ברוך
/2:1 דרום האָט גאָט געמאַכט זײַן װאָרט װאָס ער האָט אױסגעזאָגט אױף אים
אונדז, און קעגן אונדזערע שופטים וואָס האָבן געמשפט ישראל, און קעגן אונדזערע מלכים,
און קעגן אונדזערע האַרן, און קעגן די מענער פֿון ישׂראל און יהודה,
/2:2 צו ברענגען אױף אונדז גרױסע פּלאָגן, װאָס עס איז ניט געװען אונטער דער גאַנצער
הימל, ווי עס איז געווען אין ירושלים, לויט די זאכן וואָס
זענען געשריבן אין דער תורה פון משה;
/2:3 אַז אַ מאַן זאָל עסן דאָס פֿלײש פֿון זײַן זון, און דאָס פֿלײש פֿון זײַן אײגענעם
טאָכטער.
/2:4 און ער האָט זײ איבערגעגעבן צו אונטערטעניק צו אַלע מלוכות
וואָס זענען רונד אַרום אונדז, צו זיין ווי אַ חרפה און וויסט צווישן אַלע
דאָס פֿאָלק רונד אַרום, װוּ גאָט האָט זײ צעשפּרײט.
/2:5 אַזױ זײַנען מיר אַראָפּגעװאָרפֿן און ניט דערהױבן, װײַל מיר האָבן געזינדיקט קעגן
יהוה אונדזער גאָט, און האָבן ניט צוגעהערט צו זיין קָול.
/2:6 צו יהוה אונדזער גאָט איז גערעכטיקײט, אָבער צו אונדז און אונדזערע
אבות פתחו בושה, ווי עס אנטפלעקט היינט.
/2:7 װאָרום אַלע די דאָזיקע פּלאָגן זײַנען געקומען אױף אונדז, װאָס גאָט האָט געזאָגט
קעגן אונדז
/2:8 אָבער מיר האָבן ניט מתפלל געווען פֿאַר גאָט, כּדי מיר זאָלן איטלעכער אומקערן
פון די דמיון פון זיין שלעכט הארץ.
/2:9 דרום האָט גאָט געהיט אױף אונדז פֿאַר בײז, און גאָט האָט געבראַכט
עס איז אויף אונדז, וואָרעם גאָט איז צדיק אין אַלע זיינע מעשים וואָס ער האָט
האט אונדז באפוילן.
/2:10 אָבער מיר האָבן ניט צוגעהערט צו זײַן קָול, צו גײן אין די געבאָט פֿון
גאָט, װאָס ער האָט געמאַכט פֿאַר אונדז.
/2:11 און אַצונד, יהוה, גאָט פֿון ישׂראל, װאָס האָט אַרױסגעצױגן דײַן פֿאָלק פֿון דעם
לאַנד מצרים מיט אַ שטאַרק האַנט, און הויך אָרעם, און מיט וואונדער, און מיט
וואונדער, און מיט גרויס מאַכט, און האָסט זיך באַקומען אַ נאָמען, ווי
דערשינען היינט:
/2:12 יהוה אונדזער גאָט, מיר האָבן געזינדיקט, מיר האָבן געטאָן שלעכטס, מיר האָבן געטאָן
אומגערעכט אין אַלע דיינע געזעצן.
/2:13 זאָל זיך אומקערן פֿון אונדז דײַן גרימצאָרן, װאָרום מיר זײַנען געבליבן אַ ביסל צװישן די פֿעלקער,
װאו דו האסט אונדז צעשפרײט.
/2:14 הערט צו אונדזערע תּפֿילות, גאָט, און אונדזערע בעטן, און מציל אונדז פֿאַר דײַן
פֿאַר זיך, און געבן אונדז חן אין די אויגן פון די וואָס האָבן אונדז געפֿירט
אַוועק:
/2:15 כּדי די גאַנצע ערד זאָל װיסן אַז דו ביסט יהוה אונדזער גאָט, מחמת
אין דײַן נאָמען װערט גערופֿן ישׂראל און זײַן נבֿר.
/2:16 גאָט, קוק אַראָפּ פֿון דײַן הײליקן הױז, און באַטראַכט אונדז;בייג זיך אַראָפּ דײַן
אויער, גאָט, אונדז צו הערן.
/2:17 עפֿנט אױף דײַנע אױגן, און זע; פֿאַר די מתים וואָס זענען אין די קברים, וועמענס
נשמות זענען גענומען פון זייער ללבער, זיי וועלן ניט געבן צו די האר
תהלה און ניט גערעכטיקייט:
/2:18 אָבער די נפֿש װאָס איז שטאַרק צער, װאָס גײט פֿאַרבױגן און שלאַף, און
די אויגן וואָס פאַרלאָזן, און די הונגעריק נשמה, וועט געבן איר לויב און
גערעכטיקייט, גאָט.
/2:19 דרום בעטן מיר ניט אונדזער אַניוועסדיק געבעט פֿאַר דיר, גאָט אונדזער
גאָט, פֿאַר דער גערעכטיקייט פֿון אונדזערע עלטערן, און פֿון אונדזערע מלכים.
/2:20 װאָרום דו האָסט געשיקט אױף אונדז דײַן גרימצאָרן און צאָרן, אַזױ װי דו האָסט.
גערעדט דורך דיין קנעכט די נביאים, אַזוי צו זאָגן:
/2:21 אַזױ האָט געזאָגט גאָט: בויג זיך אײַערע פּלייצעס צו דינען דעם מלך פֿון
בבל: אַזוי זאָלט איר בלייבן אין דעם לאַנד וואָס איך האָב געגעבן צו אײַערע עלטערן.
/2:22 אָבער אױב איר װעט ניט הערן דעם קָול פֿון גאָט, צו דינען דעם מלך פֿון
בבל,
/2:23 איך װעל מאַכן פֿאַרשטערן פֿון די שטעט פֿון יהודה, און פֿון דרױסן
ירושָלַיִם, דער קָול פֿון שִׂמְחָה, און דער קָול פֿון שׂמחה, דער קָול פֿון די
חתן, און דאָס קָול פֿון דער כּלה: און דאָס גאַנצע לאַנד זאָל זײַן
וויסט פון איינוואוינער.
/2:24 אָבער מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דײַן קָול, צו דינען דעם מלך פֿון בבֿל.
דרום האָסטוּ געמאַכט די װערטער װאָס דו האָסט גערעדט דורך דײַן
קנעכט די נביאים, דאָס הייסט, אַז די ביינער פון אונדזער מלכים, און די
די בײנער פֿון אונדזערע עלטערן זאָלן אַרױסגענומען װערן פֿון זײער אָרט.
/2:25 און זע, זײ זײַנען אַרױסגעװאָרפֿן צו דער היץ פֿון טאָג, און צום פראָסט
די נאַכט, און זיי זענען געשטארבן אין גרויס צאָרעס דורך הונגער, דורך שווערד און דורך
פּעסט.
/2:26 און דאָס הױז װאָס מיט דײַן נאָמען װערט גערופֿן, האָסטו פֿאַרװיסט אַזױ װי עס איז
צו זען הייַנט, פֿאַר די רשעות פון דעם הויז פון ישראל און די
הויז פון יהודה.
/2:27 יהוה אונדזער גאָט, דו האָסט געטאָן מיט אונדז נאָך דײַן גאַנצן גוטס, און
לויט אַלע דיין גרויס רחמנות,
/2:28 אַזױ װי דו האָסט גערעדט דורך דײַן קנעכט משהן אין דעם טאָג װאָס דו האָסט באַפֿױלן.
ער זאָל שרײַבן די תּוֹרה פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן:
/2:29 אױב איר װעט ניט הערן מײַן קָול, פֿאַרװאָס װעט זײַן דער דאָזיקער גרױסער המון
האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין אַ קליינער צאָל צווישן די פֿעלקער, וווּ איך וועל זיי צעשפּרייטן.
/2:30 װאָרום איך האָב געװוּסט, אַז זײ װעלן מיך ניט צוהערן, װאָרום עס איז אַ האַרציקן האַלדז
פֿאָלק: אָבער אין לאַנד פֿון זײערע געפֿאַנגענשאַפֿטן װעלן זײ געדענקען
זיך.
/2:31 און װעלן װיסן אַז איך בין יהוה זײער גאָט, װאָרום איך װעל זײ געבן
האַרץ, און אויערן צו הערן:
/2:32 און זײ װעלן מיך לױבן אין לאַנד פֿון זײער געפֿאַנגענשאַפֿט, און װעלן טראַכטן דערפֿון
מיין נאמען,
/2:33 און זיך אומקערן פֿון זײער האַרציקן האַלדז, און פֿון זײערע שלעכטע מעשׂים, װאָרום זײ
זאָלן געדענקען דעם װעג פֿון זײערע עלטערן, װאָס האָבן געזינדיקט פֿאַר גאָט.
/2:34 און איך װעל זײ אומקערן אין דעם לאַנד װאָס איך האָב צוגעזאָגט מיט אַ שבועה
צו זײערע עלטערן, אבֿרהם, יצחק, און יעקב, און זײ װעלן זײַן האַרן
און איך װעל זײ מערן, און זײ װעלן ניט געמינערט װערן.
/2:35 און איך װעל מאַכן מיט זײ אַן אײביקן בונד צו זײַן זײער גאָט, און
זײ װעלן מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך װעל מער ניט פֿאַרטריבן מײַן פֿאָלק ישׂראל
פֿון דעם לאַנד װאָס איך האָב זײ געגעבן.
