קהלת
/1:1 די װערטער פֿון דעם פּריידיקער דעם זון פֿון דודן, מלך אין ירושלים.
/1:2 נישטיקײט פֿון נישטיקײטן, זאָגט דער פּריידיקער, נישטיקײט פֿון נישטיקײטן; אַלץ איז
נישטיקייט.
/1:3 װאָס האָט דער מאַן פֿון זײַן גאַנצן מי װאָס ער נעמט אונטער דער זון?
/1:4 אײן דָור גײט אַװעק, און אַן אַנדער דור קומט, אָבער דער
ערד בלײַבט אױף אײביק.
/1:5 אױך די זון גײט אױף, און די זון גײט אונטער, און גײט זיך צו זײַן אָרט
װאו ער איז אויפגעשטאנען.
/1:6 דער װינט גײט קײן דָרום, און קערט זיך אַרום צו צפֿון; עס
דרײםלט זיך תּמיד, און דער װינט קערט זיך װידער װי אַזױ
זיינע קרייזן.
/1:7 אַלע טײַכן לויפן אין ים; נאָך דער ים איז ניט פול; צום אָרט
פֿון װאַנען קומען די טײַכן, אַהין קערן זײ זיך װידער צוריק.
/1:8 אַלץ איז פֿול מיט מי; דער מענטש קען עס ניט אַרויסרעדן: דאָס אויג איז ניט
זאַט מיט זען, און די אויער איז ניט פול מיט הערן.
/1:9 די זאַך װאָס איז געװען, דאָס איז װאָס װעט זײַן; און דאָס וואָס איז
געשען איז דאָס װאָס װעט געטאָן װערן, און עס איז ניט קײן נײַע זאַך אונטערן
זון.
/1:10 איז פֿאַראַן עפּעס פֿון װאָס מע קען זאָגן: זעט, דאָס איז נײַ? עס האט
שוין געווען פון אלטע צייטן, וואס איז געווען פאר אונז.
/1:11 עס איז ניטא דערמאָנונג פֿון אַמאָליקע זאַכן; און עס זאָל ניט זיין
דערמאָנונג פון די זאכן וואָס קומען מיט די וואס קומען נאָך.
/1:12 איך דער פּריידיקער בין געװען אַ מלך איבער ישׂראל אין ירושלים.
/1:13 און איך האָב געגעבן מײַן האַרץ צו זוכן און אױסזוכן מיט חכמה פֿון אַלץ
דאָס װאָס װערט געטאָן אונטערן הימל: דעם צער האָט גאָט געגעבן
די מענטשנקינדער צו זיך דערמיט.
/1:14 איך האָב געזען אַלע מעשׂים װאָס װערן געטאָן אונטער דער זון; און אט אלע
איז נישטיקייט און צער פון גייסט.
/1:15 דאָס קרומע קען ניט גלײַך מאַכן, און דאָס װאָס מע דאַרף
קענען ניט זיין געציילט.
/1:16 איך האָב גערעדט מיט מײַן האַרצן, אַזױ צו זאָגן: זע, איך בין געקומען צו אַ גרױסער נחלה;
און האָבן באַקומען מער חכמה ווי אַלע וואָס זענען געווען פֿאַר מיר אין
ירושלים: יאָ, מיין האַרץ האט גרויס דערפאַרונג פון חכמה און וויסן.
/1:17 און איך האָב געגעבן מײַן האַרץ צו װיסן חכמה, און צו װיסן משוגעת און נאַרישקײט;
איך האָב געזען אַז דאָס איז אויך אַ צער פון גייסט.
/1:18 װאָרום אין פֿיל חכמה איז אַ סך טרויער, און דער װאָס פֿאַרגרעסערט וויסן
פארגרעסערט צער.
