דניאל
/12:1 און אין יענער צײַט װעט אױפֿשטײן מיכאל דער גרויסער פֿירשט װאָס שטײט
פֿאַר די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק, און עס װעט זײַן אַ צײַט פֿון צרה,
אַזאַ ווי קיינמאָל געווען זינט עס איז געווען אַ פאָלק אפילו צו דער זעלביקער צייט: און
אין יענער צײַט װעט דײַן פֿאָלק מציל זײַן, איטלעכער װאָס װעט זײַן
                          געפונען געשריבן אין דעם בוך.
/12:2 און אַ סך פֿון די װאָס שלאָפֿן אין שטױב פֿון דער ערד װעלן אױפֿװעקן, עטלעכע
צו אײביק לעבן, און עטלעכע צו בושה און אײביק ביטול.
/12:3 און די חכמים װעלן שײַנען װי דער גלײַך פֿון דעם אױסשפּרײט;
און די וואָס קערן פילע צו גערעכטיקייט ווי די שטערן אויף אייביק און אייביק.
/12:4 אָבער דו, דניאל, פֿאַרהאַלטן די װערטער, און פֿאַרחתמעט דאָס בוך, ביז צום האַרצן.
צייט פון דעם סוף: פילע וועלן לויפן הין און צוריק, און וויסן וועט זיין
                                                            געוואקסן.
/12:5 און איך, דניאל, האָב אַ קוק געטאָן, ערשט צװײ זײַנען געשטאַנען, דער אײנער אױף
די דאָזיקע זײַט ברעג טײַך, און די אַנדערע פֿון יענער זײַט טײַך
                                           ברעג פון דעם טייַך.
/12:6 און איינער האָט געזאָגט צו דעם מאַן אָנגעטאָן אין לײַנען, װאָס אױף די װאַסערן
דער טײַך, װי לאַנג װעט זײַן ביזן סוף פֿון די דאָזיקע װוּנדער?
/12:7 און איך האָב געהערט דעם מאַן אָנגעטאָן אין לײַנען, װאָס אױף די װאַסערן פֿון דעם
טײַך, װען ער האָט אױפֿגעהױבן זײַן רעכטער האַנט און זײַן לינקער האַנט צום הימל, און
געשוואוירן ביי אים וואָס לעבט אויף אייביק אַז עס וועט זיין פֿאַר אַ צייט, צייט,
און אַ האַלב; און ווען ער וועט האָבן דורכגעקאָכט צו צעשפּרייטן די מאַכט פון
דאָס הײליקע פֿאָלק, דאָס אַלץ זאָל פֿאַרענדיקט װערן.
/12:8 און איך האָב געהערט, אָבער איך האָב ניט פֿאַרשטאַנען, און איך האָב געזאָגט: מײַן האַר, װאָס װעט זײַן
                                          דער סוף פון די זאכן?
/12:9 האָט ער געזאָגט: גײ דײַן װעג, דניאל, װאָרום די װערטער זײַנען פֿאַרמאַכט און פֿאַרחתמעט
                                        ביז דער צייט פון סוף.
/12:10 פֿיל װעלן גערײניקט װערן און װײַס און געפּרוּװט װערן; אָבער די רשעים וועלן
טו רשעות, און קיינער פון די רשעים וועט נישט פארשטיין; אָבער די חכמים וועלן
                                                        פֿאַרשטיין.
/12:11 און פֿון דער צײַט װאָס דאָס טאָג־טעגלעכע שלאַכטאָפּפֿער װעט אַװעקגענומען װערן, און די
אַ אומװערדיקײט װאָס מאַכט אַ װיסטעניש, זאָלן זײַן טױזנט צװײ
                                 הונדערט און ניינציק טעג.
/12:12 װױל איז דער װאָס װאַרט, און קומט צו די טױזנט דרײַ הונדערט און
                                     פֿינף און דרײַסיק טעג.
/12:13 אָבער גײ ביז צום סוף, װאָרום דו װעסט רוען און שטײן אין
                     דיין גורל אין די סוף פון די טעג.