דעוטעראָנאָמיע
/21:1 אױב אַ דערשלאָגענער װערט געפֿונען אין דעם לאַנד װאָס יהוה דײַן גאָט גיט דיר צו
פאַרמאָגט עס, ליגנדיק אין פֿעלד, און מע ווייסט ניט ווער האָט אים דערהרגעט;
/21:2 און דײַנע עלטסטע און דײַנע ריכטער װעלן אַרױסגײן, און מע זאָלן מעסטן
צו די שטעט װאָס רונד אַרום דעם דערשלאָגענער;
/21:3 און עס װעט זײַן, די שטאָט װאָס לעבן דעם דערשלאָגענעם
די עלטסטע פֿון יענער שטאָט זאָלן נעמען אַ קוה װאָס איז ניט געװען
געאַרבעט מיט, און וואָס האָט ניט געצויגן אין דעם יאָך;
/21:4 און די עלטסטע פֿון יענער שטאָט װעלן אַראָפּנידערן די קוך אױף אַ גראָבן
טאָל, וואָס איז ניט אָערד און ניט געזייט, און וועט אָפּשיסן דעם
כיך האלדז דארט אין טאל:
/21:5 און די כּהנים, די קינדער פֿון לֵוִי, זאָלן גענענען; פֿאַר זיי די האר דיין
גאָט האָט אויסדערוויילט צו דינען אים, און צו בענטשן אין דעם נאָמען פון דעם
האר; און דורך זײער װאָרט װעט זײַן יעטװעדער מחלוקת און יעטװעדער שטראָם
געפרואווט:
/21:6 און אַלע עלטסטע פֿון יענער שטאָט, װאָס לעבן דעם דערשלאָגענעם, זאָלן
װאש ן זײער ע הענ ט איבע ר דע ר פרײע , װא ס װער ט צעקאפ ט אי ן טאל :
/21:7 און זײ װעלן ענטפֿערן און זאָגן: אונדזערע הענט האָבן ניט פֿאַרגאָסן דאָס דאָזיקע בלוט,
און אונדזערע אױגן האָבן דאָס ניט געזען.
/21:8 זײַ דערבאַרימדיק, גאָט, צו דײַן פֿאָלק ישׂראל, װאָס דו האָסט אױסגעלײזט,
און זאָלסט ניט אַרױפֿטאָן אומשולדיק בלוט צו דײַן פֿאָלק פֿון ישׂראל. און די
בלוט זאָל זײ פֿאַרגעבן װערן.
/21:9 און זאָלסט אָפּטאָן די שולד פֿון אומשולדיק בלוט פֿון צװישן אײַך, װען
זאָלסט טאָן װאָס איז רעכט אין די אױגן פֿון גאָט.
/21:10 אַז דו גײסט אַרױס אין מלחמה קעגן דײַנע פֿײַנט, און יהוה דײַן גאָט.
האָסט זיי איבערגעגעבן אין דײַנע הענט, און דו האָסט זיי געכאַפּט,
/21:11 און זעט צװישן די געפֿאַנגענע אַ שײנע פֿרױ, און האָט אַ חשק צו
זי, אַז דו וועסט זי האָבן צו דיין ווייב;
/21:12 און זאָלסט זי אַהײם ברענגען אין דײַן הױז; און זי זאָל זי אָפּגאָלן
קאָפּ, און שערן איר נעגל;
/21:13 און זי זאָל אָפּטאָן פֿון איר די קלײדער פֿון איר געפֿאַנגענשאַפֿט, און װעט
בלײַבט אין דײַן הױז, און װײנט איר פֿאָטער און איר מוטער
חודש: און נאָך דעם זאָלסטו אַרײַנקומען צו איר, און זײַן איר מאַן
זי זאָל זײַן דײַן װײַב.
/21:14 און עס װעט זײַן, אַז דו האָסט ניט קײן גרױס פֿון איר, זאָלסטו זי לאָזן.
גיין וואוהין זי וויל; אָבער פֿאַר געלט זאָלסטו זי גאָר ניט פֿאַרקױפֿן, דו
זאָלסט ניט מאַכן מיט איר סחורה, װײַל דו האָסט זי דערנידעריקט.
/21:15 אַז אַ מאַן האָט צװײ װײַבער, אײנע אַ באַליבטע, און אַן אַנדערער פֿײַנט, און זײ האָבן
געבוירן אים קינדער, סיי די באליבטע און סיי די געהאסט; און אויב דער בכָור
זיין זון זיין איר וואָס איז געווען פיינט:
/21:16 און עס װעט זײַן, אַז ער װעט מאַכן זײַנע זין אַרבן װאָס ער האָט,
כּדי ער זאָל ניט מאַכן דעם זון פֿון דעם באַליבטן בכָור פֿאַר דעם זון פֿון
דער שנאת, וואָס איז טאַקע דער בכָור:
/21:17 אָבער דעם זון פֿון דעם פֿײַנט זאָל ער דערקענען פֿון דעם בכָור
געבן אים אַ טאָפּל טייל פון אַלץ וואָס ער האט: פֿאַר ער איז דער אָנהייב
פֿון זײַן כּוח; די רעכט פֿון דעם בכָור איז זײַן.
/21:18 אַז אַ מאַן האָט אַ עקשנות און װידערשפּעניקער זון, װאָס װעט ניט צוהערן דעם
קָול פוּן זײַן פֿאָטער, אָדער דער קָול פֿון זײַן מוטער, און דאָס, ווען זיי
האָבן אים געטשעפּעט, ניט צוהערן צו זיי:
/21:19 און זײַן פֿאָטער און זײַן מוטער זאָלן אים אָנכאַפּן, און אים אַרױספירן
צו די עלטסטע פֿון זײַן שטאָט, און ביזן טױער פֿון זײַן אָרט;
/21:20 און זײ זאָלן זאָגן צו די עלטסטע פֿון זײַן שטאָט: דער דאָזיקער אונדזער זון איז עקשנות
און װידערשפּעניקער װעט ער ניט צוהערן אונדזער קָול; ער איז א פרעסער, און א
שיכור.
/21:21 און אַלע מענער פֿון זײַן שטאָט זאָלן אים פֿאַרשטײנען מיט שטײנער, כּדי ער זאָל שטאַרבן
זאָלסטו אַװעקנעמען דאָס בײז פֿון צװישן אײַך; און גאַנץ ישׂראל זאָל הערן, און
מורא.
/21:22 און אַז אַ מאַן האָט געטאָן אַ זינד װאָס איז װערט צום טױט, און ער זאָל אַרײַנגעזעצט װערן.
צו טױט, און דו הענג אים אױף אַ בוים.
/21:23 זײַן לײַב זאָל ניט בלײַבן אַ גאַנצע נאַכט אױפֿן בױם, נאָר דו זאָלסט אין אַלעם
חכמים באַגראָבן אים יענעם טאָג; (ווארים דער וואס ווערט געהאנגען איז פארשאלטן פון גאט) דאס
דײַן לאַנד זאָל ניט פֿאַראומרײניקט װערן, װאָס יהוה דײַן גאָט גיט דיר פֿאַר אַ
ירושה.
