• צוריק


• פּלאַץ היים

                                                                 בראשית
/1:1 אין אָנהייב האָט גאָט באַשאַפֿן דעם הימל און די ערד.
/1:2 און די ערד איז געװען אָן געשטאַלט און בטל; און פֿינצטערניש איז געװען אױפֿן פּנים
פון די טיף. און דער גײַסט פֿון גאָט האָט זיך באַװעגט אױפֿן פּנים פֿון די װאַסערן.
/1:3 האָט גאָט געזאָגט: זאָל זײַן ליכט, און עס איז געװען ליכט.
/1:4 און גאָט האָט געזען דאָס ליכט, אַז עס איז גוט, און גאָט האָט אָפּגעטיילט דאָס ליכט פֿון
                                                   די פינצטערניש.
/1:5 און גאָט האָט גערופֿן דאָס ליכט טאָג, און די פֿינצטערניש האָט ער גערופֿן נאַכט. און די
אָװנט און דער פֿרי איז געװען דער ערשטער טאָג.
/1:6 האָט גאָט געזאָגט: זאָל זײַן אַ אױסשפּרײט אין מיטן פֿון די װאַסערן, און
   זאל עס צעטיילן די וואסערן פון די וואסערן.
/1:7 און גאָט האָט געמאַכט דעם אױסשפּרײט, און צעטײלט די װאַסערן װאָס אונטערן
אױסשפּרײט פֿון די װאַסערן װאָס איבערן אױסשפּרײט, און עס איז געװען אַזױ.
/1:8 און גאָט האָט גערופֿן דעם אױסשפּרײט הימל. און דער אָוונט און דער מאָרגן
                               געווען דער צווייטער טאָג.
/1:9 האָט גאָט געזאָגט: זאָלן זיך אײַנזאַמלען די װאַסערן אונטערן הימל
אײן אָרט, און זאָל זיך באַװײַזן די טריקעניש; און עס איז געװען אַזױ.
/1:10 און גאָט האָט גערופֿן דעם טריקעניש ערד; און די אײַנזאַמלונג פֿון די
וואסער האט ער גערופן ים, און גאט האט געזען אז עס איז גוט.
/1:11 האָט גאָט געזאָגט: זאָל די ערד אַרױסברענגען גראָז, די קרײַטעכץ װאָס גיט זאָמען,
און דער פרוכטבױם, װאָס גיט פֿרוכט לױט זײַנע מינים, װאָס זײַן זאָמען איז אין
  זיך, אויף דער ערד: און עס איז געווען אַזוי.
/1:12 און די ערד האָט אַרױסגעצױגן גראָז, און קרײַטעכץ װאָס גיט זאָמען נאָך זײַנע
מין, און דער בוים טראָגן פרוכט, וועמענס זוימען איז געווען אין זיך, נאָך זיין
       מין: און גאָט האָט געזען אַז עס איז גוט.
/1:13 און אָװנט און פֿרימאָרגן זײַנען געװען דער דריטער טאָג.
/1:14 און גאָט האָט געזאָגט: זאָלן זײַן ליכט אין דעם אױסשפּרײט פֿון הימל צו
צעטיילט דעם טאָג פֿון דער נאַכט; און זאָלן זײ זײַן פֿאַר צײכנס און פֿאַר
                     צייטן, און פֿאַר טעג, און יאָרן:
/1:15 און זאָלן זײ זײַן פֿאַר ליכט אין דעם הימל פֿון הימל צו ליכטיקן
          אויף דער ערד, און עס איז געווען אַזוי.
/1:16 און גאָט האָט געמאַכט צװײ גרױסע ליכט; די גרעסערע ליכט צו הערשן דעם טאָג, און
דאָס קלענערע ליכט צו הערשן די נאַכט: ער האָט אויך געמאַכט די שטערן.
/1:17 און גאָט האָט זײ אױפֿגעשטעלט אױפֿן אױסשפּרײט פֿון הימל צו ליכטיקן אױף דעם
                                                                      ערד,
/1:18 און צו הערשן איבער טאָג און איבער נאַכט, און צו צעטיילן דאָס ליכט
פֿון דער פינצטערניש: און גאָט האָט געזען אַז עס איז גוט.
/1:19 און אָװנט און דער פֿרי איז געװען דער פֿערטער טאָג.
/1:20 און גאָט האָט געזאָגט: זאָלן די װאַסערן פֿיל אַרױסטראָגן די רױטע באַשעפֿענישן
װאָס האָט לעבן, און פֿױגל װאָס פֿליִען איבער דער ערד אין אָפֿן
                                        פירמאַמענט פון הימל.
/1:21 און {dn גאָט} האָט באַשאַפֿן גרױסע װײַבער, און אַלע לעבעדיקע באַשעפֿענישן װאָס רירן זיך,
װאָס די װאַסערן האָבן געבראַכט פֿיל, לױט זײערע מינים, און איטלעכער
               און גאָט האָט געזען אַז עס איז גוט.
/1:22 און גאָט האָט זײ געבענטשט, אַזױ צו זאָגן: זײט פֿרוכטיק, און מערט זיך, און פֿיל די
וואסערן אין די ים, און די עופות זאלן זיך מערן אויף דער ערד.
/1:23 און אָװנט און פֿרימאָרגן זײַנען געװען דער פֿינפֿטן טאָג.
/1:24 און גאָט האָט געזאָגט: זאָל די ערד ברענגען די לעבעדיקע באַשעפֿענישן נאָך זײַנע
מין, בהמות, און שרצים, און בהמות פֿון דער ערד לױט זײַנע מינים.
                                  און עס איז געווען אַזוי.
/1:25 און גאָט האָט געמאַכט די בהמה פֿון דער ערד לױט זײַנע מינים, און די בהמות נאָך
זײערע מינים, און אַלץ װאָס קריכט אױף דער ערד לױט זײַנע מינים.
               און גאָט האָט געזען אַז עס איז גוט.
/1:26 האָט גאָט געזאָגט: לאָמיר מאַכן מענטשן אין אונדזער געשטאַלט, לױט אונדזער געשטאַלט;
זײ הערשן איבער די פֿיש פֿון ים, און איבער די פֿױגלען פֿון דעם
לופט, און איבער די פיך, און איבער דער גאנצער ערד, און איבער יעדער
                        אַ שרץ װאָס קריכט אױף דער ערד.
/1:27 און גאָט האָט באַשאַפֿן דעם מענטש אין זײַן בילד, אין דעם בילד פֿון גאָט האָט ער אים באַשאַפֿן;
                      זכר און נקבה האט ער זיי באשאפן.
/1:28 און גאָט האָט זײ געבענטשט, און גאָט האָט צו זײ געזאָגט: זײט פֿרוכט און מערט זיך;
און ממלא די ערד, און אונטערטעניק זי, און הער איבער די פיש
פֿון ים, און איבער די פֿױגלען פֿון הימל, און איבער אַלע לעבעדיקע זאַכן
                           וואָס רירט זיך אויף דער ערד.
/1:29 האָט גאָט געזאָגט: זע, איך האָב אײַך געגעבן יעטװעדער קרײַטעכץ װאָס טראגט זאָמען
אויפֿן פּנים פֿון דער גאַנצער ערד, און איטלעכן בוים, אין וואָס עס איז
פרוכט פון אַ בוים יילדינג זוימען; פֿאַר שפּײַז זאָל עס דיר זײַן.
/1:30 און צו אַלע בהמות פֿון דער ערד, און צו אַלע פֿױגלען פֿון הימל, און צו
אַלץ װאָס קריכט אױף דער ערד, װאָס אין אים איז לעבן, האָב איך
געגעבן יעדער גרין קרייַטעכץ פֿאַר פלייש: און עס איז געווען אַזוי.
/1:31 און גאָט האָט געזען אַלץ װאָס ער האָט געמאַכט, ערשט עס איז געװען זײער גוט.
און דער אָװנט און דער פֿרי איז געװען דער זעקסטער טאָג.