עקסאָדוס
/13:1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
/13:2 הײליק מיר אַלע בכָור, װאָס עפֿנט צװישן דעם לײַב
די קינדער פֿון ישׂראל, אי פֿון מענטשן און פֿון בהמה: דאָס איז מײַן.
/13:3 האָט משה געזאָגט צום פֿאָלק: געדענקט דעם דאָזיקן טאָג װאָס איר זײַט אַרױסגעגאַנגען
פֿון מִצרַיִם, פֿון דעם הױז פֿון קנעכטשאפט; וואָרעם מיט שטאַרקייט פון האַנט
גאָט האָט אײַך אַרױסגעצױגן פֿון דעם דאָזיקן אָרט;
געגעסן.
/13:4 הײַנטיקן טאָג זײַנען איר אַרױסגעגאַנגען אין חוֹדש אבֿיב.
/13:5 און עס װעט זײַן, װען גאָט װעט דיך ברענגען אין לאַנד פֿון דעם
כּנַעֲני, און די חִתים, און די אֶמוֹרי, און די חוִים, און די
יבוסי, װאָס ער האָט געשװאָרן דײַנע עלטערן דיר צו געבן, אַ לאַנד װאָס פֿליסט
מיט מילך און האָניק, און זאָלסט היטן די דאָזיקע דינסט אין דעם דאָזיקן חודש.
/13:6 זיבן טעג זאָלסטו עסן מצות, און אױפֿן זיבעטן טאָג זאָלסטו עסן מצות.
זייט אַ סעודה צו גאָט.
/13:7 מצות זאָל געגעסן װערן זיבן טעג; אוּן סֶע וֶועט נִיט גִיזָאגְט
ברױט זאָל געזען װערן מיט דיר, און מיט דיר אין אַרײַן זאָל ניט געזען װערן חמץ
אַלע דיינע קוואַרטערס.
/13:8 און זאָלסט דערצײלן דײַן זון אין יענעם טאָג, אַזױ צו זאָגן: דאָס איז געשען פֿון װעגן
דאָס װאָס גאָט האָט געטאָן צו מיר, װען איך בין אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם.
/13:9 און עס זאָל דיר זײַן פֿאַר אַ צײכן אױף דײַן האַנט, און פֿאַר אַ דערמאָנונג
צװישן דײַנע אױגן, כּדי די תּוֹרה פֿון גאָט זאָל זײַן אין דײַן מױל, װאָרום מיט אַ
אַ שטאַרקע האַנט האָט דיך דיך אַרויסגעבראַכט פֿון מִצרַיִם.
/13:10 דרום זאָלסטו היטן דאָס דאָזיקע געזעץ אין זײַן צײַט פֿון יאָר ביז
יאָר.
/13:11 און עס װעט זײַן, װען גאָט װעט דיך ברענגען אין לאַנד פֿון דעם
כּנַעֲני, אַזױ װי ער האָט געשװאָרן דיר און דײַנע עלטערן, און װעט עס געבן
דיר,
/13:12 און זאָלסט אָפּשײדן צו גאָט אַלץ װאָס עפֿנט דעם מאַטריץ, און
יעטװעדער ערשטבײַט װאָס קומט פֿון אַ בהמה װאָס דו האָסט; די זכרים זאָלן
זייט צו ה\'.
/13:13 און יעטװעדער ערשטלינג פֿון אַן אײזל זאָלסטו אױסלײזן מיט אַ לאַם; און אויב דו
װעסט עס ניט אױסלײזן, זאָלסטו צעברעכן זײַן האַלדז, און אַלע
בכָור פֿון אַ מענטשן צװישן דײַנע קינדער זאָלסטו אױסלײזן.
/13:14 און עס װעט זײַן, אַז דײַן זון װעט דיך פֿרעגן מיט דער צײַט, אַזױ צו זאָגן: װאָס?
איז דאס? אַז דו זאָלסט צו אים זאָגן: מיט שטאַרקײט פֿון האַנט גאָט
האָט אונדז אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם, פֿון דעם הױז פֿון קנעכטשאפט.
/13:15 און עס איז געװען, אַז פַּרעה האָט אונדז קוים געלאָזט אַװעקלאָזן, האָט גאָט
הרגענען אַלע בכָור אין לאַנד מִצרַיִם, אי די בכָור פֿון מענטשן,
און דער בכָור פֿון אַ בהמה: דרום שלאַכט איך דאָס אַלץ צו גאָט
עפֿנט די מאַטריץ, זייַענדיק מאַלעס; אָבער אַלע בכָור פֿון מײַנע קינדער איך
ויסלייזן.
/13:16 און עס זאָל זײַן פֿאַר אַ צײכן אױף דײַן האַנט, און פֿאַר אַ פֿרײַנט צװישן אים
דײַנע אױגן, װאָרום מיט שטאַרקײט פֿון האַנט האָט אונדז גאָט אַרױסגעצױגן פֿון אונדז
מצרים.
/13:17 און עס איז געװען, װי פַּרעה האָט אַװעקגעלאָזט דאָס פֿאָלק, האָט גאָט געפֿירט
ניט דורך דעם וועג פֿון לאַנד פֿון די פּלשתּים, כאָטש דאָס
איז געווען נאָענט; װאָרום גאָט האָט געזאָגט: טאָמער װעט דאָס פֿאָלק תשובה טאָן
זען מלחמה, און זיי צוריקקומען צו מצרים.
/13:18 אָבער גאָט האָט אַרומגעפֿירט דאָס פֿאָלק אױף דעם װעג פֿון מדבר מדבר
ים סוף: און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען פֿאַרשנײַצט פֿון לאַנד
מצרים.
/13:19 און משה האָט גענומען מיט זיך די בײנער פֿון יוֹספֿן, װאָרום ער האָט שטאַרק געשװאָרן.
די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: פֿאַרװאָס װעט גאָט באַזוכן אײַך; און איר זאָלט
טראָגט אַװעק מײַנע בײנער מיט דיר.
/13:20 און זײ האָבן געצױגן פֿון סוכות, און האָבן געלאַגערט אין אֶתָם, אין דער
ברעג פון דער מדבר.
/13:21 און גאָט איז געגאַנגען זײ פֿאַרױס בײַ טאָג אין אַ װאָלקן-זײַל, צו פירן
זיי די וועג; און ביי נאַכט אין אַ זײַל פון פייער, זיי צו ליכט; צו
גיין ביי טאָג און נאַכט:
/13:22 דעם זײַל פֿון װאָלקן האָט ער ניט אַװעקגענומען בײַ טאָג, און ניט דעם פֿײַערשטײן
בײַ נאַכט, פֿון פֿאַרן פֿאָלק.
