יחזקאל
/37:1 די האַנט פֿון גאָט איז געװען אױף מיר, און האָט מיך אַרױסגעטראָגן אין דעם גײַסט פֿון
גאָט, און האָט מיך געזעצט אין מיטן פֿון דעם טאָל װאָס איז געװען פֿול
ביינער,
/37:2 און איך האָב מיך געמאַכט פֿאַר זײ רונד אַרום, ערשט עס זײַנען געװען זײער
פילע אין די עפענען טאָל; און זע, זײ זײַנען געװען זײער טרוקענע.
/37:3 און ער האָט צו מיר געזאָגט: מענטשנקינד, קענען די דאָזיקע בײנער לעבן? און איך האָב געענטפערט: אָ
האר גאָט, דו ווייסט.
/37:4 האָט ער צו מיר װידער געזאָגט: זאָג נבֿיאות אױף די דאָזיקע בײנער, און זאָג צו זײ: אָ
איר טרוקענע בײנער, הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט.
/37:5 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר צו די דאָזיקע בײנער; זע, איך וועל מאַכן אָטעם צו
קום אַרײַן אין אײַך, און איר װעט לעבן;
/37:6 און איך װעל אַרױפֿלײגן אױף אײַך סינדן, און װעל אױפֿברענגען אױף אײַך פֿלײש, און
באַדעקן אײַך מיט הויט, און אַרײַן אין אײַך אַ אָטעם, און איר װעט לעבן; און איר
זאָל װיסן אַז איך בין יהוה.
/37:7 און איך האָב נבֿיאות געזאָגט אַזױ װי איך בין באַפֿױלן געװאָרן, און אַזױ װי איך האָב נבֿיאות געזאָגט, איז געװען אַ
אַ רעש, ערשט אַ ציטערניש, און די ביינער האָבן זיך צוזאַמענגעקומען, ביין צו זיין
ביין.
/37:8 און איך האָב געזען, ערשט די זינדן און דאָס פֿלײש זײַנען אַרױפֿגעקומען אױף זײ, און
די הויט האָט זײ צוגעדעקט פֿון אױבן, אָבער קײן אָטעם איז אין זײ ניט געװען.
/37:9 האָט ער צו מיר געזאָגט: זאָג נבֿיאות צום ווינט, זאָג נבֿיאות, מענטשנקינד, און
זאָג צום ווינט: אַזוי האָט געזאָגט אֲדֹנָי ה\'; קום פון די פיר ווינטן, אָ
אָטעם, און אָטעמען אויף די דערשלאָגענע, אַז זיי זאלן לעבן.
/37:10 און איך האָב נבֿיאות געזאָגט אַזױ װי ער האָט מיר באַפֿױלן, און דער אָטעם איז אין זײ געקומען
זײ האָבן געלעבט, און האָבן זיך אױפֿגעשטעלט אױף זײערע פֿיס, אַ זײער גרױס חיל.
/37:11 האָט ער צו מיר געזאָגט: מענטשנקינד, די דאָזיקע בײנער זײַנען דאָס גאַנצע הױז פֿון
ישראל: זע, זיי זאָגן, אונדזער ביינער זענען טרוקן, און אונדזער האָפענונג איז פאַרפאַלן: מיר
זענען פֿאַרשניטן פֿאַר אונדזער טיילן.
/37:12 דרום זאָג נבֿיאות, און זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר; זע, אָ
מײַן פֿאָלק, איך װעל עפֿענען דײַנע קבֿרים, און װעל דיך אַרױפֿגײן פֿון דײַן
קברים, און איר ברענגען אין ארץ ישראל.
/37:13 און איר װעט װיסן אַז איך בין יהוה, װען איך האָב געעפֿנט אײַערע קבֿרים, אָ
מײַן פֿאָלק, און האָט דיך אַרױסגעצױגן פֿון דײַנע קבֿרים,
/37:14 און איך װעל אַרײַנגעבן מײַן גײַסט אין אײַך, און איר װעט לעבן, און איך װעל אײַך אַרײַנטאָן
אין אײַער לאַנד, זאָלט איר װיסן אַז איך יהוה האָב גערעדט, און
האָט עס געטאָן, זאָגט גאָט.
/37:15 דאָס װאָרט פֿון גאָט איז װידער געקומען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/37:16 און דו מענטשנקינד, נעם דיר אײן שטעקן, און שרײַב אױף אים: װאָרום
יהודה און פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל זײַנע חבֿרים: נעם אַן אַנדערן
שטעקן, און שרײַב דערויף: פֿאַר יוסף, דער שטעקן פֿון אפֿרים, און פֿאַר אַלעמען
דאָס הױז פֿון ישׂראל זײַנע חבֿרים.
/37:17 און זײ פֿאַרבינדן אײנער צום אַנדערן אין אײן שטעקן; און זיי וועלן ווערן איינער
אין דײַן האַנט.
/37:18 און אַז די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק װעלן רעדן צו דיר, אַזױ צו זאָגן: װילט
דו זאגסט אונז נישט וואס דו מיינסט מיט די דאזיקע?
/37:19 זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר; זע, איך וועל נעמען דעם שטעקן פון
יוסף וואָס איז אין דער האַנט פון אפרים, און די שבטים פון ישראל זיין
חברים, און וועט זיי שטעלן מיט אים, מיט דעם שטעקן פון יהודה, און
מאַכן זיי איין שטעקן, און זיי וועלן זיין איינער אין מיין האַנט.
/37:20 און די שטעקנס װאָס דו שרײַבסט אױף זײ זאָלן זײַן אין דײַן האַנט פֿאַר זײערע
אויגן.
/37:21 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר; זע, איך וועל נעמען די
קינדער פֿון ישׂראל פֿון צװישן די פֿעלקער װאָס זײ זײַנען אַהין אַהין, און
װעלן זײ אײַנזאַמלען פֿון אַלע זײַטן, און זײ ברענגען אין זײער לאַנד.
/37:22 און איך װעל זײ מאַכן אײן פֿאָלק אין לאַנד, אױף די בערג פֿון
ישראל; און אײן מלך װעט זײ אַלע זײַן אַ מלך, און זײ װעלן ניט זײַן
מער צװײ פֿעלקער, און זײ װעלן ניט צעטײלט װערן אין צװײ מלוכות
מער בכלל:
/37:23 און זײ זאָלן זיך מער ניט פֿאַראומרײניקן מיט זײערע אָפּגעטער, און ניט מיט
זײערע אומװערדיקײטן, און ניט מיט אַלע זײערע פֿאַרברעכן; אָבער איך
וועט זיי ראַטעווען פון אַלע זייער וווינאָרט אין וואָס זיי האָבן
געזינדיקט , און װעלן זײ רײניקן :אזוי װעלן זײ זײן צו מיר , און איך װעל זײן
זײער גאָט.
/37:24 און מײַן קנעכט דוד װעט זײַן פֿאַר אַ מלך איבער זײ; און זײ װעלן אַלע האָבן
אײן פּאַסטעך: זײ װעלן אױך גײן אין מײַנע משפּטים, און מײַנע היטן
געזעצן, און טאָן זיי.
/37:25 און זײ װעלן זיצן אין דעם לאַנד װאָס איך האָב געגעבן מײַן יעקבן
קנעכט, אין וועלכער אײַערע עלטערן האָבן געוווינט; און זיי וועלן וואוינען אין איר,
אפילו זיי, און זייערע קינדער, און זייערע קינדער קינדער אויף אייביק;
און מײַן קנעכט דָוִד זאָל זײַן זײער אַ פֿירשט אױף אײביק.
/37:26 און איך װעל מאַכן מיט זײ אַ שלום בונד; עס זאָל זיין אַן
אײביק בונד מיט זײ: און איך װעל זײ שטעלן און מערן
זיי, און איך וועל שטעלן מיין מיזבייעך צווישן זיי אויף אייביק.
/37:27 און מײַן מִשכּן זאָל זײַן מיט זײ;יאָ, איך װעל זײ זײַן צו גאָט, און
זײ װעלן זײַן מײַן פֿאָלק.
/37:28 און די פֿעלקער װעלן װיסן אַז איך יהוה הײליק ישׂראל, װען מײַן
דאָס הײליקטום װעט זײַן צװישן זײ אױף אײביק.
