קהלת
/11:1 װאַרפֿט דײַן ברױט אױפֿן װאַסער, װאָרום נאָך פֿיל טעג װעסטו עס געפֿינען.
/11:2 גיב אַ חלק צו זיבן, און אױך צו אַכט; װאָרום דו װײסט ניט װאָס
בייז וועט זיין אויף דער ערד.
/11:3 אַז די װאָלקן זײַנען פֿול מיט רעגן, לײדיקן זײ זיך אױף דער ערד;
אויב דער בוים פאַלט צו די דרום, אָדער צו די צפון, אין דעם אָרט
װאו דער בוים פאלט, דארט װעט ער זײן.
/11:4 דער װאָס היט דעם װינט, זאָל ניט זײען; און דער, וואָס היט דעם
װאָלקנס װעלן ניט שנײַדן.
/11:5 אַזױ װי דו װײסט ניט װאָס איז דער װעג פֿון דעם גײַסט, און װי אַזױ די בײנער טאָן
וואקסט אין ביך פון איר טראָגעדיקער, אַזוי קענט איר ניט דעם
מעשים פון גאָט וואָס מאכט אַלץ.
/11:6 אין דער פֿרי זײט דײַן זאָמען, און אין אָװנט זאָלסטו ניט אָפּהאַלטן דײַן האַנט;
װאָרום דו װײסט ניט, צי עס װעט זײַן, אָדער דאָס, אָדער דאָס, אָדער דאָס װעט גליקלעך זײַן
צי זיי וועלן ביידע זיין גוט.
/11:7 פֿאַר װאָר, זיס איז דאָס ליכט, און פֿאַר די אױגן אַ ליבלעכע זאַך
אט די זון:
/11:8 אָבער אַז אַ מאַן װעט לעבן לאַנגע יאָרן, און זיך פֿרײען מיט זײ אַלע; נאָך לאָזן אים
געדענק די טעג פון פינצטערניש; װאָרום זײ װעלן זײַן פֿיל. אַלץ וואָס קומט
איז נישטיקייט.
/11:9 פֿרײ זיך, יונגערמאַן, מיט דײַן יוגנט; און זאָל דיך פרייען דיין האַרץ אין דער
טעג פון דיין יוגנט, און גיין אין די וועגן פון דיין האַרץ, און אין די אויגן
פֿון דײַנע אױגן, אָבער װיסן, אַז פֿון דעם אַלץ װעט גאָט ברענגען
דיר אין דין.
/11:10 דרום פֿאַרנעמט צער פֿון דײַן האַרצן, און מאַכט אַװעק פֿון דײַן שלעכטס
פלייש: פֿאַר קינדשאַפט און יוגנט זענען נישטיק.
