2 מכבים
/7:1 און עס איז געװען אױך, זײַנען גענומען געװאָרן זיבן ברידער מיט זײער מוטער;
און געצווינגן דורך דעם מלך קעגן דער געזעץ צו געשמאַק חזירים ס פלייש, און
מע ן הא ט געמאכ ט מי ט קלאג ן או ן ביץ .
/7:2 האָט אַזױ געזאָגט אײנער פֿון די װאָס האָט גערעדט ערשט: װאָס װאָלטסטו פֿרעגן אָדער?
לערנען פון אונדז? מיר זענען גרייט צו שטאַרבן, אלא ווי צו פאַרטראָגן די געזעצן פון
אונדזערע עלטערן.
/7:3 האָט דער מלך באַפֿױלן צו מאַכן טײַערן און קײַלן, װאָס איז געװען אין גרימצאָרן.
הייס:
/7:4 װאָס ער האָט גלײַך אָנגעהײצט, און האָט באַפֿױלן אים אױסצושניידן די צונג
װאָס האָט גערעדט ערשט, און צו פֿאַרשניטן די עקן פֿון זײַן לײַב, די איבעריקע
פֿון זײַנע ברידער און זײַן מוטער קוקן אױף.
/7:5 און װי ער איז אַזױ געשטאָרבן אין אַלע זײַנע מיטגלידער, האָט ער אים באַפֿױלן
נאָך לעבעדיק צו ברענגען צו די פייַער, און צו זיין געפּרעגלט אין די פּאַן: און ווי
דער פארע פון דער פאן איז פאר א גוטן פלאץ צעשפרייט געווארן, האבן זיי איינעם געמוזט
אן אנדער מיט דער מוטער צו שטאַרבן מענטשלי, אַזוי צו זאָגן:
/7:6 יהוה גאָט קוקט אויף אונדז, און אין אמת טרייסט אין אונדז, אַזױ װי משהן
אין זײַן געזאַנג, װאָס האָט עדות געזאָגט צו זײערע פּנימער, האָט ער געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: און ער
וועט זיך געטרייסט ווערן אין זיינע קנעכט.
/7:7 און אַז דער ערשטער איז געשטאָרבן נאָך דער דאָזיקער צאָל, האָבן זײ געבראַכט דעם צװײטן צו
מאַכן אים אַ שפּאָט, און ווען זיי האָבן אויסגעשטרעקט זיין הויט
קאָפּ מיט די האָר, האָבן זיי אים געפרעגט: וועסטו עסן איידער דו ביסט
באשטראפט געווארן איבער יעדן מיטגליד פון דיין גוף?
/7:8 אָבער ער האָט געענטפֿערט אין זײַן אײגענעם לשון, און געזאָגט: נײן, דערפֿאַר איז ער אױך
באקומע ן ד י נעקסטע ר יסורים , װ י ד י ערשטע .
/7:9 און אַז ער איז געװען בײַם לעצטן גאַסט, האָט ער געזאָגט: דו װי אַ גרימצאָרן נעמט אונדז
פֿון דעם איצטיקער לעבן, אָבער דער מלך פֿון דער וועלט וועט אונדז אויפשטיין,
װאָס זײַנען געשטאָרבן פֿאַר זײַנע געזעצן, ביז אײביק לעבן.
/7:10 נאָך אים איז דער דריטער געמאַכט געװאָרן אַ שפּאָט, און אַז מע האָט אים געבעטן,
ער האָט אַרױסגעשטעלט זײַן צונג, און דאָס גלײַך, אַרױסגעצױגן די הענט
מאַנגליק.
/7:11 און ער האָט געזאָגט מיט שטאַרקײט: די דאָזיקע האָב איך געהאַט פֿון הימל; און פֿאַר זיינע געזעצן איך
פֿאַראַכט זיי; און פון אים האָף איך זיי ווידער צו באַקומען.
/7:12 און דער מלך און די װאָס מיט אים האָבן זיך געחידושט פֿון דעם
יונגערמאן\'ס מוט, דערפאר האט ער גארנישט געקוקט אויף די ווייטאגן.
/7:13 און אַז דער דאָזיקער מאַן איז אױך געשטאָרבן, האָבן זײ געפּײַניקט און פֿאַרמאַכט דעם פערטן
אין אַזאַ שטייגער.
/7:14 און אַז ער איז געװען גרײט צו שטאַרבן, האָט ער אַזױ געזאָגט: עס איז גוט צו טײטן
דורך מענטשן, צו זוכן האָפענונג פון גאָט צו זיין אויפגעשטאנען ווידער דורך אים
דו זאלסט נישט האָבן קיין תחית המתים צו לעבן.
/7:15 דערנאָך האָבן זײ אױך געבראַכט דעם פֿינפֿטן, און האָבן אים פֿאַרמאַכט.
/7:16 האָט ער געקוקט צום מלך, און געזאָגט: דו האָסט מאַכט איבער די מענטשן, דו ביסט.
ביסט פארדארבן, דו טוסט וואס דו ווילסט; נאָך טראַכטן ניט אַז אונדזער
פֿאָלק איז פֿאַרלאָזן פֿון גאָט;
/7:17 אָבער בלײַבט אַ צײַט, און זע זײַן גרױסע מאַכט, װי ער װעט דיך פּײַניקן
און דײַן זאָמען.
/7:18 און נאָך אים האָבן זײ געבראַכט דעם זעקסטן, און ער האָט געזאָגט: זײַ!
ניט פארפירט אָן סיבה: פֿאַר מיר ליידן די זאכן פֿאַר זיך,
ווייל ער האָט געזינדיקט קעגן אונדזער גאָט, דעריבער זענען ווונדערלעך זאכן געטאן צו אונדזער גאָט
אונדז.
/7:19 אָבער זאָלסט ניט טראַכטן, דו װאָס האַלט זיך אין האַנט זיך צו קריגן קעגן גאָט, אַז דו
וועט אנטלויפן אן באשטראפט.
/7:20 אָבער די מאַמע איז געװען װוּנדערלעך איבער אַלע, און װערט צו כּבֿוד
זכרון: װאָרום װען זי האָט געזען אירע זיבן זין דערשלאָגן אין אײנעם
טאג האט זי עס געטראגן מיט א גוטן מוט, צוליב דער האפענונג, וואס זי האט געהאט
אין דעם האר.
/7:21 יאָ, זי האָט געמאַכט איטלעכער פֿון זײ אין איר לשון, אָנגעפֿילט מיט
בראַווע גייסטער; אוּן הָאט זִיךְ מְיַישֵׁב גִיוֶוען דִי מְדִינָה גִיוֶוען
מאָגן האָט זי צו זיי געזאָגט:
/7:22 איך קען ניט זאָגן, װי איר זענט אַרײַן אין מײַן בויך, װאָרום איך האָב אײַך ניט געגעבן אַ אָטעם
און ניט דאָס לעבן, און איך בין נישט געשאַפֿן די מיטגלידער פֿון איטלעכער פֿון אײַך;
/7:23 אָבער סאָפעק דער באשעפער פון דער וועלט, וואָס האָט געשאפן דעם דור פון
מענטש, און געפונען אויס די אָנהייב פון אַלע זאכן, וועט אויך פון זיין אייגן
רחמנות געבן דיר אָטעם און ווידער לעבן, ווי איר איצט באַטראַכטן דיין אייגן
זיך פֿאַר זיינע געזעצן וועגן.
/7:24 אַצונד, אַנטױכוס, װײַל ער האַלט זיך פֿאַראַכט, און האָט חשד, אַז דאָס איז אַ
טרויעריק רייד, בשעת די יאַנגגאַסט איז נאָך לעבעדיק, האט נישט בלויז
האָט אים אָנגעזאָגט מיט ווערטער, אָבער אויך פאַרזיכערט אים מיט שבועות, אַז ער וועט מאַכן
אים סײַ אַ רײַכער, סײַ אַ גליקלעכער מאַן, אױב ער װאָלט זיך אָפּגעקערט פֿון זײַנע געזעצן
אבות; און אַז ער זאָל אים אױך נעמען פֿאַר זײַן חבֿר, און אים פֿאַרטרויען
מיט ענינים.
/7:25 אָבער װען דער יונגערמאַן האָט ניט געװאָלט צוהערן צו אים, האָט דער מלך
האָט גערופֿן זײַן מוטער, און האָט זי אָנגעזאָגט, זי זאָל געבן אַן עצה דעם בחור
צו ראטעװען זײן לעבן.
/7:26 און אַז ער האָט זי געמאַכט מיט פֿיל װערטער, האָט זי אים צוגעזאָגט
װאלט געראטן איר זון.
/7:27 אָבער זי האָט זיך געבוקט צו אים, לאַכן דעם גרויזאַם טיראַן, צו שאָדן,
גערעדט אין איר לאַנד שפּראַך אויף דעם שטייגער; מײַן זון, דערבאַרימט זיך
איך װאָס האָט דיך געבאָרן נײַן חדשים אין מײַן בויך, און דיר געגעבן אַזעלכע דרײַ
יאָרן, און האָט דיך געזאָרגט, און האָט דיך דערהויבן צו דער דאָזיקער תּקופֿה, און
אויסגעהאלטן די צרות פון חינוך.
/7:28 איך בעט דיך, מײַן זון, קוק אױף דעם הימל און אױף דער ערד, און אַלץ װאָס.
איז אין אים, און באַטראַכטן אַז גאָט געמאכט זיי פון זאכן וואָס זענען נישט; און
אזוי איז די מענטשהייט געמאכט געווארן אזוי.
/7:29 זאָלסט ניט מוֹרא האָבן פֿאַר דעם דאָזיקן פּײַניק, נײַערט, װערט דײַנע ברידער, נעם דײַן.
טױט, כּדי איך זאָל דיך װידער אױפֿנעמען מיט רחמנות מיט דײַנע ברידער.
/7:30 בשעת זי האָט נאָך גערעדט די דאָזיקע װערטער, האָט דער יונגערמאַן געזאָגט: װעמען װאַרט
איר פֿאַר? איך וועל ניט פאָלגן דעם מלך ס געבאָט, אָבער איך וועל פאָלגן דעם
געבאָט פון דער תורה וואָס איז געגעבן געוואָרן צו אונדזערע עלטערן דורך משהן.
/7:31 און דו װאָס ביסט געװען דער מחבר פֿון אַלע אומגליק אױף די עבֿרים,
זאָל ניט אַנטלױפן די הענט פֿון גאָט.
7:32 פֿאַר מיר ליידן פון אונדזער זינד.
/7:33 און כאָטש דער לעבעדיקער גאָט צעריסן זיך אױף אונדז אַ ביסל צײַט אױף אונדזערע
טײַכט און תיקון, אָבער ער זאָל ווידער זײַן איינעם מיט זײַנע
קנעכט.
/7:34 אָבער דו, גאָטסיקער, און פֿון אַלע אַנדערע רשָעים, זאָלסט ניט אױפֿהײבן.
אָן אַ סיבה, און ניט אויפגעבלאָזט מיט ומזיכער האפענונגען, הייבן אַרויף דיין האַנט
קעגן די קנעכט פון גאָט:
/7:35 װאָרום דו ביסט נאָך ניט אַנטלױפֿן פֿון דעם משפּט פֿון גאָט אַלמעכטיקער, װאָס זעט.
אַלע זאכן.
/7:36 װאָרום אונדזערע ברידער, װאָס האָבן איצט געליטן אַ קורצן פּײַן, זײַנען טויט אונטער
גאָט ס בונד פון ייביק לעבן: אָבער דו, דורך די משפט פון
גאָט, וועט באַקומען רעכט שטראָף פֿאַר דיין שטאָלץ.
/7:37 אָבער איך, ווי מײַנע ברידער, מקריבֿ מײַן גוף און לעבן פֿאַר אונדזער געזעצן
אבות , בעטנדי ק גאט , א ז ע ר זא ל גײ ט זײ ן רחמנא ל אונדזע ר רחמנות
פאָלק; און אַז דו זאָלסט מודה זיין מיט יסורים און מכות, אַז ער
אַליין איז גאָט;
/7:38 און אַז אין מיר און אין מײַנע ברידער דער גרימצאָרן פֿון דעם אַלמעכטיקן, װאָס איז
גערעכט געברענגט אויף אונדזער פאלק, מעג אויפהערן.
/7:39 און דער מלך איז געװען אין צאָרן, האָט אים איבערגעגעבן ערגער פֿון אַלע איבעריקע, און
האָט עס שווער געכאַפּט, אַז מע האָט אים אויסגעשעמט.
/7:40 און דער דאָזיקער מאַן איז געשטאָרבן אומװערדיק, און האָט זיך אַלײן פֿאַרזיכערט אין גאָט.
/7:41 לעצטענס נאָך די זין איז געשטאָרבן די מוטער.
/7:42 זאָל דאָס זײַן גענוג אַצונד צו רעדן װעגן די געץ־פֿײַערלעך,
און די עקסטרעמע יסורים.
