2 שמואל
/14:1 און יוֹאָבֿ דער זון פֿון צרוּיָהן האָט דערזען אַז דעם מלךס האַרץ איז צו
אבשלום.
/14:2 און יוֹאָבֿ האָט געשיקט קײן תקוֹח, און האָט פֿון דאָרטן געבראַכט אַ קלוגע פֿרױ, און האָט געזאָגט צו
זי, איך בעט דיך, מאַכט זיך, אַז איר זענט אַ טרויעריק, און שטעל זיך איצט אָן טרויער
קלײד, און זאַלב דיך ניט מיט אײל, נאָר זײַ װי אַ פֿרױ װאָס האָט געהאַט אַ
לאַנג טרויעריק פֿאַר די טויט:
/14:3 און קום צו דעם מלך, און רעד צו אים אַזױ װי. האָט יוֹאָבֿ געשטעלט דעם
ווערטער אין איר מויל.
/14:4 און די פֿרױ פֿון תקוח האָט גערעדט צום מלך, איז זי געפֿאַלן אױף איר פּנים צו
די ערד, און האָט זיך געבוקט, און געזאָגט: העלף, מלך.
/14:5 האָט דער מלך צו איר געזאָגט: װאָס איז דיר? און זי האָט געענטפערט: איך בין
טאַקע אַן אַלמנה, און מײַן מאַן איז געשטאָרבן.
/14:6 און דײַן דינסט האָט געהאַט צװײ זין, און זײ צװײ האָבן זיך געקריגט אין דער
פעלד, און עס איז ניט געווען ווער עס יז צו צעטיילן זיי, אָבער איינער האָט געשלאָגן דעם אנדערן, און
הרגענען אים.
/14:7 און זע, די גאַנצע משפּחה איז אױפֿגעשטאַנען קעגן דײַן דינסט, און זײ
האָט געזאָגט: מציל דעם װאָס האָט געשלאָגן זײַן ברודער, און מיר זאָלן אים הרגענען פֿאַר דעם
דאָס לעבן פֿון זײַן ברודער, וועמען ער האָט דערהרגעט; און מיר װעלן אױך פֿאַרטיליקן דעם יורש: און
און זײ װעלן אױסשטערן מײַן געבליבענע קוילן, און װעלן מיר ניט איבערלאָזן
מאַן ניט נאָמען אדער רעשט אויף דער ערד.
/14:8 האָט דער מלך געזאָגט צו דער פֿרױ: גײ צו דײַן הױז, און איך װעל געבן
באַשולדיקונג וועגן דיר.
/14:9 און די פֿרױ פֿון תקוֹח האָט געזאָגט צום מלך: מײַן האַר, מלך!
זינד אױף מיר און אױף מײַן פֿאָטערס הױז, און דער מלך און זײַן טראָן
זײ ן אומשולדיק .
/14:10 האָט דער מלך געזאָגט: איטלעכער װאָס זאָגט דיר, ברענג אים צו מיר, און
ער זאָל דיך מער ניט אָנרירן.
/14:11 האָט זי געזאָגט: איך בעט דיך, זאָל דער מלך געדענקען יהוה דײַן גאָט.
דו וועסט מער ניט ליידן די בלוט נקמה,
טאָמער זיי צעשטערן מיין זון. האָט ער געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, װעט דאָרטן
ניט אײן האָר פֿון דײַן זון פֿאַלן אױף דער ערד.
/14:12 האָט די פֿרױ געזאָגט: זאָל, איך בעט דיך, דײַן דינסט רעד אײן װאָרט
צו מײַן האַר דעם מלך. האָט ער געזאָגט: זאָג װײַטער.
/14:13 האָט די פֿרױ געזאָגט: פֿאַר װאָס האָסטו אַזױ געטראַכט?
קעגן דעם פֿאָלק פֿון גאָט? װאָרום דער מלך רעדט די דאָזיקע זאַך װי אײנער
וואָס איז פאַלש, אין וואָס דער מלך וועט ניט ברענגען זיין היים ווידער
פאַרבאָטן.
/14:14 װאָרום מיר מוזן שטאַרבן, און מיר זײַנען װי װאַסער אױסגעגאָסן אױף דער ערד, װאָס
קענען ניט זיין אלנגעזאמלט ווידער; און גאָט טוט ניט אָנערקענען קיין מענטש: נאָך
צי האָט ער אױסגעטראַכט מיטלען, אַז זײַנע פֿאַרטריבן זאָלן ניט פֿאַרטריבן װערן פֿון אים.
/14:15 און אַצונד, אַז איך בין געקומען רעדן צו מײַן האַר דער דאָזיקער זאַך
מלך, דאָס איז װײַל דאָס פֿאָלק האָט מיך דערשראָקן, און דײַן דינסט
האָט געזאָגט: איך װעל אַצונד רעדן צום מלך; עס קען זיין אַז דער מלך וועט
מאַכן די בקשה פון זיין דינסט.
/14:16 װאָרום דער מלך װעט הערן, צו מציל זײַן זײַן דינסט פֿון דער האַנט פֿון דעם
מענטש וואָס וואָלט צעשטערן מיר און מיין זון צוזאַמען פון דער ירושה פון
גאָט.
/14:17 האָט דײַן דינסט געזאָגט: אַצונד װעט זײַן דאָס װאָרט פֿון מײַן האַר דעם מלך
באַקוועם: פֿאַר ווי אַ מלאך פון גאָט, אַזוי איז מיין האר דער מלך צו דערקענען
גוט און שלעכט: דרום װעט יהוה דײַן גאָט זײַן מיט דיר.
/14:18 האָט דער מלך געענטפֿערט און געזאָגט צו דער פֿרױ: זאָלסט זיך ניט באַהאַלטן פֿון מיר, איך בעט דיך.
דיך, די זאַך וואָס איך וועל דיך פרעגן. האָט די פֿרױ געזאָגט: זאָל מײַן האַר
דער מלך רעד איצט.
/14:19 האָט דער מלך געזאָגט: איז ניט די האַנט פֿון יוֹאָבֿן מיט דיר אין דעם אַלץ? און
האָט די פֿרױ געענטפֿערט און געזאָגט: אַזױ װי דײַן זעל לעבט, מײַן האַר דער מלך, גאָרניט
קענען זיך אומקערן צו דער רעכטער האַנט אָדער צו די לינקס פון רעכט וואָס מיין האר דער
דער מלך האָט גערעדט: װאָרום דײַן קנעכט יוֹאָבֿ האָט ער מיר באַפֿױלן, און דאָס אַלץ האָט ער אַרײַנגעזעצט
װערטער אין מױל פֿון דײַן דינסט:
/14:20 צו ברענגען דעם דאָזיקן רײד האָט דײַן קנעכט יוֹאָבֿ דאָס געטאָן
זאַך: און מיין האר איז קלוג, לויט די חכמה פון אַ מלאך פון גאָט,
צו וויסן אַלץ וואָס איז אויף דער ערד.
/14:21 האָט דער מלך געזאָגט צו יוֹאָבֿן: זע, אַצונד, איך האָב געטאָן די דאָזיקע זאַך;
דעריבע ר ברענג ט װידע ר דע ם יונג ן אבשלום .
/14:22 און יוֹאָבֿ איז געפֿאַלן אױף זײַן פּנים צו דער ערד, און האָט זיך געבוקט, און האָט געבראַכט
האָט יוֹאָבֿ געזאָגט: הײַנט װײס דײַן קנעכט, אַז איך האָב געפֿונען
חן אין דײַנע אױגן, מײַן האַר, מלך, מיט װאָס דער מלך האָט מקיים דעם
בקשה פון זיין קנעכט.
/14:23 איז יוֹאָבֿ אױפֿגעשטאַנען, און איז געגאַנגען קײן גשור, און האָט געבראַכט אַבֿשָלומען קײן ירושלים.
/14:24 האָט דער מלך געזאָגט: זאָל ער זיך אומקערן צו זײַן הױז, און ער זאָל ניט זען מײַן
פּנים. האָט אַבֿשָלום זיך אומגעקערט צו זײַן הױז, און האָט ניט געזען דעם מלךס פּנים.
/14:25 אָבער אין גאַנץ ישׂראל איז ניט געװען קײנער צו לויבן אַזױ װי אַבֿשָלום
זײַן שיינקייט: פֿון זײַן פֿוס ביז זײַן קאָפּ ביזן קאָפּ
ס\'איז נישט געװען אין אים קײן פעלער.
/14:26 און אַז ער האָט אױסגעקליבן זײַן קאָפּ, װאָרום עס איז געװען בײַם סָוף פֿון יעדן יאָר
האָט אים געפּילדערט: מחמת די האָר איז געווען שווער אויף אים, דעריבער האָט ער עס געפּרעגלט:)
ער האָט אָפּגעוויכט די האָר פון זיין קאָפּ צו צוויי הונדערט שקל נאָך דעם מלך
וואָג.
/14:27 און צו אַבֿשָלומען זײַנען געבאָרן געװאָרן דרײַ זין, און אײן טאָכטער וועמענס
נאָמען איז געווען תמר: זי איז געווען אַ פרוי מיט אַ שיין פּנים.
/14:28 און אַבֿשָלום איז געזעסן צװײ גאַנץ יאָר אין ירושלים, און האָט ניט געזען דעם מלך
פּנים.
/14:29 האָט אַבֿשָלום געשיקט צו יוֹאָבֿן, אים צו שיקן צום מלך; אָבער ער
און ער האָט ווידער געשיקט דאָס צווייטע מאָל, האָט ער געוואָלט
נישט קומען.
/14:30 האָט ער געזאָגט צו זײַנע קנעכט: זע, יוֹאָבֿס פֿעלד איז לעבן מײַנער, און
ער האָט דאָרטן גערשטן; גײ און לײג עס אין פֿײַער. און אַבֿשָלומס קנעכט האָבן זיך געזעצט
דאָס פֿעלד אין פֿײַער.
/14:31 איז יוֹאָבֿ אױפֿגעשטאַנען, און איז געקומען צו אַבֿשָלומען אין זײַן הױז, און האָט צו אים געזאָגט:
פֿאַר װאָס האָבן דײַנע קנעכט אָנגעצונדן מײַן פֿעלד?
/14:32 און אַבֿשָלום האָט געענטפֿערט יוֹאָבֿן: זע, איך האָב געשיקט צו דיר, אַזױ צו זאָגן: קום.
אַהער, איך זאָל דיך שיקן צום מלך, צו זאָגן: פֿאַר װאָס בין איך געקומען
פון גשור? עס איז געווען גוט פֿאַר מיר צו זיין דאָרט נאָך: איצט
דעריבער לאָמיך זען דעם מלך ס פּנים; און אויב עס איז קיין רשעות אין
מיך, לאָז ער מיך הרגענען.
/14:33 איז יוֹאָבֿ געקומען צום מלך, און האָט אים דערצײלט, און װי ער האָט גערופֿן
אַבֿשָלום, ער איז געקומען צום מלך, און האָט זיך געבוקט אױף זײַן פּנים צו דעם
ערד פֿאַרן מלך, און דער מלך האָט געקושט אַבֿשָלומען.
