עמוס
/8:1 אַזױ האָט מיר דער האַר גאָט באַװיזן:און ערשט אַ קאָרב זומער
פרוכט.
/8:2 האָט ער געזאָגט: עמוס, װאָס זעסטו? און איך האָב געזאָגט: אַ קאָרב זומער
פרוכט. האָט גאָט צו מיר געזאָגט: דער סוף איז געקומען אױף מײַן פֿאָלק
ישראל; איך װעל מער ניט אַריבערגײן פֿאַר זײ.
/8:3 און די געזאַנג פֿון דעם הֵיכל װעלן זײַן אין יענעם טאָג, זאָגט דער
אֲדֹנָי ה\': אַ סך מתים וועלן זײַן אין איטלעכן אָרט; זיי וועלן
וואַרפן זיי אַרויס מיט שטילקייַט.
/8:4 הערט דאָס, איר װאָס שלינגט דעם אָרעמאַן, צו מאַכן די אָרעמע פֿון די אָרעמע.
לאַנד צו פאַרלאָזן,
/8:5 אַזױ צו זאָגן: װען װעט אַװעק די שײַער לבנה, און מיר זאָלן פֿאַרקױפֿן תּבֿואה? און די
ש
שקל גרויס, און פאַרפאַלן די וואָג דורך אָפּנאַר?
/8:6 כּדי מיר זאָלן קױפֿן דעם אָרעמאַן פֿאַר זילבער, און דעם אָרעמאַן פֿאַר אַ פּאָר שיך;
יאָ, און פֿאַרקױפֿט דעם אָפּשפּרונג פֿון װײץ?
/8:7 גאָט האָט געשװאָרן בײַ דער פּרעכטיקער פֿון יעקבֿ: פֿאַר װאָר, איך װעל קײנמאָל ניט
פֿאַרגעסן פֿון זײערע װערק.
/8:8 זאָל ניט ציטערן דאָס לאַנד דערפֿאַר, און איטלעכער װאָס זיצט
דערין? און עס וועט זיך קום אין גאַנצן ווי אַ מבול; און עס וועט געווארפן ווערן
אויס און דערטרונקען געווארן, ווי דורך דעם מבול פון מצרים.
/8:9 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט דער האַר, װעל איך װעלן
זאל אונטערגיין די זון אין מיטאג, און איך וועל פינצטער די ערד אין דער
קלאָר טאָג:
/8:10 און איך װעל מאַכן אײַערע יוֹם-טובֿים אין טרויער, און אַלע אײַערע לידער אין טרויער
קלאָגן; און איך װעל אױפֿברענגען זאַק אױף אַלע לענדן, און אַ לענדן
אויף יעדן קאָפּ; און איך װעל עס מאַכן װי דער טרויער פֿון אַן אײנציקן זון, און
זײַן סוף װי אַ ביטער טאָג.
/8:11 זע, די טעג קומען, זאָגט גאָט דער האַר, אַז איך װעל אַרײַנשיקן אַ הונגער
דאָס לאַנד, ניט אַ הונגער פֿון ברױט, און ניט קײן דאָרשט נאָך װאַסער, נאָר פֿון הערן
די ווערטער פון ה\':
/8:12 און זײ װעלן אַרומוואַנדערן פֿון ים צו ים, און פֿון צפֿון ביזן ים
מזרח, זיי וועלן לויפן צו און צוריק צו זוכן דעם וואָרט פון די האר, און וועלן
ניט געפינען עס.
/8:13 אין יענעם טאָג װעלן די שײנע יונגפֿרױען און יונגע לײַט פֿאַרדאָרשט װערן.
/8:14 די װאָס שװערן בײַ דער זינד פֿון שומרון, און זאָגן: דײַן גאָט לעבט, דן;
און דער שטייגער פֿון באר־שבע לעבט; אפילו זיי וועלן פאַלן, און קיינמאָל
שטיי אויף ווידער.
