דניאל
/10:1 אין דריטן יאָר פֿון כורש דעם מלך פֿון פּרס איז אַנטפּלעקט געװאָרן אַ זאַך
דניאל, וועמענס נאָמען איז גערופן בלטשאצאַר; און די זאַך איז געווען אמת, אָבער
די צייט איז געווען לאַנג, און ער האָט פאַרשטאַנען די זאַך, און האט
פארשטאנד פון דער זעאונג.
/10:2 אין יענע טעג האָב איך, דניאל, טרויערט דרײַ פֿולע װאָכן.
/10:3 איך האָב ניט געגעסן קײן ליבלעך ברױט, און פֿלײש און װײַן זײַנען ניט געקומען אין מײַן מױל;
און איך האָב מיך גאָר ניט געזאַלבט, ביז עס זײַנען געװען דרײַ גאַנצע װאָכן
מקוים.
/10:4 און אין פֿיר און צװאַנציקסטן טאָג פֿון ערשטן חודש, אַזױ װי איך בין געװען בײַם
זייט פונעם גרויסן טייך, וואס איז הידדעקל;
/10:5 און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַנע אױגן, און איך האָב געקוקט, ערשט אַ מענטש איז אָנגעטאָן
אין לײַנען, װאָס זײערע לענדן זײַנען געװען אָנגעגורט מיט פֿײַן גאָלד פֿון אופז;
/10:6 און זײַן לײַב איז געװען אַזױ װי דער בעריל, און זײַן פּנים אַזױ װי דאָס אױסזען
בליץ, און זײַנע אױגן װי פֿײַערלעך, און זײַנע הענט און זײַנע פֿיס װי
אין קאָליר צו געליימט קופּער, און דער קָול פֿון זײַנע װערטער אַזױ װי דאָס קָול
פון א פאלק.
/10:7 און איך, דניאל אַלײן, האָב געזען די זעונג, װאָרום די מענער װאָס מיט מיר האָבן ניט געזען
די זעאונג; אָבער אַ גרויס ציטערניש איז געפאַלן אויף זיי, אַזוי אַז זיי זענען אַנטלאָפן צו
באַהאַלטן זיך.
/10:8 דרום בין איך געבליבן אַלײן, און איך האָב געזען די דאָזיקע גרױסע זעונג, און דאָרטן
אין מיר איז נישט געבליבן קיין כח;
פארדארבן , און איך האב נישט געהאלטן קיין כוח .
/10:9 און איך האָב געהערט דעם קָול פֿון זײַנע װערטער, און װי איך האָב געהערט זײַן קָול
ווערטער, דעמאלט בין איך געווען אין א טיפן שלאף אויף מיין פנים, און מיין פנים צו די
ערד.
/10:10 און ערשט אַ האַנט האָט מיך אָנגערירט, װאָס האָט מיך אַװעקגעשטעלט אױף מײַנע קני און אױף דער
מײַנע הענט.
/10:11 און ער האָט צו מיר געזאָגט: דניאל, אַ זײער באַליבטער מאַן, פֿאַרשטײ דעם
װערטער װאָס איך רעד צו דיר, און שטײ אױף, װאָרום צו דיר בין איך איצט
געשיקט. און אַז ער האָט צו מיר גערעדט דאָס דאָזיקע װאָרט, בין איך געשטאַנען ציטערנדיק.
/10:12 האָט ער צו מיר געזאָגט: זאָלסט ניט מורא האָבן, דניאל, װאָרום פֿון ערשטן טאָג װאָס דו ביסט.
האָסט געשטעלט דײַן האַרצן צו פֿאַרשטײן, און דיך צו טײַכטן פֿאַר דײַן
גאָט, דיינע ווערטער זענען געהערט, און איך בין געקומען פֿאַר דיין ווערטער.
/10:13 אָבער דער פֿירשט פֿון דעם קיניגרײַך פֿון פּערסיע האָט מיר אַנטקעגן געװען אײנער און צװאַנציק.
טעג, אָבער אָט איז מיכאל, איינער פון די הויפט פירשטן, געקומען מיר העלפן; און איך
איז דאָרט געבליבן מיט די מלכים פון פּערסיע.
/10:14 אַצונד בין איך געקומען דיך פֿאַרשטײן װאָס װעט געטראָפֿן דײַן פֿאָלק
די לעצטע טעג, װאָרום די זעונג איז נאָך פֿאַר אַ סך טעג.
/10:15 און אַז ער האָט צו מיר גערעדט אַזעלכע װערטער, האָב איך געשטעלט מײַן פּנים צו דער
ערד, און איך בין שטום געווארן.
/10:16 און זע, אײנער, אַזױ װי די געשטאַלט פֿון די מענטשנקינדער, האָט אָנגערירט מײַנע ליפּן;
און איך האָב געעפֿנט מײַן מױל, און איך האָב גערעדט, און איך האָב געזאָגט צו דעם װאָס איז געשטאַנען פֿריִער
מיר, מײַן האַר, דורך דער זעונג זײַנען מײַנע צער זיך אומגעקערט אױף מיר, און איך האָב
נישט פארהאלטן קײן כוח.
/10:17 װאָרום װי קען דער קנעכט פֿון דעם מײַן האַר רעדן מיט דעם דאָזיקן מײַן האַר? פֿאַר ווי
פֿאַר מיר איז תּיכּף ניט געבליבן קײן כּוח אין מיר, און ניט דאָרטן
אָטעם לינקס אין מיר.
/10:18 און עס איז װידער געקומען און האָט מיך אָנגערירט אײנער װי דאָס אױסזען פֿון אַ מענטשן;
און ער האָט מיך מחזק,
/10:19 און ער האָט געזאָגט: איר זײער באַליבטער מענטש, זאָלסט ניט מורא האָבן; שלום זאָל דיר זײַן!
שטאַרק, יאָ, זיי שטאַרק. און אַז ער האָט צו מיר גערעדט, בין איך געװען
האָט זיך געשטאַרקט, און געזאָגט: זאָל מײַן האַר רעדן; װאָרום דו האָסט זיך געשטאַרקט
מיר.
/10:20 האָט ער געזאָגט: װײסט דו, פֿאַר װאָס איך קום צו דיר? און איצט וועל איך
קער זיך אום צו קעמפן מיט דעם פּרינץ פון פּערסיע, און אַז איך בין אַרויסגעגאַנגען, זע,
דער פירשט פון גריכנלאנד וועט קומען.
/10:21 אָבער איך װעל דיר װײַזן דאָס װאָס איז באַצײכנט אין דעם פּסוק פֿון אמת;
עס איז קיינער וואָס האלט מיט מיר אין די זאכן, אָבער מיכאל דיין
פּרינץ.
