בראשית
/12:1 און גאָט האָט געזאָגט צו אבֿרם: גײ אַרױס פֿון דײַן לאַנד און פֿון דײַן לאַנד
דײַן משפּחה, און פֿון דײַן פֿאָטערס הױז, צו אַ לאַנד װאָס איך װעל באַװײַזן
                                                                      דיר:
/12:2 און איך װעל דיך מאַכן פֿאַר אַ גרױס פֿאָלק, און װעל דיך בענטשן און מאַכן
דיין נאָמען גרויס; און דו וועסט זיין א ברכה:
/12:3 און איך װעל בענטשן די װאָס בענטשן דיך, און װעל שעלטן דעם װאָס שילט דיך.
און אין דיר װעלן געבענטשט װערן אַלע משפּחות פֿון דער ערד.
/12:4 איז אבֿרם אַװעקגעגאַנגען, אַזױ װי גאָט האָט צו אים גערעדט; און לוט איז מיטגעגאַנגען
און אבֿרם איז געװען פֿינף און זיבעציק יאָר אַלט, װען ער איז אַרױסגעגאַנגען פֿון אים
                                                                    הארן.
/12:5 און אבֿרם האָט גענומען זײַן װײַב שָׂרַי, און לוט זײַן ברודערס זון, און זײערע אַלע
די זאַכן װאָס זײ האָבן אײַנגעזאַמלט, און די נפֿשות װאָס זײ האָבן אַרײַנגענומען
Haran; און זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען אַרײַן אין לאַנד כּנַעַן; און אין די
                          לאנד כנען זענען זיי געקומען.
/12:6 און אבֿרם איז דורכגעגאַנגען דורכן לאַנד ביז דעם אָרט פֿון שִכָם, צו דעם
פלאך פון מורה. און דער כנעני איז דעמאלט געװען אין לאנד.
/12:7 און גאָט האָט זיך באַװיזן צו אבֿרם, און האָט געזאָגט: צו דײַן זאָמען װעל איך געבן.
און ער האָט דאָרטן געבױט אַ מזבח צו גאָט װאָס האָט זיך באַװיזן
                                                                 צו אים.
/12:8 און ער האָט זיך דערװעקט פֿון דאָרטן צו אַ באַרג אין מזרח פֿון בית-אֵל, און
האָט אױפֿגעשטעלט זײַן געצעלט, מיט בית-אֵל פֿון מערבֿ, און חי פֿון מזרח;
דאָרטן האָט ער געבױט אַ מזבח צו גאָט, און האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון דעם
                                                                      האר.
/12:9 און אבֿרם איז אַװעקגעגאַנגען, נאָך געגאַנגען צו דָרום.
/12:10 און עס איז געװען אַ הונגער אין לאַנד, און אבֿרם האָט אַראָפּגענידערט קײן מִצרַיִם צו
וואוינען דארט; װאָרום דער הונגער איז געװען שװער אין לאַנד.
/12:11 און עס איז געװען, װי ער האָט גענענט אַרײַן קײן מִצרַיִם, איז ער
האָט געזאָגט צו זײַן װײַב שָׂרַיִן: זע, אַצונד, איך װײס, אַז דו ביסט אַ שײנע פֿרױ
                                                      צו קוקן אויף:
/12:12 דרום װעט זײַן, אַז די מִצרים װעלן דיך זען, אַזױ
זײ װעלן זאָגן: דאָס איז זײַן װײַב, און זײ װעלן מיך הרגענען, אָבער זײ װעלן
                                              ראטעװעט דיך לעבן.
/12:13 זאָג, איך בעט דיך, דו ביסט מײַן שװעסטער, כּדי עס זאָל מיר גוט זײַן
דיין צוליב; און מײַן זעל װעט לעבן פֿון װעגן דיר.
/12:14 און עס איז געװען, אַז אבֿרם איז געקומען קײן מִצרַיִם, זײַנען די מִצרים
    האָט געזען די פרוי אַז זי איז זייער שיין.
/12:15 און די האַרן פֿון פַּרעהן האָבן זי געזען, און האָבן זי געלויבט פֿאַר פַּרעהן.
און די פֿרױ איז אַרײַנגענומען געװאָרן אין פַּרעהס הױז.
/12:16 און ער האָט געבעטן אַבֿרם פֿון איר װעגן, און ער האָט געהאַט שאָף און רינדער.
און ער אײזל, און קנעכט, און דינסטן, און זי אײזל, און
                                                                קעמלען.
/12:17 און גאָט האָט געפּלאָגט פַּרעהן און זײַן הױז מיט גרױסע פּלאָגן פֿון װעגן
                              שָׂרַי אַבְרָם וִשְׁתָּא.
/12:18 האָט פַּרעה גערופֿן אבֿרם, און האָט געזאָגט: װאָס איז דאָס װאָס דו האָסט געטאָן?
צו מיר? פארוואס האסטו מיר נישט געזאגט אז זי איז דיין ווייב?
/12:19 פֿאַר װאָס האָסטו געזאָגט: זי איז מײַן שװעסטער? אַזוי איך קען האָבן גענומען איר צו מיר
   װײַב: אַצונד, זע, דײַן װײַב, נעם זי, און גײ.
/12:20 און פַּרעה האָט באַפֿױלן זײַנע מענטשן װעגן אים, און זײ האָבן אים אַװעקגעשיקט.
און זײַן װײַב, און אַלץ װאָס ער האָט געהאַט.