עקסאָדוס
/9:1 האָט גאָט געזאָגט צו משהן: גײ אַרײַן צו פַּרעהן, און זאָג אים: אַזױ
האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון די עבֿרים: לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן דינען
מיר.
/9:2 װאָרום אױב דו װעסט זײ ניט אַװעקלאָזן, און װעסט זײ פֿאַרהאַלטן,
/9:3 זע, די האַנט פֿון גאָט איז אױף דײַן בהמה װאָס אין פֿעלד;
אויף די פערד, אויף די אייזלען, אויף די קעמלען, אויף די רינדער, און
אויף די שעפּס: עס וועט זיין אַ זייער שווער מאָרגן.
/9:4 און גאָט װעט אונטערשיידן צװישן די בהמות פֿון ישׂראל און צװישן די בהמות פֿון ישׂראל
מִצרַיִם: און גאָרנישט װעט שטאַרבן פֿון אַלץ װאָס איז פֿון די קינדער
ישראל.
/9:5 און גאָט האָט באַשטימט אַ צײַט, אַזױ צו זאָגן: מאָרגן װעט גאָט טאָן
די דאָזיקע זאַך אין לאַנד.
/9:6 און גאָט האָט געטאָן די דאָזיקע זאַך אױף מאָרגן, און דאָס גאַנצע בהמה פֿון מִצרַיִם
געשטאָרבן, אָבער פֿון די בהמות פֿון די קינדער פֿון ישׂראל איז ניט געשטאָרבן.
/9:7 און פַּרעה האָט געשיקט, ערשט ניט אײנער פֿון די בהמות איז געװען
יסראַעליס זענען טויט. און דאָס האַרץ פֿון פַּרעהן איז פֿאַרהאַרט געװאָרן, און ער האָט ניט געטאָן
לאָזן די מענטשן גיין.
/9:8 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן און צו אַהרֹנען: נעם אײַך אַ האַנדפֿול
אַש פֿון אויוון, און משה זאָל אים שפּריצן צום הימל אין דעם
דערזען פון פַּרעהן.
/9:9 און עס װעט װערן קלײן שטױב אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, און װעט זײַן אַ
קײַכלעך צעבראָכן מיט לײַטן אויף מענטשן און אויף בהמה איבער אַלע
דאָס לאַנד מִצרַיִם.
/9:10 און זײ האָבן גענומען אַש פֿון אױװן, און האָבן זיך געשטעלט פֿאַר פַּרעהן; און משה
שפּריצן עס אַרויף צו הימל; און עס איז געװאָרן אַ שפּײַכלער װאָס האָט אױסגעבראָכן
בלײַכטן אויף מענטשן און אויף בהמה.
/9:11 און די מכשפים האָבן ניט געקענט באַשטײן פֿאַר משהן פֿון װעגן די שפּײַכן; פֿאַר
דער ציגל איז געװען אױף די מכשפים, און אױף אַלע מִצרים.
/9:12 און גאָט האָט האַרט פַּרעהן האַרצן, און ער האָט ניט צוגעהערט צו
זיי; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט צו משהן.
/9:13 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שטײ אױף אין דער פֿרי, און שטײ אױף
פֿאַר פַּרעהן, און זאָלסט זאָגן צו אים: אַזױ האָט געזאָגט יהוה, דער גאָט פֿון דעם
עִברים, לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן מיר דינען.
/9:14 װאָרום אין דער צײַט װעל איך שיקן אַלע מײַנע פּלאָגן אױף דײַן האַרצן און אױף דײַן האַרצן
דײַנע קנעכט, און אױף דײַן פֿאָלק; כּדי זאָלסט וויסן אַז עס איז דאָ
קיינער ווי מיר אויף דער גאַנצער ערד.
/9:15 װאָרום אַצונד װעל איך אױסשטרעקן מײַן האַנט, צו שלאָגן דיך און דײַן פֿאָלק
מיט פּעסט; און װעסט פֿאַרשניטן װערן פֿון דער ערד.
/9:16 און פֿאַר דער דאָזיקער סיבה האָב איך דיך אױפֿגעשטעלט, צו באַװײַזן
דיר מיין מאַכט; און כּדי מײַן נאָמען זאָל דערצײלט װערן איבער אַלע
ערד.
/9:17 נאָך הײבסטו דיך אױף מײַן פֿאָלק, אַז דו װעסט ניט לאָזן
זיי גיין?
/9:18 זע, מארגן אין דער דאָזיקער צײַט װעל איך מאַכן אַ רעגן
אַ שװער האָגל, אַזױ װי עס איז ניט געװען אין מִצרַיִם פֿון דעם יסוד
דערפון אפילו ביז איצט.
/9:19 און שיק אַצונד, און זאַמלט דײַן בהמה, און אַלץ װאָס דו האָסט אין דער ערד
פעלד; װאָרום אױף יעדן מענטש און בהמה װאָס װעט געפֿונען װערן אין פֿעלד,
און מען װעט ניט ברענגען אַהײם, װעט אַראָפּנידערן אױף זײ דער האָגל, און
זײ װעלן שטאַרבן.
/9:20 האָט געמאַכט דער װאָס האָט מוֹרא געהאַט פֿאַר דעם װאָרט פֿון גאָט צװישן די קנעכט פֿון פַּרעהן
זײַנע קנעכט און זײַנע בהמות זײַנען אַנטלױפֿן אין די הײַזער;
/9:21 און דער װאָס האָט ניט געקוקט אױף דעם װאָרט פֿון גאָט, האָט איבערגעלאָזט זײַנע קנעכט און זײַנע קנעכט
פיך אין פעלד.
/9:22 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שטרעק אױס דײַן האַנט צום הימל;
כּדי עס זאָל זײַן האָגל אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, אױף דעם מענטשן און אױף דעם
בהמה, און אויף יעטװעדער קרײַטעכץ פֿון פֿעלד, אין לאַנד מִצרַיִם.
/9:23 און משה האָט אױסגעשטרעקט זײַן רוט צום הימל, און גאָט האָט געשיקט
דונערן און האָגל, און דאָס פֿײַער איז געלאָפֿן אױף דער ערד; און גאָט
האָט גערעגנט האָגל אויף לאַנד מִצרַיִם.
/9:24 און עס איז געװען האָגל, און פֿײַער האָט זיך אױסגעמישט מיט האָגל, זײער שװער, אַזאַ
אַזוי ווי עס איז ניט געווען אַזוינע אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם זינט עס איז געוואָרן אַ
פאָלק.
/9:25 און דער האָגל האָט געשלאָגן איבערן גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, אַלץ װאָס אין דעם
פעלד, סיי מענטש און בהמה; און דער האָגל האָט געשלאָגן אַלע קרײַטעכץ פֿון פֿעלד,
און איטלעכער בוים פֿון פֿעלד זאָלסטו צעברעכן.
/9:26 נאָר אין לאַנד גוֹשֶן, װוּ די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געװען, איז דאָרטן געװען
קיין האָגל.
/9:27 און פַּרעה האָט געשיקט, און האָט גערופֿן משהן און אַהרן, און האָט צו זײ געזאָגט: איך
האָבן געזינדיקט דאָס מאָל: גאָט איז אַ צדיק, און איך און מיין מענטשן זענען
שלעכט.
/9:28 בעט צו גאָט (װאָרום גענוג) זאָל ניט זײַן מער שטאַרק
דונערן און האָגל; און איך װעל אײַך לאָזן גײן, און איר זאָלט ניט בלײַבן
לענגער.
/9:29 האָט משה צו אים געזאָגט: װי נאָר איך בין אַרױסגעגאַנגען פֿון שטאָט, װעל איך
פארשפרייט מיינע הענט צו ה\'; און דער דונער וועט אויפהערן,
און עס װעט מער ניט זײַן קײן האָגל; אז דו זאלסט וויסן ווי אזוי די
דער ערד איז פֿון גאָט.
/9:30 אָבער דיר און דײַנע קנעכט, איך װײס, אַז איר װעט נאָך ניט מוֹרא האָבן פֿאַר דעם
יהוה גאָט.
/9:31 און דער פֿלאַקס און דער גערשטן איז געשלאָגן געװאָרן, װאָרום דער גערשטן איז געװען אין אויער.
אוּן דֶער פֶלַאכְט אִיז גִיוֶוען.
/9:32 אָבער די װײץ און די רייע זײַנען ניט געשלאָגן געװאָרן, װאָרום זײ זײַנען ניט אױסגעװאַקסן.
/9:33 און משה איז אַרױסגעגאַנגען פֿון שטאָט פֿון פַּרעהן, און האָט אױסגעשפּרײט זײַנע הענט
צו גאָט: און די דונערן און האָגל האָבן אויפגעהערט, און דער רעגן איז ניט געווען
אויסגעגאסן אויף דער ערד.
/9:34 און אַז פַּרעה האָט געזען אַז דער רעגן און דער האָגל און די דונערן זײַנען געװען
האָט אויפגעהערט, ער האָט נאָך מער געזינדיקט, און האָט פאַרגליווערט זיין האַרץ, ער און זיינע קנעכט.
/9:35 און דאָס האַרץ פֿון פַּרעהן איז פֿאַרהאַרט געװאָרן, און די קינדער האָט ער ניט געלאָזט
גײ פֿון ישׂראל; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט דורך משהן.
