יחזקאל
/21:1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/21:2 מענטשנקינד, שיק דײַן פּנים צו ירושָלַיִם, און לאָז דײַן װאָרט אַקעגן ירושָלַיִם
הייליקע ערטער, און זאָג נביאות קעגן ארץ ישראל,
/21:3 און זאָלסט זאָגן צו לאַנד ישׂראל: אַזױ האָט געזאָגט גאָט; זע, איך בין קעגן
דיך, און איך וועל אַרויסציען מיין שווערד פון זיין שייד, און וועט שנייַדן אַוועק
פֿון דיר די צדיקים און די רשעים.
/21:4 זעענדיק אַז איך װעל פֿאַרשנײַדן פֿון דיר דעם צדיק און דעם רָשע,
דרום װעט מײַן שװערד אַרױסגײן פֿון זײַן שײד אױף אַלע לײַבער
פון דרום צו צפון:
/21:5 כּדי אַלע לײַבער זאָל װיסן אַז איך יהוה האָב אַרױסגעצױגן מײַן שװערד פֿון
זײַן שײד: ער װעט זיך מער ניט אומקערן.
/21:6 זיפֿצט דרום, דו מענטשנקינד, מיט דעם צעברעכן פֿון דײַנע לענדן; און
מיט פארביטערונג זיפצן פאר די אויגן.
/21:7 און עס װעט זײַן, אַז מע װעט צו דיר זאָגן: פֿאַר װאָס זײַטסטו? אַז
זאָלסט ענטפֿערן, פֿאַר דער בשׂורה; ווייַל עס קומט: און יעדער האַרץ
וועט צעלאָזן, און אַלע הענט וועלן זיין שוואַך, און יעדער גייסט וועט פאַרשווינדן,
און אַלע קני װעלן שװאַך װי װאַסער: זע, עס קומט און װעט זײַן
געבראַכט, זאָגט גאָט דער האַר.
/21:8 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/21:9 מענטשנקינד, זאָג נבֿיאות, און זאָג: אַזױ האָט געזאָגט גאָט; זאג , א שװערד , א
שווערד איז שאַרפּ, און אויך פערבישט:
/21:10 עס װערט געשאַרפֿט צו מאַכן אַ שווערן שעכטן; עס איז פארבישט אז עס זאל קענען
פינקלען: זאלן מיר דען פרײען? עס פֿאַראַכט דעם שטעקן פֿון מײַן זון, אַזױ װי
יעדער בוים.
/21:11 און ער האָט עס געגעבן צו באַצירן, כּדי זי זאָל באַהאַנדלט װערן: דאָס דאָזיקע שװערד
איז געשאַרפֿט, און עס איז געפֿעדערט, עס צו געבן אין דער האַנט פֿון דעם
סלייַער.
/21:12 שרײַ און װײל, מענטשנקינד, װאָרום עס װעט זײַן אױף מײַן פֿאָלק, װעט זײַן
אויף אַלע פֿירשטן פֿון ישׂראל: אַ שרעק פֿון שװערד װעט זײַן
אויף מײַן פֿאָלק: דערפֿאַר שלאָגן אױף דײַן דיך.
/21:13 װײַל דאָס איז אַ פּרוּװ, און װאָס װעט זײַן, אַז די שװערד פֿאַרשאַכט אַפילו דער רוט? עס
װעט מער ניט זײַן, זאָגט גאָט דער האַר.
/21:14 און דו מענטשנקינד, זאָג נבֿיאות, און שלאָג אין אײנעם דײַנע הענט.
און די שװערד זאָל געפֿאַלן װערן דאָס דריטע מאָל, די שװערד פֿון דער דערשלאָגענע
איז די שווערד פון די גרויס מענטשן וואָס זענען געהרגעט, וואָס גייט אריין אין זייער
פּריוואַט קאַמימערז.
/21:15 איך האָב אַװעקגעשטעלט דעם שפּיץ פֿון שװערד אױף אַלע זײערע טױערן, װאָס זײערע
דאָס האַרץ קען פאַרשוועכן, און זייערע חורבות זאָלן זיך מערן: אַה! עס איז געמאכט ליכטיק,
עס ווערט איינגעוויקלט צום שחיטה.
/21:16 גײ דיר אין אײן װעג אָדער פֿון דער רעכטער האַנט, אָדער פֿון דער לינקער האַנט,
וואוהין דיין פּנים איז געשטעלט.
/21:17 איך װעל אױך שלאָגן מײַנע הענט, און איך װעל מאַכן רוען מײַן גרימצאָרן;
איך ה\' האב עס געזאגט.
/21:18 דאָס װאָרט פֿון גאָט איז װידער געקומען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/21:19 און דו מענטשנקינד, שטעל דיר צו צװײ װעגן, צו דעם שװערד פֿון מלך.
פון בבל זאל קומען; ביידע צוויי וועלן אַרויסגיין פון איין לאַנד
קלײַבט אויס אַן אָרט, קלײַבט אים אויס בײַם קאָפּ פֿון דער שטאָט.
/21:20 זאָלסט מאַכן אַ װעג, כּדי די שװערד זאָל קומען צו רבֿ פֿון די עמון, און
צו יהודה אין ירושלים דעם באַשיצער.
/21:21 װאָרום דער מלך פֿון בבֿל איז געשטאַנען בײַם שײד פֿון װעג, בײַם קאָפּ פֿון
ד י צװ ײ װעגן , צ ו באנוצ ן זי ך צוזאגן : ע ר הא ט געמאכ ט זײנ ע פײל ן ליכטיק , הא ט ע ר זי ך באראטן
מיט בילדער האט ער געקוקט אין דער לעבער.
/21:22 צו זײַן רעכטער האַנט איז געװען די װאָרזאָגער פֿון ירושָלַיִם, צו באַשטימט די הױפּטמאַן;
צו עפֿענען דאָס מױל אין דער שחיטה, אױפֿהײבן דאָס קול מיט געשרײ,
צו שטעל ן היטלען קעגן די טויערן, צו װארפן א בארג, און צו
בויען אַ פאָרט.
/21:23 און עס װעט זײַן פֿאַר זײ װי אַ פֿאַלשע זאָג אין זײערע אױגן, פֿאַר זײ
וואָס האָבן געשוואוירן שבועות, אָבער ער וועט רופן צו דערמאָנען די זינד,
אַז מע זאָל זײ נעמען.
/21:24 דרום האָט גאָט דער האַר אַזױ געזאָגט; ווייַל איר האָט געמאכט דיין זינד צו
געדענקט ווערן, אין אַז אייערע עבירות זענען גילוי, אַזוי אַז אין
אַלע אײַערע מעשׂים באַװײַזן זיך דײַנע זינד; מחמת, זאָג איך, אַז איר זײַט געקומען צו
דערמאָנונג, מיט דער האַנט זאָלט איר גענומען ווערן.
/21:25 און דו, אומװערדיקער שלעכטער פֿירשט פֿון ישׂראל, װאָס זײַן טאָג איז געקומען,
רשעות וועט האָבן אַ סוף,
/21:26 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר; אַראָפּנעמען די דיאַדעם, און נעמען אַוועק די קרוין: דעם
זאָל ניט זײַן דאָס זעלבע: דערהײבט דעם נידעריקן, און דערנײַערט דעם װאָס איז
הויך.
/21:27 איך װעל אים אומקערן, אומקערן, אומקערן, און עס װעט מער ניט זײַן ביז
ער קומט וועמענס רעכט עס איז; און איך װעל אים געבן.
/21:28 און דו מענטשנקינד, זאָג נבֿיאות, און זאָג: אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר.
וועגן די עמון, און וועגן זייער חרפה; זאג אפילו דו,
די שווערד, די שווערד איז ציען: פֿאַר די שחיטה איז עס פורבישט, צו
פאַרנוצן ווייַל פון די פינקלען:
/21:29 װען זײ זעען דיר נישטיקײט, בעת זײ זאָגן דיר אַ ליגן, צו
ברענג דיך אויפן האלדז פון די דערשלאגענע, פון די רשעים וואס זיינען זיינע
געקומען איז טאָג, אַז זייער זינד וועט האָבן אַ סוף.
/21:30 זאָל איך אים אומקערן אין זײַן שײד? איך וועל דיך משפּטן אין דער
אָרט ווו דו ביסט באשאפן געווארן, אין דעם לאַנד פון דיין געבורט.
/21:31 און איך װעל אױסגיסן אױף דיר מײַן גרימצאָרן, איך װעל בלאָזן אױף דיר
אין דעם פֿײַער פֿון מײַן גרימצאָרן, און דיך איבערגעבן אין דער האַנט פֿון ברוטע מענטשן,
וּבָכִי לְהַחְרִיב.
/21:32 פֿאַר פֿײַער זאָלסטו זײַן; דײַן בלוט װעט זײַן אין מיטן
די ערד; װעסט מער ניט געדאַכט װערן, װאָרום איך יהוה האָב גערעדט
עס.
