2 מלכים
/4:1 און עס האָט געשריגן אַ װײַב פֿון די װײַבער פֿון די קינדער פֿון די נבֿיאים
צו אלישע, אַזױ צו זאָגן: דײַן קנעכט מײַן מאַן איז געשטאָרבן; און דו ווייסט
אַז דײַן קנעכט האָט מוֹרא געהאַט פֿאַר גאָט, און דער קרעדיטאָר איז געקומען נעמען
צו אים מײַנע צװײ זין צו זײַן קנעכט.
/4:2 האָט אֵלישע צו איר געזאָגט: װאָס זאָל איך טאָן מיט דיר? זאג מיר, וואס האסטו
ביסטו אין שטוב? האָט זי געזאָגט: דײַן דינסט האָט ניט קײן זאַך אין
די הויז, ראַטעווען אַ טאָפּ מיט בוימל.
/4:3 האָט ער געזאָגט: גײ באָרגן דיך כּלים פֿון אַלע דײַנע חבֿרים.
ליידיק כלים; באָרגן נישט ווייניק.
/4:4 און אַז דו װעסט אַרײַנקומען, זאָלסטו פֿאַרמאַכן די טיר אױף דיר און אױף
דײַנע זין, און זאָלסט אױסגיסן אין אַלע די דאָזיקע כּלים, און זאָלסט אױפֿשטעלן
אַחוץ דאָס װאָס איז פֿול.
/4:5 איז זי געגאַנגען פֿון אים, און האָט פֿאַרמאַכט די טיר אױף איר און אױף אירע זין װאָס
געבראכט צו איר די כלים; און זי האָט אױסגעגאָסן.
/4:6 און עס איז געװען, אַז די כּלים זײַנען געװען פֿול, האָט זי צו איר געזאָגט
זון, ברענג מיר נאך א כלי. האָט ער צו איר געזאָגט: קײן כּלי איז נישטאָ
מער. און דאָס אײל איז געבליבן.
/4:7 איז זי געקומען און האָט דערצײלט דעם מאַן פֿון גאָט. האָט ער געזאָגט: גײ פֿאַרקױף דאָס אײל,
און צאָל דײַן חוב, און חיה דו און דײַנע קינדער פֿון די איבעריקע.
/4:8 און עס איז געפֿאַלן אין אַ טאָג, איז אֶלישע אַריבער קײן שוֹנם, װוּ איז געװען אַ גרױסער
פרוי; און זי האָט אים געצױגן צו עסן ברױט. און אַזוי עס איז געווען, אַז ווי אָפט
אַז ער איז דורכגעגאַנגען, איז ער אַהין אַהין צו עסן ברױט.
/4:9 און זי האָט געזאָגט צו איר מאַן: אָט זע איך, אַז דאָס איז אַן
הײליקער מאַן פֿון גאָט, װאָס גײט פֿאַרבײַ אונדז תּמיד.
/4:10 לאָמיר מאַכן אַ קליין קאַמער, איך בעט דיך, אויף דער וואַנט; און לאָמיר שטעלן
פֿאַר אים דאָרט אַ בעט, און אַ טיש, און אַ בענקל, און אַ מנורה: און עס
װעט זײַן, אַז ער װעט קומען צו אונדז, װעט ער זיך אַהין אַהינקערן.
/4:11 און עס איז געפֿאַלן אין אַ טאָג, אַז ער איז אַהין געקומען, און האָט זיך אומגעקערט אין דער שטאָט
קאַמער, און לייגן דאָרט.
/4:12 און ער האָט געזאָגט צו זײַן קנעכט גחזי: רוף די דאָזיקע שונמית. און ווען ער האט
האָט זי זי גערופֿן, זי איז געשטאַנען פֿאַר אים.
/4:13 האָט ער צו אים געזאָגט: זאָג אַצונד צו איר: זע, דו האָסט געהיט.
פֿאַר אונדז מיט אַלע די זאָרג; װאָס זאָל מען טאָן פֿאַר דיר? װאָלט איר געװען
האָט מען גערעדט צום מלך, אָדער צום האַר פֿון חיל? און זי האָט געענטפערט,
איך וואוין צווישן מיינע אייגענע מענטשן.
/4:14 האָט ער געזאָגט: װאָס זאָל מען טאָן מיט איר? און געהאַצי האָט געענטפערט:
פארוואר, זי האט קיין קינד, און איר מאַן איז אַלט.
/4:15 האָט ער געזאָגט: רוף זי. און אַז ער האָט זי גערופֿן, איז זי געשטאַנען אין דער
טיר.
/4:16 און ער האָט געזאָגט: אין דער דאָזיקער צײַט, לױט דער צײַט פֿון לעבן, דו
זאָלן אַרומנעמען אַ זון. האָט זי געזאָגט: נײן, מײַן האַר, דו מענטש פֿון גאָט, זאָלסט ניט טאָן
ליגן צו דײַן דינסט.
/4:17 און די פֿרױ איז טראָגעדיק געװאָרן, און האָט געבאָרן אַ זון אין יענער צײַט װאָס אֶלישע האָט געהאַט
האט צו איר געזאגט לויט דער צייט פון לעבן.
/4:18 און אַז דאָס קינד איז אױסגעװאַקסן, איז עס געפֿאַלן אין אַ טאָג, אַז ער איז אַרױסגעגאַנגען צו זײַן
פאטער צו די שניטער.
/4:19 און ער האָט געזאָגט צו זײַן פֿאָטער: מײַן קאָפּ, מײַן קאָפּ. און ער האָט געזאָגט צו אַ ייִנגל:
טראג אים צו דער מאמען.
/4:20 און ער האָט אים גענומען, און אים געבראַכט צו זײַן מוטער, און ער האָט זיך אױף איר געזעצט
ניז ביז מיטאָגצייַט, און דעמאָלט געשטארבן.
/4:21 און זי איז אַרױפֿגעגאַנגען, און האָט אים אַװעקגעלײגט אױפֿן בעט פֿון דעם גאָטסמאַן, און האָט פֿאַרשלאָסן דעם
טיר אויף אים, און איז ארויס.
/4:22 און זי האָט גערופֿן צו איר מאַן, און האָט געזאָגט: שיק מיר, איך בעט דיך, אײנער פֿון
די יונגעלייט, און איינער פון די אייזל, אַז איך זאָל לויפן צו דעם מאַן פון גאָט,
און קומען ווידער.
/4:23 האָט ער געזאָגט: פֿאַר װאָס װעסטו הײַנט גײן צו אים? עס איז ניט קיין נייַ
לבנה און נישט שבת. האָט זי געזאָגט: גוט װעט זײַן.
/4:24 און זי האָט געזאַמט אַן אײזל, און האָט געזאָגט צו איר קנעכט: טרײַבט, און גײ אַהער;
זאָלסט ניט פֿאַרלאָזן דײַן רײַט פֿאַר מיר, סײַדן איך בעט דיר.
/4:25 איז זי געגאַנגען און איז געקומען צו דעם גאָטסמאַן אױפֿן באַרג כרמל. און עס איז געקומען צו
פאָרן, ווען דער מאַן פון גאָט האָט זי געזען פון ווייטן, האָט ער געזאָגט צו זיין גחזי
קנעכט, זע, דאָרטן איז די שונמית:
/4:26 לױפֿט, איך בעט דיך, איר אַנטקעגן, און זאָג צו איר: איז גוט מיט איר?
דיר? איז גוט מיט דײַן מאַן? איז עס גוט מיט דעם קינד? און זי
האָט געענטפערט: עס איז גוט.
/4:27 און אַז זי איז געקומען צו דעם גאָטסמאַן אױפֿן באַרג, האָט זי אים געכאַפּט בײַם
פֿיס, אָבער גחזי האָט גענענט זי אַװעקצושטױבן. און דער מאַן פֿון גאָט האָט געזאָגט:
לאָז זי אַליין; װאָרום איר זעל איז צער אין איר, און גאָט האָט באַהאַלטן
עס איז פֿון מיר, און האָט מיר ניט דערציילט.
/4:28 האָט זי געזאָגט: האָב איך באַגערט אַ זון פֿון מײַן האַר? האָב איך ניט געזאָגט: זאָלסט ניט
נאַרן מיר?
/4:29 האָט ער געזאָגט צו גחזי: פֿאַרגורט דײַנע לענדן, און נעם מײַן שטעקן אין דײַן.
האַנט, און גיי דיין וועג; און אויב קיין
ברוסט דיר, ענטפֿער אים ניט ווידער, און שטעל מײַן שטעקן אויפֿן פּנים פֿון דעם
קינד.
/4:30 און די מוטער פֿון דעם קינד האָט געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, און אַזױ װי דײַן זעל
לעבט, איך וועל דיך ניט פארלאזן. און ער איז אױפֿגעשטאַנען, און איז איר נאָכגעגאַנגען.
/4:31 און גחזי איז אַריבערגעגאַנגען פֿאַר זײ, און האָט אַרױפֿגעלײגט דעם שטעקן אױפֿן פּנים
די קינד; אָבּער ס\'איז נישט געווען קיין קוֹל, און נישט קיין שמע. דערפאר איז ער געגאנגען
ווידער אים אַנטקעגן, און האָט אים געזאָגט, אַזוי צו זאָגן: דאָס קינד איז נישט דערוועקט.
/4:32 און אַז אֶלישע איז אַרײַן אין הױז, ערשט דאָס קינד איז געשטאָרבן
געלעגן אויף זײן בעט.
/4:33 און ער איז אַרײַנגעגאַנגען, און האָט פֿאַרמאַכט די טיר פֿאַר זײ צװײ, און האָט מתפּלל געװען
דער האר.
/4:34 און ער איז אַרױפֿגעגאַנגען, און האָט זיך געלעגן אױף דעם קינד, און האָט אַרײַנגעטאָן זײַן מױל אױף זײַן מױל
מױל, און זײַנע אױגן אױף זײַנע אױגן, און זײַנע הענט אױף זײַנע הענט: און ער
זיך אויסגעשטרעקט אויפן קינד; און דאָס פֿלײש פֿון דעם קינד איז געװאָרן װאַרעם.
/4:35 און ער האָט זיך אומגעקערט, און איז געגאַנגען אין הױז אַהין און צוריק; און איז אַרױפֿגעגאַנגען, און
האָט זיך אויסגעשטרעקט אויף אים, און דאָס קינד האָט זיבן מאָל ניסן, און דער
קינד האט געעפנט די אויגן.
/4:36 און ער האָט גערופֿן גחזי, און האָט געזאָגט: רוף די דאָזיקע שונמית. אזוי האט ער זי גערופן.
און אַז זי איז אַרײַנגעקומען צו אים, האָט ער געזאָגט: נעם אױף דײַן זון.
/4:37 און זי איז אַרײַן, און איז געפֿאַלן צו זײַנע פֿיס, און האָט זיך אַרײַנגעבױגן צו דער ערד.
און האָט גענומען איר זון, און איז אַרױסגעגאַנגען.
/4:38 און אֶלישע איז װידער געקומען קײן גִלגָל, און עס איז געװען אַ מױל אין לאַנד; און
די קינדער פֿון די נבֿיאים זײַנען געזעסן פֿאַר אים, און ער האָט געזאָגט צו זײַנע
קנעכט, שטעל זיך אויף דעם גרויסן טעפ, און זיצט פאר די קינדער פון דעם
נביאים.
/4:39 און מען איז אַרױסגעגאַנגען אין פֿעלד צו זאַמלען קרײַטעכץ, און האָט געפֿונען אַ װילד װײַנשטאָק.
און ער האָט צונױפֿגעקליבן דערפֿון ווילדע גרענעצן זײַן שויס פֿול, און ער איז געקומען און האָט זײ צעריסן
אַרײַן אין דעם טאָפּ פֿון שפּײַז, װאָרום זײ האָבן זײ ניט געקענט.
/4:40 און זײ האָבן אױסגעגאָסן פֿאַר די מענטשן צו עסן. און עס איז געװען אַזױ װי זײ זײַנען געװען
האָבּן זיי געגעסן פוּן דעם געטרונקען, און זיי האָבּן געשריגן, און געזאָגט: דו מענטש פון גאָט!
אין טעפ איז טויט. און זײ האָבן ניט געקענט עסן דערפֿון.
/4:41 אָבער ער האָט געזאָגט: ברענג מעז. און ער האָט עס אַרײַנגעוואָרפן אין די טאַץ; און ער האָט געזאָגט:
גיסט אויס פאַר די מענטשן, זיי זאָלן עסן. און עס איז געווען קיין שאָדן אין די
טאָפּ.
/4:42 און עס איז געקומען אַ מאַן פֿון בַּעַל-שָׁלִישָׁא, און האָט געבראַכט דעם גאָטסמאַן ברױט
פֿון די ערשטע פֿרוכטן, צװאַנציק ברױטן גערשטן, און פולע אױערן פֿון תּבֿואה אַרײַן
די כאַסק דערפון. האָט ער געזאָגט: גיב צו דעם פֿאָלק, און זײ זאָלן עסן.
/4:43 האָט זײַן קנעכט געזאָגט: װאָס זאָל איך דאָס פֿאָרשטעלן פֿאַר הונדערט מאַן? ער
האָט ווידער געזאָגט: גיב דאָס פֿאָלק, זיי זאָלן עסן, וואָרעם אַזוי האָט גאָט געזאָגט:
זײ װעלן עסן, און װעלן איבערלאָזן דערפֿון.
/4:44 און ער האָט עס אַװעקגעשטעלט פֿאַר זײ, און זײ האָבן געגעסן, און האָבן דערפֿון איבערגעלאָזט אַזױ װי
צו דעם וואָרט פון גאָט.
