דעוטעראָנאָמיע
/32:1 הערט צו, איר הימלען, און איך װעל רעדן; און הער, ערד, די װערטער
פון מיין מויל.
/32:2 װי דער רעגן װעט אַראָפּפֿאַלן מײַן לערע, װי דער טוי װעט מײַנע רײד פֿאַרשפּרײטן,
װי אַ קלײנעם רעגן אױף די צאַרטע קרײַטעכץ, און װי די רעגן אױף דעם
גראז:
/32:3 װײַל איך װעל פֿאַרלאָזן דעם נאָמען פֿון גאָט;
אונדזער גאָט.
/32:4 ער איז דער פֿעלדז, זײַן אַרבעט איז גאַנצן, װאָרום אַלע זײַנע װעגן זײַנען אַ משפּט
גאָט פון אמת און אָן זינד, גערעכט און רעכט איז ער.
/32:5 זײ האָבן זיך פֿאַרדאָרבן, זײער אָרט איז ניט זײַן פֿלעק
קינדער: זיי זענען אַ פּערווערס און אַ קרום דור.
/32:6 זאָלט איר אַזױ גערן צו גאָט, איר נאַרישע און אומקלוגע פֿאָלק? איז ער ניט דײַן
פאטער וואס האט דיך געקויפט? האָט ער דיך נישט געמאַכט, און ער האָט באַפֿעסטיקט
דיר?
/32:7 געדענק די טעג פֿון אַלט, באַטראַכטן די יאָרן פֿון דָור-דורות: בעט
דײַן פֿאָטער, און ער װעט דיר דערצײלן; דײַנע זקנים, און זײ װעלן דיר זאָגן.
/32:8 װען דער אייבערשטער האָט צעטיילט צו די פֿעלקער זײער נחלה, װען ער
אפגעשיידט די קינדער פון אדם, ער האָט באַשטימט די געמארקן פון די מענטשן לויט צו
די צאָל פֿון די קינדער פֿון ישׂראל.
/32:9 װאָרום דער חלק פֿון גאָט איז זײַן פֿאָלק; יעקב איז זיין גורל
ירושה.
/32:10 ער האָט אים געפֿונען אין אַ װיסט לאַנד, און אין דער װיסטעניש, װי אַ װיסטעניש; ער
האָט אים אַרומגעפֿירט, האָט ער אים אָנגעזאָגט, ער האָט אים געהיט ווי אַן אויגעפּל.
/32:11 װי אַן אָדלער דערװעקט איר נעסט, פֿלאַמט איבער איר יונג, צעשפּרײט זיך.
אין אויסלאנד אירע פליגל, נעמט זיי, טראגט זיי אויף אירע פליגל;
/32:12 און יהוה אַלײן האָט אים געפֿירט, און קײן פֿרעמדער גאָט איז ניט געװען מיט אים.
/32:13 ער האָט אים געמאַכט פֿאָרן אױף די הײכן פֿון דער ערד, ער זאָל עסן די
פאַרגרעסערן פון די פעלדער; און ער האָט אים געמאַכט צו זויגן האָניק פון דעם שטיין,
און אײל פֿון דעם פֿלענצנדיקן שטײן;
/32:14 פּוטער פֿון רינדער, און מילך פֿון שאָף, מיט פֿעט פֿון שעפּסן, און װידערס פֿון די שאָף.
זאָמען פֿון בשן, און ציג, מיט דעם פֿעט פֿון נירן פֿון װײץ; און דו
האָט געטרונקען דאָס רײנעם בלוט פֿון דער טרויבן.
/32:15 אָבער ישורון האָט געפֿעט, און האָט געשלאָגן: דו ביסט געװאַקסן, דו ביסט געװאַקסן.
געדיכט , דו ביסט פארדעקט מיט פעטקייט ; דענצמאָל האָט ער פֿאַרלאָזן גאָט װאָס האָט געמאַכט
אים, און לייטלי שאַצן דעם שטיין פון זיין ישועה.
/32:16 זײ האָבן אים דערצערנט מיט פֿרעמדע געטער, מיט אומװערדיקײטן
האָט מען אים דערצערנט.
/32:17 זײ האָבן געשלאַכט צו די שדים, ניט צו גאָט; צו געטער וואס זיי האבן נישט געקענט, צו
נײַע געטער װאָס זײַנען אױפֿגעקומען נײַ, װאָס דײַנע עלטערן האָבן ניט מורא געהאַט.
/32:18 פֿון דעם פֿעלדז װאָס דיך האָט געבאָרן ביסטו ניט חושדיק, און האָסט פֿאַרגעסן גאָט.
װאָס האָט דיך געשאַפֿן.
/32:19 און װי {dn גאָט} האָט עס געזען, האָט ער זיך פֿאַראומריקט פֿון זײ פֿון װעגן דערצערונג
זײַנע זין, און פֿון זײַנע טעכטער.
/32:20 און ער האָט געזאָגט: איך װעל פֿאַרבאָרגן מײַן פּנים פֿון זײ, איך װעל זען װאָס זײער סוף
וועט זיין: ווארים זיי זענען זייער אַ פאַלש דור, קינדער אין וועמען עס איז קיין
אמונה.
/32:21 זײ האָבן מיך געבראַכט צו קנאה מיט דעם װאָס איז ניט גאָט; זיי האבן
האָט מיך דערצערנט מיט זײערע נישטיקע, און איך װעל זײ באַװעגן
קנאות מיט די וואס זענען נישט קיין פאלק; איך װעל זײ דערצערענען
מיט א נארישע פאלק.
/32:22 װאָרום אַ פֿײַער איז אָנגעצונדן אין מײַן גרימצאָרן, און װעט ברענען ביזן נידעריקער
גיהנום, און וועט פֿאַרלענדן די ערד מיט איר פאַרגרעסערן, און אָנצינדן די
יסודות פון די בערג.
/32:23 איך װעל אָנהױבן אומגליק אױף זײ; מײַנע פֿײַלן װעל איך אױסברענגען אױף זײ.
/32:24 מיט הונגער װעלן זײ פֿאַרברענט װערן, און מיט ברענעדיקע היץ װעלן זײ פֿאַרצערט װערן, און
מיט אַ ביטערער חורבן: אױך װעל איך שיקן אױף זײ די צײן פֿון בהמות,
מיט די סם פון שלאַנגען פון די שטויב.
/32:25 די שװערד פֿון דרױסן, און אַ שרעק אינעװײניק, װעט פֿאַרטיליקן בײדע דעם יונגן מאַן
און די בתולה, אויך די זויגן מיט דעם מאַן מיט גרויע האָר.
/32:26 איך האָב געזאָגט: איך װעל זײ צעשפּרײט װערן אין װינקלען, דערמאָנונג װעל איך מאַכן
פון זיי צו אויפהערן פון צווישן מענטשן:
/32:27 צי איך האָב ניט מורא געהאַט פֿאַר דעם גרימצאָרן פֿון דעם פֿײַנט, כּדי זײערע פֿײַנט זאָלן ניט זײַן.
זאָלן זיך פֿירן מאָדנע, און מע זאָל ניט זאָגן: אונדזער האַנט
איז הויך, און גאָט האָט ניט געטאָן דאָס אַלץ.
/32:28 װאָרום אַ פֿאָלק אָן אַן עצה זײַנען זײ, און ניטאָ ניטאָ
פֿאַרשטאַנד אין זיי.
/32:29 אַז זײ זײַנען געװען קלוג, אַז זײ האָבן דאָס פֿאַרשטאַנען, אַז זײ װעלן
באַטראַכטן זייער לעצטן סוף!
/32:30 װי זאָל מען יאָגן טױזנט, און צװײ אַנטלױפֿן צען טױזנט?
סײַדן זײער פֿעלדז האָט זײ פֿאַרקױפֿט, און גאָט האָט זײ פֿאַרשפּאַרט?
/32:31 װאָרום ניט װי אונדזער פֿעלדז איז זײער פֿעלדז, און אונדזערע פֿײַנט זײַנען אַלײן
ריכטער.
/32:32 װאָרום זײער װײַנשטאָק איז פֿון דעם װײַנשטאָק פֿון סדום, און פֿון די פֿעלדער פֿון עַמורָה;
זייערע ווייַנטרויבן זענען ווייַנטרויבן פון גאַל, זייער ווייַנטרויבן זענען ביטער;
/32:33 זײער װײַן איז אַ סם פֿון שלאנגן, און דאָס גרויזאַם גיפט פֿון באַס.
/32:34 איז דאָס ניט אײַנגעזאַמלט בײַ מיר, און פֿאַרחתמעט צװישן מײַנע אוצרות?
/32:35 צו מיר איז נקמה, און געלט; זייער פוס וועט זיך גליטשן
צייט: פֿאַר דער טאָג פון זייער ומגליק איז בייַ האַנט, און די זאכן וואָס
וועט קומען אויף זיי מאך זיך.
/32:36 װאָרום גאָט װעט משפּטן זײַן פֿאָלק, און טוט תשובה פֿאַר זײַן פֿאָלק
קנעכט, ווען ער זעט אַז זייער מאַכט איז ניטאָ, און עס איז קיין פאַרמאַכן
אַרויף, אָדער לינקס.
/32:37 און ער װעט זאָגן: װוּ זײַנען זײערע געטער, זײער פֿעלדז אױף װעמען זײ האָבן זיך פֿאַרזיכערט?
/32:38 װאָס האָבן געגעסן דאָס פֿעט פֿון זײערע שלאַכטאָפּפֿער, און זײערע װײַן געטרונקען
משקה קרבנות? זאָלן זײ אױפֿשטײן און אײַך העלפֿן, און זײ זײַן פֿאַר אײַך.
/32:39 זעט אַצונד, אַז איך בין דער, און קײן גאָט איז ניטאָ מיט מיר;
איך מאַכן לעבעדיק; איך ווונד, און איך היילן, און עס איז קיין וואָס קען באַפרייַען
ארויס פון מיין האנט.
/32:40 װאָרום איך הײב אױף מײַן האַנט צום הימל, און איך זאָג: אײביק לעב איך.
/32:41 אױב איך װײס מײַן גלענצנדיקער שװערד, און מײַן האַנט אָנכאַפּן אַ משפּט; איך
ער װעט נקמה מאַכן צו מײַנע פֿײַנט, און װעט באַלוינען די שונאים
מיר.
/32:42 מײַנע פֿײַלן װעל איך שיכור פֿון בלוט, און מײַן שװערד װעט פֿאַרצערן
פלייש; און אַז מיט דעם בלוט פֿון די דערשלאָגענע און פֿון די געפֿאַנגענע, פֿון
דער אָנהייב פון נקמה אויף די פייַנט.
/32:43 פֿרײען זיך, איר פֿעלקער, מיט זײַן פֿאָלק, װאָרום ער װעט זיך נוקם זײַן דאָס בלוט פֿון
זיינע קנעכט, און וועלן נקמה נעמען צו זיינע קעגנערס, און וועלן זיין
רחמנות אויף זיין לאַנד און צו זיין מענטשן.
/32:44 און משה איז געקומען, און האָט גערעדט אַלע װערטער פֿון דעם דאָזיקן געזאַנג אין די אױערן פֿון דעם געזאַנג
דאָס פֿאָלק, ער, און הושע דער זון פֿון נון.
/32:45 און משה האָט געענדיקט רעדן אַלע די דאָזיקע װערטער צו גאַנץ ישׂראל.
/32:46 און ער האָט צו זײ געזאָגט: נעם אײַער האַרצן צו אַלע װערטער װאָס איך
זאָגן עדות צווישן אייך היינט, וואָס איר זאָלט באַפעלן אייערע קינדער
היטן צו טאָן אַלע די ווערטער פֿון דער דאָזיקער תּוֹרה.
/32:47 װאָרום פֿאַר אײַך איז דאָס ניט קײן שום זאַך; ווייַל עס איז דיין לעבן: און דורך
די דאָזיקע זאַך זאָלט איר לענגערן אײַערע טעג אין דעם לאַנד װאָס איר גײט אַהין איבער
ירדן צו פאַרמאָגן עס.
/32:48 און גאָט האָט גערעדט צו משהן אין יענעם טאָג, אַזױ צו זאָגן:
/32:49 גײ אַרױף אױף דעם דאָזיקן באַרג אבֿרים, צום באַרג נבֿו װאָס אין דעם
אֶרֶץ מוֹאָב וואָס איז קעגן יריחו; און זע דאָס לאַנד פֿון
כּנַעַן, װאָס איך גיב צו די קינדער פֿון ישׂראל פֿאַר אַ אײגנטום;
/32:50 און שטאַרבן אױפֿן באַרג װאָס דו גײסט אַהין אַהין, און װער אײַנגעזאַמלט צו דײַן
מענטשן; אַזױ װי דײַן ברודער אַהרן איז געשטאָרבן אױפֿן באַרג הוֹר, און ער איז אײַנגעזאַמלט געװאָרן
זיין מענטשן:
/32:51 װײַל איר האָט פֿאַרטראָגט אױף מיר צװישן די קינדער פֿון ישׂראל אין דער
װאַסער פֿון מריבֿה־קָדש, אין מדבר צין; ווייַל איר האָט געהייליקט
איך בין ניט צווישן די קינדער פֿון ישׂראל.
/32:52 און װעסט זען דאָס לאַנד פֿאַר דיר; אָבער זאָלסט ניט גײן אַהין
צו דעם לאַנד װאָס איך גיב די קינדער פֿון ישׂראל.
