2 מלכים
/6:1 האָבן די זין פֿון די נבֿיאים געזאָגט צו אֶלישען: זע אַצונד, דער אָרט
װוּ מיר װױנען מיט דיר, איז צו ענג פֿאַר אונדז.
/6:2 לאָמיר גײן, מיר בעטען, ביזן יַרדן, און נעמען פֿון דאָרטן איטלעכער אַ שטראַל.
און לאָמיר אונדז דאָרטן מאַכן אַן אָרט, װוּ מיר זאָלן װױנען. און ער האָט געענטפערט,
גיי.
/6:3 האָט אײנער געזאָגט: זײַט זיך צופֿרידן, איך בעט דיך, און גײ מיט דײַנע קנעכט. און ער
געענטפערט, איך וועל גיין.
/6:4 איז ער געגאַנגען מיט זײ. און אַז זײ זײַנען געקומען קײן ירדן, האָבן זײ אָפּגעהאַקן האָלץ.
/6:5 אָבער װי אײנער האָט געפֿאַלן אַ שטראַל, איז דער האַק אַרײַן אין װאַסער, און ער
האָט געשריגן, און געזאָגט: וויי, האַר! ווארים עס איז געבארגט געווארן.
/6:6 האָט דער גאָטסמאַן געזאָגט: װוּ איז עס געפֿאַלן? און ער האָט אים געוויזן דעם אָרט. און
ער האָט אָפּגעשניטן אַ שטעקן, און האָט אים אַהין אַרײַנגעוואָרפן; און דאָס אײַזן האָט געשווימען.
/6:7 דרום האָט ער געזאָגט: נעם עס אױף צו דיר. און ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט, און האָט גענומען
עס.
/6:8 און דער מלך פֿון ארם האָט מלחמה געהאַלטן קעגן ישׂראל, און האָט זיך אַ עצה געטאָן מיט זײַנע
קנעכט, אַזוי צו זאָגן: אין אַזאַ און אַזאַ אָרט וועט זיין מיין לאַגער.
/6:9 און דער גאָטסמאַן האָט געשיקט צו דעם מלך פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: היט זיך אַזױ
דו גײסט ניט אַריבער אַזאַ אָרט; װאָרום אַהין זײַנען אַראָפּגענידערט די אַראַבער.
/6:10 און דער מלך פֿון ישׂראל האָט געשיקט צו דעם אָרט װאָס דער גאָטסמאַן האָט אים דערצײלט
און האָט אים געוואָרנט, און זיך דאָרטן געראַטעוועט, נישט איין מאָל און נישט צוויי מאָל.
/6:11 דרום איז דער האַרצן פֿון דעם מלך פֿון ארם זײער געצערנט געװאָרן
זאַך; און ער האָט גערופֿן זײַנע קנעכט, און האָט צו זײ געזאָגט: װילט איר ניט דערצײלן
מיר ווער פֿון אונדז איז פֿאַר דעם מלך פֿון ישׂראל?
/6:12 האָט אײנער פֿון זײַנע קנעכט געזאָגט: קײנער, מײַן האַר, מלך, נאָר אלישע דער מלך.
דער נביא װאָס אין ישׂראל, זאָגט דעם מלך פֿון ישׂראל די װערטער װאָס
דו רעדסט אין דײַן בעטקאַמער.
/6:13 און ער האָט געזאָגט: גײ און שפּיאָן װוּ ער איז, איך זאָל שיקן און אים ברענגען. און
מע האָט אים געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: זע, ער איז אין דותן.
/6:14 דרום האָט ער אַהין געשיקט פֿערד און רײַטװעגן, און אַ גרױסן מחנה
זײ זײַנען געקומען בײַ נאַכט, און האָבן אַרומגענומען די שטאָט.
/6:15 און אַז דער קנעכט פֿון דעם מאַן פֿון גאָט איז פֿרי אױפֿגעשטאַנען, און איז אַרױסגעגאַנגען,
זע, אַ מחנה האָט אַרומגענומען די שטאָט מיט פֿערד און מיט רײַטװעגן. און
האָט זײַן קנעכט צו אים געזאָגט: װײ, מײַן האַר! ווי זאָלן מיר טאָן?
/6:16 און ער האָט געענטפֿערט: זאָלסט ניט מורא האָבן, װאָרום די װאָס זײַנען מיט אונדז זײַנען מער פֿון זײ
וואָס זיינען מיט זיי.
/6:17 און אֵלישע האָט מתפּלל געװען, און האָט געזאָגט: גאָט, איך בעט דיך, עפֿנט אױף זײַנע אױגן, אַז ער
קען זען. און גאָט האָט געעפֿנט די אױגן פֿון דעם יונגן מאַן; און ער האָט געזען: און
זע, דער באַרג איז געווען פול מיט פערד און רייַטוואָגן פון פייַער רונד אַרום
אלישע .
/6:18 און אַז זײ האָבן אַראָפּגענידערט צו אים, האָט אֵלישע מתפּלל געװען צו גאָט, און האָט געזאָגט:
שלאָגן דאָס פֿאָלק, איך בעט דיך, מיט בלינדקייט. און ער האָט זיי געשלאָגן מיט
בלינדקייט לויט דעם וואָרט פון אלישע.
/6:19 און אֶלישע האָט צו זײ געזאָגט: דאָס איז ניט דער װעג, און דאָס איז ניט דער װעג
שטאָט: גיי מיר, און איך וועל ברענגען איר צו דעם מענטש וועמען איר זוכט. אבער ער
האָט זיי געפירט קיין שומרון.
/6:20 און עס איז געװען, אַז זײ זײַנען געקומען קײן שומרון, האָט אֵלישע געזאָגט:
גאָט, עפֿנט די אױגן פֿון די דאָזיקע מענטשן, כּדי זײ זאָלן זען. און גאָט האָט געעפֿנט
זײערע אױגן, און זײ האָבן געזען; און זע, זײ זײַנען געװען אין מיטן
שומרון.
/6:21 און דער מלך פֿון ישׂראל האָט געזאָגט צו אֶלישען, װי ער האָט זײ געזען: מײַן פֿאָטער!
זאָל איך זײ שלאָגן? זאָל איך זײ שלאָגן?
/6:22 און ער האָט געענטפֿערט: דו װעסט זײ ניט שלאָגן, װאָלטסטו זײ געשלאָגן.
װעמען האָסטוּ געכאַפּט מיט דײַן שװערד און מיט דײַן בױגן? שטעלן ברויט
און װאַסער פֿאַר זײ, כּדי זײ זאָלן עסן און טרינקען, און גײן צו זײערע
בעל.
/6:23 און ער האָט צוגרײט פֿאַר זײ אַ גרױסע פֿײַערונג, און װען זײ האָבן געגעסן און
שיכור, האָט ער זיי אַװעקגעשיקט, און זײ זײַנען געגאַנגען צו זײער האַר. אַזוי די באַנדס פון
סיריע איז מער ניט געקומען אין ארץ ישראל.
/6:24 און עס איז געװען נאָך דעם, האָט בן-הַדַד דער מלך פֿון ארם אַלצדינג אײַנגעזאַמלט
זײַן מחנה, און איז אַרױפֿגעגאַנגען, און האָט באַלעגערט שומרון.
/6:25 און עס איז געװען אַ גרױסער הונגער אין שומרון, ערשט זײ האָבן זי באַלעגערט.
ביז אַן אײזלס קאָפּ איז פֿאַרקױפֿט געװאָרן פֿאַר אַכציק זילבערשטיק, און די
פערטע ר טײ ל פו ן טױב ן מיסט , פא ר פינ ף זילבער ־ שטיק .
/6:26 און װי דער מלך פֿון ישׂראל איז דורכגעגאַנגען אױף דער װאַנט, האָט געשריגן אַ
פרוי צו אים, אַזוי צו זאָגן: העלף, מיין האַר, מלך.
/6:27 האָט ער געזאָגט: אױב גאָט העלפֿט דיר ניט, פֿון װאַנען זאָל איך דיר העלפֿן? אויס
פֿון דער שפּײַכלער, אָדער פֿון דער װײַנפּרעסס?
/6:28 האָט דער מלך צו איר געזאָגט: װאָס איז דיר? און זי האָט געענטפערט: דאָס
האָט אַ פֿרױ צו מיר געזאָגט: גיב דײַן זון, און מיר זאָלן אים הײַנט עסן, און מיר
וועט מארגן עסן מיין זון.
/6:29 און מיר האָבן געקאָכט מײַן זון, און האָבן אים געגעסן, און איך האָב צו איר געזאָגט אױף דער אַנדערער
טאָג, גיב דײַן זון, און מיר זאָלן אים עסן, און זי האָט באַהאַלטן איר זון.
/6:30 און עס איז געװען, װי דער מלך האָט געהערט די װערטער פֿון דער פֿרױ, איז ער
דינגען זיינע קליידער; און ער איז דורכגעגאַנגען אױף דער װאַנט, און דאָס פֿאָלק האָט געקוקט.
און אט האט ער געהאט א זאק אינעװײניק אויף זײן פלײש.
/6:31 האָט ער געזאָגט: זאָל גאָט טאָן אַזױ און נאָך צו מיר, אױב דער קאָפּ פֿון אלישע דעם קאָפּ
דער זון פֿון שָפֿטן זאָל אױפֿשטײן אױף אים הײַנטיקן טאָג.
/6:32 און אֶלישע איז געזעסן אין זײַן הױז, און די עלטסטע זײַנען געזעסן מיט אים; און דער מלך
האָט געשיקט אַ מאַן פון פאַר אים, אָבער איידער דער שליח איז געקומען צו אים, האָט ער געזאָגט
צו די עלטסטע: זעט, װי דער דאָזיקער זון פֿון אַ מערדער האָט געשיקט צו נעמען
מיין קאָפּ? זעט, אַז דער שליח קומט, פֿאַרמאַכט די טיר, און האַלט אים
פֿעסט בײַ דער טיר: איז ניט הינטער אים דער קלאַנג פֿון זײַן האַרס פֿיס?
/6:33 און װי ער האָט נאָך גערעדט מיט זײ, ערשט דער שליח איז אַראָפּגעקומען צו זײ
און ער האָט געזאָגט: זע, דאָס בײז איז פֿון גאָט; וואָס זאָל איך וואַרטן
פֿאַר גאָט מער?
