2 שמואל
/11:1 און עס איז געװען, נאָכדעם װי דאָס יאָר איז פֿאַרגאַנגען, אין דער צײַט פֿון מלכים
גײ אַרױס אין מלחמה, און דוד האָט געשיקט יוֹאָבֿן, און זײַנע קנעכט מיט אים, און
גאַנץ ישׂראל; און זײ האָבן פֿאַרטיליקט די קינדער פֿון עמון, און האָבן געלעגערט
רַבָּה. אָבער דוד האָט נאָך געהאַלטן אין ירושלים.
/11:2 און עס איז געװען אין אָוונט, איז דוד אױפֿגעשטאַנען פֿון זײַנעם
און ער איז געגאַנגען אױפֿן דאַך פֿון דעם מלכס הױז, און פֿון דאַך איז ער געגאַנגען
געזען א פרוי װאשן זיך; און די פרוי איז געווען זייער שיין צו קוקן
אויף.
/11:3 און דוד האָט געשיקט און געפֿרעגט נאָך דער פֿרױ. און איינער האָט געזאָגט: איז דאָס ניט?
בת-שבע די טאָכטער פֿון אליעם, די װײַב פֿון אוריה דעם חִתּי?
/11:4 און דוד האָט געשיקט שלוחים, און האָט זי גענומען; און זי איז אַרײַנגעקומען צו אים
ער איז געלעגן מיט איר; װאָרום זי איז געװען רײן פֿון איר אומרײנקײט, און זי
האָט זיך אומגעקערט צו איר הױז.
/11:5 און די פֿרױ איז טראָגעדיק געװאָרן, און האָט געשיקט און דערצײלט דָוִדן, און געזאָגט: איך בין מיט
קינד.
/11:6 און דוד האָט געשיקט צו יוֹאָבֿן, אַזױ צו זאָגן: שיק מיר אוריה דעם חִתּי. און יוֹאָב האָט שלח
אוריה צו דָוִדן.
/11:7 און אַז אוריה איז געקומען צו אים, האָט דוד געבעטן פֿון אים װי אַזױ יוֹאָבֿ האָט געטאָן.
און װי אַזױ דאָס פֿאָלק האָט געטאָן, און װי אַזױ די מלחמה האָט פֿאַרלוירן.
/11:8 האָט דוד געזאָגט צו אוריהן: געניד אַראָפּ אין דײַן הױז, און װאַש דײַנע פֿיס. און
אוריה איז אַרױסגעגאַנגען פֿון דעם מלכס הױז, און דאָרטן איז אים נאָכגעלאָפֿן אַ בלאָטע פֿון
פלייש פון דעם מלך.
/11:9 און אוריה איז געשלאָפֿן בײַם אײַנגאַנג פֿון דעם מלכס הױז מיט אַלע קנעכט פֿון
זײַן האַר, און האָט ניט אַראָפּגענידערט צו זײַן הױז.
/11:10 און אַז זײ האָבן דערצײלט דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: אוריה האָט ניט אַראָפּגענידערט צו זײַנעם
הױז האָט דוד געזאָגט צו אוריהן: ביסט ניט געקומען פֿון דײַן װעג? וואָס דעמאָלט
ביסטו ניט אַראָפּגעגאַנגען אין דײַן הױז?
/11:11 האָט אוריה געזאָגט צו דָוִדן: דער אָרון, און ישׂראל, און יהודה, בלײַבן אין
געצעלטן; און מײַן האַר יוֹאָבֿ, און די קנעכט פֿון מײַן האַר, האָבן געלאַגערט
די אפענע פעלדער; וועל איך דעמאלט גיין אין מיין הויז צו עסן און טרינקען,
און צו ליגן מיט מיין ווייב? אזוי ווי דו לעבט, און אזוי ווי דיין נשמה לעבט, וועל איך
טאָן ניט דעם זאַך.
/11:12 האָט דוד געזאָגט צו אוריהן: בלײַבט דאָ אױך הײַנט, און מאָרגן װעל איך װעלן
זאל דיך אוועקגיין. און אוריה איז געבליבן אין ירושלים יענעם טאָג און מאָרגן.
/11:13 און אַז דוד האָט אים גערופֿן, האָט ער געגעסן און געטרונקען פֿאַר אים; און ער
האָט אים שיכור, און אין אָװנט איז ער אַרױסגעגאַנגען ליגן אױף זײַן בעט מיט דעם
קנעכט פון זיין האר, אָבער ניט אַראָפּ צו זיין הויז.
/11:14 און עס איז געװען אין דער פֿרי, האָט דוד געשריבן אַ בריװ צו יוֹאָבֿן.
און האָט עס געשיקט דורך דער האַנט פֿון אוריה.
/11:15 און ער האָט אױפֿגעשריבן אין דעם בריװ, אַזױ צו זאָגן: שטעל איר אוריה אין פֿאָרנט פֿון דעם
דער האַרציקער מלחמה, און זאָלט איר צוריקציען פֿון אים, כּדי ער זאָל געשלאָגן װערן און שטאַרבן.
/11:16 און עס איז געװען, װי יוֹאָבֿ האָט אָבסערווירט די שטאָט, האָט ער באַשטימט אוריהן.
צו אַן אָרט, וווּ ער האָט געוווּסט, אַז עס זענען געווען גבורים.
/11:17 און די מענער פֿון דער שטאָט זײַנען אַרױסגעגאַנגען, און האָבן מלחמה געהאַלטן מיט יוֹאָבֿן, און עס איז געפֿאַלן
עטלעכע פון די מענטשן פון די קנעכט פון דוד; און אוריה דער חתי איז געשטאָרבן
אויך.
/11:18 האָט יוֹאָבֿ געשיקט און דערצײלט דָוִדן אַלץ פֿון דער מלחמה;
/11:19 און האָט באַפֿױלן דעם שליח, אַזױ צו זאָגן: װען דו האָסט פֿאַרענדיקט דערצײלן.
די זאכען פון דער מלחמה צום מלך,
/11:20 און אױב עס װעט אױפֿשטײן דער גרימצאָרן פֿון דעם מלך, און ער האָט צו דיר געזאָגט:
פֿאַר װאָס האָט איר זיך דערנענטערט צו דער שטאָט, װען איר האָט מלחמה געהאַלטן? האָט איר געקענט
נישט אז זיי וועלן שיסן פון דער וואנט?
/11:21 װער האָט געשלאָגן אבֿימֶלֶך דעם זון פֿון ירבֿשתן? האט נישט א פרוי געווארפן א
אַ שטיק מילשטײן אױף אים פֿון דער װאַנט, אַז ער איז געשטאָרבן אין תבֿז? פארוואס
ביסטו געגאַנגען נעבן דער וואַנט? דענצמאָל זאָלסטו זאָגן: דײַן קנעכט אוריה דער חִתּי איז
אויך טויט.
/11:22 איז דער שליח געגאַנגען, און איז געקומען, און האָט דערצײלט דָוִדן אַלץ װאָס יוֹאָבֿ האָט געשיקט
אים פֿאַר.
/11:23 און דער שליח האָט געזאָגט צו דָוִדן: פֿאַר װאָר, די מענער האָבן אונדז געליטן;
און מיר זײַנען אַרױסגעגאַנגען צו אונדז אין פֿעלד, און מיר זײַנען געװען אױף זײ ביז ביזן לאַנד
ארײן פון טויער.
/11:24 און די שיסער האָבן געשאָסן פֿון דער װאַנט אױף דײַנע קנעכט; און עטלעכע פון
די קנעכט פון דעם מלך זענען טויט, און דיין קנעכט אוריה דער חתי איז טויט
אויך.
/11:25 האָט דוד געזאָגט צום שליח: אַזױ זאָלסטו זאָגן צו יוֹאָבֿן: זאָל
די דאָזיקע זאַך איז ניט שלעכט אין דיר, װאָרום די שװערד פֿאַרצערט אײן אױך
אַן אַנדערער: מאַכט שטאַרקער דײַן מלחמה אַקעגן דער שטאָט, און מאַכט זי איבער.
און דערמוטיק איר אים.
/11:26 און אַז די װײַב פֿון אוריה האָט געהערט, אַז איר מאַן אוריה איז געשטאָרבן, האָט זי
האָט טרויעריק פאַר איר מאַן.
/11:27 און אַז דער טרויער איז פֿאַרבײַ, האָט דוד געשיקט און זי ברענגען אין זײַן הױז.
און זי איז אים געװאָרן פֿאַר אַ װײַב, און האָט אים געבאָרן אַ זון. אָבער די זאַך וואָס דוד
האָט געטאָן רַע ה\'.
