בראשית
/19:1 און צװײ מלאכים זײַנען געקומען קײן סדום אין אָװנט; און לוט איז געזעסן אין טױער
סדום: און לוט, דערזעענדיק זיי, איז אויפגעשטאנען זיי אַנטקעגן; און ער האָט זיך געבוקט
מיט זיין פּנים צו דער ערד;
/19:2 האָט ער געזאָגט: זע אַצונד, מײַנע האַרן, קערט זיך אַרײַן, איך בעט דיך, אין דײַן
קנעכטס הױז, און בלײַבט אַ גאַנצע נאַכט, און װאַש אײַערע פֿיס, און איר זאָלט
שטיי אויף, און גיי אויף אייערע וועגן. האָבן זײ געזאָגט: נײן; אָבער מיר וועלן
בלײַבט אַ גאַנצע נאַכט אין גאַס.
/19:3 און ער האָט זײ זײער געדריקט; און זײ האָבן זיך אומגעקערט צו אים
אַרײַנגעגאַנגען אין זײַן הױז; און ער האָט פֿאַר זײ געמאַכט אַ סעודה, און האָט געבאַקן
מצות, און זײ האָבן געגעסן.
/19:4 אָבער אײדער זײ האָבן זיך געלײגט, די מענער פֿון דער שטאָט, די מענער פֿון סדום,
האָט אַרומגערינגלט דאָס הויז, סײַ אַלט און יונג, דאָס גאַנצע פֿאָלק פֿון יעדן
פערטל:
/19:5 האָבן זײ גערופֿן צו לוֹטן, און האָבן צו אים געזאָגט: װוּ זײַנען די מענער װאָס?
געקומען צו דיר די נאַכט? ברענג זיי ארויס צו אונז, כדי מיר זאלן וויסן
זיי.
/19:6 און לוט איז אַרױסגעגאַנגען צו זײ פֿון דער טיר, און האָט פֿאַרמאַכט נאָך אים די טיר.
/19:7 און ער האָט געזאָגט: איך בעט אײַך, ברידער, זאָלסט ניט אַזױ שלעכט.
/19:8 זע, אַצונד, איך האָב צװײ טעכטער װאָס האָבן ניט געקענט אַ מענטשן; לאָז מיך, איך
בעט אײַך, ברענג זײ אַרױס צו אײַך, און טוט צו זײ אַזױ װי גוט אין אײַער
אויגן: נאָר צו די דאָזיקע מענטשן טאָן גאָרנישט; װאָרום דעריבער זײַנען זײ געקומען אונטערן
שאָטן פון מיין דאַך.
/19:9 האָבן זײ געזאָגט: שטעל זיך אָפּ. און זיי האָבן ווידער געזאָגט: דער דאָזיקער יונגערמאַן איז אַרײַן
צו וואוינען, און ער וועט דארפן זיין א ריכטער;
דיר, ווי מיט זיי. און זײ האָבן געדריקט אױף דעם מענטשן, לוט, און
געקומען צו צוברעכן די טיר.
/19:10 אָבער די מענער האָבן אױסגעשטרעקט זײער האַנט, און האָבן צו זײ אַרײַנגעצויגן לוט אין הױז.
און פארמאכט צו דער טיר.
/19:11 און זײ האָבן געשלאָגן מיט די מענער װאָס זײַנען געװען בײַם אײַנגאַנג פֿון הױז
בלינדקייט, סיי קליין און סיי גרויס: אַזוי אַז זיי האָבן זיך מיד צו געפֿינען
די טיר.
/19:12 האָבן די מענער געזאָגט צו לוֹטן: האָסטוּ דאָ אױך דאָ? חתן, און
דײַנע זין, און דײַנע טעכטער, און אַלץ װאָס דו האָסט אין שטאָט, ברענג
זיי אַרויס פון דעם אָרט:
/19:13 װאָרום מיר װעלן פֿאַרטיליקן דעם דאָזיקן אָרט, װאָרום דאָס געשרײ פֿון זײ איז געװאַקסן
פֿאַר דעם פּנים פֿון גאָט; און גאָט האָט אונדז געשיקט עס צו צעשטערן.
/19:14 און לוט איז אַרױסגעגאַנגען, און האָט גערעדט צו זײַנע שװער, װאָס האָבן חתונה געהאַט צו זײַנע
טעכטער, און האָבן געזאָגט: שטײט אַרױס פֿון דעם דאָזיקן אָרט; װאָרום גאָט װיל
צעשטערן די שטאָט. אבער ער איז געווען ווי איינער וואָס שפּאָט צו זיין זין אין
געזעץ.
/19:15 און אַז דער פֿרי איז אױפֿגעשטאַנען, האָבן די מלאכים געאײַלט לוֹט, אַזױ צו זאָגן: שטײ אױף!
נעם דײַן װײַב, און דײַנע צװײ טעכטער, װאָס זײַנען דאָ; דו זאלסט נישט זיין
פארבראכט אין די זינד פון דער שטאָט.
/19:16 און בעת ער האָט זיך געהאַלטן, האָבן די מענער אָנגענומען זײַן האַנט און דעם
האַנט פֿון זײַן װײַב, און אױף דער האַנט פֿון זײַנע צװײ טעכטער; דער גאָט איז
און זײ האָבן אים אַרױסגעבראַכט, און האָבן אים אַװעקגעשטעלט אױסן דער
שטאָט.
/19:17 און עס איז געװען, װי זײ האָבן זײ אַרױסגעבראַכט, איז ער
האָט געזאָגט: אַנטלױף פֿאַר דײַן לעבן; קוק ניט הינטער דיר, און דו ביסט נישט אין
אַלע די קלאָר; אנטלויפן צום בארג, כדי דו זאלסט נישט פארלענדט ווערן.
/19:18 און לוט האָט צו זײ געזאָגט: אָ, ניט אַזױ, מײַן האַר!
/19:19 זע, אַצונד, דײַן קנעכט האָט געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, און דו האָסט
האָט געגרײסט דײַן חֶסֶד, װאָס דו האָסט מיר באַװיזן אין ראַטעװען מײַן לעבן;
און איך קאָן ניט אַנטלױפֿן אױפֿן באַרג, כּדי עפּעס בײז זאָל מיך ניט נעמען, און איך װעל שטאַרבן.
/19:20 זע, אַצונד, די דאָזיקע שטאָט איז נאָנט צו אַנטלױפֿן, און זי איז אַ קלײן;
לאָז מיך אַהין אַנטלױפֿן (איז דאָס ניט אַ קלײן?) און מײַן זעל װעט לעבן.
/19:21 און ער האָט צו אים געזאָגט: זע, איך האָב דיך אָנגענומען װעגן דער דאָזיקער זאַך
אױך, אַז איך װעל ניט אומקערן די דאָזיקע שטאָט, פֿאַר װאָס דו האָסט
גערעדט.
/19:22 גײַלט דיך, אַנטלױף אַהין; װאָרום איך קען גאָרנישט טאָן ביז דו װעסט קומען
אַהין. דעריבער האָט מען גערופֿן דעם נאָמען פֿון דער שטאָט צוער.
/19:23 די זון איז אױפֿגעשטאַנען אױף דער ערד, װען לוט איז אַרײַן אין צוערן.
/19:24 און גאָט האָט גערעגנט אױף סדום און אױף עַמורָה שװעבל און פֿײַער
פֿון גאָט פֿון הימל;
/19:25 און ער האָט איבערגעקערט יענע שטעט, און דעם גאַנצן פּלױן, און דאָס גאַנצע
באַװױנער פֿון די שטעט, און װאָס איז געװאַקסן אױף דער ערד.
/19:26 און זײַן װײַב האָט זיך אומגעקערט פֿון הינטער אים, און זי איז געװאָרן אַ זײַלשטײן
זאַלץ.
/19:27 און אבֿרהם איז אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי צו דעם אָרט װאָס ער איז געשטאַנען
פֿאַר גאָט:
/19:28 און ער האָט געקוקט אױף סדום און עמורה, און אױף דעם גאַנצן לאַנד
גלײַך, און איך האָב געזען, ערשט דער רויך פֿון לאַנד איז אַרױפֿגעגאַנגען אַזױ װי דער
רויך פון אַ אויוון.
/19:29 און עס איז געװען, אַז גאָט האָט פֿאַרטיליקט די שטעט פֿון פּלױן, אַזױ איז געװען
גאָט האָט געדענקט אַבֿרהמען, און האָט אַרױסגעשיקט לוט פֿון צװישן דעם איבערקערעניש,
װען ער האָט איבערגעקערט די שטעט װאָס לוט האָט אין די געזעסן.
/19:30 און לוט איז אַרױפֿגעגאַנגען פֿון צואַר, און איז געזעסן אױפֿן באַרג, מיט זײַנע צװײ
טעכטער מיט אים; ווארים ער האט מורא געהאט צו וואוינען אין צוואר, און ער איז געזעסן אין א
הייל, ער און זיינע צוויי טעכטער.
/19:31 און דער בכָור האָט געזאָגט צו דעם ייִנגערן: אונדזער פֿאָטער איז אַלט, און עס איז פֿאַראַן
ניט אַ מענטש אין דער ערד צו קומען צו אונדז לויט די שטייגער פון אַלע די
ערד:
/19:32 קום לאָמיר מאַכן אונדזער פֿאָטער טרינקען װײַן, און מיר װעלן ליגן מיט אים דעם
מיר קענען היטן דעם זאָמען פֿון אונדזער פֿאָטער.
/19:33 און זײ האָבן געמאַכט טרינקען זײער פֿאָטער אין יענע נאַכט, און דער בכָור איז געגאַנגען
אין, און איז געלעגן מיט איר פֿאָטער; און ער האָט ניט געזען ווען זי האָט זיך געלעגן, און אויך ניט
ווען זי איז אויפגעשטאנען.
/19:34 און עס איז געװען אױף מאָרגן, האָט דער בכָור געזאָגט צו דעם
יינגער, זע, איך בין נעכטן געלעגן מיט מיין פאָטער: לאָמיר אים טרינקען
וויין אויך די נאַכט; און גײ אַרײַן, און ליג מיט אים, כּדי מיר זאָלן
היט זאָמען פֿון אונדזער פֿאָטער.
/19:35 און זײ האָבן געמאַכט טרינקען זײער פֿאָטער אױך אין יענע נאַכט, און דער ייִנגער
איז אױפֿגעשטאַנען און איז געלעגן מיט אים; און ער האָט ניט געזען ווען זי האָט זיך געלעגן, און אויך ניט
ווען זי איז אויפגעשטאנען.
/19:36 אַזױ זײַנען געװען בײדע טעכטער פֿון לוט מיט זײער פֿאָטער.
/19:37 און דער בכָור האָט געבאָרן אַ זון, און האָט גערופֿן זײַן נאָמען מוֹאָב; דאָס איז דער
פֿאָטער פֿון די מואבים ביז הײַנטיקן טאָג.
/19:38 און די ייִנגערע, זי האָט אױך געבאָרן אַ זון, און האָט גערופֿן זײַן נאָמען בנָמי
דער דאָזיקער איז דער פֿאָטער פֿון די קינדער פֿון עמון ביז הײַנטיקן טאָג.
