עקסאָדוס
/32:1 און װי דאָס פֿאָלק האָט געזען, אַז משה האָט אָפּגעהאַלטן אַראָפּצופֿאָרן פֿון דעם
דעם באַרג, האָט זיך דאָס פֿאָלק אײַנגעזאַמלט צו אַהרן, און האָט געזאָגט
אים, שטײ אױף, מאַכט אונדז געטער, װאָס װעלן גײן פֿאַר אונדז; פֿאַר דעם משה,
דער מאַן װאָס האָט אונדז אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, האָבן מיר ניט געװוּסט װאָס איז
                                                    ווערן פון אים.
/32:2 האָט אַהרן צו זײ געזאָגט: צעברעכן די גילדענע אױרינגען װאָס אין איר
די אויערן פֿון אײַערע װײַבער, פֿון אײַערע זין, און פֿון אײַערע טעכטער, און ברענג
                                                          זיי צו מיר.
/32:3 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט אָפּגעריסן די גילדערנע אױרינגען װאָס אין זײערע
                    אויערן, און זיי געבראכט צו אהרן.
/32:4 און ער האָט זײ אױפֿגענומען פֿון זײער האַנט, און האָט עס געמאַכט מיט אַ גרײַב
געצייג נאָכדעם ווי ער האָט אים געמאַכט אַ געגאָסן קאַלב, און זיי האָבן געזאָגט: דאָס איז דײַן
געטער, ישׂראל, װאָס האָט דיך אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם.
/32:5 און אַהרן האָט עס געזען, און ער האָט געבױט פֿאַר אים אַ מזבח; און אַהרן האָט געמאַכט
האָט אָנגערופן, און געזאָגט: מאָרגן איז אַ יום טוּב צו גאָט.
/32:6 און זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי, און האָבן אױפֿגעבראַכט בראַנדאָפּפֿער, און
געבראכט שלום קרבנות; און דאָס פֿאָלק האָט זיך געזעצט עסן און טרינקען,
                    און איז אויפגעשטאנען צו שפּילן.
/32:7 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: גײ אַראָפּ; פֿאַר דײַן פֿאָלק, װאָס
דו האָסט אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, האָט זיך פֿאַרדאָרבן;
/32:8 זײ האָבן זיך גיך אָפּגעקערט פֿון דעם װעג װאָס איך האָב זײ באַפֿױלן;
זײ האָבן געמאַכט פֿאַר זײ אַ געגאָסענער קאַלב, און האָבן זיך געבוקט צו אים, און האָבן
האָט מען צו אים מקריב געווען, און געזאָגט: דאָס זײַנען דײַנע געטער, ישׂראל, װאָס האָבן
 האָט דיך אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם.
/32:9 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: איך האָב געזען דאָס דאָזיקע פֿאָלק, ערשט עס
                                         איז א שטיפנעקט פאלק:
/32:10 און אַצונד, לאָז מיך אַלײן, כּדי מײַן גרימצאָרן זאָל װערן אױף זײ, און
אַז איך װעל זײ פֿאַרלענדן, און איך װעל דיך מאַכן פֿאַר אַ גרױס פֿאָלק.
/32:11 און משה האָט געבעטן יהוה זײַן גאָט, און האָט געזאָגט: יהוה, װאָס טוט דײַן גרימצאָרן.
הערט זיך אויף דײַן פֿאָלק, װאָס דו האָסט אַרױסגעצױגן פֿון דעם
לאַנד מצרים מיט גרויס מאַכט און מיט אַ שטאַרק האַנט?
/32:12 פֿאַר װאָס זאָלן די מִצרים רעדן, און זאָגן: פֿאַר אומגליק האָט ער געבראַכט
זיי אַרויס, זיי צו טייטן אין די בערג, און זיי פֿאַרלענדן פון די
פּנים פון דער ערד? קער זיך אָפּ פֿון דײַן צאָרנדיק גרימצאָרן, און טוט תשובה פֿון דעם דאָזיקן בײז
                                              קעגן דײַן פֿאָלק.
/32:13 געדענק אבֿרהם, יצחק, און ישׂראל, דײַנע קנעכט, װאָס דו האָסט געשװאָרן.
אליין, און געזאגט צו זיי: איך וועל מערן אייער זאָמען ווי
די שטערן פֿון הימל, און דאָס גאַנצע לאַנד װאָס איך האָב גערעדט װעגן װעל איך געבן
צו אײַער זאָמען, און זײ װעלן עס אַרבן אױף אײביק.
/32:14 און גאָט האָט חרטה געהאַט אױף דעם בײז װאָס ער האָט געטראַכט צו טאָן צו זײַן
                                                                מענטשן.
/32:15 און משה האָט זיך אומגעקערט, און איז אַראָפּגעגאַנגען פֿון באַרג, און די צװײ טישן פֿון
די עדות איז געווען אין זיין האַנט: די טישן זענען געווען געשריבן אויף ביידע זיינע
זייטן; פון איין זייט און פון דער צווייטער זייט זענען זיי געשריבן געווארן.
/32:16 און די טישן זײַנען געװען דאָס ווערק פֿון גאָט, און די שריפֿט איז געװען דאָס שריפֿט
                           גאָט, געגראָבן אויף די טישן.
/32:17 און יהוֹשועַ האָט געהערט דעם גערודער פֿון פֿאָלק, װי זײ שרײען, האָט ער געזאָגט
   צו משהן: אין לאַגער איז אַ רעש פֿון מלחמה.
/32:18 האָט ער געזאָגט: דאָס איז ניט דאָס קָול פֿון מײַסטערשאַפֿט, און ניט דאָס קָול
איז דאָס דער קָול פֿון די, וואָס שרײַען, אַז זיי ווערן געכאַפּט: אָבער דער קָול פֿון
                                  די וואָס זינגען הער איך.
/32:19 און עס איז געװען, װי ער האָט גענענט צום לאַגער, האָט ער געזען
דאָס קעלבל, און דאָס טאַנץ, און משהס כּעס האָט זיך אָנגעהויבן, און ער האָט אַרויסגעוואָרפן דעם
טישן אַרױס פֿון זײַנע הענט, און זײ צעבראָכן אונטערן באַרג.
/32:20 און ער האָט גענומען דאָס קאַלב װאָס זײ האָבן געמאַכט, און האָט עס פֿאַרברענט אין פֿײַער
האָט עס געמאָלן צו פּוטער, און האָט עס אויסגעטראָגן אויפן וואַסער, און געמאַכט
            קינדער פֿון ישׂראל טרינקען דערפֿון.
/32:21 האָט משה געזאָגט צו אַהרֹנען: װאָס האָט דיר דאָס דאָזיקע פֿאָלק געטאָן, װאָס דו?
      האסט געברענגט אויף זיי אזא גרויסע זינד?
/32:22 האָט אַהרן געזאָגט: זאָל ניט אָנצינדן דער גרימצאָרן פֿון מײַן האַר;דו װײסט דעם
   מענטשן, אַז זיי זענען געשטעלט אויף שאָדן.
/32:23 װאָרום זײ האָבן צו מיר געזאָגט: מאַכט אונדז געטער, װאָס װעלן גײן פֿאַר אונדז;
װאָרום דעם משה, דער מאַן װאָס האָט אונדז אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, מיר
               װײס ניט, װאָס איז געװאָרן פֿון אים.
/32:24 און איך האָב צו זײ געזאָגט: איטלעכער װאָס האָט גאָלד, זאָל דאָס אָפּברעכן. אַזוי
זיי האָבן עס מיר געגעבן, און איך וואַרפן עס אין די פייַער, און עס איז ארויס דאָס
                                                                  קאַלב.
/32:25 און װי משה האָט געזען אַז דאָס פֿאָלק איז נאַקעט; (ווארים אהרן האט זיי געמאכט
   נאַקעט צו זייער בושה צווישן זייער פיינט:)
/32:26 איז משה געשטאַנען אין טױער פֿון לאַגער, און האָט געזאָגט: װער איז אױף גאָטס טױער.
זייט? זאָל ער קומען צו מיר. און אַלע קינדער פֿון לֵוִי האָבן זיך אײַנגעזאַמלט
                                                צוזאַמען צו אים.
/32:27 און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט יהוה, דער גאָט פֿון ישׂראל: שטעל איטלעכער
זײַן שװערד בײַ זײַן זײַט, און אַרױסגײן און אַרױסגײן פֿון טױער צו טױער אין גאַנצן
דעם לאַגער, און איטלעכער זײַן ברודער, און איטלעכער זײַן חבֿר;
                                   און איטלעכער זײַן חבֿר.
/32:28 און די קינדער פֿון לֵוִי האָבן געטאָן אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון משהן, און דאָרטן
געפאלן פון דעם פאלק יענעם טאג בערך דריי טויזנט מאן.
/32:29 װאָרום משה האָט געזאָגט: הײנט זיך הײליקן צו {dn יהוה} איטלעכער
מענטש אויף זיין זון, און אויף זיין ברודער; אז ער זאל דיר שענקען א
                                                    ברוך דעם טאָג.
/32:30 און עס איז געװען אױף מאָרגן, האָט משה געזאָגט צום פֿאָלק: איר
האָב געזינדיקט אַ גרויסער זינד, און אַצונד וועל איך אַרױפֿגײן צו גאָט;
     טאָמער װעל איך מכפּר זײַן אױף דײַן זינד.
/32:31 און משה האָט זיך אומגעקערט צו גאָט, און האָט געזאָגט: אָ, דאָס דאָזיקע פֿאָלק האָט געזינדיקט
אַ גרויס זינד, און האָבן געמאכט זיי געטער פון גאָלד.
/32:32 אָבער אַצונד, אױב דו װעסט פֿאַרגעבן זײער זינד; און אויב ניט, מעק מיך, איך בעט
     דיך פֿון דײַן בוך װאָס דו האָסט געשריבן.
/32:33 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: איטלעכער װאָס האָט געזינדיקט קעגן מיר, ער װיל
                                איך ויסמעקן פון מיין בוך.
/32:34 דרום גײ אַצונד, פֿירט דאָס פֿאָלק צו דעם אָרט װאָס איך האָב גערעדט װעגן אים
צו דיר: זע, מײַן מלאך װעט גײן דיר פֿאַרױס; אָבער אין דער
טאָג ווען איך באַזוכן איך וועל באַזוכן זייער זינד אויף זיי.
/32:35 און גאָט האָט געפּלאָגט דאָס פֿאָלק, װײַל זײ האָבן געמאַכט דעם קאַלב װאָס אַהרן
                                                                געמאכט.