עקסאָדוס
/11:1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: נאָך אײן פּלאָגן װעל איך ברענגען אױף אים
פרעה, און אויף מִצרַיִם; דערנאָך װעט ער אײַך אַװעקלאָזן פֿון דאַנען: װען ער
זאָל דיך אַװעקלאָזן, פֿאַרװאָס זאָל ער דיך אַרױסרײַסן פֿון דאָרטן גאַנצן.
/11:2 רעד אַצונד אין די אויערן פֿון דעם פֿאָלק, און זאָל איטלעכער באָרגן פֿון זײַנע
שכנה, און איטלעכער פֿרױ פֿון איר חבֿר, זילבערנע צירונג, און
גילדענע בריליאַנטן.
/11:3 און גאָט האָט געגעבן דעם פֿאָלק חן אין די אױגן פֿון די מִצרים.
און דער מאַן משה איז געװען זײער גרױס אין לאַנד מִצרַיִם, אין די אױגן
פֿון פַּרעהס קנעכט, און אין די אױגן פֿון פֿאָלק.
/11:4 האָט משה געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט גאָט: אַרום האַלבנאַכט װעל איך אַרױסגײן
אין מיטן מצרים:
/11:5 און אַלע בכָור אין לאַנד מִצרַיִם װעלן שטאַרבן פֿון ערשטן
געבאָרן פֿון פַּרעהן װאָס זיצט אױף זײַן טראָן, ביז דעם בכָור פֿון
די דינסט װאָס איז הינטער דער מיל; און אַלע בכָור פֿון
בהמות.
/11:6 און עס װעט זײַן אַ גרױסער געשרײ אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, אַזױ װי
אזוי איז ניט געווען, און אזוי וועט ניט זיין מער.
/11:7 אָבער אַקעגן קײנעם פֿון די קינדער פֿון ישׂראל זאָל אַ הונט ניט רירן זײַן האַנט
צונג, קעגן מענטשן אָדער בהמה, כּדי איר זאָלט װיסן װי אַזױ גאָט טוט
שטעלן אַ חילוק צווישן די מצרים און ישראל.
/11:8 און אַלע דײַנע קנעכט װעלן נידערן צו מיר, און װעלן זיך בוקן
זיך צו מיר, אַזױ צו זאָגן: גײ אַרױס דיך, און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס איז נאָך
דיך: און נאָך דעם וועל איך אַרויסגיין. און ער איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פַּרעהן אין אַ
גרויס כּעס.
/11:9 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: פַּרעה װעט ניט צוהערן צו דיר; אַז
מײַנע װוּנדער זאָלן זיך מערן אין לאַנד מִצרַיִם.
/11:10 און משה און אַהרן האָבן געטאָן אַלע די דאָזיקע װוּנדער פֿאַר פַּרעהן: און גאָט
האָט פאַרגליווערט פַּרעהס האַרץ, ער זאָל ניט לאָזן די קינדער פון
גײ ישׂראל אַרױס פֿון זײַן לאַנד.
