2 שמואל
/12:1 און גאָט האָט געשיקט נתן צו דָוִדן. און ער איז געקומען צו אים, און האָט געזאָגט
אים: צװײ מענער זײַנען געװען אין אײן שטאָט; דער אײנער רײַך, און דער אַנדערער אָרעמאַן.
/12:2 דער עושר האָט געהאַט זײער פֿיל שאָף און רינדער;
/12:3 אָבער דער אָרעמאַן האָט גאָרנישט געהאַט, אַחוץ אײן קלײן שעפּסל װאָס ער האָט געהאַט
געקויפט און גענוצט, און עס איז געוואקסן צוזאַמען מיט אים און מיט זיין
קינדער; ער האָט געגעסן פֿון זײַן אײגענעם פֿלײש, און האָט געטרונקען פֿון זײַן אײגענעם בעכער, און איז געלעגן
אין זײַן בוזעם, און איז אים געװען װי אַ טאָכטער.
/12:4 און אַ רײַטער איז געקומען צו דעם רײַכן, און ער האָט אָפּגעהיטן צו נעמען
זיין אייגענע שאָף און זיין אייגענע רינדער, צו אָנטאָן דעם וועג פאַר דעם וואָס
איז געקומען צו אים; אָבער ער האָט גענומען דעם אָרעמאַן ס לאַם, און עס אנגעטאן פֿאַר די
מענטש וואָס איז געקומען צו אים.
/12:5 און דער גרימצאָרן פֿון דָוִדן איז שטאַרק געגרימט געװאָרן אױף דעם מאַן; און ער האט געזאגט צו
נתן, אַזױ װי גאָט לעבט, זאָל דער מאַן װאָס האָט געטאָן די דאָזיקע זאַך
ודאי שטאַרבן:
/12:6 און ער זאָל אומקערן דאָס לאַם פֿירפֿאַל, װײַל ער האָט געטאָן די דאָזיקע זאַך, און
ווייל ער האט נישט קיין רחמנות.
/12:7 האָט נתן געזאָגט צו דָוִדן: דו ביסט דער מאַן. אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון
ישׂראל, איך האָב דיך געזאַלבט פֿאַר אַ מלך איבער ישׂראל, און דיך מציל געװען פֿון
די האַנט פֿון שָאולן;
/12:8 און איך האָב דיר געגעבן דײַן האַרס הױז, און דײַן האַרס װײַבער אין דײַן
בוזעם, און האָט דיר געגעבן דאָס הױז פֿון ישׂראל און פֿון יהודה; און אויב אַז האט
געווען צו ווייניג, וואלט איך דיר אויך געגעבן אזוי און אזעלכע
זאכן.
/12:9 פֿאַר װאָס האָסטו פֿאַראַכט דאָס געבאָט פֿון גאָט, צו טאָן שלעכטס אין
זיין ראיה? האָסט געהרגעט אוריה דעם חִתּי מיט דער שווערד, און האָסט
האָט גענומען זײַן װײַב פֿאַר דײַן װײַב, און האָט אים דערשלאָגן מיט דער שװערד פֿון דעם
קינדער פֿון עמון.
/12:10 און אַצונד װעט ניט אַװעקגײן די שװערד פֿון דײַן הױז; ווייַל
האָסט מיך פֿאַראַכט, און האָסט צוגענומען די װײַב פֿון אוריה דעם חִתּי
זייט דיין ווייב.
/12:11 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך װעל אױפֿשטעלן אױף דיר בײז פֿון
דײַן הױז, און איך װעל נעמען דײַנע װײַבער פֿאַר דײַנע אױגן, און װעל געבן
זיי צו דיין חבר, און ער וועט ליגן מיט דיין ווייבער אין די אויגן פון
די זון.
/12:12 װאָרום דו האָסט עס געטאָן אין געהיים, אָבער איך װעל טאָן די דאָזיקע זאַך פֿאַר גאַנץ ישׂראל.
און פאר דער זון.
/12:13 און דוד האָט געזאָגט צו נתן: איך האָב געזינדיקט צו גאָט. און נתן
האָט געזאָגט צו דָוִדן: אױך גאָט האָט אָפּגעטאָן דײַן זינד; דו זאלסט נישט
שטאַרבן.
/12:14 אָבער, װײַל מיט דער דאָזיקער מעשה האָסטוּ געגעבן אַ גרױסע געלעגנהייט צו דעם
פֿײַנט פֿון גאָט צו באַשולדיקן, אױך דאָס קינד װאָס איז דיר געבאָרן געװאָרן
זאָלן זיכער שטאַרבן.
/12:15 און נתן איז אַװעקגעגאַנגען צו זײַן הױז. און גאָט האָט דאָס געשלאָגן דאָס קינד
אוּרֵיהנס װײַב האָט געבאָרן דָוִדן, און זי איז געװען זײער קראַנק.
/12:16 און דוד האָט געבעטן גאָט פֿאַר דעם קינד; און דוד האָט געפֿאַסט, און איז געגאַנגען
אין, און איז געלעגן אַ גאַנצע נאַכט אויף דער ערד.
/12:17 און די עלטסטע פֿון זײַן הױז זײַנען אױפֿגעשטאַנען, און זײַנען געגאַנגען צו אים אים אױפֿצוהײבן
די ערד, אָבער ער האָט ניט געוואָלט, און מיט זיי האָט ער ניט געגעסן ברויט.
/12:18 און עס איז געװען אױפֿן זיבעטן טאָג, איז דאָס קינד געשטאָרבן. און די
דודס קנעכט האָבן מורא געהאַט צו זאָגן אים אַז דאָס קינד איז געשטאָרבן, װאָרום זײ
האָט געזאָגט: זע, בשעת דאָס קינד האָט נאָך געלעבט, האָבן מיר צו אים גערעדט, און ער
װאָלט ניט צוגעהערט צו אונדזער קָול: װי אַזױ װעט ער זיך צערענען, אױב מיר
זאָגן אים אַז דאָס קינד איז טויט?
/12:19 אָבער װי דוד האָט געזען אַז זײַנע קנעכט שעפּטשען, האָט דוד דערזען אַז דער
דער קינד איז געשטאָרבן. דרום האָט דוד געזאָגט צו זײַנע קנעכט: איז דאָס קינד
טויט? און זײ האָבן געזאָגט: ער איז געשטאָרבן.
/12:20 און דוד איז אױפֿגעשטאַנען פֿון דער ערד, און האָט זיך געװאַשן, און זיך געזאַלבט
האָט געביטן זײַן קלײד, און איז געקומען אין הױז פֿון גאָט, און
האָט זיך געבוקט: דערנאָך איז ער געקומען צו זיין אייגענעם הויז; און ווען ער האָט געבעטן, זיי
האָט אים געשטעלט ברױט, און ער האָט געגעסן.
/12:21 האָבן צו אים געזאָגט זײַנע קנעכט: װאָס איז דאָס װאָס דו האָסט געטאָן?
דו האסט געפאסט און געוויינט איבער דעם קינד בשעת עס האט געלעבט; אָבער ווען די
קינד איז געשטאָרבן, דו ביסט אויפגעשטאנען און געגעסן ברויט.
/12:22 האָט ער געזאָגט: בשעת דאָס קינד האָט נאָך געלעבט, האָב איך געפֿאַסט און געװײנט, װאָרום איך
האָט געזאָגט: װער קאָן זאָגן, צי גאָט װעט מיך גערן זײַן, אַז דאָס קינד
מעג לעבן?
/12:23 אָבער אַצונד איז ער טױט, פֿאַר װאָס זאָל איך פֿאַסטן? קען איך אים צוריק ברענגען?
איך װעל גײן צו אים, אָבער ער װעט זיך ניט אומקערן צו מיר.
/12:24 און דוד האָט געטרייסט זײַן װײַב בת-שבע, און איז אַרײַן צו איר, און איז געלעגן.
און זי האָט געבאָרן אַ זון, און ער האָט גערופֿן זײַן נאָמען שלמה
ה\' האָט אים ליב.
/12:25 און ער האָט געשיקט דורך דער האַנט פֿון נתן דעם נבֿיא; און ער האָט גערופֿן זײַן נאָמען
ידידיה, צוליב גאָט.
/12:26 און יוֹאָבֿ האָט מלחמה געהאַלטן אַקעגן רַבֿן פֿון די קינדער פֿון עמון, און האָט גענומען דעם
רויאַל שטאָט.
/12:27 און יוֹאָבֿ האָט געשיקט שלוחים צו דָוִדן, און האָט געזאָגט: איך האָב מלחמה געהאַלטן
רַבָּה, אוּן הָאבִּין נִישְט דִי עִיר מַיִם.
/12:28 און אַצונד, זאַמלט צונױף דאָס איבעריקע פֿאָלק, און לײגט אַקעגן
די שטאָט, און נעמען זי: טאָמער איך נעמען די שטאָט, און זי וועט זיין גערופן נאָך מיין
נאָמען.
/12:29 און דוד האָט אײַנגעזאַמלט דאָס גאַנצע פֿאָלק, און ער איז געגאַנגען קײן רַבָּה
האט געקעמפט קעגן אים, און זי גענומען.
/12:30 און ער האָט אַראָפּגענומען זײער מלכס קרוין פֿון זײַן קאָפּ, זײַן וואָג
אַ טאַלאַנט גאָלד מיט די טייַער שטיינער: און עס איז געווען שטעלן אויף דודס
קאָפּ. און ער האָט אַרױסגעצױגן דעם רױב פֿון דער שטאָט אין גרױסן פֿיל.
/12:31 און ער האָט אַרױסגעבראַכט דאָס פֿאָלק װאָס אין איר, און האָט זײ אונטערגענומען
זעג ן או ן אונטער ן אײזערנע ם האר , או ן אונטער ן אײזערנע ם האק ן או ן ז ײ געמאכ ט
און ער האָט געטאָן צו אַלע שטעט פֿון דעם
קינדער פֿון עמון. האָט דוד און דאָס גאַנצע פֿאָלק זיך אומגעקערט קײן ירושלים.
