2 מכבים
/9:1 אין יענער צײַט איז אנטיוֹכוס אַרױסגעגאַנגען מיט שאַנד פֿון לאַנד
פּערסיע
/9:2 װאָרום ער איז אַרײַן אין דער שטאָט װאָס הײסט פּרספּאָליס, און ער איז געגאַנגען צו באַגאַזױבן דעם
היכל, און צו האַלטן די שטאָט; װאוהי ן לויפ ט דע ר פאלק , צ ו פארטיידיקן
זיך מיט זייערע געווער שטעלן זיי צו אַנטלויפן; און אזוי איז געשען,
אַז אנטיאָכוס איז געווען אַנטלױפן פון די באוווינער האָט זיך אומגעקערט מיט
בושה.
/9:3 און אַז ער איז געקומען קײן עקבָטָן, האָט מען אים געבראַכט אַ נײַעם װאָס איז געשען
צו ניקנור און טימאטעאוס.
/9:4 דערנאָך געשוואָלן פֿון כּעס. ער האט געטראכט צו נוקם זיין אויף די אידן די
שאַנד געטאָן צו אים דורך די וואָס האָבן אים אַנטלױפן. דעריבער באפוילן
ער איז זײַן רײַטװאָגן צו פֿאָרן אָן אױפֿהערן, און צו שיקן די װעג,
דער משפט פון גאָט איז איצט נאָך אים. ווארים ער האט גערעדט שטאלץ אין דעם
סאָרט, אַז ער זאָל קומען קיין ירושלים און מאַכן עס אַ פּראָסט קבר
פון די אידן.
/9:5 אָבער יהוה דער אַלמעכטיקער, דער גאָט פֿון ישׂראל, האָט אים געשלאָגן מיט אַן אומגעהײלן
און ומזעיק פּלאָגן: אָדער ווי באַלד ווי ער האט גערעדט די ווערטער, אַ ווייטיק פון
געקומען אויף אים די געדערעם וואָס איז געווען ומזעיק, און ווייטיקדיק יסורים פון די
ינער טיילן;
/9:6 און דאָס רעכט, װאָרום ער האָט געפּײַניקט אַנדערע מענטשן מיט פֿיל
און מאָדנע יסורים.
/9:7 אָבער ער האָט גאָרניט אױפֿגעהערט פֿון זײַן באַרימערײַ, נאָר ער איז געװען זאַט
מי ט שטאל ץ , ארוי ס א פײע ר אי ן זײ ן גרי ץ אוי ף ד י ײדן , או ן
האָט באַפֿױלן צו גײַלן די נסיעה, אָבער עס איז געװען, אַז ער איז אַראָפּגעפֿאַלן
פֿון זײַן רײַטװאָגן, געטראָגן מיט גוואַלד; אַזוי אַז מיט אַ ווייטיקדיק פאַלן, אַלע די
מיטגלידער פון זיין גוף האָבן פיל ווייטיק.
/9:8 און אַזױ האָט ער, װאָס אַ ביסל פֿריִער האָט געטראַכט, צו באַפֿױלן די כװאַליעס פֿון
דער ים, (אַזוי שטאָלץ איז ער געווען אויסער דעם צושטאַנד פון מענטש) און וועגן די
הויך בערג אין אַ וואָג, איז איצט וואַרפן אויף דער ערד, און געבראכט אין
אַ פערד-ליטער, װײַזט אַרױס צו אַלע װײַטערדיקע מאַכט פֿון גאָט.
/9:9 און די װאָרעם זײַנען אױפֿגעשטאַנען פֿון דעם לײַב פֿון דעם דאָזיקן שלעכטן, און אין אַ צײַט
ער האט געלעבט אין צער און ווייטיק, זיין פלייש איז אַוועקגעפאַלן, און די שמוץ פון
זײַן ריח איז געװען אַ רעש פֿאַר זײַן גאַנצן חיל.
/9:10 און דער מאַן, װאָס האָט זיך אַ ביסל פֿאַרטראַכט, קען ער דערגרייכן צו די שטערן פֿון
הימל, קיין מענטש קען פאַרטראָגן צו טראָגן פֿאַר זיין אומדערטרעגלעך שטינקען.
/9:11 און דאָ, אַ פּלאָג, האָט ער גענומען אָפּלאָזן זײַן גרױסן שטאָלץ.
און צו קומען צו וויסן פון זיך דורך די פּלאָג פון גאָט, זיין ווייטיק
ינקריסינג יעדער מאָמענט.
/9:12 און אַז ער האָט אַלײן ניט געקענט פֿאַרהאַלטן זײַן ריח, האָט ער געזאָגט די דאָזיקע װערטער:
עס איז פּאַסיק צו זיין אונטערטעניק צו גאָט, און אַז אַ מענטש וואָס איז שטאַרביק זאָל
ניט שטאלץ טראַכטן פון זיך אויב ער איז געווען גאָט.
/9:13 און דער דאָזיקער שלעכטער האָט אַ נדר געטאָן צו גאָט, װאָס איצט װעט מער ניט האָבן
רחמנות אויף אים, אַזוי צו זאָגן:
/9:14 אַז די הײליקע שטאָט (צו װאָס ער איז געגאַנגען אין איר איילעניש זי אָפּצולײגן
מיט דער ערד, און צו מאַכן עס אַ פּראָסט קבר, ער וואָלט שטעלן אין
פרייהייט:
/9:15 און װי אָנרירן די ייִדן װאָס ער האָט געמשפּט ניט װערט צו זײַן.
באַגראָבן, אָבער צו זיין אַרויסגעוואָרפן מיט זייערע קינדער צו פאַרצערן ווערן פון די
עופות און ווילדע בהמות, וואָלט ער זיי אַלע געמאַכט גלײַך צו די בירגער פֿון
אַטהענס:
/9:16 און דעם הײליקן טעמפּל, װאָס אײדער ער האָט פֿאַררובֿ, האָט ער באַפּוצט מיט אים
שיינע מתּנות, און צוריקקערן אַלע הייליקע כּלים מיט אַ סך מער, און אַרויס
פון זיין אייגענע רעוועך אָפּזאָגן די טשאַרדזשיז וואָס געהערן צו די קרבנות:
/9:17 יאָ, און ער זאָל אױך אַלײן װערן אַ ייִד, און דורכגײן אַלע
וועלט וואָס איז געווען ינכאַבאַטאַד, און דערקלערן די מאַכט פון גאָט.
/9:18 אָבער פֿון װעגן דעם אַלץ װאָלטן זײַנע יסורים ניט אױפֿגעהערט, פֿאַר דעם גערעכטן משפּט פֿון גאָט
איז געקומען אויף אים: דעריבער פאַרצווייפלט פון זיין געזונט, ער געשריבן צו דעם
יידן דער בריוו אונטערגעשריבן, מיט די פארעם פון א געבעט,
נאָך דעם שטייגער:
/9:19 אנטיוֹכוס, מלך און גענעראל, צו די גוטע אידן ווינטשן זיינע בירגער פיל
פרייד, געזונט און וווילטאָג:
/9:20 אױב עס װעט זײַן גוט מיט אײַך און אײַערע קינדער, און אײַערע זאַכן זאָלן זײַן צו אײַערע
צופֿרידנקייט, איך דאַנקען גאָט זייער גרויס, מיט מיין האָפענונג אין הימל.
/9:21 איך בין געװען שװאַך, אָדער איך װאָלט געװען געדענקט דײַן גוטס
כּבֿוד און גוטסקייט קערט זיך צוריק פֿון פּערסיע, און ווערט גענומען מיט אַ
שווערע קרענק, איך געדאַנק עס איז נייטיק צו זאָרגן פֿאַר די פּראָסט זיכערקייַט
אויף אלע:
/9:22 ניט דיסטראַסטי מיין געזונט, אָבער מיט גרויס האָפענונג צו אַנטלויפן פון דעם
קרענק.
/9:23 אָבער דערפֿאַר, אַז אַפֿילו מײַן פֿאָטער, אין װאָסער צײַט האָט ער אַרײַנגעפירט אַן חיל
די הויכע לענדער. באַשטימט אַ סאַקסעסער,
/9:24 צום סוף, אויב עפּעס איז אַרױסגעפאַלן קעגן דער דערוואַרטונג, אָדער אויב
ס׳זײנען געבראַכט געװאָרן אַ בשׂורה װאָס איז געװען גרױס, זײ פֿון לאַנד, װיסנדיק
צו וועמען די שטאַט איז לינקס, קען נישט זיין דערשראָקן:
/9:25 און װידער אין באַטראַכט װי די האַרן װאָס זײַנען געמאַרקן און
שכנים צו מיין מלכות וואַרטן פֿאַר אַפּערטונאַטיז, און דערוואַרטן וואָס וועט
זיין די געשעעניש. איך האָב באַשטימט מיין זון אַנטיאָכוס פֿאַר מלך, וועמען איך אָפט
האָט איבערגעגעבן און געלויבט צו פילע פון איר, ווען איך געגאנגען אַרויף אין דער הויך
פראווינצן; צו וועמען איך האב געשריבן אזוי:
/9:26 דעריבער, איך בעט און בעט דיך צו געדענקען די בענעפיץ וואָס איך האָבן
געטאָן צו איר אין אַלגעמיין און ספּעציעל, און יעדער מענטש וועט זיין
נאָך געטריי צו מיר און מיין זון.
/9:27 װאָרום איך בין פֿאַרזיכערט, אַז ער, װאָס פֿאַרשטײט מײַן מיינונג, װעט זײַן מיט ליבשאַפֿט און
גנעדיק געבן צו דיין תאוות.
/9:28 אַזױ האָט דער מערדער און דער בלאַסטערער שטאַרק געליטן, אַזױ װי ער
געבעטן אנדערע מענטשן, אַזוי געשטארבן ער אַ צאָרעדיק טויט אין אַ פרעמד לאַנד
אין די בערג.
/9:29 און פיליפוס, װאָס איז דערצויגן געװאָרן מיט אים, האָט אַװעקגעטראָגן זײַן לײַב, װאָס
און אויך, מפחד דער זון פון אנטיכוס איז געגאנגען קיין מצרים קיין תלמי
פילאָמעטער.
