עקסאָדוס
/5:1 און דערנאָך זײַנען משה און אַהרן אַרײַן, און האָבן געזאָגט צו פַּרעהן: אַזױ האָט געזאָגט דער
יהוה גאָט פֿון ישׂראל, לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן האַלטן אַ יָום-טובֿ צו מיר
אין דער מדבר.
/5:2 האָט פַּרעה געזאָגט: װער איז גאָט, אַז איך זאָל צוהערן צו זײַן קָול צו לאָזן
ישראל גיין? איך קען ניט גאָט, און איך וועל ניט לאָזן ישראל גיין.
/5:3 האָבן זײ געזאָגט: דער גאָט פֿון די עִברים האָט אונדז געטראָפֿן; לאָמיר גײן, מיר
בעט דיך, דרײַ טעג װעגס אין דער מדבר, און שלאַכט צו דעם
יהוה אונדזער גאָט; כדי ער זאל ניט פאלן אויף אונדז מיט מגפה, אדער מיט דער שווערד.
/5:4 און דער מלך פֿון מִצרַיִם האָט צו זײ געזאָגט: פֿאַר װאָס טוט איר, משה און אַהרן?
לאָזן די מענטשן פון זייער אַרבעט? ברענג אייך צו אייערע משאות.
/5:5 האָט פַּרעה געזאָגט: זע, דאָס פֿאָלק פֿון לאַנד איז אַצונד פֿיל, און איר
לאָז זײ רוען פֿון זײערע לאַסט.
/5:6 און פַּרעה האָט באַפֿױלן אין זעלבן טאָג די אָנפֿירער פֿון פֿאָלק, און
זייערע אָפיצירן, אַזוי צו זאָגן:
/5:7 איר זאָלט ניט מער געבן דעם פֿאָלק שטרוי צו מאַכן ציגל, אַזױ װי ביז אַהער;
גייען זיי זאמלען שטרוי פאר זיך.
/5:8 און די געשיכטע פֿון די ציגל װאָס זײ האָבן געמאַכט ביז אַהער, זאָלט איר לייגן
אויף זיי; איר זאָלט ניט מינערן פֿון אים, װאָרום זײ זײַנען ליידיק;
דרום שרײַען זײ, אַזױ צו זאָגן: לאָמיר גײן און שלאַכטן צו אונדזער גאָט.
/5:9 זאָל אַרױפֿגעלײגט װערן נאָך אַרבעט אױף די מענער, זײ זאָלן זיך דערמיט אַרבעטן;
אוּן זֵיי זָאלִין זֵיי גִיזָאגְט.
/5:10 זײַנען אַרױסגעגאַנגען די בעל־מלאָכות פֿון פֿאָלק, און זײערע הױפּטמאַן, און זײ
האָט גערעדט צו דעם פֿאָלק, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט פַּרעה: איך װעל אײַך ניט געבן
שטרוי.
/5:11 גײ, שיק אײַך שטרוי, װוּ איר קענט עס געפֿינען;
וועט פארמינערט ווערן.
/5:12 און דאָס פֿאָלק איז צעשפּרײט געװאָרן איבערן גאַנצן לאַנד מִצרַיִם
קלייַבן שניטפעלד אַנשטאָט פון שטרוי.
/5:13 און די אַרבעטער האָבן זײ געאײַלט, אַזױ צו זאָגן: מקיים אײַערע מעשים, דײַנע טעגלעכע
אַרבעט, ווי ווען עס איז געווען שטרוי.
/5:14 און די אױפֿזעער פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס פַּרעהס הױפּטמאַן
הָאט עֶר זֵיי מְיַישֵׁב גִיוֶוען, אוּן הָאט גִיזָאגְט, אוּן הָאט גִיפַאנְגֶען: פאַרוואָס האָסטוּ ניט?
מקיים דיין אַרבעט אין מאכן ציגל ביידע נעכטן און צו טאָג, ווי
ביז איצט?
/5:15 זײַנען געקומען די עלטסטע פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, און האָבן געשריען צו פַּרעהן:
אַזױ צו זאָגן: פֿאַר װאָס טוסט דו אַזױ מיט דײַנע קנעכט?
/5:16 קײן שטרוי איז ניט געגעבן צו דײַנע קנעכט, און זײ זאָגן צו אונדז: מאַכט
ציגל: און אָט זײַנען דײַנע קנעכט געשלאָגן; אָבער די שולד איז אין דיין
אײגענע מענטשן.
/5:17 האָט ער געזאָגט: ליידיק ביסטו, איר זײַט ליידיק; דרום זאָגט איר: לאָמיר גײן און
זאָלסט שלאַכטן צו גאָט.
/5:18 גײ אַצונד און אַרבעט; װאָרום קײן שטרוי װעט אײַך נאָך ניט געגעבן װערן
זאָלט איר איבערגעבן די מעשה פֿון ציגל.
/5:19 און די אױפֿזעער פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געזען אַז זײ זײַנען אַרײַן
אַ שלעכטער פאַל, נאָכדעם ווי מען האָט געזאָגט: איר זאָלט ניט פאַרמינערן פון אײַערע ציגל
פון דיין טעגלעך אַרבעט.
/5:20 און זײ האָבן געטראָפֿן משהן און אַהרן, װאָס זײַנען געשטאַנען אױפֿן װעג, װען זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען
פון פרעה:
/5:21 און זײ האָבן צו זײ געזאָגט: גאָט קוקט אױף אײַך, און משפט משפּטן; ווייַל איר
האָבן געמאַכט אַ רחם אונדזער ריח אין די אויגן פון פַּרעהן, און אין די
אױגן פֿון זײַנע קנעכט, צו אַרײַנטאָן אַ שװערד אין זײער האַנט אונדז צו טײטן.
/5:22 און משה האָט זיך אומגעקערט צו גאָט, און האָט געזאָגט: גאָט, פֿאַר װאָס האָסטו אַזױ.
רֶעֶס האָט געֶבּעטֶן דאָס פאָלק? װאָס האָסטו מיך געשיקט?
/5:23 װאָרום זינט איך בין געקומען צו פַּרעהן צו רעדן אין דײַן נאָמען, האָט ער געטאָן שלעכטס.
דאס פאלק; און דו האָסט ניט מציל געװען דײַן פֿאָלק.
