עקסאָדוס
/10:1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: גײ אַרײַן צו פַּרעהן, װאָרום איך האָב האַרט.
זײַן האַרץ, און דאָס האַרץ פֿון זײַנע קנעכט, כּדי איך זאָל דערצײלן די מײַנע
סימנים פאר אים:
/10:2 און זאָלסט דערצײלן אין די אױערן פֿון דײַן זון, און פֿון דײַן זונס זון,
װאָס איך האָב געטאָן אין מִצרַיִם, און מײַנע צײכנס װאָס איך האָב געטאָן
צווישן זיי; כּדי איר זאָלט װיסן, אַז איך בין יהוה.
/10:3 און משה און אַהרן זײַנען געקומען צו פַּרעהן, און האָבן צו אים געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט.
יהוה דער גאָט פֿון די עבֿרים, ביז װאַנען װעסטו זיך אָפּזאָגן צו דערנידעריקן
פאר מיר? לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן מיר דינען.
/10:4 אַנדערש, אױב דו װעסט ניט לאָזן אַװעקלאָזן מײַן פֿאָלק, אָט װעל איך מארגן ברענגען
די היישעריק אין דיין ברעג:
/10:5 און זײ װעלן פֿאַרדעקן דעם געזיכט פֿון דער ערד, װאָס מע קען ניט קענען
זען די ערד, און זיי וועלן עסן די רעשט פון די אַנטרונען,
װאָס בלײַבט אײַך פֿון דעם האָגל, און װעט עסן יעטװעדער בוים װאָס
וואקסט פאר דיר פון פעלד:
/10:6 און זײ װעלן אָנפֿילן דײַנע הײַזער, און די הײַזער פֿון אַלע דײַנע קנעכט, און
די הײַזער פֿון אַלע מִצרים; וואָס ניט דײַנע עלטערן, און ניט דײַנע
די עלטערן האָבן געזען פֿון דעם טאָג וואָס זיי זענען געווען אויף דער ערד
ביז הײַנטיקן טאָג. און ער האָט זיך אומגעקערט, און איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פַּרעהן.
/10:7 האָבן פַּרעהס קנעכט צו אים געזאָגט: ביז װאַנען װעט דער דאָזיקער מאַן זײַן אַ שטראָם.
צו אונדז? לאָזן די מענטשן גיין, זיי זאָל דינען יהוה זייער גאָט: וויסן
ביסטו נאָך נישט אַז מִצרַיִם איז חרוב?
/10:8 און משהן און אַהרן האָבן זיך אומגעקערט צו פַּרעהן, און ער האָט געזאָגט
זײ: גײ דינען יהוה אײַער גאָט, אָבער װער זײַנען די װאָס זאָלן גײן?
/10:9 האָט משה געזאָגט: מיר װעלן גײן מיט אונדזערע יונגע און מיט אונדזערע אַלטע, מיט אונדזערע
זין און מיט אונדזערע טעכטער, מיט אונדזערע שאָף און מיט אונדזערע רינדער וועלן מיר
גיין; װאָרום מיר מוזן האַלטן אַ יָום-טובֿ צו גאָט.
/10:10 און ער האָט צו זײ געזאָגט: זאָל גאָט אַזױ זײַן מיט אײַך, אַזױ װי איך װעל אײַך לאָזן
גײ, און אײַערע קלײנע קינדער: קוק אױף אים; װאָרום דאָס בײז איז פֿאַר דיר.
/10:11 ניט אַזױ: גײט אַצונד, איר מענטשן, און דינען גאָט; פֿאַר וואָס איר האָט געטאָן
פאַרלאַנג. און זײ זײַנען פֿאַרטריבן געװאָרן פֿון פַּרעהס פּנים.
/10:12 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שטרעק אױס דײַן האַנט איבערן לאַנד
מִצרַיִם פֿאַר די היישעריקן, כּדי זײ זאָלן אַרױפֿגײן אױפֿן לאַנד מִצרַיִם, און
עסן אַלע קרייַטעכץ פון דער ערד, אַלץ וואָס דער האָגל האָט איבערגעלאָזן.
/10:13 און משה האָט אױסגעשטרעקט זײַן רוט איבער לאַנד מִצרַיִם, און גאָט
האָט געבראַכט אַ מזרח-ווינט איבערן לאַנד יענעם גאַנצן טאָג, און די גאַנצע נאַכט; און
אַז עס איז געװען פֿרימאָרגן, האָט דער מזרח־װינט געבראַכט די הײשעריק.
/10:14 און די הײשעריק איז אַרױפֿגעגאַנגען איבערן גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, און האָבן זיך גערוט אין אַלץ
די געמאַרקן פֿון מִצרַיִם: זײער שװער זײַנען זײ געװען; פאר זיי זענען נישט געווען
אַזעלכע היישעריקען װי זײ, און נאָך זײ זאָלן ניט זײַן.
/10:15 װאָרום זײ האָבן באַדעקן דעם געזיכט פֿון דער גאַנצער ערד, און דאָס לאַנד איז געװען
פינצטער; און זײ האָבן געגעסן יעטװעדער קרײַטעכץ פֿון לאַנד, און אַלע פֿרוכט פֿון
די בײמער װאָס דער האָגל האָט איבערגעלאָזט, און עס איז ניט געבליבן קײן גרין
זאַך אין די ביימער, אָדער אין די קרייַטעכץ פון דעם פעלד, דורך דעם גאַנצן לאַנד
פון מצרים.
/10:16 און פַּרעה האָט געאײַלט גערופֿן משהן און אַהרן; און ער האָט געזאָגט: איך האָב
זינדיקט קעגן יהוה אײַער גאָט, און קעגן דיר.
/10:17 און אַצונד, מוחל, איך בעט דיך, מײַן זינד נאָר דאָס אַמאָל, און בעט
יהוה אײַער גאָט, ער זאָל אָפּנעמען פֿון מיר נאָר דעם דאָזיקן טויט.
/10:18 און ער איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פַּרעהן, און האָט געבעטן צו גאָט.
/10:19 און גאָט האָט פֿאַרקערט אַ שטאַרקן שטאַרקן מערבֿװינט, װאָס האָט אַװעקגענומען דעם
היישעריק, און זיי וואַרפן אין ים סוף; עס איז נישט געבליבן אײן הײשעריק
אין אַלע ברעגן פון מִצרַיִם.
/10:20 אָבער גאָט האָט האַרט פַּרעהס האַרץ, ער זאָל ניט לאָזן דעם
גײ קינדער פֿון ישׂראל.
/10:21 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שטרעק אױס דײַן האַנט צום הימל.
עס קען זיין פינצטערניש איבער דעם לאַנד פון מצרים, אַפֿילו פינצטערניש וואָס קען זיין
פּעלץ.
/10:22 און משה האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט צום הימל; און עס איז געווען אַ געדיכט
פינצטערניש אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם דרײַ טעג.
/10:23 זײ האָבן ניט געזען אײנער דעם אַנדערן, און זײ זײַנען דרײַ ניט אױפֿגעשטאַנען פֿון זײַן אָרט
טעג, אָבער אַלע קינדער פֿון ישׂראל האָבן געהאַט ליכט אין זײערע װוינונגען.
/10:24 האָט פַּרעה גערופֿן צו משהן, און האָט געזאָגט: גײט דינען גאָט; נאָר לאָזן
אײַערע שאָף און אײַערע רינדער זאָלן באַהאַלטן װערן;
איר.
/10:25 האָט משה געזאָגט: דו זאָלסט אונדז אױך געבן שלאַכטאָפּפֿער און בראַנדאָפּפֿער.
כּדי מיר זאָלן שלאַכטן צו יהוה אונדזער גאָט.
/10:26 און אונדזערע בהמות זאָלן גײן מיט אונדז; קײן קלױע זאָל ניט איבערבלײַבן
הינטער; װאָרום דערפֿון זאָלן מיר נעמען צו דינען יהוה אונדזער גאָט; און מיר וויסן
ניט מיט דעם װאָס מיר זאָלן דינען גאָט, ביז מיר קומען אַהין.
/10:27 אָבער גאָט האָט האַרט פַּרעהס האַרץ, און ער האָט זײ ניט געלאָזט אַװעקלאָזן.
/10:28 האָט פַּרעה צו אים געזאָגט: גײ דיך פֿון מיר, היט זיך צו דיר, זעט.
מיין פּנים ניט מער; װאָרום אין יענעם טאָג װעסטו זען מײַן פּנים, װעסטו שטאַרבן.
/10:29 האָט משה געזאָגט: דו האָסט גוט גערעדט, איך װעל װידער ניט זען דײַן פּנים
מער.
