2 מכבים
/15:1 אָבער ניקנור, װי ער האָט געהערט, אַז יהודה און זײַן געזעלשאַפֿט איז געװען אין שטאַרקן
פלעצער אַרום שומרון, האָבן באַשלאָסן אָן קיין סכנה זיך צו שטעלן אויף זיי
דעם שבתדיקן טאָג.
/15:2 אָבער די ייִדן װאָס האָבן געצװוּנגען מיט אים צו גײן, האָבן געזאָגט: פֿאַרטיליקט!
ניט אַזוי גרויזאַם און באַרבאַראַסלי, אָבער געבן כּבֿוד צו דעם טאָג, וואָס ער,
וואָס זעט אַלץ, האָט מכבד געווען מיט קדושה איבער אַלע אַנדערע טעג.
/15:3 האָט דען געפֿאָדערט דער אומװערדיקסטער אומגליק, אױב עס איז אַרײַן אַ מעכטיקער
הימל, וואס האט באפוילן דעם שבת טאג צו היטן.
/15:4 און אַז זײ האָבן געזאָגט: פֿאַראַן אין הימל אַ לעבעדיקער און שטאַרקער גאָט
האָט באַפֿוילן דעם זיבעטן טאָג צו האַלטן:
/15:5 האָט דער אַנדערער געזאָגט: און איך בין אױך שטאַרק אױף דער ערד, און איך באַפֿעל צו
נעמען געווער, און צו טאָן דעם מלך ס געשעפט. נאָך ער באקומען ניט צו האָבן
זײַן רשע רצון געטאָן.
/15:6 האָט ניקנור, אין זײער גאַנצן שטאָלץ און כבוד, באַשלאָסן צו אױפֿשטעלן אַ
פובליק דענקמאָל פון זיין נצחון איבער יהודה און די וואס זענען געווען מיט אים.
/15:7 אָבער דער מכבי האָט שטענדיק געװען זיכער, אַז גאָט װעט אים העלפֿן.
/15:8 דרום האָט ער געמוזט זײַן פֿאָלק ניט צו מורא האָבן פֿאַר דעם קומען פֿון די פֿעלקער
קעגן זיי, אָבער צו געדענקען די הילף וואָס זיי האָבן געהאט אין אַמאָל
באקומען פון הימל, און איצט צו דערוואַרטן די נצחון און הילף, וואָס
זאָל קומען צו זיי פֿון דעם אייבערשטן.
/15:9 און אַזױ טרײסט זײ פֿון דער תּוֹרה, און פֿון די נבֿיאים, און מיט דעם
ער האָט זיי געמאַכט אין זינען פון די שלאַכטן וואָס זיי האָבן געוואונען פריער
מער פריילעך.
/15:10 און אַז ער האָט אױפֿגעװעקט זײערע מחשבות, האָט ער זײ באַפֿױלן.
װײַזט זײ אױף דערמיט דעם שקר פֿון די פֿעלקער, און דעם בראָך
פון שבועות.
/15:11 אַזױ האָט ער באַװאַפֿנט איטלעכער פֿון זײ, ניט אַזױ פֿיל מיט שילדן און שילדן
שפּיז, ווי מיט באַקוועם און גוט ווערטער: און אַחוץ דעם, ער דערציילט
זיי אַ חלום ווערט צו זיין געגלויבט, ווי אויב עס איז געווען אַזוי טאַקע, וואָס
האָט זײ ניט אַ ביסל געפֿרײט.
/15:12 און דאָס איז געװען זײַן זעונג: אַז אוניאַס, װאָס איז געװען כּהן גדול, א
ערלעך און אַ גוטער מענטש, רעווערענד אין שמועס, מילד אין צושטאַנד,
גוט גערעדט אויך, און עקסערסייזד פון אַ קינד אין אַלע פונקטן פון מייַלע,
אויפהעהויבן די הענט האט מתפלל געווען פארן גאנצן גוף פון די יידן.
/15:13 אַזױ איז געשען, אַזױ האָט זיך באַװיזן אַ מאַן מיט גרויע האָר, און
א גרויסער כבוד , וואס איז געווען פון א וואונדערבארער און אויסגעצייכנטער מלכות .
/15:14 האָט אוניאַס געענטפֿערט, אַזױ צו זאָגן: דאָס איז אַ ליבהאָבער פֿון די ברידער װאָס
מתפלל פיל פֿאַר די מענטשן, און פֿאַר די הייליק שטאָט, צו זאָגן: ירמיהו דער
נביא פון גאָט.
/15:15 און ירמיהו האָט אַרױסגעצױגן זײַן רעכטער האַנט, געגעבן צו יהודה אַ שװערד פֿון
גאָלד, און אין געבן עס אַזוי געזאגט,
/15:16 נעם דאָס דאָזיקע הײליקן שװערד, אַ מתּנה פֿון גאָט, מיט װאָס דו װעסט מיט אים װוּנדן.
די קעגנערס.
/15:17 און זײ זײַנען גוט געטרייסט פֿון די װערטער פֿון יהודה װאָס זײַנען געװען זײער גוט,
און קענען זיי דערוועקן צו גבורה, און צו מוטיקן די הערצער פון די
יונגע מענער, זיי האבן באשלאסן נישט צו שטעלן לאַגער, אָבער מיט מוט צו שטעלן
אויף זיי, און מאַניואַלי צו פּרובירן דעם ענין דורך קאָנפליקט, ווייַל די שטאָט
און דאָס הײליקטום און דעם היכל זײַנען געװען אין סכּנה.
/15:18 פֿון װעגן דער זאָרג װאָס זײ האָבן געמאַכט פֿאַר זײערע װײַבער, און זײערע קינדער
ברידער, און מענטשן, איז געווען אין מינדסטער חשבון מיט זיי: אָבער די גרעסטע
און דער עיקר איז געווען פארן הייליגן בית המקדש.
/15:19 און די װאָס זײַנען געװען אין שטאָט, האָבן זיך ניט דער קלענסטער געזאָרגט, און זײ האָבן זיך צעשראָקן
פֿאַר דעם קאָנפליקט אין אויסלאנד.
/15:20 און אַצונד, װי אַלע האָבן געקוקט װאָס זאָל זײַן דער משפט, און די פֿײַנט
זײנע ן שוי ן דערנענטער ט געװארן , או ן ד י חיל ה אי ז געװע ן געשטעל ט או ן ד י בהמות
באַקוועם געשטעלט, און די רייטער שטעלן זיך אין פליגל,
/15:21 דער מכבי האָט געזען דעם קומען פֿון דעם המון, און די טוערס
די צוגרײטונגען פֿון דער װאַפֿעניש און די פֿײַערקײט פֿון די בהמות האָבן זיך אױסגעשפּרײט
זיינע הענט צו הימל, און גערופֿן צו דעם האר וואָס טוט וואונדער,
ווייל ער ווייסט אז דער נצחון קומט נישט מיט געווער, נייערט ווי עס מיינט גוט
אים, ער גיט עס צו די וואס זענען ווערט:
/15:22 דרום האָט ער געזאָגט אין זײַן תּפֿילה אַזױ װי אַזױ; אָ האר, דו האסט
שיק דייַן מלאך אין דער צייט פון יחזקיא דעם מלך פון יהודה, און ער האָט געהרגעט
דער מחנה פֿון סנחריב הונדערט פֿינף און אַכציק טױזנט;
/15:23 פֿאַר װאָס אױך אַצונד, גאָט פֿון הימל, שיק פֿאַר אונדז אַ גוטן מלאך פֿאַר אַ
מורא און מורא צו זיי;
/15:24 און דורך דער שטאַרקײט פֿון דײַן אָרעם זאָלן דערשלאָגן װערן מיט שרעק,
װאָס קומען אַקעגן דײַן הײליקן פֿאָלק צו פֿאַרשלאָגן. אוּן עֶר הָאט גִיוֶוען אַזוֹי.
/15:25 און ניקנור און די װאָס מיט אים זײַנען אַרױסגעגאַנגען מיט שוֹפֿרות און
לידער.
/15:26 אָבער יהודה און זײַן געזעלשאַפֿט האָבן געטראָפֿן די פֿײַנט מיט אַ קלאַנג און
תפילה.
/15:27 און זײ האָבן מלחמה געהאַלטן מיט זײערע הענט, און מתפלל געװען צו גאָט מיט זײערע
הערצער , האב ן ז ײ אומגעבראכ ט ני ט װינציקע ר פו ן פינ ף או ן דרײסיק , טױזנט : פא ר דור ך
די אויסזען פון גאָט זיי זענען זייער פריילעך.
/15:28 און אַז דער שלאַכט איז געװען געענדיקט, און זײ האָבן זיך אומגעקערט מיט פֿרײד, האָבן זײ דאָס געװוּסט
ניקאנאר איז געלעגן טויט אין זײן כארט.
/15:29 און זײ האָבן געמאַכט אַ גרױסן געשרײ און אַ גערודער, און געלויבט דעם אַלמעכטיקן אין זײערע
אײגענע לשון.
/15:30 און יהוּדה, װאָס איז געװען אײביק דער עלטסטער פֿון די בירגער, בײדע אין גוף
און מיינד, און ווער האט פארבליבן זיין ליבשאַפט צו זיין לאַנדמאַן אַלע זיין לעבן,
האָט באַפֿױלן אַראָפּצושלאָגן ניקאַנאָרס קאָפּ, און זײַן האַנט מיט זײַן אַקסל,
און זיי ברענגען קיין ירושלים.
/15:31 און ער איז דאָרטן געװען, און האָט זײ צונױפֿגערופֿן פֿון זײַן פֿאָלק, און האָט זיך געזעצט
די כֹּהנים פאַרן מזבח האָט ער געשיקט צו די וואָס זענען געווען פון דעם טורעם.
/15:32 און האָט זײ באַװיזן דעם נײַכלן קאָפּ פֿון ניקנור, און די האַנט פֿון יענעם לײַסטערער.
וואָס ער האָט מיט שטאָלץ באַרימעריי אויסגעשטרעקט קעגן דעם הייליקן היכל פון
דער אלמעכטיקער.
/15:33 און אַז ער האָט אױסגעשניטן די צונג פֿון דעם רשעים ניקנור, האָט ער באַפֿױלן.
אַז מע זאָל עס געבן צו די פֿױגלען, און אױפֿהענגען די פֿױגלען
שכר פון זיין משוגעת פארן בית המקדש.
/15:34 און איטלעכער האָט געלויבט צום הימל דעם הערלעכן גאָט, אַזױ צו זאָגן:
וואויל איז דער וואס האט געהיט זיין אייגענער פלאץ אן מטמא.
/15:35 און ער האָט אױפֿגעהױנגען ניקנורס קאָפּ אױפֿן טורעם, אַ קלאָר און באַװיזן
צייכן צו אַלע פון די הילף פון די האר.
/15:36 און זײ האָבן אַלע באַפֿױלן מיט אַ געמײנער באַפֿעל ניט צו לאָזן יענעם טאָג
פאָרן אָן פייַערלעך, אָבער צו פייַערן די דרייַסיק טאָג פון די
צוועלף חודש, וואָס אין די סיריאַן צונג איז גערופן אַדר, דעם טאָג פריער
מאַרדאָטשעוס טאָג.
/15:37 אַזױ איז געגאַנגען מיט ניקנור, און פֿון יענער צײַט אָן האָבן די עבֿרים געהאַט
שטאָט אין זייער מאַכט. און דאָ וועל איך מאַכן אַ סוף.
/15:38 און אױב איך האָב גוט געטאָן, און אַזױ װי פּאַסיק דער געשיכטע, איז דאָס װאָס איך
געוואלט: אָבער אויב שלאַנק און מעשוגע, דאָס איז וואָס איך קען דערגרייכן
צו.
/15:39 װאָרום אַזױ װי עס איז שעדלעך צו טרינקען װײַן אָדער װאַסער אַלײן; און װי װײַן האָט זיך אױסגעמישט
מיט וואַסער איז ליב, און דערפרייען דעם טעם: אַזוי רעדן פייַן
די אויערן פון די וואָס לייענען די געשיכטע פרייען זיך. און דאָ זאָל
זיין אַ סוף.
