בראשית
/4:1 און אדם האָט דערקענט זײַן װײַב חוה; און זי איז טראָגעדיק געוואָרן, און האָט געבאָרן קַיִן, און האָט געזאָגט:
איך האָב באַקומען אַ מענטש פֿון גאָט.
/4:2 און זי האָט װידער געבאָרן זײַן ברודער הֶבל. און הבל איז געווען אַ היטער פון שאָף, אָבער
קַיִן איז געווען אַ הויכער פֿון דער ערד.
/4:3 און עס איז געװען מיט דער צײַט, האָט קין געבראַכט פֿון דער פֿרוכט
פֿון דער ערד אַ קרבן צו גאָט.
/4:4 און הֶבל, ער האָט אױך געבראַכט פֿון די בכָרים פֿון זײַנע שאָף און פֿון די פֿעטס
דערפון. און גאָט האָט געהיט צו הֶבלען און צו זײַן קרבן:
/4:5 אָבער צו קַיִנען און צו זײַן קרבן האָט ער ניט געהאַלטן. און קין איז געווען זייער
און זיין פּנים איז געפאַלן.
/4:6 און גאָט האָט געזאָגט צו קַיִנען: פֿאַר װאָס ביסטו צער? און וואָס איז דיין
פּנים געפֿאַלן?
/4:7 אױב דו טוסט גוט, זאָלסטו ניט אָנגענומען װערן? און אויב דו זאלסט נישט
נו, זינד ליגט בײ דער טיר. און צו דיר װעט זײַן זײַן חשק, און דו
זאָל הערשן איבער אים.
/4:8 און קין האָט גערעדט מיט זײַן ברודער הֶבלען, און עס איז געװען, אַז זײ
זײַנען געװען אין פֿעלד, און קין איז אױפֿגעשטאַנען קעגן זײַן ברודער הֶבל, און האָט דערשלאָגן
אים.
/4:9 און גאָט האָט געזאָגט צו קַיִנען: װוּ איז דײַן ברודער הֶבל? און ער האָט געזאָגט: איך
װײס ניט: בין איך מײַן ברודערס היטער?
/4:10 האָט ער געזאָגט: װאָס האָסטו געטאָן? דאָס קָול פֿון דײַן ברודערס בלוט
שרײַט צו מיר פֿון דער ערד.
/4:11 און אַצונד ביסטו פֿאַרשאָלטן פֿון דער ערד װאָס האָט געעפֿנט איר מױל צו
נעם דיין ברודערס בלוט פון דיין האַנט;
/4:12 אַז דו װעסט באַאַרבעטן די ערד, זאָל זי דיר װײַטער ניט נאָכגעבן.
איר שטאַרקייט; א אנטלויפנדיקער און א פארשוין װעסטו זײן אויף דער ערד.
/4:13 און קין האָט געזאָגט צו גאָט: מײַן שטראָף איז גרעסער װי איך קאָן טראָגן.
/4:14 זע, דו האָסט מיך הײַנט פֿאַרטריבן פֿון דעם געזיכט פֿון דער ערד; און
פֿון דײַן פּנים װעל איך באַהאַלטן װערן; און איך װעל זײַן אַ אַנטרוננער און אַ װאַנדער
אין דער ערד; און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס טרעפֿט מיך
װעט מיך דערהרגענען.
/4:15 און גאָט האָט צו אים געזאָגט: דרום, איטלעכער װאָס הרגעט קַיִן, נקמה.
זיבן מאָל זאָל מען אים נעמען. און גאָט האָט געמאַכט אַ צײכן אױף קין, טאָמער
יעדער וואָס געפינט אים זאָל אים טייטן.
/4:16 און קין איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פֿאַר גאָט, און האָט זיך באַזעצט אין לאַנד
פֿון נאָד, אין מזרח פֿון עדן.
/4:17 און קין האָט דערקענט זײַן װײַב; און זי איז טראָגעדיק געוואָרן, און האָט געבאָרן חנוך;
האָט געבױט אַ שטאָט, און האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון דער שטאָט נאָך זײַן נאָמען
זון, חנוך.
/4:18 און צו חנוך איז געבאָרן געװאָרן עִירָד, און עִירָד האָט געבאָרן מחוִיאֵלן;
האָט געבאָרן מתושאל: און מתושאל האָט געבאָרן לֶמֶך.
/4:19 און לֶמֶך האָט צו זיך גענומען צװײ װײַבער: דער נאָמען פֿון דער אײנער איז געװען עדה, און
דער נאָמען פֿון דער אַנדערער צִלָּה.
/4:20 און עדה האָט געבאָרן יָבֿלן; ער איז געװען דער פֿאָטער פֿון די װאָס זיצן אין געצעלטן, און
אַזעלכע װאָס האָבן בהמות.
/4:21 און דער נאָמען פֿון זײַן ברודער איז געװען יוֹבל; ער איז געװען דער פֿאָטער פֿון אַלע אַזעלכע
שעפּן די האַרפּ און אָרגאַן.
/4:22 און זִלָה, זי האָט אױך געבאָרן תוֹבָל-קַיִן, אַ מלמד פֿון יעטװעדער קינסטלעכער אין
קופּער און אײַזן, און די שװעסטער פֿון תוֹבַלקַיִנען איז געװען נַעָמָה.
/4:23 און לֶמֶך האָט געזאָגט צו זײַנע װײַבער: עדה און צילה, הערט צו מײַן קָול; איר ווייבער
פֿון לֶמֶך, הערט צו מײַן רײד, װאָרום איך האָב דערשלאָגן אַ מאַן צו מײַן
ווונדאַד, און אַ יונג מענטש צו מיין שאַטן.
/4:24 אױב קין װעט זיך נוֹקְמָא ווערן זיבן מאָל, באמת למך זיבן און זיבעציק.
/4:25 און אדם האָט װידער דערקענט זײַן װײַב; און זי האָט געבאָרן אַ זון, און האָט גערופֿן זײַן נאָמען
סת: װאָרום גאָט, האָט זי געזאָגט, האָט מיר באַשטימט אַן אַנדער זאָמען אָנשטאָט הבל,
וועמען קין האָט געטייט.
/4:26 און צו שֵתן איז אים אױך געבאָרן געװאָרן אַ זון; און ער האָט גערופֿן זײַן נאָמען
אֵנוֹס: דענצמאָל האָבן מענטשן אָנגעהויבן רופֿן דעם נאָמען פֿון גאָט.
