יחזקאל
/33:1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/33:2 מענטשנקינד, רעד צו די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק, און זאָג צו זײ: װען?
איך ברענג די שװערד אױף אַ לאַנד, אױב דאָס פֿאָלק פֿון לאַנד װעט נעמען אַ מאַן
זײערע געמאַרקן, און אים שטעלן פֿאַר זײער װעכטער.
/33:3 אַז אַז ער זעט אַ שװערד קומען אױף דער ערד, בלײַבט ער אין שוֹפֿר, און
וואָרענען די מענטשן;
/33:4 דענצמאָל איטלעכער װאָס הערט דעם קָול פֿון שוֹפֿר, און לאָזט ניט װאָרענען;
אַז די שװערד װעט קומען און אים אַװעקנעמען, זאָל זײַן בלוט זײַן אױף זײַן אײגענעם
קאָפּ.
/33:5 ער האָט געהערט דעם קָול פֿון שוֹפֿר, און האָט ניט געװאָרנט; זײַן בלוט זאָל
זייט אויף אים. אָבּער דער, וואָס לאָזט וואָרענען, וועט מציל זיין זיין נשמה.
/33:6 אָבער אױב דער װעכטער זעט קומען די שװערד, און ער בלאָזט ניט אין שופר, און
מען זאָל ניט וואָרענען דאָס פֿאָלק; אויב די שווערד קומען, און נעמען קיין מענטש פון
צווישן זיי איז ער אַוועקגענומען געוואָרן אין זיין זינד; אָבער זײַן בלוט װעל איך
דאַרפן ביי דעם וועכטערס האַנט.
/33:7 און דו מענטשנקינד, איך האָב דיך אַװעקגעשטעלט פֿאַר אַ װעכטער צום הױז פֿון
ישראל; דרום זאָלסטו הערן דאָס װאָרט פֿון מײַן מױל, און זײ װאָרענען
פֿון מיר.
/33:8 אַז איך זאָג צו דעם שלעכטן: דו רשע, װעסט פֿאַרװאָס שטאַרבן; אויב דו
זאָלסט ניט רעדן צו װאָרענען דעם רשע פֿון זײַן װעג, װעט דער רשע
שטאַרבן אין זײַן זינד; אָבער זײַן בלוט װעל איך בעטן פֿון דײַן האַנט.
/33:9 אָבער, אױב דו װעסט װאָרענען דעם שלעכטן פֿאַר זײַן װעג זיך אָפּקערן פֿון אים; אויב ער
קער זיך ניט אָפּ פֿון זײַן װעג, ער װעט שטאַרבן פֿאַר זײַן זינד; אָבער דו האָסט
האָט מציל געווען דיין נשמה.
/33:10 דרום, דו מענטשנקינד, רעד צו דעם הױז פֿון ישׂראל; אַזוי איר
רעדן, אַזוי צו זאָגן: אויב אונדזערע עבירות און אונדזער זינד זענען אויף אונדז, און מיר
פּינע אַוועק אין זיי, ווי זאָל מיר לעבן?
/33:11 זאָג צו זײ: אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט דער האַר, איך האָב ניט קײן פֿאַרגעניגן אין דעם
טויט פון די רשעים; נאָר אַז די רשָעים זאָלן זיך קערן פֿון זײַן װעג און לעבן;
קערט אײַך אום, קערט אײַך אום פֿון אײַערע שלעכטע װעגן; װאָרום װאָס װעט איר שטאַרבן, הױז פֿון
ישראל?
/33:12 דרום, דו מענטשנקינד, זאָג צו די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק: דער
די גערעכטיקייט פון דעם צדיק וועט אים ניט מציל זיין אין זיין טאָג
פֿאַרברעך: די רשעות פֿון די רשָעים, ער זאָל ניט פאַלן
דערמיט אין דעם טאָג װאָס ער קערט זיך אָפּ פֿון זײַן רשעות; אויך נישט
דער צדיק קען לעבן פאַר זיין גערעכטיקייט אין דעם טאָג וואָס ער
זינדיקט.
/33:13 אַז איך װעל זאָגן צו דעם צדיק, אַז ער װעט לעבן; אויב ער
פֿאַרזיכער זיך אויף זײַן גערעכטיקייט, און טוט זינד, אַלע זײַנע
צדקות וועלן נישט זכר ווערן; אבער פאר זיין זינד וואס ער
האָט געמאַכט, ער זאָל שטאַרבן דערפֿאַר.
/33:14 װידער, אַז איך זאָג צו די רשָעים: פֿאַרװאָס װעסטו שטאַרבן; אויב ער דרייט זיך
פון זיין זינד, און טאָן וואָס איז געזעצלעך און רעכט;
/33:15 אױב דער רשָע װעט אומקערן דעם משכון, גיב װידער װאָס ער האָט גערובֿט, גײ אַרײַן.
די געזעצן פֿון לעבן, אָן אַ זינד; ער וועט זיכער לעבן,
ער זאָל ניט שטאַרבן.
/33:16 פֿון זײַנע זינד װאָס ער האָט געטאָן, זאָלן אים ניט דערמאָנט װערן;
האָט געטאָן דאָס וואָס איז געזעצלעך און רעכט; ער זאָל לעבן.
/33:17 אָבער די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק זאָגן: ניט גלײַך איז דער װעג פֿון גאָט;
אָבער װאָס פֿאַר זײ איז זײער װעג ניט גלײַך.
/33:18 אַז דער צדיק קערט זיך אום פֿון זײַן גערעכטיקײט, און טוט זיך
זינד, ער זאָל דערמיט שטאַרבן.
/33:19 אָבער אױב דער רשע קערט זיך אום פֿון זײַן רשעות, און טוט געזעצלעך
און רעכט, ער זאָל לעבן דערמיט.
/33:20 און איר זאָגט: דער װעג פֿון גאָט איז ניט גלײַך. איר הויז פון ישראל, איך
וועט דיך משפּטן איטלעכער לויט זיינע וועגן.
/33:21 און עס איז געװען אין צװעלפֿטן יאָר פֿון אונדזער געפֿאַנגענשאַפֿט, אין צענטן
חודש, אין דעם פינפטן טאָג פון חודש, יענע וואָס איז אנטרונען פון
ירושלים איז געקומען צו מיר, אַזוי צו זאָגן: די שטאָט איז געשלאגן.
/33:22 און די האַנט פֿון גאָט איז געװען אױף מיר אין אָװנט, פֿאַר דעם װאָס איז געװען
אנטרונען געקומען; און האָט געעפֿנט מײַן מױל, ביז ער איז געקומען צו מיר אין דער
פרימאָרגן; און מײַן מױל איז געעפֿנט געװאָרן, און איך בין מער ניט געװען שטום.
/33:23 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/33:24 מענטשנקינד, די װאָס באַװױנט די װיסטענישן פֿון לאַנד פֿון ישׂראל, רעדן,
אַזױ צו זאָגן: אַבֿרהם איז געװען אײנער, און ער האָט ירש דאָס לאַנד; אָבער מיר זײַנען אַ סך; די
לאַנד איז אונדז געגעבן פֿאַר ירושה.
/33:25 דרום זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר; איר עסן מיט בלוט,
און הײב אױף אײַערע אױגן צו אײַערע אָפּגעטער, און פֿאַרגיסן בלוט, און זאָלט איר
פאַרמאָגן דאָס לאַנד?
/33:26 איר שטײט אױף אײַער שװערד, איר מאַכט אומװערדיקײט, און איר פֿאַראומרײניקט איטלעכער.
זײַן חבֿרס װײַב: און זאָלט איר אַרבן דאָס לאַנד?
/33:27 זאָג אַזױ צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר; ווי איך לעבן, זיכער זיי
וואָס אין די וויסט, וועט פאַלן דורך דער שווערד, און דער וואָס איז אין די
אָפֿן פעלד וועל איך געבן צו די בהמות, און די וואָס זענען אין
פֿון דער פּעסט װעלן שטאַרבן די פֿעסטונגען און אין די הײלן.
/33:28 װאָרום איך װעל מאַכן דאָס לאַנד אַ װיסטעניש, און איר שטאַרקײט
וועט אויפהערן; און די בערג פֿון ישׂראל װעלן װיסט װערן, אַז קײנער
וועט דורכגיין.
/33:29 און זײ װעלן װיסן אַז איך בין יהוה, װען איך האָב אױסגעלײגט דאָס לאַנד
וויסט צוליב אַלע זייערע אומװערדיקײטן װאָס זײ האָבן געטאָן.
/33:30 און דו מענטשנקינד, די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק רעדן נאָך
אַקעגן דיר בײַ די װענט און אין די טירן פֿון די הײַזער, און רעד אײן
צוּם אַנדערן, איטלעכער צו זײַן ברודער, אַזוי צו זאָגן: קום, איך בעט דיך, און הערט
װאָס איז דאָס װאָרט װאָס גײט אַרױס פֿון גאָט.
/33:31 און זײ קומען צו דיר װי דאָס פֿאָלק קומט, און זײ זיצן פֿאַר דיר
װי מײַן פֿאָלק, און זײ הערן דײַנע װערטער, אָבער זײ װעלן זײ ניט טאָן; װאָרום
מיט זײער מױל מאַכן זײ ליב, אָבער זײער האַרץ גײט נאָך זײערע
תאוות.
/33:32 און זע, דו ביסט צו זײ װי אַ זײער אַ שיינעם געזאַנג פֿון אײנעם װאָס האָט אַ
ליב קול, און קענען שפּילן גוט אויף אַ קיילע: פֿאַר זיי הערן דיין
ווערטער, אָבער זיי טאָן ניט.
/33:33 און אַז דאָס װעט זײַן, (זע, עס װעט קומען), װעלן זײ װיסן
אַז אַ נביא איז געווען צווישן זיי.
