עקסאָדוס
/33:1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: גײ אַװעק און גײ אַרױף פֿון דאַנען, דו און דער
פֿאָלק װאָס דו האָסט אױפֿגעבראַכט פֿון לאַנד מִצרַיִם צו דער
לאַנד װאָס איך האָב געשװאָרן אַבֿרהמען, צו יצחקן און יעקבן, אַזױ צו זאָגן: צו!
דײַן זאָמען װעל איך אים געבן:
/33:2 און איך װעל שיקן אַ מלאך פֿאַר דיר; און איך וועל אַרויסטרייבן די
כנעני, דעם אמורי, און דעם חתי, און דעם פּרזי, דעם חיווי,
און דער יבוסי:
/33:3 צו אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, װאָרום איך װעל ניט אַרױפֿגײן אין דעם
צווישן דיר; װאָרום דו ביסט אַ האַרציקן פֿאָלק, כּדי איך זאָל דיך ניט פֿאַרלענדן
די וועג.
/33:4 און אַז דאָס פֿאָלק האָט געהערט די דאָזיקע בײזע בשׂורה, האָבן זײ געטרויערט, און קיינער
האָט אים אָנגעטאָן זײַנע צירונג.
/33:5 װאָרום גאָט האָט געזאָגט צו משהן: זאָג צו די קינדער פֿון ישׂראל: איר
זײנע ן א שטײגע ר פאלק : אי ך װע ל ארויפקומע ן צװיש ן דיר א אי ן א
מאָמענט, און פאַרנוצן דיך; דעריבער אַצונד אָפּטאָן דיין צירונג פון דיר,
כּדי איך זאָל וויסן וואָס צו טאָן מיט דיר.
/33:6 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן זיך אױסגעטאָן זײערע צירונג בײַם דער
באַרג חורב.
/33:7 און משה האָט גענומען דעם מִשכּן, און האָט עס אױפֿגעשטעלט אױסן לאַגער, פֿון דער װײַטן
פֿון לאַגער, און האָט אים גערופֿן אוֹהל-מוֹעד. און עס
איז געװען, איטלעכער װאָס האָט געזוכט גאָט, איז אַרױסגעגאַנגען צום
אוֹהל-מוֹעד, וואָס איז געווען אָן לאַגער.
/33:8 און עס איז געװען, אַז משה איז אַרױסגעגאַנגען צום מִשכּן, האָבן אַלע
דאָס פֿאָלק איז אױפֿגעשטאַנען, און האָבן זיך געשטעלט איטלעכער בײַם אײַנגאַנג פֿון זײַן געצעלט, און האָבן געקוקט
נאָך משהן, ביז ער איז אַרײַן אין מִשכּן.
/33:9 און עס איז געװען, װי משה איז אַרײַן אין מִשכּן אין װאָלקן
זײַל האָט אַראָפּגענידערט, און האָט זיך געשטעלט בײַם אײַנגאַנג פֿון מִשכּן, און גאָט
גערעדט מיט משהן.
/33:10 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געזען דעם װאָלקןזײַל שטײן בײַם אײַנגאַנג פֿון מִשכּן;
און דאָס גאַנצע פֿאָלק איז אױפֿגעשטאַנען און האָט זיך געבוקט, איטלעכער אין זײַן אײַנגאַנג פֿון געצעלט.
/33:11 און גאָט האָט גערעדט צו משהן פּנים צו פּנים, אַזױ װי אַ מאַן רעדט צו זײַן
פרייַנד. און ער האָט זיך אומגעקערט אין לאַגער, אָבער זײַן קנעכט יהוֹשועַ, דער
דער זון פֿון נון, אַ יונגערמאַן, איז ניט אַרױסגעגאַנגען פֿון מִשכּן.
/33:12 און משה האָט געזאָגט צו גאָט: זע, דו זאָגסט צו מיר: ברענג אױף דאָס דאָזיקע.
מענטשן: און דו האסט מיר נישט געלאזט וויסן וועמען דו וועסט שיקן מיט מיר. נאָך
האָסט געזאָגט: איך קען דיך מיטן נאָמען, און דו האָסט אויך געפֿונען חן
מיין ראיה.
/33:13 און אַצונד, איך בעט דיך, אױב איך האָב געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, װײַז מיר.
אַצונד דײַן װעג, כּדי איך זאָל דיך דערקענען, כּדי איך זאָל געפֿינען חן אין דײַנע אױגן.
און היט זיך, אַז דאָס דאָזיקע פֿאָלק איז דײַן פֿאָלק.
/33:14 האָט ער געזאָגט: מײַן פּנים װעט גײן מיט דיר, און איך װעל דיר געבן רו.
/33:15 און ער האָט צו אים געזאָגט: אױב דײַן פּנים גײ ניט מיט מיר, זאָלסטו אונדז ניט אַרױפֿטראָגן
דערפאר.
/33:16 װאָרום אין װאָס װעט דאָ װיסן װערן אַז איך און דײַן פֿאָלק האָבן געפֿונען
חן אין דיינע אויגן? איז ניט אין אַז דו גיסט מיט אונדז? אזוי װעלן מיר זײן
אָפּגעשיידט, איך און דײַן פֿאָלק, פֿון דעם גאַנצן פֿאָלק װאָס אױף דעם פּנים
פון דער ערד.
/33:17 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: איך װעל אױך טאָן די דאָזיקע זאַך װאָס דו האָסט
גערעדט: װאָרום דו האָסט געפֿונען חן אין מײַנע אױגן, און איך קען דיך מיטן נאָמען.
/33:18 און ער האָט געזאָגט: איך בעט דיך, װײַז מיר דײַן פּראַכט.
/33:19 און ער האָט געזאָגט: איך װעל מאַכן אַלע מײַן גוטס פֿאַר דיר, און איך װעל מאַכן
קרא פאר דיר דעם נאמען פון ה\'; אוּן עֶר וֶועט זִיךְ גֶעבְּן צוּם וָואס
איך וועל זיין חן, און וועל רחמנות געבן אויף וועמען איך וועל רחמנות געבן.
/33:20 האָט ער געזאָגט: דו קענסט ניט זען מײַן פּנים, װאָרום קײנער װעט מיך ניט זען.
און לעבן.
/33:21 האָט גאָט געזאָגט: זע, עס איז אַ אָרט בײַ מיר, און װעסט שטײן.
אויף אַ שטיין:
/33:22 און עס װעט זײַן, װען מײַן פּראַכט גײט פֿאַרבײַ, װעל איך אַרײַנטאָן
דיך אין אַ שטיין פון דעם שטיין, און וועט דעקן דיך מיט מיין האַנט בשעת איך
פאָרן דורך:
/33:23 און איך װעל אָפּנעמען מײַן האַנט, און װעסט זען מײַנע רוקן;
פּנים זאָל ניט געזען ווערן.
