2 שמואל
/2:1 און עס איז געװען נאָך דעם, האָט דוד געפֿרעגט בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן:
זאָל איך אַרױפֿגײן אין אײנעם פֿון די שטעט פֿון יהודה? און גאָט האָט געזאָגט צו
אים, גײ אַרױף. האָט דוד געזאָגט: װוּ זאָל איך אַרױפֿגײן? האָט ער געזאָגט: צו
חברון.
/2:2 איז דוד אַרױפֿגעגאַנגען אַהין, און אױך זײַנע צװײ װײַבער, אַחינועם דער
יִזרעאֵלִית, און אביגיל נבָלס װײַב די כרמלית.
/2:3 און זײַנע מענער װאָס מיט אים האָט דוד אױפֿגעבראַכט, איטלעכער מיט זײַנע
הױזגעזינט: און זײ זײַנען געזעסן אין די שטעט פֿון חבֿרון.
/2:4 און די מענער פֿון יהודה זײַנען געקומען, און האָבן דאָרטן געזאַלבט דודן פֿאַר אַ מלך איבער דער
הויז פון יהודה. און זײ האָבן דערצײלט דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: די מענער פֿון
יבעש גִלעָד זײַנען געװען די װאָס האָבן באַגראָבן שָאולן.
/2:5 און דוד האָט געשיקט שלוחים צו די מענטשן פֿון יבֿש-גִלעָד, און ער האָט געזאָגט
זײ, געבענטשט זײט איר פֿון גאָט, װאָס איר האָט געטאָן די דאָזיקע חן
אײַער האַר, ביז שָאולן, און האָט אים באַגראָבן.
/2:6 און אַצונד האָט גאָט געטאָן מיט אײַך חן און אמת, און איך װעל אױך
גיב אײַך דער דאָזיקער חן, װײַל איר האָט געטאָן די דאָזיקע זאַך.
/2:7 דרום זאָלן אַצונד אײַערע הענט געשטערט װערן, און זאָלט זײַן העלדיש; װאָרום
דײַן האַר שָאול איז געשטאָרבן, און אױך דאָס הױז פֿון יהודה האָט מיך געזאַלבט
מלך איבער זיי.
/2:8 אָבער אַבֿנר דער זון פֿון נֵרן, דער האַר פֿון שָאולס חיל, האָט גענומען איש-בוֹשֶת דעם חיל.
דער זון פֿון שָאולן, און האָט אים געבראַכט קײן מחנַיִם;
/2:9 און ער האָט אים געמאַכט פֿאַר אַ מלך איבער גִלעָד, און איבער די אשורים, און איבער יזרעאל.
און איבער אפֿרים, און איבער בנימין, און איבער גאַנץ ישׂראל.
/2:10 שָאולס זון ישבוֹשת איז געװען פֿערציק יאָר אַלט, װען ער איז געװאָרן מלך איבער.
ישׂראל, און האָט געקיניגט צוויי יאָר. אָבער דאָס הױז פֿון יהודה איז נאָכגעגאַנגען דָוִדן.
/2:11 און די צײַט װאָס דוד איז געװען מלך אין חבֿרון איבער דעם הױז פֿון יהודה איז געװען
זיבן יאר און זעקס חדשים.
/2:12 און אַבֿנר דער זון פֿון נֵרן, און די קנעכט פֿון יִשבוֹשֶת דעם זון פֿון
שָאול איז אַרױסגעגאַנגען פֿון מחנַיִם קײן גבעון.
/2:13 און יוֹאָבֿ דער זון פֿון צרוּיָהן, און די קנעכט פֿון דָוִדן, זײַנען אַרױסגעגאַנגען, און
האָבן זיך געטראָפֿן בײַם טײַך פֿון גבעון, און זײ האָבן זיך געזעצט, דער װאָס אױף דער
איין זייט פון דעם בעקן, און די אנדערע אויף דער אנדערער זייט פון די בעקן.
/2:14 האָט אַבֿנר געזאָגט צו יוֹאָבֿן: זאָלן זיך אַצונד אױפֿשטײן די בחורים, און זיך שפּילן פֿאַר אונדז.
האָט יוֹאָבֿ געזאָגט: זאָלן זײ אױפֿשטײן.
/2:15 און עס איז אױפֿגעשטאַנען און איז אַריבערגעגאַנגען אין צאָל צװעלף פֿון בנימין, װאָס
האָט געהערט צו איש-בוֹשת דעם זון פֿון שָאולן, און צוועלף פֿון די קנעכט פֿון
דוד.
/2:16 און זײ האָבן געכאַפּט איטלעכער זײַן יונגערמאַן בײַם קאָפּ, און האָבן אַרײַנגעשטויסן זײַן שװערד
אין זיין יונגערמאַן \'ס זייַט; און זײ זײַנען געפֿאַלן צוזאַמען;
האָט מען גערופֿן הלכת-חצורים, װאָס אין גבעון.
/2:17 און עס איז געװען אַ זײער שװערער מלחמה אין יענעם טאָג; און אבנר איז געשלאגן געװארן, און דער
מענער פֿון ישׂראל פֿאַר די קנעכט פֿון דָוִדן.
/2:18 און דאָרטן זײַנען געװען דרײַ זין פֿון צרוּיָהן: יוֹאָבֿ, און אבישי, און
עשהאל: און עשהאל איז געווען ליכטיג ווי א ווילדע רוי.
/2:19 און עשׂהעל האָט נאָכגעיאָגט אַבֿנרן; און אין גײן האָט ער זיך ניט געקערט רעכטס
האנט אדער לינקס פון נאך אבנר.
/2:20 האָט אַבֿנר זיך געקוקט הינטער אים, און האָט געזאָגט: ביסטו עָשׂאֵל? און ער
געענטפערט: איך בין.
/2:21 האָט אַבֿנר צו אים געזאָגט: קער דיך אַװעק צו דײַן רעכטער האַנט אָדער צו דײַן לינקער האַנט;
און זאָלסט אָנכאַפּן אײנעם פֿון די בחורים, און זאָלסט דיך נעמען זײַן װאַפֿעניש. אבער
עשהאל האט זיך נישט אפגעקערט פון נאכגיין מיט אים.
/2:22 האָט אַבֿנר װידער געזאָגט צו עשׂהלן: קער דיך אַװעק פֿון נאָך מיר.
פֿאַר װאָס זאָל איך דיך שלאָגן צו דער ערד? ווי אַזוי זאָל איך האַלטן אַרויף
מײַן פּנים צו דײַן ברודער יוֹאָבֿן?
/2:23 אָבער ער האָט ניט געװאָלט אָפּקערן; דרום האָט אַבֿנר מיט דעם הינטערשטן עק
דאָס שפּיז האָט אים געשלאָגן אונטערן פֿינפֿטן ריפּ, און דאָס שפּיז איז אַרױס פֿון הינטער
אים; און ער איז דאָרטן אַראָפּגעפֿאַלן, און איז געשטאָרבן אין דעם זעלבן אָרט, און עס איז געקומען
פארביי, אז אלע וואס זענען געקומען צו דעם ארט וואו עשהאל איז אראפגעפאלן און געשטארבן
געשטאנען שטיל.
/2:24 און יוֹאָבֿ און אבישי האָבן נאָכגעיאָגט אַבֿנרן, און די זון איז אונטערגעגאַנגען
זײ זײַנען געקומען צום באַרג עַמה װאָס איז ליגן פֿאַר גִיָהון אױפֿן װעג
פון מדבר גבעון.
/2:25 און די קינדער פֿון בנימין האָבן זיך אײַנגעזאַמלט נאָך אַבֿנרן.
אוּן עֶר אִיז גִיוֶוען אִין גֶעלְט, אוּן עֶר הָאט זִיךְ מְיַישֵׁב גִיוֶוען אויפ׳ן שפּיץ בערגל.
/2:26 האָט אַבֿנר גערופֿן צו יוֹאָבֿן, און האָט געזאָגט: זאָל די שװערד פֿאַרגעסן אײביק?
װײסט דו ניט, אַז עס װעט זײַן אַ פֿאַרביטערונג צום סוף? ווי לאנג
זאָל עס זײַן, אײדער דו װעסט באַפֿױלן דאָס פֿאָלק זיך אומקערן פֿון נאָך זײערע
ברידער?
/2:27 האָט יוֹאָבֿ געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, אױב דו האָסט גערעדט, פֿאַרװאָס אין
אי ן אינדערפרי , אי ז דע ר פאל ק ארויפגעגאנגע ן איינע ר פו ן זײ ן ברודער .
/2:28 און יוֹאָבֿ האָט געבלאָזן אין שוֹפֿר, און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געשטאַנען, און האָט נאָכגעיאָגט
נאָך ישׂראל ניט מער, און זײ האָבן ניט מער מלחמה געהאַלטן.
/2:29 און אַבֿנר און זײַנע מענטשן זײַנען געגאַנגען אין דער גאַנצער נאַכט דורכן פּלױן, און זײ זײַנען געגאַנגען
דורכגעגאנגען איבער ירדן, און דורכגעגאנגען דורך גאַנץ ביתרון, און זיי זענען געקומען צו
מחנאים.
/2:30 און יוֹאָבֿ האָט זיך אומגעקערט פֿון הינטער אַבֿנרן, און װי ער האָט אײַנגעזאַמלט אַלע
מענטשן צוזאַמען, עס פעלן פון דוד ס קנעכט נייַנצן מענטשן און
עשהאל .
/2:31 אָבער די קנעכט פֿון דוד האָבן געשלאָגן פֿון בנימין, און פֿון אַבֿנרס מענער;
און דרײַ הונדערט און זעכציק מאַן זײַנען געשטאָרבן.
/2:32 און זײ האָבן אױפֿגענומען עָשׂאֵלן, און האָבן אים באַגראָבן אין דעם קבֿר פֿון זײַן פֿאָטער.
וואָס איז געווען אין בית לחם. און יוֹאָבֿ און זײַנע מענטשן זײַנען געגאַנגען די גאַנצע נאַכט, און זײ
געקומען קיין חברון אין טאג.
