עקסאָדוס
/34:1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: האַק דיר צװײ שטײנערנע טישן אַזױ װי די
ערשטער: און איך וועל שרייַבן אויף די לוחות די ווערטער וואָס זענען געווען אין די
ערשטער טישן, וואָס דו בעסט.
/34:2 און זײַט גרײט אין דער פֿרי, און קום אַרױף אין דער פֿרי אױפֿן באַרג
סיני, און שטעל דיך דאָרטן צו מיר אין שפּיץ פון דעם באַרג.
/34:3 און קײנער זאָל ניט אַרױפֿגײן מיט דיר, און קײנער זאָל ניט געזען װערן
איבער דעם גאַנצן באַרג; און די שאָף און די רינדער זאָלן ניט שפּירן פריער
אַז באַרג.
/34:4 און ער האָט אָפּגעהאַקט צװײ שטײנערנע טישן אַזױ װי די ערשטע; און משה איז אױפֿגעשטאַנען
אין דער פֿרי, און איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן באַרג סיני, אַזױ װי גאָט האָט געהאַט
האָט אים באַפֿױלן, און האָט גענומען אין זײַן האַנט די צװײ שטײנערנע טישן.
/34:5 און גאָט האָט אַראָפּגענידערט אין װאָלקן, און האָט זיך דאָרטן געשטעלט מיט אים, און
האָט אױסגערופֿן דעם נאָמען פֿון גאָט.
/34:6 און גאָט איז דורכגעגאַנגען פֿאַר אים, און האָט אױסגערופֿן: יהוה, גאָט
גאָט, ראַכמאָנעסדיק און גנעדיק, לאַנג-צער, און שעפעדיק אין גוטסקייט און
אמת,
/34:7 היטנדיק רחמנות פֿאַר טויזנטער, פֿאַרגעבן זינד און פֿאַרברעכן און
זינד, און דאָס וועט בשום אופן ניט קלאָר די שולדיק; באזוכן די רשעות
פון די עלטערן אויף די קינדער, און אויף די קינדער \'ס קינדער, צו
דער דריטער און צום פערטן דור.
/34:8 און משה האָט זיך געאײַלט, און האָט געבוקט זײַן קאָפּ צו דער ערד
געבוקט.
/34:9 האָט ער געזאָגט: אױב אַצונד איך האָב געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, גאָט, לאָז מײַן
גאָט, איך בעט דיך, גײ צװישן אונדז; װאָרום דאָס איז אַ האַרציקן פֿאָלק; און
פֿאַרגעבן אונדזער זינד און אונדזער זינד, און אונדז נעמען פֿאַר דיין נחלה.
/34:10 האָט ער געזאָגט: זע, איך שליסן אַ בונד, פֿאַר דײַן גאַנצן פֿאָלק װעל איך טאָן.
װוּנדער, װאָס מע האָט ניט געטאָן אױף דער גאַנצער ערד, און אין קײן פֿאָלק;
און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס דו ביסט צװישן זײ זאָלן זען דאָס װערק פֿון גאָט.
װאָרום דאָס איז אַ שרעקלעכע זאַך װאָס איך װעל טאָן מיט דיר.
/34:11 היטן װאָס איך באַפֿױלן דיר הײַנט: זע, איך טרײַב אַרױס
פֿאַר דיר דעם אֶמוֹרי, און דעם כנעני, און דעם חִתּי, און דעם
פּרִזי, און דער חיווי, און דער יבוסי.
/34:12 היט זיך צו דיר, אַז דו זאָלסט ניט מאַכן אַ בונד מיט די באַװױנער פֿון
דאָס לאַנד װאָס דו גײסט אַהין, כּדי עס זאָל ניט זײַן פֿאַר אַ שטראָם אין מיטן
דיר:
/34:13 אָבער זײערע מזבחות זאָלט איר צעברעכן, זײערע בילדער זאָלט איר צעברעכן, און אַראָפּהאַקן
זײערע גרױסן:
/34:14 װאָרום קײן אַנדער גאָט זאָלסטו זיך ניט בוקן, פֿאַר יהוה װאָס זײַן נאָמען איז
ייפערטזיכטיק, איז אַ ייפערטזיכטיק גאָט:
/34:15 זאָלסטו ניט שליסן אַ בונד מיט די באַװױנער פֿון לאַנד, און זײ גײען.
אַ זוֹנה נאָך זײערע געטער, און זאָלסט שלאַכטן צו זײערע געטער, און אײנער
רוף דיך, און וועסט עסן פון זיין קרבן;
/34:16 און דו נעם פֿון זײערע טעכטער צו דײַנע זין, און זײערע טעכטער גײען אַ
זנות נאָך זייערע געטער, און זאָג דײַנע זין נאָך זייערע
געטער.
/34:17 זאָלסט דיר ניט מאַכן קײן געגאָסענע געטער.
/34:18 דעם יום־טובֿ פֿון מצות זאָלסטו האַלטן. זיבן טעג זאָלסטו עסן
מצות, אַזױ װי איך האָב דיר באַפֿױלן, אין דער צײַט פֿון חוֹדש אַבי;
װאָרום אין חודש אַבֿבֿ ביסטו אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם.
/34:19 אַלצדינג װאָס עפֿנט דעם מאַטריץ איז מײַנער; און יעטװעדער בכָור צװישן דײַנע
בהמות, סײַ אָקס אָדער שאָף, דאָס איז אַ זכר.
/34:20 אָבער דאָס ערשטע פֿון אַן אײזל זאָלסטו אױסלײזן מיט אַ לאַם;
זאָלסט אים ניט אױסלייזן, זאָלסטו אים צעברעכן דעם האַלדז. אַלע בכָור פֿון דײַן
זין זאָלסטו אױסלײזן. און קײנער װעט זיך ניט באַװיזן פֿאַר מיר לײדיק.
/34:21 זעקס טעג זאָלסטו אַרבעטן, אָבער אױפֿן זיבעטן טאָג זאָלסטו רוען;
די צייט און אין שניט זאָלסטו רוען.
/34:22 און זאָלסט היטן דעם יָום-טובֿ פֿון די װאָכן, פֿון ערשטפֿרוכט פֿון װײץ.
שניט, און דער יום-טובֿ פֿון אײַנזאַמלונג בײַם סוף יאָר.
/34:23 דרײַ מאָל אין יאָר זאָלן זיך באַװײַזן פֿאַר גאָט אַלע אײַערע מענער
גאָט, דער גאָט פון ישראל.
/34:24 װאָרום די פֿעלקער װעל איך פֿאַרטריבן פֿאַר דיר, און דײַנע געמאַרקן װעל איך פֿאַרברײטן;
און קײנער זאָל ניט באַגערן דײַן לאַנד, װען דו װעסט אַרױפֿגײן זיך באַװײַזן
פֿאַר יהוה דײַן גאָט דרײַ מאָל אין יאָר.
/34:25 זאָלסט ניט ברענגען דאָס בלוט פֿון מײַן שלאַכטאָפּפֿער מיט זײַער; אויך נישט
זאָל דער שלאַכטאָפּפֿער פֿון יום־טובֿ פסח איבערגעלאָזן װערן צו דעם
פרימאָרגן.
/34:26 דעם ערשטן פֿון דײַן לאַנד זאָלסטו ברענגען אין הױז.
פֿון יהוה דײַן גאָט. זאָלסט ניט זיד אַ קינד אין זײַן מוטערס מילך.
/34:27 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שרײַב די דאָזיקע װערטער, װאָרום נאָך דעם
מיט די דאָזיקע װערטער האָב איך געשלאָסן אַ בונד מיט דיר און מיט ישׂראל.
/34:28 און ער איז דאָרטן געװען בײַ גאָט פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט; ער האט
ניט עסן ברויט, און ניט טרינקען וואַסער. און ער האָט אָנגעשריבן אויף די לוחות די
רייד פון בונד, די עשרת מצוות.
/34:29 און עס איז געװען, װי משה האָט אַראָפּגענידערט פֿון באַרג סיני מיט די צװײ
טישן פֿון עדות אין משהן האַנט, ווען ער האָט אַראָפּגענידערט פֿונעם באַרג,
אַז משה האָט ניט געװוּסט, אַז די הויט פֿון זײַן פּנים האָט געלויכטן בשעת ער האָט גערעדט
אים.
/34:30 און אַז אַהרן און אַלע קינדער פֿון ישׂראל האָבן געזען משהן, ערשט דער
הױט פֿון זײַן פּנים האָט געשײַנט; און זײ האָבן מורא געהאַט צו קומען צו אים.
/34:31 און משה האָט צו זײ גערופֿן; און אַהרן און אַלע פֿירשטן פֿון דעם
די עדה האָט זיך אומגעקערט צו אים, און משה האָט גערעדט מיט זיי.
/34:32 און דערנאָך זײַנען געקומען אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און ער האָט זײ אַרײַנגעגעבן
געבאָט אַלץ װאָס גאָט האָט גערעדט מיט אים אױפֿן באַרג סיני.
/34:33 און ביז משה האָט געענדיקט רעדן מיט זײ, האָט ער אָנגעטאָן אַ פָּרוֹכ אױף זײַן פּנים.
/34:34 און אַז משה איז אַרײַנגעגאַנגען פֿאַר גאָט צו רעדן מיט אים, האָט ער גענומען דעם
שטעל זיך אפ, ביז ער איז ארויס. און ער איז אַרױסגעגאַנגען, און האָט גערעדט צו דעם
קינדער פֿון ישׂראל דאָס װאָס ער איז באַפֿױלן געװאָרן.
/34:35 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געזען דאָס פּנים פֿון משהן, װאָס די הויט פֿון
משהס פּנים האָט געלויכטן, און משה האָט ווידער אַרױפֿגעטאָן דעם פָּרוֹכ אױף זײַן פּנים, ביז ער
געגאנגען מיט אים צו רעדן.
