עקסאָדוס
/4:1 האָט משה געענטפֿערט און געזאָגט: אָבער זע, זײ װעלן מיר ניט גלויבן, און ניט
הערט צו מײַן קָול, װאָרום זײ װעלן זאָגן: גאָט האָט זיך ניט באַװיזן
צו דיר.
/4:2 האָט גאָט צו אים געזאָגט: װאָס איז דאָס אין דײַן האַנט? און ער האָט געזאָגט: א
רוט.
/4:3 האָט ער געזאָגט: װאַרפֿט עס אױף דער ערד. און ער האָט עס וואַרפן אויף דער ערד, און עס
געווארן אַ שלאַנג; און משה איז אנטלאפן פון פאר אים.
/4:4 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שטרעק אױס דײַן האַנט, און נעם זי אָן
עק. און ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט, און האָט זי געכאַפּט, און עס איז אַרײַן אַ רוט געװאָרן
זיין האַנט:
/4:5 כּדי זײ זאָלן גלויבן, אַז יהוה דער גאָט פֿון זײערע עלטערן, דער גאָט פֿון זײערע עלטערן
אַבֿרהם, דער גאָט פֿון יצחק, און דער גאָט פֿון יעקבֿ, האָט זיך באַוויזן צו
דיר.
/4:6 און גאָט האָט צו אים געזאָגט: לײג אַצונד אין דײַן האַנט
בוזעם. און ער האָט אַרײַנגעשטעקט זײַן האַנט אין זײַן בוזעם, און אַז ער האָט זי אַרױסגענומען,
זע, זײַן האַנט איז געװען מצורע װי שנײ.
/4:7 האָט ער געזאָגט: לײג װידער אַרײַן דײַן האַנט אין דײַן בוזעם. און ער האָט אַרײַנגעטאָן זײַן האַנט
אין זיין בוזעם ווידער; און ער האָט עס אַרױסגעריסן פֿון זײַן בוזעם, און ערשט עס איז
איז װידער געװארן װי זײן אנדערע פלײש.
/4:8 און עס װעט זײַן, אױב זײ װעלן דיך ניט גלויבן
הערט צו דעם קָול פֿון דעם ערשטן צײכן, אַז זײ װעלן גלויבן דעם קָול
פון יענער סימן.
/4:9 און עס װעט זײַן, אױב זײ װעלן ניט גלויבן אױך די דאָזיקע צװײ
צייכנס, און זאָלסט ניט צוהערן צו דײַן קָול, אַז דו זאָלסט נעמען פֿון וואַסער
פֿון טײַך, און אױסגיסן עס אױף דער טריקעניש, און דאָס װאַסער װאָס דו
נעמט ארויס פון טייַך וועט ווערן בלוט אויף דער יבשה.
/4:10 און משה האָט געזאָגט צו גאָט: מײַן גאָט, איך בין ניט קײן בעל־לשון, און ניט קײן לשון הרע
ביז אַהער, און ניט זינט דו האָסט גערעדט צו דײַן קנעכט, אָבער איך בין פּאַמעלעך
פון דיבור, און פון אַ פּאַמעלעך צונג.
/4:11 און גאָט האָט צו אים געזאָגט: װער האָט געמאַכט דעם מענטשןס מױל? אָדער ווער מאכט די
שטום, אָדער טויב, אָדער די זעענדיק, אָדער די בלינד? האָב איך ניט יהוה?
/4:12 און אַצונד גײ, און איך װעל זײַן מיט דײַן מױל, און װעל דיר לערנען װאָס דו ביסט.
וועט זאָגן.
/4:13 און ער האָט געזאָגט: מײַן האַר, שיק, איך בעט דיך, דורך דער האַנט פֿון דעם װאָס דו ביסט.
װילט שיקן.
/4:14 און דער גרימצאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױף משהן, און ער האָט געזאָגט: איז ניט
אַהרן דער לֵוִי דײַן ברודער? איך ווייס אז ער קען גוט רעדן. און אויך,
זע, ער גײט אַרױס דיר אַנטקעגן, און אַז ער װעט דיך זען, װעט ער זײַן
צופרידן אין זיין האַרץ.
/4:15 און זאָלסט רעדן צו אים, און אַרײַן װערטער אין זײַן מױל, און איך װעל זײַן
מיט דײַן מױל, און מיט זײַן מױל, און װעל אײַך לערנען װאָס איר זאָלט טאָן.
/4:16 און ער װעט זײַן דײַן רעדנער צום פֿאָלק, און ער װעט זײַן, ער
זאָל דיר זײַן אַנשטאָט אַ מױל, און װעסט זײַן פֿאַר אים אָנשטאָט
גאָט.
/4:17 און זאָלסט נעמען דעם רוט אין דײַן האַנט, מיט װאָס דו זאָלסט טאָן מיט אים.
צייכנס.
/4:18 איז משה געגאַנגען און האָט זיך אומגעקערט צו זײַן שװער יִתרוֹן, און האָט געזאָגט צו
אים, לאָז מיך גײן, איך בעט דיך, און זיך אומקערן צו מײַנע ברידער װאָס זײַנען אַרײַן
מצרים, און זען צי זיי לעבן נאָך. האָט יתרו געזאָגט צו משהן: גײ
בשלום.
/4:19 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן אין מדין: גײ קער אום קײן מִצרַיִם, פֿאַר אַלע
טױטע זײַנען די מענטשן װאָס האָבן געזוכט דײַן לעבן.
/4:20 און משה האָט גענומען זײַן װײַב און זײַנע זין, און האָט זײ אױפֿגעשטעלט אױף אַן אײזל, און ער
האָט זיך אומגעקערט קײן לאַנד מִצרַיִם, און משה האָט גענומען דעם שטעקן פֿון גאָט אין זײַן האַנט
האַנט.
/4:21 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: װען דו גײסט זיך אומקערן קײן מִצרַיִם, זעט
אַז דו טוסט אַלע די וואונדער פאַר פַּרעהן, וואָס איך האָבּ נתן אין דייַן
האַנט, אָבער איך וועל האַרט זיין האַרץ, ער זאָל ניט לאָזן די מענטשן גיין.
/4:22 און זאָלסט זאָגן צו פַּרעהן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט: מײַן זון איז ישׂראל;
אפילו מיין ערשטגעבוירן:
/4:23 און איך זאָג צו דיר: לאָז אַװעק מײַן זון, ער זאָל מיר דינען;
זאָלסט ניט לאָזן אים אַװעקלאָזן, זע, איך װעל טײטן דײַן זון, דײַן בכָור.
/4:24 און עס איז געװען אױפֿן װעג אין דער קרעטשמע, האָט גאָט אים געטראָפֿן, און ער איז געװען
געזוכט אים צו טייטן.
/4:25 האָט צפֿוֹרה גענומען אַ שאַרפֿן שטײן, און האָט אָפּגעשניטן די פֿאָרהױט פֿון איר זון.
און האָט עס אַװעקגעװאָרפֿן צו זײַנע פֿיס, און געזאָגט: פֿאַרװאָס ביסטו אַ בלוטיקן מאַן
מיר.
/4:26 האָט ער אים אַװעקגעלאָזט, האָט זי געזאָגט: אַ בלוטיקער מאַן פֿון װעגן ביסטו
די ברית מילה.
/4:27 און גאָט האָט געזאָגט צו אַהרֹנען: גײ אין מדבר משהן אַנטקעגן. און ער
איז געגאַנגען, און האָט אים אַנטקעגן אױפֿן באַרג פֿון גאָט, און האָט אים געקושט.
/4:28 און משה האָט דערצײלט אַהרן אַלע װערטער פֿון גאָט װאָס האָט אים געשיקט, און אַלץ
די צײכנס װאָס ער האָט אים באַפֿױלן.
/4:29 און משה און אַהרן זײַנען געגאַנגען און האָבן אײַנגעזאַמלט אַלע עלטסטע פֿון דעם
קינדער פון ישראל:
/4:30 און אַהרן האָט גערעדט אַלע װערטער װאָס גאָט האָט גערעדט צו משהן
האָט געטאָן די וואונדער אין די אויגן פון די מענטשן.
/4:31 און דאָס פֿאָלק האָט געגלױבט, און װי זײ האָבן געהערט אַז גאָט האָט באַזוכט
די קינדער פֿון ישׂראל, און אַז ער האָט געקוקט אױף זײער פּײַן,
און זײ האָבן זיך געבוקט און זיך געבוקט.
