עזרא
/9:1 און אַז די דאָזיקע זאַכן זײַנען געשען, זײַנען געקומען צו מיר די פֿירשטן, אַזױ צו זאָגן: דער
דאָס פֿאָלק פֿון ישׂראל, און די כּהנים, און די לוִיִים, האָבן זיך ניט אָפּגעשיידט
זיך פֿון די פֿאָלק פֿון די לענדער, טאָן לױט זײערע
אומװערדיקײטן, אַפֿילו פֿון די כנענים, די חִתים, די פּרצים, די
יבוסי, די עמוני, די מואבים, די מצרים, און די אמורי.
/9:2 װאָרום פֿון זײערע טעכטער האָבן זײ גענומען פֿאַר זיך און פֿאַר זײערע
זין: אַזוי אַז די הייליק זאָמען האָבן זיך פאַרמישט מיט די מענטשן פון
יענע לענדער, יאָ, די האַנט פון די פירשטן און שרים איז געווען די הויפּט אין
דעם שולד.
/9:3 און אַז איך האָב געהערט די דאָזיקע זאַך, האָב איך צערײַסן מײַן קלײד און מײַן מאַנטל, און
האָט אױסגעריסן די האָר פֿון מײַן קאָפּ און פֿון מײַן באָרד, און זיך אַװעקגעזעצט פֿאַרחידושט.
/9:4 האָט זיך אײַנגעזאַמלט צו מיר איטלעכער װאָס האָט געציטערט פֿון די װערטער פֿון דעם
גאָט פֿון ישׂראל פֿון װעגן דער פֿאַרברעך פֿון די װאָס זײַנען געװען
אוועקגעטראגן; און איך בין געזעסן פֿאַרחידושט ביז דעם אָװנט קרבן.
/9:5 און אין אָװנטאָפּפֿער בין איך אױפֿגעשטאַנען פֿון מײַן שװערקײט; און האָבן
צעריסן מײַן קלײד און מײַן מאַנטל, בין איך געפֿאַלן אױף מײַנע קני, און אױסגעשפּרײט מײַן
הענט צו יהוה מײַן גאָט,
/9:6 און ער האָט געזאָגט: מײַן גאָט, איך בין געשעמט און רייט זיך צו אױפֿהײבן מײַן פּנים צו דיר,
מײַן גאָט, װאָרום אונדזערע זינד זײַנען געמערט איבער אונדזער קאָפּ, און אונדזער שולד
איז אויפגעוואקסן ביז די הימלען.
/9:7 פֿון די טעג פֿון אונדזערע עלטערן זײַנען מיר געװען אין אַ גרױסער שולד צו דעם
טאָג; און פֿון אונדזערע זינד זײַנען מיר געװען, אונדזערע מלכים און אונדזערע כּהנים
איבערגעגעבן אין דער האַנט פון די מלכים פון די לענדער, צו דער שווערד, צו
געפֿאַנגענשאַפֿט, און צו אַ רױב, און צו אַ בלבול פֿון פּנים, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג.
/9:8 און אַצונד, פֿאַר אַ ביסל חלל, איז באַװיזן געװאָרן חן פֿון יהוה אונדזער גאָט,
צו לאָזן אונדז אַ רעשטן צו אַנטלויפן, און אונדז געבן אַ נאָגל אין זיין הייליק
אָרט, כּדי אונדזער גאָט זאָל ליכטיקן אונדזערע אױגן, און אונדז געבן אַ ביסל אױפֿלעבן
אין אונדזער קנעכטשאפט.
/9:9 װאָרום מיר זײַנען געװען קנעכט; אָבער אונדזער גאָט האָט אונדז ניט פֿאַרלאָזן אין אונדזער קנעכטשאפט,
אָבער ער האָט אונדז רחמנות געגעבן אין די אויגן פֿון די מלכים פֿון פּערסיע
געבן אונדז אַ לעבעדיק, צו שטעלן די הויז פון אונדזער גאָט, און צו פאַרריכטן די
אירע װיסטענישן, און אונדז געבן אַ מויער אין יהודה און אין ירושלים.
/9:10 און אַצונד, אונדזער גאָט, װאָס זאָלן מיר זאָגן נאָך דעם? װאָרום מיר האָבן פֿאַרלאָזן
דיינע מצוות,
/9:11 װאָס דו האָסט באַפֿױלן דורך דײַנע קנעכט די נבֿיאים, אַזױ צו זאָגן: דער
לאַנד װאָס איר גײט אַהין זי צו אַרבן, איז אַן אומרײן לאַנד מיט דעם
שמוץ פֿון די פֿאָלק פֿון די לענדער מיט זײערע אומװערדיקײטן װאָס
האָבן עס אָנגעפילט פון איין עק צו אנדערן מיט זייער אומריינקייט.
/9:12 און אַצונד, ניט געבן אײַערע טעכטער צו זײערע זין, און ניט נעמען
זײערע טעכטער צו אײַערע זין, און ניט זוכן זײער שלום אָדער זײער פֿאַרמעג
אייביג, כדי איר זאלט זיין שטארק, און עסן דאס גוטס פון הארץ, און איר זאלט עס איבערלאזן
פֿאַר אַ נחלה צו אייערע קינדער אויף אייביק.
/9:13 און נאָך אַלץ װאָס איז געקומען אױף אונדז פֿון װעגן אונדזערע בײזן מעשׂים, און פֿון אונדזער גרױסן
שולד, זעענדיק אַז דו אונדזער גאָט האָסט אונדז ווייניקער באַשטראָפט ווי אונדזער
זינד פארדינט, און האט אונדז געגעבן אַזאַ ישועה ווי דעם;
/9:14 זאָלן מיר ווידער פֿאַרברעכן דײַנע געבאָט, און זיך פֿאַרבינדן מיט די
מענטשן פון די אַבאַמאַניישאַנז? װאָלטסטו ניט געגרימט אױף אונדז ביז
האָסט אונדז פֿאַרלענדט, כּדי עס זאָל ניט זײַן קײן איבערבלײַב און ניט אַנטלױפֿן?
/9:15 יהוה, גאָט פֿון ישׂראל, ביסט גערעכט, װאָרום מיר זײַנען נאָך געבליבן אַנטלױפֿן, אַזױ װי
דאָס איז הײַנט, זע, מיר זײַנען פֿאַר דיר אין אונדזערע פֿאַרברעכן, װאָרום מיר
קען נישט שטיין פאר דיר צוליב דעם.
