עקסאָדוס
/12:1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן און אַהרֹנען אין לאַנד מִצרַיִם, אַזױ צו זאָגן:
/12:2 דער דאָזיקער חודש זאָל אײַך זײַן אין אָנהייב פֿון חדשים;
דער ערשטער חודש פון די יאָר צו איר.
/12:3 רעד צו דער גאַנצער עדה פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: אױפֿן צענטן טאָג.
פֿון דעם דאָזיקן חודש זאָלן זײ נעמען איטלעכער אַ לאַם, לױט דעם
הױז פֿון זײערע עלטערן, אַ שעפּס פֿאַר אַ הױז.
/12:4 און אױב דאָס הױזגעזינט איז צו װײניק פֿאַרן שעפּס, זאָל ער מיט זײַן
דער חבר נעבן זײַן הױז נעמט עס לױט דער צאָל פֿון די
נשמות; איטלעכער לױט זײַן עסן זאָל מאַכן אײַער צאָל פֿאַר דעם
לאַם.
/12:5 אײַער לאַם זאָל זײַן אָן אַ פֿעלער, אַ מאַן פֿון ערשטן יאָר;
נעם עס אַרױס פֿון די שאָף, אָדער פֿון די בעק;
/12:6 און איר זאָלט עס היטן ביזן פערצנטן טאָג אין זעלבן חודש;
די גאַנצע עדה פֿון דער עדה פֿון ישׂראל זאָל זי שעכטן אין דער
אָוונט.
/12:7 און זײ זאָלן נעמען פֿון בלוט, און עס שלאָגן אױף די צװײ זײַטלעך
און אױף דעם אויבערשטן טיר פֿון די הײַזער װאָס זײ זאָלן עס עסן אין זײ.
/12:8 און זײ זאָלן עסן דאָס פֿלײש אין יענע נאַכט, געבראָטן אין פֿײַער, און
מצות; און מיט ביטערע קרײַטעכץ זאָלן זײ עס עסן.
/12:9 זאָלסט ניט עסן דערפֿון רוי, און גאָר ניט געגאָסן מיט װאַסער, נאָר געבראָטן מיט פֿײַער;
זײַן קאָפּ מיט זײַנע פיס, און מיט אירע באַציִונגען.
/12:10 און איר זאָלט פֿון אים גאָרנישט איבערלאָזן ביז דער פֿרי; און וואָס
בלײַבט פֿון אים ביז אין דער פֿרי זאָלט איר פֿאַרברענען אין פֿײַער.
/12:11 און אַזױ זאָלט איר עס עסן; מיט אײַערע לענדן אָנגעגורט, דײַנע שיך אױף דײַן
פֿיס, און דײַן שטעקן אין דײַן האַנט; און איר זאָלט עס עסן אין גיך;
גאָטס פסח.
/12:12 װאָרום איך װעל דורכגײן אין לאַנד מִצרַיִם די דאָזיקע נאַכט, און װעל אַלע שלאָגן
די בכָור אין לאַנד מִצרַיִם, אי מענטשן און אי בהמה; און קעגן אַלע
די געטער פֿון מִצרַיִם װעל איך מאַכן אַ משפּט: איך בין יהוה.
/12:13 און דאָס בלוט זאָל אײַך זײַן פֿאַר אַ סימן אױף די הײַזער װאָס איר זײַט דאָרטן;
און אַז איך װעל זען דאָס בלוט, װעל איך אַריבערגײן איבער אײַך, און די פּלאָגן זאָל ניט
זאָל זײַן אױף אײַך, אײַך צו פֿאַרטיליקן, װען איך שלאָגן דאָס לאַנד מִצרַיִם.
/12:14 און דער דאָזיקער טאָג װעט אײַך זײַן פֿאַר אַ דערמאָנונג; און איר זאָלט עס היטן אַ
סעודה צו גאָט אין אײַערע דורות; א סעודה זאָלט איר אים האַלטן
דורך אַ אָרדענונג אויף אייביק.
/12:15 זיבן טעג זאָלט איר עסן מצות; אפילו דעם ערשטן טאָג זאָלט איר
זאָלסט אַװעק זױט פֿון אײַערע הײַזער, װאָרום איטלעכער װאָס עסט געזײַערט ברױט
פֿון ערשטן טאָג ביזן זיבעטן טאָג, זאָל יענע נשמה פֿאַרשניטן װערן
פֿון ישׂראל.
/12:16 און אין ערשטן טאָג זאָל זײַן אַ הײליקע צוזאַמענפֿאָר, און אין דער
זיבעטן טאָג זאָל זיין אַ הייליק צוזאַמענרופונג צו דיר; ניט קיין אַרבעט
זאָל געטאָן װערן אין זײ, אַחוץ דאָס װאָס איטלעכער דאַרף עסן, נאָר דאָס קען
געשעהן פון דיר.
/12:17 און איר זאָלט היטן דעם יָום-טובֿ פֿון מצות; פֿאַר אין דעם זיך
טאָג האָב איך אַרױסגעצױגן אײַערע חיל פֿון לאַנד מִצרַיִם, דרום װעלן
איר היטן דעם דאָזיקן טאָג אין אײַערע דוֹר-דוֹרות מיט אַ געזעץ אויף אייביק.
/12:18 אין ערשטן חודש, אױפֿן פערצנטן טאָג פֿון חודש אין אָװנט, זאָלט איר
עסן מצות, ביז דעם איין און צוואַנציקסטן טאָג פון חודש בייַ
אפילו.
/12:19 זיבן טעג זאָל ניט געפֿונען װערן חמץ אין אײַערע הײַזער: פֿאַר איטלעכער װאָס
עסט דאָס זויערע, אַפילו די נשמה זאָל פֿאַרשניטן ווערן פון דעם
עדה פֿון ישׂראל, צי ער איז אַ פֿרעמדער, צי ער איז געבוירן אין לאַנד.
/12:20 איר זאָלט גאָרנישט עסן; אין אַלע אײַערע װױנער זאָלט איר עסן
מצות.
/12:21 האָט משה גערופֿן אַלע עלטסטע פֿון ישׂראל, און האָט צו זײ געזאָגט: ציט
אַרױס, און זאָלסט אײַך נעמען אַ שעפּס לױט אײַערע משפּחות, און שעכטן דעם
פסח.
/12:22 און איר זאָלט נעמען אַ בינטל היסאָפּ, און עס טונקען אין בלוט װאָס אין
דעם בעקן, און שלאָגן מיט בלוט דעם שושקע און די צװײ זײַטלעך
וואָס איז אין די בעקן; און קײנער פֿון אײַך זאָל ניט אַרױסגײן בײַ זײַן טיר
הויז ביז דער מאָרגן.
/12:23 װאָרום גאָט װעט דורכגײן צו שלאָגן די מִצרים; און ווען ער זעט
דאָס בלוט אױף דעם שושקע, און אױף די צװײ זײַטלעך, װעט גאָט אַריבערגײן
איבער דער טיר, און ער וועט ניט לאָזן דעם פאַרברעכער צו קומען צו דיין
הייזער צו שלאָגן איר.
/12:24 און איר זאָלט היטן די דאָזיקע זאַך פֿאַר אַ געזעץ פֿאַר דיר און פֿאַר דײַנע זין.
אויף אייביק.
/12:25 און עס װעט זײַן, אַז איר װעט קומען אין דעם לאַנד װאָס גאָט
װעט אײַך געבן אַזױ װי ער האָט צוגעזאָגט, אַז איר זאָלט דאָס היטן
דינסט.
/12:26 און עס װעט זײַן, אַז אײַערע קינדער װעלן אײַך זאָגן: װאָס?
מיינט איר מיט דעם דינסט?
/12:27 אַז איר זאָלט זאָגן: דאָס איז דאָס שלאַכטאָפּפֿער פֿון גאָטס פּסח, װאָס
איז אַריבער די הײַזער פֿון די קינדער פֿון ישׂראל אין מִצרַיִם, װען ער האָט געשלאָגן
די מִצרים, און האָבן מציל געװען אונדזערע הײַזער. און דאָס פֿאָלק האָט געבוקט דעם קאָפּ
און געבוקט.
/12:28 און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען אַװעקגעגאַנגען, און האָבן געטאָן אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן
אַזוי האָבן זיי געטאָן משה און אַהרן.
/12:29 און עס איז געװען, אַז אין האַלבער נאַכט האָט גאָט געשלאָגן דעם גאַנצן בכָור
אין לאַנד מִצרַיִם, פֿון דעם בכָור פֿון פַּרעהן װאָס איז געזעסן אױף זײן
טראָן צו דעם בכָור פֿון דעם געפֿאַנגענשאַפֿט װאָס איז געװען אין תּפֿיסה; און
אַלע בכָור פֿון בהמות.
/12:30 און פַּרעה איז אױפֿגעשטאַנען אין דער נאַכט, ער און אַלע זײַנע קנעכט, און אַלע
מצריים; און עס איז געווען אַ גרויס געשריי אין מִצרַיִם; װאָרום קײן הױז איז ניט געװען
װוּ עס איז ניט געװען קײן מת.
/12:31 און ער האָט גערופֿן משהן און אַהרן בײַ נאַכט, און האָט געזאָגט: שטײ אױף, און גײ
גײסט אַרױס פֿון צװישן מײַן פֿאָלק, אי איר און די קינדער פֿון ישׂראל; און
גײ דינט גאָט, אַזױ װי איר האָט געזאָגט.
/12:32 נעם אױך אײַערע שאָף און אײַערע רינדער, אַזױ װי איר האָט געזאָגט, און גײ אַװעק; און
ברוך מיר אויך.
/12:33 און די מִצרים האָבן געצױגן דאָס פֿאָלק, זײ זאָלן זײ שיקן
אַרױס פֿון לאַנד אין אײלעניש; װאָרום זײ האָבן געזאָגט: מיר זײַנען אַלע מתים.
/12:34 און דאָס פֿאָלק האָט גענומען זײער טײג אײדער עס איז געװען געזאַלצט, זײערע
קנײטשן װערן אײַנגעבונדן אין זײערע קלײדער אױף זײערע פּלייצעס.
/12:35 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געטאָן אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון משהן; און זיי
געבארגט פון די מצריים זילבערנע צירונג, און גאלדענע צירונג, און
מלבוש:
/12:36 און גאָט האָט געגעבן דעם פֿאָלק חן אין די אױגן פֿון די מִצרים, אַזױ
אז זיי האבן זיי געליינט אזוינע זאכן וואס זיי האבן פארלאנגט. און זיי האָבן צעלאָזן
די מצריים.
/12:37 און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון רעמשעס קײן סוכות, אַרום זעקס
הונדערט טױזנט צו פוס װאָס זײַנען געװען מענטשן, אַחוץ קינדער.
/12:38 און מיט זײ איז אױך אַרױפֿגעגאַנגען אַ געמישטע המון; און שאָף און רינדער,
אפילו זייער פיל בהמות.
/12:39 און זײ האָבן געבאַקן מצות פֿון דעם טײג װאָס זײ האָבן אַרױסגעבראַכט
פֿון מִצרַיִם, װאָרום עס איז ניט געװען חמץ; ווייל זיי זענען ארויסגעטריבן געווארן
מִצרַיִם, און האָבן ניט געקאָנט אָפּהאַלטן, און זײ האָבן זיך ניט געגרײט
וויקטועל.
/12:40 און דער װױנונג פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײַנען געזעסן אין מִצרַיִם, איז געװען
פֿיר הונדערט און דרײַסיק יאָר.
/12:41 און עס איז געװען צום סוף פֿון די פֿיר הונדערט יאָר און דרײַסיק יאָר;
אין אײן טאָג איז געװען, אַלע צבאות פֿון גאָט
איז אַרױסגעגאַנגען פֿון לאַנד מִצרַיִם.
/12:42 עס איז אַ נאַכט צו פֿיל געהיט װערן צו גאָט, זײ אַרױסצופירן
פֿון לאַנד מִצרַיִם: דאָס איז יענע נאַכט פֿון גאָט צו היטן
אַלע קינדער פֿון ישׂראל אין זײערע דוֹרות.
/12:43 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן און צו אַהרֹנען: דאָס איז דער געזעץ פֿון דעם
פסח: קיין פֿרעמדע זאָל ניט עסן דערפֿון.
/12:44 אָבער איטלעכער ס קנעכט װאָס מע קױפֿט פֿאַר געלט, װען דו האָסט
האָט מען אים געמַלט, דעמאלט זאָל ער דערפון עסן.
/12:45 אַ פֿרעמדער און אַ געדונגענער זאָל דערפֿון ניט עסן.
/12:46 אין אײן הױז זאָל געגעסן װערן; זאָלסט ניט אַרױסטראָגן פֿון דעם
פלייש אין אויסלאנד אויס פון די הויז; און איר זאָלט ניט צעברעכן אַ ביין.
/12:47 די גאַנצע עדה פֿון ישׂראל זאָל זי היטן.
/12:48 און אַז אַ פֿרעמדער װעט װױנען בײַ דיר, און װעט האַלטן דעם פסח
צו גאָט, זאָל געמַלט װערן אַלע זײַנע זכרים, און זאָל ער קומען
נאָענט און האַלטן עס; און ער װעט זײַן װי אַ געבאָרן אין לאַנד; װאָרום
קיין אומבאַשניט זאָל ניט עסן דערפון.
/12:49 אײן תּוֹרה זאָל זײַן פֿאַר דעם געבאָרענער, און דעם פֿרעמדן
וואוינט צווישן אייך.
/12:50 אַזױ האָבן געטאָן אַלע קינדער פֿון ישׂראל; אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן און
אהרן, אזוי האבן זיי געטון.
/12:51 און עס איז געװען אין אײן טאָג, האָט גאָט געבראַכט דעם
קינדער פֿון ישׂראל פֿון לאַנד מִצרַיִם לױט זײערע חיל.
