2 שמואל
/16:1 און דוד איז געװען אַ ביסל פֿאַרבײַ דעם שפּיץ באַרג, ערשט זיבע דער
דער קנעכט פון מפיבושת האט אים באגעגנט, מיט א פאר אײזלען פארזאטלט, און
אױף זײ צװײ הונדערט ברױט, און הונדערט בינטל
רייזאַנז, און הונדערט זומער פרוכטן, און אַ פלאַש ווייַן.
/16:2 האָט דער מלך געזאָגט צו זיבען: װאָס מיינסטו מיט די דאָזיקע? און זיבע האָט געזאָגט:
די אײזלען זײַנען פֿאַר דעם מלכס הױזגעזינט צו פֿאָרן אױף; און די ברויט און
זומער פרוכט פֿאַר די יונג מענטשן צו עסן; און דער ווייַן, אַז עס איז
שוואַכקייַט אין דער מדבר קען טרינקען.
/16:3 האָט דער מלך געזאָגט: און װוּ איז דײַן האַרס זון? און זיבע האָט געזאָגט צו דעם
מלך: זע, ער בלײַבט אין ירושלים, װאָרום ער האָט געזאָגט: הײַנט װעט דער
הױז פֿון ישׂראל גיט מיר צוריק דאָס מלוכה פֿון מײַן פֿאָטער.
/16:4 האָט דער מלך געזאָגט צו זיבען: זע, דײַן איז אַלץ װאָס געהערט צו אים
מפיבושה . און זיבע האָט געזאָגט: איך בעט דיך אַניוועסדיק, אַז איך זאָל געפֿינען חן
פֿאַר דײַנע אױגן, מײַן האַר, מלך.
/16:5 און דער מלך דוד איז געקומען קײן בחורים, ערשט פֿון דאָרטן איז אַרױס אַ מאַן
די משפּחה פֿון דעם הױז פֿון שָאולן, װאָס זײַן נאָמען איז געװען שִמעי דער זון פֿון גרא.
ער איז אַרױסגעגאַנגען, און האָט נאָך געשאָלטן װי ער איז געקומען.
/16:6 און ער האָט אַװעקגעװאָרפֿן שטײנער אױף דָוִדן, און אױף אַלע קנעכט פֿון דודן מלך;
דאָס גאַנצע פֿאָלק און אַלע גבורים זײַנען געװען אױף זײַן רעכטער האַנט און אױף זײַן האַנט
לינקס.
/16:7 און אַזױ האָט געזאָגט שִמעי, װען ער האָט געשאָלטן: גײ אַרױס, גײ אַרױס, דו בלוטיקע.
מענטש, און דו מענטש פון בליעל:
/16:8 גאָט האָט אומגעקערט אױף דיר דאָס גאַנצע בלוט פֿון שָאולס הױז אין
וועמעס אָרט דו האסט געקיניגט; און גאָט האָט מציל געװען די מלוכה
אין דער האַנט פֿון דײַן זון אַבֿשָלומען, און זע, דו ביסט גענומען אין דײַן
אומגליק, ווייל דו ביסט א בלוטיקער מענטש.
/16:9 האָט אַבֿישַי דער זון פֿון צרוּיָהן געזאָגט צום מלך: פֿאַר װאָס זאָל דער טױט?
הונט שעלטן מיין האר דער מלך? לאָז מיך גײן, איך בעט דיך, אַרױפֿגײן
זײן קאפ.
/16:10 האָט דער מלך געזאָגט: װאָס האָב איך מיט אײַך, איר קינדער פֿון צרוּיָהן? אַזוי
זאָל ער שעלטן, װײַל גאָט האָט צו אים געזאָגט: שעלט דָוִדן. וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע
זאָלסטו זאָגן: פֿאַר װאָס האָסטו אַזױ געטאָן?
/16:11 האָט דוד געזאָגט צו אַבֿישַין, און צו אַלע זײַנע קנעכט: זע, מײַן זון;
װאָס איז אַרױסגעגאַנגען פֿון מײַנע אינגעװײד, זוכט מײַן לעבן: װיפֿל מע קאָן איצט
דער בנימין טוט עס? לאָז אים אַלײן, און זאָל ער שעלטן; פֿאַר גאָט
האט אים געבעטן.
/16:12 אפֿשר װעט גאָט זען מײַן פּײַן, און גאָט
װעט מיר גײן גוטס פֿאַר זײַן קללה הײַנטיקן טאָג.
/16:13 און װי דוד און זײַנע מענטשן זײַנען געגאַנגען אױפֿן װעג, איז שִמעי אַװעקגעגאַנגען אױפֿן װעג
דער זײַט באַרג אַנטקעגן אים, און האָט געשאָלטן בעת ער איז געגאַנגען, און האָט אַרײַנגעוואָרפן שטיינער
אים, און וואַרפן שטויב.
/16:14 און דער מלך, און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים, איז געקומען מיד
זיך דאָרט דערקוויקט.
/16:15 און אַבֿשָלום און דאָס גאַנצע פֿאָלק, די מענער פֿון ישׂראל, זײַנען געקומען קײן ירושלים.
און אַחיתופל מיט אים.
/16:16 און עס איז געװען, אַז חושַי דער אַרכיט, דודס פֿרײַנט, איז געקומען
צו אַבֿשָלומען, אַז חושַי האָט געזאָגט צו אַבֿשָלומען: גאָט זאָל גאָט היטן דעם מלך
דער קעניג.
/16:17 האָט אַבֿשָלום געזאָגט צו חוששין: איז דאָס דײַן חן צו דײַן פֿרײַנט? פארוואס
ביסטו ניט געגאַנגען מיט דײַן פרײַנד?
/16:18 און חושַי האָט געזאָגט צו אַבֿשָלומען: נײן; אָבער וועמען גאָט און דאָס דאָזיקע פֿאָלק,
און אַלע מענער פֿון ישׂראל, אױסקלײַבן, איך װעל זײַן זײַן, און מיט אים װעל איך זײַן
בלייבן.
/16:19 און װידער, װעמען זאָל איך דינען? זאָל איך ניט דינען אין דעם בייַזייַן פון
זײן זון? אזוי ווי איך האב געדינט פאר דיין פאטערס פנים, אזוי וועל איך זיין אין דיר
בייַזייַן.
/16:20 האָט אַבֿשָלום געזאָגט צו אַחיטוֹפֿלן: גיט אַן עצה צװישן אײַך װאָס מיר זאָלן
טאָן.
/16:21 און אַחיתופֿל האָט געזאָגט צו אַבֿשָלומען: גײ אַרײַן צו דײַן פֿאָטערס קעפּסװײַבער.
װאָס ער האָט איבערגעלאָזט צו היטן דאָס הױז; און גאַנץ ישׂראל זאָל דאָס הערן
דו ביסט פֿאַרעכט פֿון דײַן פֿאָטער, און די הענט פֿון אַלע װאָס זײַנען
מיט דיר זיי שטארק.
/16:22 און זײ האָבן אױסגעשפּרײט אַבֿשָלומען אַ געצעלט אױפֿן שפּיץ הױז; און אבשלום
איז געגאַנגען צו זיין פאָטערס קעפּסװײַבער אין די אױגן פֿון גאַנץ ישׂראל.
/16:23 און די עצה פֿון אַחיתופֿלן, װאָס ער האָט געזאָגט אין יענע טעג, איז געװען אַזױ װי
אַז אַ מאַן האָט געפֿרעגט בײַם דבֿר פֿון גאָט, אַזױ איז געװען די גאַנצע עצה
אַחיתופל אי מיט דוד און מיט אַבֿשָלומען.
