע קעמלען.
זאָל דאָס זײַן די פֿרױ װאָס גאָט האָט באַשטימט פֿאַר מיר
בעל ס זון.
/24:45 און אײדער איך האָב געענדיקט רעדן אין מײַן האַרצן, ערשט רבקה איז אַרױס
מיט איר קרוג אויף איר אַקסל; און זי איז אַראָפּגעגאַנגען צום ברונעם
האָט געצויגן וואַסער, און איך האָב צו איר געזאָגט: לאָמיך טרינקען, איך בעט דיך.
/24:46 און זי האָט זיך געאײַלט, און האָט אַראָפּגעלאָזט איר קרוג פֿון איר אַקסל, און
האָט געזאָגט: טרינקען, און איך װעל אױך געבן דײַנע קעמלען טרינקען; אַזױ האָב איך געטרונקען, און זי
האָט אויך געמאַכט טרינקען די קעמלען.
/24:47 און איך האָב זי געפֿרעגט, און איך האָב געזאָגט: װעמעס טאָכטער ביסטו? האָט זי געזאָגט: דער
די טאָכטער פֿון בתואל דעם זון פֿון נָחור, װאָס מילכה האָט אים געבאָרן, און איך האָב געטאָן
דאָס אױרינגעלע אױף איר פּנים, און די בענד אױף אירע הענט.
/24:48 און איך האָב מיך אַראָפּגעבױגן, און מיך געבוקט צו גאָט, און געבענטשט גאָט.
גאָט פֿון מײַן האַר אַבֿרהמען, װאָס האָט מיך געבראַכט אױף דעם ריכטיקן װעג צו נעמען מײַן
האַרס ברודערס טאָכטער צו זײַן זון.
/24:49 און אַצונד, אױב איר װילט טאָן מיט מײַן האַר חן און אמת, זאָג מיר;
ניט, זאָג מיר; כּדי איך זאָל זיך אומקערן צו דער רעכטער האַנט, אָדער צו דער לינקער.
/24:50 האָבן געענטפֿערט לָבָן און בתואל, און געזאָגט: די זאַך גײט פֿון דעם
האר: מיר קענען ניט רעדן צו דיר שלעכט אָדער גוט.
/24:51 זע, רבקה איז פֿאַר דיר, נעם זי, און גײ, און זאָל זײַן דײַן
די װײַב פֿון האַרס זון, אַזױ װי גאָט האָט גערעדט.
/24:52 און עס איז געװען, װי אבֿרהמס קנעכט האָט געהערט זײערע װערטער, האָט ער
האָט זיך געבוקט צו גאָט, זיך געבוקט צו דער ערד.
/24:53 און דער קנעכט האָט אַרױסגעצױגן זילבערנע זאַכן, און גאָלדענע זאַכן, און
מלבושים, און האָט זיי געגעבן צו רבקהן; ער האָט אויך געגעבן צו איר ברודער און צו
איר מוטער טײַערע זאַכן.
/24:54 און זײ האָבן געגעסן און געטרונקען, ער און די מענער װאָס מיט אים, און
פארבליבן א גאנצע נאכט; און זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי, און ער האָט געזאָגט: שיק מיר
אוועק צו מיין האר.
/24:55 האָבן איר ברודער און איר מוטער געזאָגט: זאָל די מײדל בלײַבן בײַ אונדז אַ ביסל
טעג, לכל הפחות צען; נאָך דעם זאָל זי גײן.
/24:56 און ער האָט צו זײ געזאָגט: שטערט מיך ניט, װאָרום גאָט האָט באַגליקט מײַן
וועג; שיק מיך אַװעק, אַז איך זאָל גײן צו מײַן האַר.
/24:57 האָבן זײ געזאָגט: מיר װעלן רופֿן די מײדל, און פֿרעגן בײַ איר מױל.
/24:58 און זײ האָבן גערופֿן רבקהן, און האָבן צו איר געזאָגט: װילסטו גײן מיט דעם דאָזיקן מאַן?
האָט זי געזאָגט: איך װעל גײן.
/24:59 און זײ האָבן אַװעקגעשיקט זײער שװעסטער רבקה, און איר ניאַניע, און אבֿרהמס.
קנעכט און זיינע מענטשן.
/24:60 און זײ האָבן געבענטשט רבקהן, און האָבן צו איר געזאָגט: דו ביסט אונדזער שװעסטער.
דו די מוטער פון טויזנטער פון מיליאַנז, און דיין זאָמען זאָל אַרבן די
טױער פֿון די װאָס האָבן זײ פֿײַנט.
/24:61 און רבקה איז אױפֿגעשטאַנען מיט אירע מײדלעך, און זײ זײַנען געפֿאָרן אױף די קעמלען, און
איז נאכגעגאנגען דעם מאן, און דער קנעכט האט גענומען רבקהן, און איז געגאנגען.
/24:62 און יצחק איז געקומען פֿון װעג פֿון ברונעם לחירוי; װאָרום ער איז געזעסן אין דער
דרום לאַנד.
/24:63 און יצחק איז אַרױסגעגאַנגען קלערן אין פֿעלד בײַם אָװנט;
האָט אױפֿגעהױבן זײַנע אױגן, און האָט געזען, ערשט די קעמלען קומען.
/24:64 און רבקה האָט אױפֿגעהױבן אירע אױגן, און אַז זי האָט דערזען יצחקן, האָט זי זיך אױפֿגעהױבן.
דער קעמל.
/24:65 װאָרום זי האָט געזאָגט צו דעם קנעכט: װאָס איז דער מאַן װאָס גײט אין דער?
פעלד צו טרעפן אונדז? און דער קנעכט האָט געזאָגט: דאָס איז מײַן האַר;
זי האט גענומען א פײער, און האט זיך צוגעדעקט.
/24:66 און דער קנעכט האָט דערצײלט יצחקן אַלץ װאָס ער האָט געטאָן.
/24:67 און יצחק האָט זי געבראַכט אין זײַן מוטער שׂרהס געצעלט, און האָט גענומען רבקהן.
און זי איז געווען זיין ווייב; און ער האָט זי ליב, און יצחק האָט זיך געטרייסט נאָך דעם
זײַן מוטערס טויט.
