2 שמואל
/15:1 און עס איז געװען נאָך דעם, האָט אַבֿשָלום צוגעגרײט רײַטװעגן און רײַטװעגן
          פערד, און פופציק מאן צו לויפן פאר אים.
/15:2 און אַבֿשָלום איז אױפֿגעשטאַנען פרי, און האָט זיך געשטעלט בײַם װעג פֿון טױער;
איז געװען אַזױ, אַז עמיצער װאָס האָט געהאַט אַ מחלוקת איז געקומען צום מלך
מִשפּט, האָט אַבֿשָלום גערופֿן צו אים, און האָט געזאָגט: פֿון װאָסער שטאָט ביסטו?
האָט ער געזאָגט: דײַן קנעכט איז פֿון אײנעם פֿון די שבֿטים פֿון ישׂראל.
/15:3 האָט אַבֿשָלום צו אים געזאָגט: זע, דײַנע זאַכן זײַנען גוט און רעכט; אָבער
עס איז נישטא קיין מאן פון דעם מלך צו הערן דיך.
/15:4 און אַבֿשָלום האָט אױך געזאָגט: װאָרום איך בין געמאַכט געװאָרן אַ ריכטער אין לאַנד, װאָס איטלעכער
א מענטש וואס האט קיין קלאגן אדער סיבה קען קומען צו מיר, און איך וואָלט טאָן אים
                                                      גערעכטיקייט!
/15:5 און עס איז געװען, אַז עמיצער האָט זיך גענענט צו אים זיך צו בוקן,
ער האָט אַרױסגעצױגן זײַן האַנט, און אים גענומען און אים געקושט.
/15:6 און אַזױ האָט אַבֿשָלום געטאָן צו גאַנץ ישׂראל װאָס איז געקומען צום מלך
מִשפּט: און אַבֿשָלום האָט געגנבעט דאָס האַרץ פֿון די מענער פֿון ישׂראל.
/15:7 און עס איז געװען נאָך פערציק יאָר, האָט אַבֿשָלום געזאָגט צום מלך:
איך בעט דיך, לאָז מיך גײן און באַצאָלן מײַן נדר, װאָס איך האָב נדר צו גאָט,
                                                           אין חברון.
/15:8 װאָרום דײַן קנעכט האָט נדר אַ נדר, בעת איך בין געבליבן אין גשור אין ארם, אַזױ צו זאָגן: אױב.
דער האר וועט מיך אומקערן קיין ירושלים, און איך וועל דינען דעם
                                                                      האר.
/15:9 און דער מלך האָט צו אים געזאָגט: גײ בשלום. איז ער אױפֿגעשטאַנען, און איז געגאַנגען צו
                                                                  חברון.
/15:10 און אַבֿשָלום האָט געשיקט ספּין אין אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: װי
װי איר װעט הערן דעם קָול פֿון שוֹפֿר, זאָלט איר זאָגן: אַבֿשָלום
                                                הערשט אין חברון.
/15:11 און מיט אַבֿשָלומען זײַנען אַרױסגעגאַנגען צװײ הונדערט מאַן װאָס זײַנען געװען פֿון ירושלים
גערופן; און זײ זײַנען געגאַנגען אין זײער פּשטות, און זײ האָבן גאָרנישט געװוּסט.
/15:12 און אַבֿשָלום האָט געשיקט צו אַחיתופֿלן דעם גִלוֹני, דָוִדס עצה־געבער, פֿון
זײַן שטאָט, פֿון גִלוה, בעת ער האָט געבראַכט שלאַכטאָפּפֿער. און די
קאַנספּיראַסי איז געווען שטאַרק; װאָרום דאָס פֿאָלק האָט זיך שטענדיק געמערט מיט
                                                                אבשלום.
/15:13 און אַ שליח איז געקומען צו דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: דאָס האַרץ פֿון די מענטשן פֿון
                               ישׂראל איז נאָך אַבֿשלום.
/15:14 און דוד האָט געזאָגט צו אַלע זײַנע קנעכט װאָס מיט אים אין ירושלים:
שטיי אויף, און לאָמיר אַנטלאָפן; װאָרום מיר װעלן מער ניט אַנטלױפֿן פֿון אַבֿשָלומען: מאַכט
שנעל צו גיין, כדי ער זאָל אונדז ניט פּלוצעם אָנכאַפּן, און ברענגען בייז אויף אונדז,
און שלאָגן די שטאָט מיט דעם ברעג פון דער שווערד.
/15:15 האָבן די קנעכט פֿון מלך געזאָגט צום מלך: אָט זײַנען דײַנע קנעכט.
גרייט צו טאָן אַלץ וואָס מיין האר דער מלך וועט באַשטימט.
/15:16 און דער מלך איז אַרױסגעגאַנגען מיט זײַן גאַנצן הױזגעזינט נאָך אים. און דער מלך
האָט איבערגעלאָזט צען װײַבער, װאָס זײַנען געװען קעפּסװײַבער, צו היטן דאָס הױז.
/15:17 און דער מלך איז אַרױסגעגאַנגען און דאָס גאַנצע פֿאָלק נאָך אים, און האָבן געהאַלטן אין אַ
           אָרט וואָס איז געווען ווייַט אַוועק.
/15:18 און אַלע זײַנע קנעכט זײַנען אַריבערגעגאַנגען לעבן אים; און אַלע כּרֵתים, און
אַלע פלֵתים, און אַלע גִתים, זעקס הונדערט מאַן װאָס זײַנען געקומען
נאָך אים פֿון גַת איז געגאַנגען פֿאַרן מלך.
/15:19 האָט דער מלך געזאָגט צו איתַי דעם גיטי: פֿאַר װאָס גײסטו אױך מיט
אונדז? קער זיך אום צו דײַן אָרט, און בלײַב בײַם מלך, װאָרום דו ביסט אַ
                                 פרעמדער, און אויך א גלות.
/15:20 װאָרום דו ביסט געקומען נעכטן, זאָל איך דיך הײַנט מאַכן אַרױפֿגײן
אַראָפּ מיט אונדז? זעענדיק איך גיי וואוהין איך מעג, קער דיר צוריק, און נעם צוריק דיין
             ברידער: רחמנות און אמת זייט מיט דיר.
/15:21 און איטאַי האָט געענטפֿערט דעם מלך, און האָט געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, און אַזױ װי מײַן
גאָט דער מלך לעבט, פֿאַר װאָר, אין װאָס װעט זײַן מײַן האַר דער מלך.
צי אין טויט אָדער לעבן, אויך דאָרט וועט זיין דיין קנעכט.
/15:22 האָט דוד געזאָגט צו איטאַי: גײ און גײ איבער. און איתאי דער גיטי איז עבר
איבער, און אַלע זײַנע מענער, און אַלע קלײנע קינדער װאָס מיט אים.
/15:23 און דאָס גאַנצע לאַנד האָט געװײנט מיט אַ הױכן קָול, און דאָס גאַנצע פֿאָלק איז אַריבער
אױך דער מלך אַלײן איז אַריבערגעגאַנגען דעם טײַך קִדרוֹן, און אַלע
מענטשן זײַנען אַריבערגעגאַנגען צום װעג פֿון מדבר.
/15:24 און זע אױך צדוק, און אַלע לוִיִים זײַנען געװען מיט אים, געטראָגן דעם אָרון פֿון
דעם בונד פֿון גאָט: און זײ האָבן אַראָפּגענידערט דעם אָרון פֿון גאָט; און אביתר איז געגאַנגען
אַרויף, ביז דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט דורכגעפֿירט פֿון שטאָט.
/15:25 און דער מלך האָט געזאָגט צו צָדוֹקן: ברענג צוריק דעם אָרון פֿון גאָט אין שטאָט;
אַז איך װעל געפֿינען חן אין די אױגן פֿון גאָט, װעט ער מיך אומקערן,
               און װײַז מיר אי עס און זײַן װױנונג.
/15:26 אָבער אױב ער װעט אַזױ זאָגן: איך האָב ניט קײן תענוג אין דיר; זע, דאָ בין איך, לאָזן
               ער טוט צו מיר ווי עס איז גוט צו אים.
/15:27 האָט דער מלך אױך געזאָגט צו צָדוֹקן דעם כּהן: ביסט ניט אַ זעער? צוריקקומען
אין שלום אַרײַן אין שטאָט, און דײַנע צװײ זין מיט דיר, דײַן זון אַחימַעַץ, און
                              יהונתן דער זון פון אביתרן.
/15:28 זע, איך װעל בלײַבן אין דעם פּלױן פֿון מדבר, ביז עס קומט אַ װאָרט
                                פון דיר צו באשטעטיקן מיר.
/15:29 און צדוק און אביתר האָבן װידער געטראָגן דעם אָרון פֿון גאָט קײן ירושלים.
                        און זײ זײַנען דאָרטן געבליבן.
/15:30 און דוד איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן אַרױפֿגאַנג פֿון דעם באַרג אָליװ, און האָט געװײנט בעת ער איז אַרױפֿגעגאַנגען.
און זײַן קאָפּ איז געװען פֿאַרדעקן, און ער איז געגאַנגען באָרװעס, און דאָס גאַנצע פֿאָלק
איז געװען מיט אים איטלעכער זײַן קאָפּ צוגעדעקט, און זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען, געװײן װי
                            זיי זענען אַרױפֿגעגאַנגען.
/15:31 און איינער האָט דערצײלט דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: אַחיתופֿל איז צװישן די פֿאַרזאַמטער מיט
אבשלום. האָט דוד געזאָגט: גאָט, איך בעט דיך, קער דעם עצה פֿון גאָט
                                אַחיתופל אין נאַרישקייט.
/15:32 און עס איז געװען, אַז דוד איז געקומען אױפֿן שפּיץ באַרג,
װאו ער האט זיך געבוקט פאר גאט, ערשט חושאי דער ארכיט איז אים געקומען אנטקעגן
מיט צעריסן מאַנטל, און ערד אויף זײַן קאָפּ.
/15:33 צו װעמען האָט דוד געזאָגט: אױב דו גײט גײער מיט מיר, װעסטו זײַן אַ
                                                  מאַסע אויף מיר:
/15:34 אָבער אַז דו װעסט זיך אומקערן אין שטאָט, און זאָלסט זאָגן צו אַבֿשָלומען: איך װעל דיר זײַן.
קנעכט, מלך; אזוי ווי איך בין געווען דיין פאטערס קנעכט ביז איצט, אזוי וועל איך
אַצונד זאָלסטו זײַן דײַן קנעכט, דעמאָלסט מעגסטו פֿאַר מיר שלאָגן דעם עצה פֿון
                                                              אחיתופל.
/15:35 און ביסט ניט דאָרטן מיט דיר צדוק און אביתר די כֹּהנים?
     דרום װעט זײַן װאָס דו װעסט הערן פֿון דעם
דעם מלכס הױז, זאָלסטו עס דערצײלן צו צדוק און אביתר די כֹּהנים.
/15:36 זע, זײ האָבן דאָרטן מיט זיך זײערע צװײ זין, אַחימַעַץ-צדוקס זון;
און יונתן אביתרס זון; און דורך זיי זאָלט איר שיקן צו מיר איטלעכער
                              זאַך וואָס איר קענען הערן.
/15:37 איז חושײַ דודס חבֿר געקומען אין שטאָט, און אַבֿשָלום איז אַרײַן
                                                              ירושלים.