בראשית
/8:1 און גאָט האָט געדאַכט צו נֹחן, און אַלץ לעבעדיקע, און דאָס גאַנצע בהמה
איז געווען מיט אים אין דעם אָרון, און גאָט האָט געמאַכט אַ ווינט דורכגיין איבער דער ערד, און
די וואסערן האבן זיך אנגעשטויסן;
/8:2 אױך די קװאַלנען פֿון תּיבֿה און די פֿענצטער פֿון הימל האָבן זיך פֿאַרשטאָפּט,
און דער רעגן פֿון הימל האָט זיך אײַנגעהאַלטן;
/8:3 און די װאַסערן האָבן זיך שטענדיק אומגעקערט פֿון דער ערד, און נאָך דעם
סוף פֿון די הונדערט און פֿופֿציק טעג זײַנען די װאַסערן פֿאַרמאַכט געװאָרן.
/8:4 און דער אָרון האָט גערוט אין זיבעטן חודש, אױפֿן זיבעצנטן טאָג פֿון דעם
חודש אויף די בערג פון אררט.
/8:5 און די װאַסערן האָבן זיך געמינערט שטענדיק ביזן צענטן חודש: אין צענטן
חודש, אין ערשטן טאָג פֿון חודש, זײַנען געװען די שפיץ פֿון די בערג
געזען.
/8:6 און עס איז געװען צום סוף פֿון פֿערציק טעג, האָט נֹח געעפֿנט דעם
פענסטער פון דעם אָרון וואָס ער האָט געמאַכט:
/8:7 און ער האָט אַרױסגעשיקט אַ ראָװן, װאָס איז אַרױסגעגאַנגען הין און צוריק ביז די װאַסערן
זענען פארטריקנט געווארן פון דער ערד.
/8:8 און ער האָט אַרױסגעשיקט פֿון אים אַ טױב, צו זען צי דאָס װאַסער איז פֿאַרמאַכט
פֿון דעם פּנים פֿון דער ערד;
/8:9 אָבער די טױב האָט ניט געפֿונען קײן רו פֿאַר איר פֿוס, און זי האָט זיך אומגעקערט
צו אים אין דעם אָרון, װאָרום דאָס װאַסער איז געװען אױפֿן פּנים פֿון דער גאַנצער
ערד, און ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט, און זי גענומען, און האָט זי אַרײַנגעצויגן
אים אַריין אין אָרון.
/8:10 און ער איז געבליבן נאָך זיבן טעג; און ער האָט ווידער אַרויסגעשיקט די טויב
פון דעם אָרון;
/8:11 און די טױב איז צו אים געקומען אין אָװנט; און זע, אין איר מויל איז געווען אַן
אָט האָט נֹח געוװסט אַז דאָס װאַסער איז פֿאַרמאַכט געװאָרן
די ערד.
/8:12 און ער איז געבליבן נאָך זיבן טעג; און האָט געשיקט די טויב; וואָס
האָט זיך מער ניט אומגעקערט צו אים.
/8:13 און עס איז געװען אין זעקס הונדערט און ערשטן יאָר, אין ערשטן
חודש, דעם ערשטן טאָג פון חודש, די וואסערן זענען געווען פאַרטריקנט פון די
ערד, און נֹח האָט אָפּגעטאָן דאָס צודעק פֿון דער אָרון, און האָט געקוקט, און
זע, דער פּנים פֿון דער ערד איז טרוקן.
/8:14 און אין צװײטן חודש, אױפֿן זיבן און צװאַנציקסטן טאָג פֿון חודש,
איז די ערד פארטריקנט געװארן.
/8:15 און גאָט האָט גערעדט צו נחן, אַזױ צו זאָגן:
/8:16 גײ אַרױס פֿון אָרון, דו און דײַן װײַב, און דײַנע זין, און דײַנע זין.
ווייבער מיט דיר.
/8:17 ברענג אַרױס מיט דיר אַלע לעבעדיקע װאָס מיט דיר, פֿון אַלע
פֿלײש, אי פֿון פֿױגל, און פֿון בהמות, און פֿון אַלע שרצים װאָס
קריכט אויף דער ערד; כּדי זיי זאָלן זיך רַב בָּרוּעַ אויף דער ערד,
און זייט פרוכטיק, און מערט זיך אויף דער ערד.
/8:18 און נֹח איז אַרױסגעגאַנגען, און זײַנע זין, און זײַן װײַב, און זײַנע זין.
מיט אים:
/8:19 איטלעכער בהמה, יעטװעדער שרץ, און יעטװעדער פֿױגל, און אַלץ װאָס
קריכט אויף דער ערד, לױט זײערע מינים, איז אַרױסגעגאַנגען פֿון דער תּבֿה.
/8:20 און נֹח האָט געבױט אַ מזבח צו גאָט; און גענומען פון יעדער ריין חיה,
און פֿון אַלע רײנע פֿױגלען, און אױפֿגעבראַכט בראַנדאָפּפֿער אױפֿן מזבח.
/8:21 און גאָט האָט געשמעקט אַ זיסן ריח; און גאָט האָט געזאָגט אין זײַן האַרצן: איך
וועט מער נישט פארשאלטן די ערד צוליב דעם מענטש; פֿאַר די
די פאַנטאַזיע פון מענטשן ס האַרץ איז בייז פון זיין יוגנט; איך וועל אויך נישט ווידער
שלאָג מער אַלץ לעבעדיק, אַזױ װי איך האָב געטאָן.
/8:22 בשעת די ערד בלײַבט, זאָמען און שניט, און קעלט און היץ, און
זומער און ווינטער, און טאָג און נאַכט זאָל ניט אויפהערן.
