2 שמואל
/19:1 און מע האָט געזאָגט צו יוֹאָבֿן: זע, דער מלך וויינט און טרויערט איבער אַבֿשָלומען.
/19:2 און דער נצחון אין יענעם טאָג איז פֿאַרקערט געװאָרן אין טרויער צום גאַנצן פֿאָלק;
װאָרום דאָס פֿאָלק האָט געהערט זאָגן אין יענעם טאָג, װי דער מלך האָט צער געמאַכט אױף זײַן זון.
/19:3 און דאָס פֿאָלק האָט זײ אַרױסגעצױגן אין יענעם טאָג אין שטאָט, װי פֿאָלק
ווייל פאַרשעמט גאַנווענען זיך ווען זיי אַנטלויפן אין שלאַכט.
/19:4 און דער מלך האָט צוגעדעקט זײַן פּנים, און דער מלך האָט אױסגערופֿן מיט אַ הױכן קָול: אָ
מײַן זון אַבֿשָלום, אַבֿשָלום, מײַן זון, מײַן זון!
/19:5 און יוֹאָבֿ איז געקומען אין הױז צום מלך, און האָט געזאָגט: האָסט געשעמט
הײַנט די פּנימער פֿון אַלע דײַנע קנעכט, װאָס הײנט האָבן דײַנע מציל געװען
לעבן, און דאָס לעבן פֿון דײַנע זין, און פֿון דײַנע טעכטער, און דאָס לעבן פֿון
דײַנע װײַבער, און דאָס לעבן פֿון דײַנע קעפּסװײַבער;
/19:6 אין װאָס דו האָסט ליב דײַנע פֿײַנט, און האָסט פֿײַנט דײַנע פֿרײַנט. ווארים דו האסט
האָט געזאָגט הײַנטיקן טאָג, אַז דו האָסט ניט געהיט ניט קיין האַרן און ניט קיין קנעכט;
הײַנט זע איך, אַז אויב אַבֿשָלום וואָלט געלעבט, און מיר אַלע זײַנען געשטאָרבן דאָס
טאָג, דעמאָלט עס איז געווען צופרידן מיט דיר.
/19:7 און אַצונד, שטײ אױף, גײ אַרױס, און רעד מיט נחת צו דײַנע קנעכט.
װאָרום איך שװער בײַ גאָט, אַז דו גײסט ניט אַרױס, װעט מען ניט פֿאַרהאַלטן
מיט דיר די נאַכט, און דאָס וועט דיר זיין ערגער ווי אַלע בייז
װאָס איז דיר געװען פֿון דײַן יוגנט ביז אַצונד.
/19:8 איז דער מלך אױפֿגעשטאַנען, און האָט זיך געזעצט אין טױער. און זײ האָבן דערצײלט צו אַלע
מענטשן, אַזױ צו זאָגן: זע, דער מלך זיצט אין טױער. און אַלע
מענטשן זײַנען געקומען פֿאַרן מלך, װאָרום ישׂראל איז אַנטלאָפֿן איטלעכער אין זײַן געצעלט.
/19:9 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געקריגט אין אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל;
אַזױ צו זאָגן: דער מלך האָט אונדז מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון אונדזערע פֿײַנט, און ער
האָט אונדז מציל געווען פֿון דער האַנט פֿון די פּלשתּים; און איצט איז ער אנטלאפן
פֿון לאַנד פֿאַר אַבֿשָלומען.
/19:10 און אַבֿשָלום, װאָס מיר האָבן געזאַלבט איבער אונדז, איז געשטאָרבן אין מלחמה. איצט דעריבער
װאָס רעדט איר ניט קײן װאָרט פֿון צוריקברענגען דעם מלך?
/19:11 און דער מלך דוד האָט געשיקט צו צָדוֹקן און צו אביתרן די כֹּהנים, אַזױ צו זאָגן: רעד.
צו די עלטסטע פון יהודה, אַזוי צו זאָגן: פאַרוואָס זענט איר די לעצטע צו ברענגען דעם מלך?
צוריק צו זיין הויז? זעענדיק די רייד פון גאַנץ ישראל איז געקומען צום מלך,
אַפֿילו צו זײַן הױז.
/19:12 מײַנע ברידער זײַט איר, מײַנע בײנער און מײַן פֿלײש זײַט איר;
די לעצטע צו ברענגען צוריק דעם מלך?
/19:13 און איר זאָלט זאָגן צו עַמָשאן: ביסט ניט פֿון מײַן בײן און פֿון מײַן פֿלײש? גאָט טאָן אַזוי
צו מיר, און אױך נאָך, אױב דו ביסט ניט חיל הױפּטמאַן פֿאַר מיר
שטענדיק אין דעם חדר פון יוֹאָבֿן.
/19:14 און ער האָט געבוקט דאָס האַרץ פֿון אַלע מענער פֿון יהודה, אַזױ װי דאָס האַרץ פֿון אײנעם
מענטש; און זײ האָבן געשיקט דאָס דאָזיקע װאָרט צום מלך: קער זיך אום, דו מיט דײַן גאַנצן
קנעכט.
/19:15 און דער מלך האָט זיך אומגעקערט, און איז געקומען קײן ירדן. און יהודה איז געקומען קײן גִלגָל צו
גיי אַנטקעגן דעם מלך, פירן דעם מלך איבער ירדן.
/19:16 און שִמעי דער זון פֿון גרא דער בנימין, װאָס איז געװען פֿון בחורים, האָט זיך געאײַלט.
און האָט אַראָפּגענידערט מיט די מענער פֿון יהודה אַנטקעגן דעם מלך דָוִדן.
/19:17 און מיט אים זײַנען געװען טױזנט מאַן פֿון בנימין, און זיבע דער קנעכט
פֿון דעם הױז פֿון שָאולן, און זײַנע פֿופֿצן זין, און זײַנע צװאַנציק קנעכט מיט
אים; און זײ זײַנען אַריבער דעם ירדן פֿאַר דעם מלך.
/19:18 און עס איז אַריבער אַ פּראָם צו איבערטראָגן דעם מלכס הױזגעזינט, און
צו טאָן וואָס ער געדאַנק גוט. און שמעי דער זון פֿון גרא איז פֿריִער אַראָפּגעפֿאַלן
דער מלך, װי ער איז געקומען איבערן ירדן;
/19:19 און ער האָט געזאָגט צום מלך: זאָל מײַן האַר מיר ניט צורעכענען קײן זינד, און
געדענקסטו, װאָס דײַן קנעכט האָט געטאָן פֿאַרדרײט דעם טאָג װאָס מײַן
האר דער מלך איז אַרױסגעגאַנגען פֿון ירושלים, כּדי דער מלך זאָל עס נעמען צו זײַן
הארץ.
/19:20 װאָרום דײַן קנעכט װײס אַז איך האָב געזינדיקט; דרום זע, איך בין
קום היינט דער ערשטער פון דעם גאַנצן הױז פון יוסף צו אַראָפּנידערן מיין אַנטקעגן
האר דער מלך.
/19:21 האָט געענטפֿערט אבישי דער זון פֿון צרוּיָהן, און האָט געזאָגט: זאָל ניט זײַן שִמעי.
פֿאַר דעם טײטן, װאָרום ער האָט געשאָלטן דעם געזאַלבטן פֿון גאָט?
/19:22 האָט דוד געזאָגט: װאָס האָב איך מיט אײַך, איר קינדער פֿון צרוּיָהן, װאָס איר זאָלט טאָן מיט אײַך.
זאָלן מיר הײַנט זײַן פֿײַנט? זאָל מען דאָרטן אַרײַנטאָן װערן
טויט היינט אין ישראל? װאָרום איך װײס ניט, אַז איך בין הײַנט אַ מלך איבער
ישראל?
/19:23 דרום האָט דער מלך געזאָגט צו שִמעיען: דו װעסט ניט שטאַרבן. און דער מלך
האָט אים געשװאָרן.
/19:24 און מפֿיבֿוֹשת דער זון פֿון שָאולן איז אַראָפּגעגאַנגען דעם מלך אַנטקעגן, און האָט געהאַט
ניט אנגעטאן זיין פֿיס, און ניט געטרייסט זיין באָרד, און נישט געוואשן זיין קליידער,
פֿון דעם טאָג װאָס דער מלך איז אַװעקגעגאַנגען ביזן טאָג װאָס ער איז װידער געקומען בשלום.
/19:25 און עס איז געװען, װי ער איז געקומען קײן ירושלים אַנטקעגן דעם מלך,
האָט דער מלך צו אים געזאָגט: פֿאַר װאָס ביסטו ניט געגאַנגען מיט מיר;
מפיבושעט?
/19:26 און ער האָט געענטפֿערט: מײַן האַר, מלך, מײַן קנעכט האָט מיך פֿאַרנאַרט, װאָרום דײַן
האָט דער קנעכט געזאָגט: איך װעל מיר אָנזאָטלען אַן אײזל, און איך װעל פֿאָרן אױף אים און גײן
צום מלך; ווייל דיין קנעכט איז לאמע.
/19:27 און ער האָט געשלאָגן דײַן קנעכט צו מײַן האַר דעם מלך; אָבער מיין האר דער
דער מלך איז ווי אַ מלאך פון גאָט; דעריבער טאָן וואָס איז גוט אין דיין אויגן.
/19:28 װאָרום מײַן גאַנצן הױז פֿון מײַן פֿאָטער זײַנען געװען טױטע פֿאַר מײַן האַר דעם מלך;
און דו האָסט געשטעלט דײַן קנעכט צװישן די װאָס האָבן געגעסן פֿון דײַן אײגענעם
טיש. װאָס פֿאַר רעכט האָב איך נאָך מער צו שרײַען צום מלך?
/19:29 האָט דער מלך צו אים געזאָגט: פֿאַר װאָס רעדסטו מער פֿון דײַנע זאכען? איך
האָבן געזאָגט: דו און זיבע צעטיילט דאָס לאַנד.
/19:30 און מפֿיבֿוֹשת האָט געזאָגט צום מלך: יאָ, זאָל ער אַלצדינג נעמען, פֿאַר װאָס
מײַן האַר דער מלך איז אומגעקערט אין שלום אין זײַן הױז.
/19:31 און ברזילי דער גלעדי האָט אַראָפּגענידערט פֿון ראָגלים, און איז אַריבער דעם ירדן
מיט דעם מלך אים צו פירן איבער ירדן.
/19:32 און ברזילי איז געװען אַ זײער אַלטער מאַן, אַכציק יאָר אַלט, און ער האָט געהאַט
האָט צוגעשטעלט דעם מלך פֿון פרנסה בעת ער איז געלעגן אין מחנַיִם; װאָרום ער איז געװען אַ
זייער גרויס מענטש.
/19:33 און דער מלך האָט געזאָגט צו ברזילין: גײ איבער מיט מיר, און איך װעל
שפּייז דיך מיט מיר אין ירושלים.
/19:34 האָט ברזילי געזאָגט צום מלך: װי לאַנג זאָל איך לעבן, אַז איך זאָל לעבן.
אַרױפֿגײן מיט דעם מלך קײן ירושלים?
/19:35 איך בין הײַנט אַלט אַכציק יאָר, און איך קען דערקענען צװישן גוטס און
בייז? קען דיין קנעכט געשמאַק וואָס איך עסן אָדער וואָס איך טרינקען? קען איך עפעס הערן
מער דאָס קול פֿון זינגענדיקע מענער און זינגענדיקע פֿרויען? דעריבער זאָל
דיין קנעכט זאָל נאָך זיין אַ מאַסע צו מיין האר דעם מלך?
/19:36 דײַן קנעכט װעט גײן אַ ביסל איבערן יַרדן מיט דעם מלך, און װאָס?
זאָל דער מלך עס מיר באַצאָלן מיט אַזאַ שכר?
/19:37 זאָל, איך בעט דיך, דײַן קנעכט זיך אומקערן, און איך װעל שטאַרבן אין מײַנער.
אײגענע שטאָט, און באַגראָבן װערן בײַם קבֿר פֿון מײַן פֿאָטער און פֿון מײַן מוטער. אבער
זע דײַן קנעכט חָמָם; זאָל ער אַריבערגײן מיט מײַן האַר דעם מלך; און
טאָן צו אים וואָס וועט זיין גוט צו דיר.
/19:38 און דער מלך האָט געענטפֿערט: חִמָם זאָל אַריבערגײן מיט מיר, און איך װעל טאָן
דער װאָס װעט דיר אױסזען גוט, און אַלץ װאָס דו זאָלסט
פֿרעג פֿון מיר, דאָס װעל איך טאָן פֿאַר דיר.
/19:39 און דאָס גאַנצע פֿאָלק איז אַריבער דעם יַרדן. און אַז דער מלך איז געקומען,
האָט דער מלך געקושט ברזילי, און האָט אים געבענטשט; און ער האָט זיך אומגעקערט צו זײַנע אייגענע
אָרט.
/19:40 איז דער מלך געגאַנגען קײן גִלגָל, און חָמָם איז געגאַנגען מיט אים, און אַלץ
דאָס פֿאָלק פֿון יהודה האָט געפֿירט דעם מלך, און אויך האַלב פֿון דעם פֿאָלק
ישראל.
/19:41 און ערשט אַלע מענער פֿון ישׂראל זײַנען געקומען צום מלך, און האָבן געזאָגט צו דעם מלך
מלך, פֿאַר װאָס האָבן אונדזערע ברידער די מענער פֿון יהודה דיך אַװעקגעגנבעט, און האָבן געטאָן?
האָט איבערגעבראַכט דעם מלך און זײַן הױזגעזינט, און אַלע דָוִדס מענער מיט אים
יארדאניע?
/19:42 און אַלע מענער פֿון יהודה האָבן געענטפֿערט די מענער פֿון ישׂראל: װאָרום דער מלך איז
קרובים צו אונדז: פֿאַר װאָס זאָלט איר צערענען װעגן דער דאָזיקער זאַך? האָבן מיר
געגעסן אין אַלע פון דעם מלך ס פּרייַז? אָדער האָט ער אונדז געגעבן אַ מתּנה?
/19:43 האָבן די מענער פֿון ישׂראל געענטפֿערט די מענער פֿון יהודה, און האָבן געזאָגט: מיר האָבן צען
חלק אין דעם מלך, און מיר האָבן אויך מער רעכט אין דוד ווי איר: וואָס
דענצמאָל האָט איר אונדז פֿאַראַכט, כּדי אונדזער עצה זאָל ניט זײַן ערשט אַרײן
ברענגען צוריק אונדזער מלך? און די װערטער פֿון די מענער פֿון יהודה זײַנען געװען האַרדער
װי די װערטער פֿון די מענער פֿון ישׂראל.
