עקסאָדוס
/3:1 און משה האָט געהיט די שאָף פֿון זײַן שװער יִתרוֹן, דעם כּהן פֿון
מִדְיָן: און ער האָט געפירט די שאָף צו דעם הינטערשטן מדבר, און ער איז געקומען
                    דעם באַרג פֿון גאָט, ביז חוֹרבֿ.
/3:2 און דער מלאך פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן צו אים אין אַ פֿײַער פֿון פֿײַער
אין מיטן פֿון אַ קוסט, און ער האָט געזען, ערשט דער קוסט ברענט מיט
פֿײַער, און דער קוסט איז ניט פֿאַרצערט געװאָרן.
/3:3 האָט משה געזאָגט: אַצונד װעל איך זיך אָפּקערן, און זען די דאָזיקע גרױסע דערזען, פֿאַר װאָס?
                                           קוסט איז ניט בערנט.
/3:4 און װי {dn גאָט} האָט געזען אַז ער האָט זיך אָפּגעקערט צו זען, האָט גאָט צו אים גערופֿן
פֿון מיטן קוסט, און געזאָגט: משה, משה. האָט ער געזאָגט: דאָ
                                                               בין איך.
/3:5 האָט ער געזאָגט: זאָלסט זיך ניט דערנענטערן אַהער;
װאָרום דער אָרט װאָס דו שטײט אױף אים איז הײליק ערד.
/3:6 און ער האָט געזאָגט: איך בין דער גאָט פֿון דײַן פֿאָטער, דער גאָט פֿון אבֿרהמען
גאָט פֿון יצחק, און דער גאָט פֿון יעקבֿ. און משה האָט באַהאַלטן זײַן פּנים; װאָרום ער איז געװען
                                    מורא צו קוקן אויף גאָט.
/3:7 און גאָט האָט געזאָגט: פֿאַרװאָס האָב איך געזען די פּײַן פֿון מײַן פֿאָלק װאָס
זײ זײַנען אין מִצרַיִם, און האָבן געהערט זײער געשרײ פֿון װעגן זײערע אַרבעטער;
                                װאָרום איך װײס זײערע צער;
/3:8 און איך בין אַראָפּגענידערט זײ מציל צו זײַן פֿון דער האַנט פֿון מִצרַיִם, און
צו ברענגען זיי אַרויס פון יענעם לאַנד צו אַ גוט לאַנד און אַ גרויס, צו אַ
לאַנד פֿליסט מיט מילך און האָניק; צו דעם אָרט פון די כנעני, און
די חִתים, און די אֶמוֹרי, און די פּרִזִים, און די חיוים, און
                                                       די יבוסיטער.
/3:9 און אַצונד, זע, דאָס געשרײ פֿון די קינדער פֿון ישׂראל איז געקומען
און איך האָב אויך געזען די דריקונג מיט וואָס די מִצרים דריקן
                                                                      זיי.
/3:10 קום אַצונד, און איך װעל דיך שיקן צו פַּרעהן, כּדי זאָלסט
ברענגען אַרױס מײַן פֿאָלק די קינדער פֿון ישׂראל פֿון מִצרַיִם.
/3:11 האָט משה געזאָגט צו גאָט: װער בין איך, אַז איך זאָל גײן צו פַּרעהן
אַז איך זאָל אַרױסגײן די קינדער פֿון ישׂראל פֿון מִצרַיִם?
/3:12 האָט ער געזאָגט: פֿאַרװאָס װעל איך זײַן מיט דיר; און דאָס זאָל זײַן אַ סימן
צו דיר, װאָס איך האָב דיך געשיקט: װען דו האָסט אַרױסגעבראַכט דעם
פֿאָלק פֿון מִצרַיִם, זאָלט איר דינען גאָט אױף דעם דאָזיקן באַרג.
/3:13 האָט משה געזאָגט צו גאָט: זע, װען איך קום צו די קינדער פֿון
ישׂראל, און זאָל צו זײ זאָגן: דער גאָט פֿון אײַערע עלטערן האָט מיך געשיקט
צו דיר; און זײ װעלן צו מיר זאָגן: װאָס איז זײַן נאָמען? וואָס זאָל איך זאָגן
                                                                 צו זיי?
/3:14 האָט גאָט געזאָגט צו משהן: איך בין װאָס איך בין, און ער האָט געזאָגט: אַזױ זאָלסטו
זאָג צו די קינדער פֿון ישׂראל: איך בין האָט מיך געשיקט צו אײַך.
/3:15 און גאָט האָט דערצו געזאָגט צו משהן: אַזױ זאָלסטו זאָגן צו די קינדער
פֿון ישׂראל, יהוה דער גאָט פֿון אײַערע עלטערן, דער גאָט פֿון אבֿרהמען, דער גאָט פֿון
יצחק און דער גאָט פֿון יעקבֿ, האָט מיך געשיקט צו אײַך: דאָס איז מײַן נאָמען פֿאַר
אלץ, און דאָס איז מיין דענקמאָל צו אַלע דורות.
/3:16 גײ און זאַמלט צונױף די עלטסטע פֿון ישׂראל, און זאָג צו זײ: דער!
יהוה דער גאָט פון אייערע עלטערן, דער גאָט פון אברהם, פון יצחק, און פון יעקב,
האָט זיך באַװיזן צו מיר, אַזױ צו זאָגן: פֿאַרװאָס האָב איך אײַך באַזוכט, און געזען װאָס
                             איז געשען צו דיר אין מצרים:
/3:17 און איך האָב געזאָגט: איך װעל אײַך אַרױפֿברענגען פֿון דער פּײַן פֿון מִצרַיִם
דאָס לאַנד פֿון די כנענים, און די חִתים, און דעם אֶמוֹרי, און די
פּרצים, און די חיוים, און די יבוסי, צו אַ לאַנד וואָס פֿליסט מיט
                                                מילך און האָניק.
/3:18 און זײ װעלן צוהערן צו דײַן קָול, און װעסט קומען, דו און דער
עלטסטע פֿון ישׂראל צו דעם מלך פֿון מִצרַיִם, און איר זאָלט צו אים זאָגן: דער
יהוה דער גאָט פֿון די עבֿרים האָט אונדז געטראָפֿן, און לאָמיר אַצונד גײן, מיר בעטן
דיר, דרײַ טעג װעגס אין מדבר, כּדי מיר זאָלן שלאַכטן
                                            יהוה אונדזער גאָט.
/3:19 און איך בין זיכער, אַז דער מלך פֿון מִצרַיִם װעט אײַך ניט אַװעקלאָזן, נײן, ניט דורך אַ
                                                   מעכטיקע האַנט.
/3:20 און איך װעל אױסשטרעקן מײַן האַנט, און שלאָגן מִצרַיִם מיט אַלע מײַנע װוּנדער
װאָס איך װעל טאָן אין דערמיט, און דערנאָך װעט ער אײַך אַװעקלאָזן.
/3:21 און איך װעל געבן דאָס דאָזיקע פֿאָלק חן אין די אױגן פֿון די מִצרים;
וועט קומען, אַז ווען איר גיין, איר זאָל נישט גיין ליידיק.
/3:22 אָבער איטלעכער פֿרױ זאָל באָרגן פֿון איר חבֿר, און פֿון איר דאָס
װײנט זיך אין איר הױז, זילבערנע זאַכן, און גאָלדענע צירונג, און
און איר זאָלט זײ אָנטאָן אױף אײַערע זין און אױף אײַערע טעכטער;
                         און איר זאָלט רױבן די מִצרים.