עקסאָדוס
/21:1 און דאָס זײַנען די געזעצן װאָס דו זאָלסט שטעלן פֿאַר זײ.
/21:2 אױב דו קױפֿט אַן עבֿרישע קנעכט, זאָל ער דינען זעקס יאָר;
         זיבעטן זאל ער ארויסגיין פריי אומזיסט.
/21:3 אױב ער איז אַרײַן אַלײן, זאָל ער אַרױסגײן אַלײן, אױב ער איז געװען
האָט חתונה געהאַט, זאָל זײַן װײַב אַרױסגײן מיט אים.
/21:4 אױב זײַן האַר האָט אים געגעבן אַ װײַב, און זי האָט אים געבאָרן זין אָדער
טעכטער; די װײַב און אירע קינדער זאָלן זײַן צו איר האַר, און ער זאָל
                                                  גײ אַלײן אַרױס.
/21:5 און אױב דער קנעכט װעט זאָגן קלאָר: איך האָב ליב מײַן האַר, מײַן װײַב און מײַן
        קינדער; איך וועל נישט אַרויסגיין פריי:
/21:6 און זײַן האַר זאָל אים ברענגען צו די ריכטער; ער זאָל אים אױך ברענגען
צו דער טיר, אָדער צו דער טיר; און זײַן האַר זאָל טראָגן זײַן אויער
דורך מיט אַן אַול; און ער װעט אים דינען אױף אײביק.
/21:7 און אַז אַ מאַן װעט פֿאַרקױפֿן זײַן טאָכטער פֿאַר אַ דינסט, זאָל זי ניט אַרױסגײן
                                  אזוי ווי די משרתים טוען.
/21:8 אױב זי האָט ניט געפֿעלט איר האַר, װאָס האָט זי פֿאַרקױפֿט צו זיך, דאַן
זאָל ער זי לאָזן אויסלייזן; זי זאָל פֿאַרקױפֿן צו אַ פֿרעמדן פֿאָלק
האָט ניט קיין כּוח, ווייל ער האָט מיט איר געטאָן אַ נאַר.
/21:9 און אױב ער האָט זי פֿאַרװאָסן מיט זײַן זון, זאָל ער נאָך מיט איר טאָן
                                     די שטייגער פון טעכטער.
/21:10 אױב ער װעט אים נעמען אַן אַנדער װײַב; איר עסן, איר מלבוש, און איר פליכט
                          חתונה זאל ער נישט פארמינערן.
/21:11 און אױב ער טוט ניט צו איר די דאָזיקע דרײַ, זאָל זי אַרױסגײן פֿרײַ
                                                             אָן געלט.
/21:12 דער װאָס שלאָגט אַ מענטש, ער זאָל שטאַרבן, זאָל טײטן געטײט װערן.
/21:13 און אַז אַ מאַן לײגט זיך ניט, נאָר גאָט גיט אים איבער אין זײַן האַנט; דעמאָלט איך
װעט דיך באַשטימן אַן אָרט אַהין ער זאָל אַנטלאָפֿן.
/21:14 אָבער אַז אַ מאַן קומט מיט חוצפה אױף זײַן חבֿר, אים צו הרגענען מיט
guile; זאָלסט אים נעמען פֿון מײַן מזבח, כּדי ער זאָל שטאַרבן.
/21:15 און דער װאָס שלאָגט זײַן פֿאָטער אָדער זײַן מוטער, זאָל באַשולדיקט װערן
                                                                    טויט.
/21:16 און דער װאָס גנבֿעט אַ מאַן און פֿאַרקױפֿט אים, אָדער אַז ער װערט געפֿונען אין זײַן האַנט.
                               האַנט, זאָל ער געטײט װערן.
/21:17 און דער װאָס שעלט זײַן פֿאָטער אָדער זײַן מוטער, זאָל באַשולדיקט װערן
                                                                    טויט.
/21:18 און אַז מענטשן שטרעבן זיך צוזאַמען, און אײנער שלאָגט דעם אַנדערן מיט אַ שטײן אָדער מיט
זיין פויסט, און ער שטאַרבט ניט, אָבער האלט זיין בעט.
/21:19 אױב ער װעט אױפֿשטײן, און גײט אַרױס אױף זײַן שטעקן, זאָל ער דאָס
ער האָט אים געשלאָגן, פֿאַרלאָזן זײַן צײַט, נאָר ער זאָל באַצאָלן
                                גורם אים צו זיין געהיילט.
/21:20 און אַז אַ מאַן װעט שלאָגן זײַן קנעכט אָדער זײַן דינסט מיט אַ רוט, און ער װעט שטאַרבן.
אונטער זײַן האַנט; ער זאָל פֿאַרזיכערט װערן.
/21:21 אָבער, אַז ער װײַטער אַ טאָג אָדער צװײ, זאָל ער ניט באַשטראָפֿט װערן;
                                  װאָרום ער איז זײַן געלט.
/21:22 אַז מענער שטרעבן זיך, און שאַטן אַ טראָגעדיק פֿרױ, זאָל איר אָפּגײן איר פֿרוכט
פֿון איר, און נאָך קיין אומגליק זאָל ניט קומען;
אזוי ווי דער מאן פון דער פרוי וועט לייגן אויף אים; און ער זאָל באַצאָלן ווי
                                          די ריכטער באַשליסן.
/21:23 און אַז עס װעט זײַן אַן אומגליק, זאָלסטו געבן לעבן פֿאַר לעבן;
/21:24 אויג פֿאַר אויג, צאָן פֿאַר צאָן, האַנט פֿאַר האַנט, פֿיס פֿאַר פֿיס,
/21:25 ברענען פֿאַר ברענען, װוּנד פֿאַר װוּנד, פּשט פֿאַר פּשט.
/21:26 און אַז אַ מאַן װעט שלאָגן דאָס אױג פֿון זײַן קנעכט, אָדער דאָס אױג פֿון זײַן דינסט,
עס אומקומען; ער זאָל אים אַװעקלאָזן פֿרײַ פֿון װעגן זײַן אױג.
/21:27 און אױב ער האָט געשלאָגן זײַן קנעכטס צאָן, אָדער זײַן דינסטס צאָן;
ער זאָל אים אַװעקלאָזן פֿרײַ פֿון װעגן זײַן צאָן.
/21:28 אַז אַן אָקס װעט אַרײַנטאָן אַ מאַן אָדער אַ פֿרױ, און זײ שטאַרבן, זאָל דער אָקס זײַן
פֿאַרשטײנט װערן, און זײַן פֿלײש זאָל ניט געגעסן װערן; אָבער דער בעל־הבית פֿון אָקס
                                        וועט זיין אפגעשטעלט.
/21:29 אָבער אױב דער אָקס האָט זיך געװוּינט צו שטופּן מיט זײַן האָרן, און ער האָט
איז עדות געווען צו זיין בעל הבית, און ער האט אים נישט געהיט, נאר אז ער
האָט דערהרגעט אַ מאַן אָדער אַ פרוי; דער אָקס זאָל פֿאַרשטײנט װערן, און אױך זײַן בעל־הבית
                                       זאָל טײטן געטײט װערן.
/21:30 אױב עס װערט אַװעקגעלײגט אױף אים אַ סומע געלט, זאָל ער געבן פֿאַר דעם
אויסלייז פון זיין לעבן אַלץ וואָס איז געלייגט אויף אים.
/21:31 צי ער האָט געטראָגן אַ זון, אָדער אַ טאָכטער, לױט דעם
                       אַ משפּט זאָל אים געטאָן װערן.
/21:32 אַז דער אָקס װעט שטופּן אַ קנעכט אָדער אַ דינסט; ער זאָל געבן צו
זײער האַר דרײַסיק שֶקל זילבער, און דער אָקס זאָל פֿאַרשטײנט װערן.
/21:33 און אַז אַ מאַן װעט עפֿענען אַ גרוב, אָדער אַ מאַן װעט גראָבן אַ גרוב, און ניט
צודעק עס, און אַ אָקס אָדער אַן אייזל פאַל אין איר;
/21:34 דער אײגנטימער פֿון דער גרוב זאָל אים גוטן, און געבן געלט צו דעם אײגנטימער
פון זיי; און די טױטע חיה װעט זײַן פֿאַר אים.
/21:35 און אַז אײנעם ס אָקס האָט שאַטן דעם אַנדערן, זאָל ער שטאַרבן; און זײ װעלן פֿאַרקױפֿן
דער לעבעדיקער אָקס, און צעטיילט איר געלט; און אויך דעם טױטן אָקס זאָלן זײ
                                                              צעטיילן.
/21:36 אָדער אַז מע װעט װיסן, אַז דער אָקס האָט פֿריִער געטראָפֿן, און זײַן
דער בעל־הבית האָט אים ניט געהאַלטן; ער זאָל צאָלן אָקס פֿאַר אָקס; און די מתים
                                   וועט זיין זיין אייגענע.