בראשית
/20:1 און אבֿרהם איז אַװעקגעגאַנגען פֿון דאָרטן קײן דָרום-לאַנד, און האָט זיך באַזעצט
צווישן קדש און שור, און האָט זיך געוואוינט אין גרר.
/20:2 האָט אבֿרהם געזאָגט אױף זײַן װײַב שׂרהן: זי איז מײַן שװעסטער, און אַבֿימֶלֶך דער מלך
פֿון גרר האָט געשיקט, און האָט גענומען שׂרהן.
/20:3 אָבער גאָט איז געקומען צו אבֿימֶלֶכן אין אַ חלום בײַ נאַכט, און האָט צו אים געזאָגט: זע!
דו ביסט נאר א טויטער מאן פאר דער פרוי וואס דו האסט גענומען; װאָרום זי איז
א מאן׳ס װײב.
/20:4 אָבער אבֿימֶלֶך איז ניט גענענט צו איר, און ער האָט געזאָגט: גאָט, װעסטו טײטן.
אויך א צדיק פאלק?
/20:5 האָט ער ניט צו מיר געזאָגט: זי איז מײַן שװעסטער? און זי, אפילו זי אַלײן, האָט געזאָגט:
ער איז מײַן ברודער: אין דער אָרנטלעכקייט פֿון מײַן האַרצן און אין דער תמימות פֿון מײַנע הענט
האָב איך דאָס געטאָן.
/20:6 און גאָט האָט צו אים געזאָגט אין אַ חלום: יאָ, איך װײס אַז דו האָסט דאָס געטאָן אין אַ חלום.
די אָרנטלעכקייט פון דיין האַרץ; װאָרום איך האָב דיך אױך אָפּגעהאַלטן פֿון זינדיקן
אַקעגן מיר: דרום האָב איך דיר ניט געלאָזט אָנרירן איר.
/20:7 און אַצונד גיב צוריק דעם מאַן זײַן װײַב; װאָרום ער איז אַ נבֿיא, און ער
װעסט בעטן פֿאַר דיר, און װעסט לעבן, און אױב דו װעסט זי ניט אומקערן,
װיסן, אַז דו װעסט שטאַרבן, דו און אַלע דײַנע.
/20:8 און אבֿימֶלֶך איז אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי, און האָט גערופֿן אַלע זײַנע
קנעכט, און דאָס אַלץ האָט געזאָגט אין זייערע אויערן, און די מענטשן זענען געווען ווייטיקדיק
דערשראָקן.
/20:9 האָט אבֿימֶלֶך גערופֿן אבֿרהמען, און האָט צו אים געזאָגט: װאָס האָסטו געטאָן?
צו אונדז? און װאָס האָב איך דיך באַלײדיקט, װאָס דו האָסט געבראַכט אױף מיר און
אויף מיין מלכות אַ גרויס זינד? האָסט מיר געטאָן מעשים װאָס זאָלן ניט
צו ווערן געטאן.
/20:10 האָט אבימלך געזאָגט צו אבֿרהמען: װאָס האָסטו געזען, װאָס דו האָסט געטאָן.
די זאך?
/20:11 האָט אבֿרהם געזאָגט: װײַל איך האָב געטראַכט: פֿאַר װאָר, די מורא פֿאַר גאָט איז ניט אין
דעם אָרט; און זײ װעלן מיך הרגענען פֿון װעגן מײַן װײַב.
/20:12 און טאַקע זי איז מײַן שװעסטער; זי איז די טאָכטער פֿון מײַן פֿאָטער, אָבער
נישט די טאָכטער פֿון מײַן מוטער; און זי איז געװאָרן מײַן װײַב.
/20:13 און עס איז געװען, אַז גאָט האָט מיך געמאַכט װוּנדערן פֿון מײַן פֿאָטערס
הױז, װאָס איך האָב צו איר געזאָגט: דאָס איז דײַן חֶסד װאָס דו װעסט טאָן
צו מיר; אין יעדן אָרט אַהין, זאָלט איר זאָגן פֿון מיר: ער איז מײַן
ברודער.
/20:14 און אבֿימֶלֶך האָט גענומען שאָף, און רינדער, און קנעכט, און קנעכט;
און האָט זײ געגעבן צו אבֿרהמען, און האָט אים אומגעקערט זײַן װײַב שׂרהן.
/20:15 האָט אבֿימֶלֶך געזאָגט: זע, מײַן לאַנד איז פֿאַר דיר;
געפעלט דיר.
/20:16 און צו שׂרהן האָט ער געזאָגט: זע, איך האָב געגעבן דײַן ברודער טױזנט
זילבערשטיקלעך: זע, ער איז דיר אַ צודעק פֿון די אױגן פֿאַר אַלע
וואָס זענען מיט דיר, און מיט אַלע אנדערע: אַזוי זי איז געווען באַשטראָפן.
/20:17 האָט אבֿרהם מתפלל געווען צו גאָט, און גאָט האָט געהיילט אבֿימֶלֶך און זײַן װײַב, און
זײנ ע דינסטן ; און זײ האָבן געבאָרן קינדער.
/20:18 װאָרום {dn גאָט} האָט פֿאַרמאַכט אַלע לױטן פֿון דעם הױז פֿון אבֿימֶלֶך;
צוליב שרה אברהם׳ס װײב.
