2 שמואל
/20:1 און דאָרטן איז געװען אַ מאַן פֿון בליעל, װאָס זײַן נאָמען איז געװען שבֿע;
דער זון פֿון ביכרי, אַ בנימין, און ער האָט געבלאָזן אין שופר, און האָט געזאָגט: מיר האָבן
קײן חלק אין דָוִדן, און מיר האָבן ניט קײן נחלה אין דעם זון פֿון יִשַין;
                       מאַן צו זײַנע געצעלטן, ישׂראל.
/20:2 איז איטלעכער פֿון ישׂראל אַרױפֿגעגאַנגען פֿון נאָך דָוִדן, און זײַנען נאָכגעגאַנגען שבֿע דעם
דער זון פֿון ביכרי, אָבער די מענער פֿון יהודה האָבן זיך אײַנגעקלאַפּט צו זײער מלך פֿון ירדן
                                            אפילו ביז ירושלים.
/20:3 און דוד איז געקומען צו זײַן הױז אין ירושלים; און דער מלך האָט גענומען די צען
װײַבער זײַנע קעפּסװײַבער, װאָס ער האָט איבערגעלאָזט צו היטן דאָס הױז, און זײ אַרײַנגעזעצט
אין קעסטקינד, און זיי שפּייזן, אָבער נישט אַרײַנגעגאַנגען צו זיי. אזו י האב ן ז ײ זי ך פארשװיגן
ביזן טאָג פֿון זײער טױט, לעבעדיקע אין אַלמנות.
/20:4 האָט דער מלך געזאָגט צו עַמָשאן: זאַמלט מיר אַרײַן די מענער פֿון יהודה אין דרײַ;
                           טעג, און ביסט דאָ פאָרשטעלן.
/20:5 און עַמָשׂא איז געגאַנגען צונױפֿזאַמלען די מענער פֿון יהוּדה, אָבער ער האָט געהאַלטן מער װי
די באַשטימטע צייט וואָס ער האָט אים באַשטימט.
/20:6 האָט דוד געזאָגט צו אַבֿישַין: אַצונד װעט שבֿע דער זון פֿון בִכרי טאָן אונדז מער
שאָדן װי אַבֿשָלום האָט געטאָן: נעם די קנעכט פֿון דײַן האַר, און יאָגט נאָך
אים, כּדי ער זאָל אים נישט קריגן געפֿענקטע שטעט, און פֿון אונדז אַנטלאָפֿן.
/20:7 און עס זײַנען אַרױסגעגאַנגען נאָך אים יוֹאָבֿס מענער, און די כרֵתים, און די
פעלתים, און אַלע גבורים, און זיי זײַנען אַרויסגעגאַנגען פֿון ירושלים צו
                 נאָכיאָגן שבֿע דעם זון פֿון בכרי.
/20:8 און זײ זײַנען געװען בײַם גרױסן שטײן װאָס אין גבֿעון, איז עַמָשא אַװעקגעגאַנגען
זיי. און יוֹאָבֿס קלײד װאָס ער האָט אָנגעטאָן איז אים געװען אָנגעגורט, און
אױף אים אַ גאַרטל מיט אַ שװערד אָנגעטאָן אױף זײַנע לענדן אין דער שייד
דערפון; און װי ער איז אַרױסגעגאַנגען, איז עס אַרױסגעפֿאַלן.
/20:9 האָט יוֹאָבֿ געזאָגט צו עַמָשאן: ביסטו געזונט, מײַן ברודער? און יוֹאָבֿ האָט גענומען
אַמאַסאַ ביי די באָרד מיט די רעכט האַנט צו קוש אים.
/20:10 אָבער עַמָשא האָט זיך ניט געהיט אױף דער שװערד װאָס אין יוֹאָבֿס האַנט, און ער האָט געשלאָגן.
אים דערמיט אין דער פינפטער ריפּ, און האָט אַרױסגיסן זײַנע געדערעם צו דער ערד,
און האָט אים ניט ווידער געשלאָגן; און ער איז געשטאָרבן. און יוֹאָבֿ און זײַן ברודער אבישי
  האָט נאָכגעיאָגט שבֿע דעם זון פֿון ביכרי.
/20:11 און אײנער פֿון יוֹאָבס מענער איז געשטאַנען בײַ אים, און האָט געזאָגט: דער װאָס האָט ליב יוֹאָבֿן;
און דער װאָס פֿאַר דָוִדן, זאָל ער גײן נאָך יוֹאָבֿן.
/20:12 און עַמָשא האָט זיך אַרומגעװאָרפֿן אין בלוט אין מיטן װעג. און ווען די
דער מאַן האָט געזען אַז דאָס גאַנצע פֿאָלק שטײט שטיל, און ער האָט אַרױסגענומען עַמָשׂא פֿון דעם
שאָסיי אין פעלד, און וואַרפן אַ שטאָף אויף אים, ווען ער געזען אַז
איטלעכער װאָס איז פֿאַרבײַ אים געקומען, איז געשטאַנען.
/20:13 און װי ער איז אַרױסגענומען געװאָרן פֿון װעג, איז דאָס גאַנצע פֿאָלק געגאַנגען נאָך
יוֹאָבֿ, צו נאָכיאָגן שבֿע דעם זון פֿון ביכרי.
/20:14 און ער איז דורכגעגאַנגען דורך אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל ביז הֶבלן און צו
בֵּית-מַחָה, און אַלע ברית, און זיי האָבן זיך פאַרזאַמלט
                              איז אויך נאך אים געגאנגען.
/20:15 און זײ זײַנען געקומען, און האָבן אים באַלעגערט אין הֶבל פֿון בית-מַחָה, און זײ האָבן אַװעקגעװאָרפֿן.
אַ ברעג אַקעגן דער שטאָט, און זי איז געשטאַנען אין דער גרוב, און דאָס גאַנצע פֿאָלק
װאָס מיט יוֹאָבֿן האָבן געשלאָגן די װאַנט, זי אַראָפּצוװאַרפֿן.
/20:16 האָט אױסגערופֿן אַ קלוגע פֿרױ פֿון שטאָט: הערט, הערט; זאג, איך בעט דיך,
צו יוֹאָבֿן, גענענט אַהער, איך זאָל רעדן מיט דיר.
/20:17 און אַז ער האָט גענענט צו איר, האָט די פֿרױ געזאָגט: ביסטו יוֹאָבֿ? און
האָט ער געענטפערט: איך בין דער. האָט זי צו אים געזאָגט: הער דיינע ווערטער
          דינסט. און ער האָט געענטפערט: איך הער.
/20:18 האָט זי גערעדט, אַזױ צו זאָגן: מע האָט געװאָלט רעדן אין אַלטע צײַטן, אַזױ צו זאָגן:
זײ זאָלן פֿאַרזיכערן אַן עצה בײַ הֶבלען, און אַזױ האָבן זײ פֿאַרענדיקט די זאַך.
/20:19 איך בין פֿון די פֿרידלעכע און געטרײַע אין ישׂראל: דו זעסט
צו פֿאַרטיליקן אַ שטאָט און אַ מוטער אין ישׂראל: פֿאַר װאָס װעסטו אײַנשלינגען די?
                                                    נחלה פון גאָט?
/20:20 און יוֹאָבֿ האָט געענטפֿערט און געזאָגט: װײַט זאָל זײַן, װײַט פֿון מיר, אַז איך זאָל
                                    שלינגען אָדער צעשטערן.
/20:21 די זאַך איז ניט אַזױ, נאָר אַ מאַן פֿון באַרג אפֿרים, שבֿע דער זון פֿון
ביכרי מיטן נאָמען, האָט אױפֿגעהױבן זײַן האַנט אַקעגן דעם מלך, אַקעגן
דָוִד: מציל אים נאָר, און איך װעל אַװעקגײן פֿון שטאָט. און די פרוי
האָט געזאָגט צו יוֹאָבֿן: זע, זײַן קאָפּ װערט אַרײַן צו דיר איבער דער װאַנט.
/20:22 איז די פֿרױ געגאַנגען צום גאַנצן פֿאָלק אין איר חכמה. און זײ האָבן אָפּגעשניטן
דעם קאָפּ פֿון שבֿא דעם זון פֿון ביכרי, און האָט עס אַרױסגעװאָרפֿן צו יוֹאָבֿן. און ער
האָט געבלאָזן אַ שופר, און זײ האָבן זיך אָפּגעקערט פֿון שטאָט, איטלעכער צו זײַן געצעלט.
און יוֹאָבֿ האָט זיך אומגעקערט קײן ירושלים צום מלך.
/20:23 און יוֹאָבֿ איז געװען איבער דעם גאַנצן חיל פֿון ישׂראל, און בנָיָהו דער זון פֿון
יהוידע איז געווען איבער די כרֵתים און איבער די פלֵתים:
/20:24 און אדורם איז געװען איבער דער צאָל; און יהוֹשָפט דער זון פֿון אַחילודן איז געװען.
                                                          רעקאָרדער:
/20:25 און שבֿע איז געװען שרײַבער, און צדוק און אביתר זײַנען געװען די כֹּהנים.
/20:26 און אױך עִירָה דער יָעִיר איז געװען אַ פֿירשט איבער דָוִדן.