2 מלכים
/2:1 און עס איז געװען, װען גאָט האָט אױפֿגעהױבן אליהו אין הימל דורך אַ
שטורעם, אַז אליהו איז געגאַנגען מיט אלישע פון גִלגָל.
/2:2 האָט אֵלִיָהו געזאָגט צו אֶלישען: בלײַבט, איך בעט דיך, אַהער; װאָרום גאָט האָט
האָט מיך געשיקט קײן בית־אֵל. האָט אֶלישע צו אים געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, און אַזױ װי
דייַן נפש לעבט, איך וועל דיך נישט פאַרלאָזן. און זײ זײַנען אַראָפּגעגאַנגען קײן בית־אֵל.
/2:3 און די זין פֿון די נבֿיאים װאָס אין בית-אֵל זײַנען אַרױסגעגאַנגען צו אֶלישען.
און האָט צו אים געזאָגט: װײסט דו, אַז גאָט װעט אַװעקנעמען דײַן האַר
פון דיין קאָפּ צו טאָג? האָט ער געזאָגט: יאָ, איך װײס עס; האלט אײַער שלום.
/2:4 האָט אֵלִיָהו צו אים געזאָגט: אֵלישע, שטײ דאָ, איך בעט דיך; פֿאַר גאָט
האָט מיך געשיקט קײן יריחו. האָט ער געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, און אַזױ װי דײַן
דער נשמה לעבט, איך וועל דיך ניט פאַרלאָזן. און זײ זײַנען געקומען קײן יריחו.
/2:5 און די קינדער פֿון די נבֿיאים װאָס אין יריחו זײַנען געקומען צו אֶלישען, און זײ
האָט צו אים געזאָגט: װײסט דו, אַז גאָט װעט אַװעקנעמען פֿון דײַן האַר
דיין קאָפּ צו טאָג? האָט ער געענטפערט: יאָ, איך ווייס עס; האלט אײַער שלום.
/2:6 האָט אֵלִיָהו צו אים געזאָגט: בלײַבט, איך בעט דיך, דאָ; װאָרום גאָט האָט
האָט מיך געשיקט קײן ירדן. האָט ער געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, און אַזױ װי דײַן זעל
לעבט, איך וועל דיך ניט פארלאזן. און זײ צװײ זײַנען געגאַנגען.
/2:7 און פֿופֿציק מאַן פֿון די קינדער פֿון די נבֿיאים זײַנען געגאַנגען, און זײַנען געשטאַנען צו זען װײַט
און זיי זענען געשטאַנען בײַם ירדן.
/2:8 און אֵלִיָהו האָט גענומען זײַן מאַנטל, און האָט אים אײַנגעװיקלט, און האָט געשלאָגן
װאַסער, און זײ זײַנען געװען צעטײלט אַהין און אַהין, און זײ זײַנען געגאַנגען צװײ
איבער אויף טרוקן ערד.
/2:9 און עס איז געװען, אַז זײ זײַנען אַריבערגעגאַנגען, האָט אליהו געזאָגט
אלישע, פרעג, וואס איך זאל טאן פאר דיר, איידער איך וועל אוועקגענומען ווערן פון דיר.
האָט אֶלישע געזאָגט: זאָל זײַן אַ צװײטער חלק פֿון דײַן גײַסט, איך בעט דיך
מיר.
/2:10 און ער האָט געזאָגט: אַ שװער זאַך האָסטו געפֿרעגט, אָבער, אױב דו װעסט מיך זען
אַז איך װער גענומען פֿון דיר, װעט עס דיר אַזױ זײַן; אָבער אויב ניט, עס
זאָל ניט זיין אַזוי.
/2:11 און עס איז געװען, װי זײ זײַנען נאָך געגאַנגען און האָבן גערעדט, ערשט
עס האָט זיך באַװיזן אַ פֿײַער װאָגן, און פֿײַער פֿערד, און זײ האָבן זײ צעטײלט
ביידע צעשיידן; און אליהו איז אַרױפֿגעגאַנגען מיט אַ שטורעם אין הימל.
/2:12 און אֶלישע האָט עס געזען, און ער האָט אױסגערופֿן: מײַן פֿאָטער, מײַן פֿאָטער, דער רײַטװאָגן
ישׂראל און אירע רײַטער. און ער האָט אים מער ניט געזען, און ער האָט גענומען
האַלט אויף זײַנע אייגענע קליידער, און רײַסט זיי אין צוויי טיילן.
/2:13 און ער האָט אױפֿגעהױבן דעם מאַנטל פֿון אליהו װאָס איז פֿון אים געפֿאַלן, און איז צוריקגעגאַנגען.
און זײ זײַנען געשטאַנען בײַם ברעג ירדן;
/2:14 און ער האָט גענומען דעם מאַנטל פֿון אליהו װאָס איז פֿון אים געפֿאַלן, און האָט געשלאָגן
װאַסער, און האָט געזאָגט: װוּ איז יהוה דער גאָט פֿון אליהו? און ווען ער האט אויך געהאט
האָט געשלאָגן דאָס װאַסער, און זײ האָבן זיך צעשיידט אַהין און אַהין, און אֶלישע איז געגאַנגען
אַריבער.
/2:15 און אַז די קינדער פֿון די נבֿיאים װאָס האָבן געזאָלט זען אין יריחו האָבן אים געזען,
האָבן זײ געזאָגט: דער גײַסט פֿון אליהו רוט אױף אֶלישען. און זיי זענען געקומען צו
אַנטקעגן אים, און האָבן זיך געבוקט פאַר אים צו דער ערד.
/2:16 האָבן זײ צו אים געזאָגט: זע, אַצונד, מיט דײַנע קנעכט זײַנען פופציק
שטאַרקע מענטשן; לאָז זײ גײן, מיר בעט דיך, און זוכן דײַן האַר, טאָמער
טאָמער האָט אים דער גײַסט פֿון גאָט אױפֿגענומען, און האָט אים אַרױפֿגעװאָרפֿן
עטלעכע באַרג, אָדער אין עטלעכע טאָל. האָט ער געזאָגט: איר זאָלט ניט שיקן.
/2:17 און זײ האָבן אים געדרונגען ביז ער האָט זיך פֿאַרשעמט, אַזױ האָט ער געזאָגט: שיק. ז ײ האב ן געשיקט
דעריבער פופציק מאן; און זײ האָבן געזוכט דרײַ טעג, אָבער האָבן אים ניט געפֿונען.
/2:18 און אַז זײ זײַנען װידער געקומען צו אים, (װאָרום ער איז געבליבן אין יריחו) האָט ער געזאָגט
צו זיי: האָב איך אייך ניט געזאָגט: גיי נישט?
/2:19 האָבן די מענער פֿון דער שטאָט געזאָגט צו אֶלישען: זע, איך בעט דיך, דער
דער מצב פֿון דער דאָזיקער שטאָט איז ליב, אַזױ װי מײַן האַר זעט, אָבער דאָס װאַסער איז
נישטא, און די ערד איז אומפרוכפּערדיק.
/2:20 און ער האָט געזאָגט: ברענג מיר אַ נײַע בעקן, און לייג אַרײַן זאַלץ. און זיי
האָט עס אים געבראַכט.
/2:21 און ער איז אַרױסגעגאַנגען צום קװאַל פֿון װאַסער, און האָט אַרײַנגעװאָרפֿן דאָס זאַלץ
דאָרטן, און האָט געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט גאָט: איך האָב געהיילט די דאָזיקע װאַסערן; דאָרטן
זאָל ניט זיין פֿון דאָרטן מער קיין טויט אָדער אַ ומפרוכפּערדיק לאַנד.
/2:22 און די װאַסערן זײַנען געהיילט געװאָרן ביז הײַנטיקן טאָג, אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון
אלישע וואס ער האט גערעדט.
/2:23 און ער איז אַרױפֿגעגאַנגען פֿון דאָרטן קײן בית-אֵל;
אין װעג, זײַנען אַרױסגעקומען קלײנע קינדער פֿון שטאָט, און האָבן מיט אים געשפּילט,
און האָט צו אים געזאָגט: גײ אַרױף, דו לײַסט קאָפּ; גײ אַרױף, דו באַלסע קאָפּ.
/2:24 און ער האָט זיך אומגעקערט, און האָט זײ אָנגעקוקט, און האָט זײ געשאָלטן אין נאָמען פֿון
דער האר. און עס זײַנען אַרױסגעגאַנגען צװײ בערן פֿון האָלץ, און האָבן געצערט
צוויי און פערציק קינדער פון זיי.
/2:25 און ער איז געגאַנגען פֿון דאָרטן צום באַרג כרמל, און פֿון דאָרטן האָט ער זיך אומגעקערט
שומרון.
