2 עסדראס
/10:1 און עס איז געװען, אַז מײַן זון איז אַרײַנגעגאַנגען אין זײַן חתונה
קאַמער איז ער אַראָפּגעפאַלן און איז געשטאָרבן.
/10:2 האָבן מיר אַלע איבערגעקערט די ליכט, און אַלע מײַנע שכנים זײַנען אױפֿגעשטאַנען צו
טרײסט מיך, אַזױ האָב איך זיך גערוט ביזן צװײטן טאָג בײַ נאַכט.
/10:3 און עס איז געװען, אַז זײ האָבן אַלע אָפּגעלאָזט מיך צו טרייסטן, צו דעם
סוף איך זאל זיין שטיל; און איך בין אױפֿגעשטאַנען בײַ נאַכט, און בין אַנטלאָפֿן, און בין געקומען אַהער
אין דעם דאָזיקן פֿעלד, װי דו זעסט.
/10:4 און איך װיל אַצונד ניט זיך אומקערן אין דער שטאָט, נאָר אַהער צו בלײַבן
ניט צו עסן און ניט טרינקען, נאָר שטענדיק צו טרויערן און צו פאַסטן ביז איך
שטאַרבן.
/10:5 און איך האָב איבערגעלאָזט די קלערן װאָס איך בין געװען אין זײ, און איך האָב צו איר גערעדט אין כּעס.
זאגן,
/10:6 דו נארישע פֿרױ איבער אַלע אַנדערע, זעט ניט אונדזער טרויער, און דו
װאָס טוט זיך מיט אונדז?
/10:7 װי אַז אונדזער מוטער ציון איז פֿול מיט אַלע שװערקײט, און זײער דערנידעריקט,
טרויער זייער ווייטיקדיק?
/10:8 און אַצונד, זעענדיק, אַז מיר אַלע טרויערן און זײַנען טרויעריק, װאָרום מיר זײַנען אַלע אין שװער.
ביסטו טרויעריג אויף איין זון?
/10:9 װאָרום בעט די ערד, און זי װעט דיר זאָגן, אַז זי איז דאָס װאָס זאָל
צו טרויערן איבער דעם פאל פון אזויפיל וואס וואקסן אויף איר.
/10:10 װאָרום פֿון איר זײַנען אַלע ערשט אַרױסגעקומען, און פֿון איר אַלע אַנדערע
קום, און זע, זיי גייען כּמעט אַלע אין אומקום, און אַ
פילע פון זיי איז גאָר איינגעווארצלט.
/10:11 װער זאָל דען מאַכן מער טרויער פֿון זי װאָס האָט פֿאַרלוירן אַזױ גרױס?
פאלק; און ניט דו, װאָס לײדט זיך אַחוץ פֿאַר אײנעם?
/10:12 אָבער אױב דו װעסט זאָגן צו מיר: מײַן קלאָג איז ניט אַזױ װי דער ערד.
װײַל איך האָב פֿאַרלוירן די פֿרוכט פֿון מײַן לײַב װאָס איך האָב געבראַכט מיט אים
פּײַן, און נאַקעט מיט צער;
/10:13 אָבער די ערד איז ניט אַזױ, װאָרום דער המון װאָס איז אין איר לױט
גאַנג פון דער ערד איז ניטאָ, ווי עס געקומען:
/10:14 דענצמאָל זאָג איך צו דיר: אַזױ װי דו האָסט געבראַכט מיט אַרבעט; אפילו
אזוי אויך די ערד האט געגעבן איר פרוכט, דאָס איז דעם מענטש, זינט די
אָנהייב צו אים וואס געמאכט איר.
/10:15 און אַצונד, היט פֿאַר זיך דײַן צער, און טראָגט מיט אַ גוטן מוט.
דאָס װאָס איז דיר געפֿאַלן.
/10:16 װאָרום אױב דו װעסט װיסן די באַשטימונג פֿון גאָט צו זײַן גערעכט, דו
זאָלסט בײדע נעמען דײַן זון אין דער צײַט, און מע זאָל געלויבט װערן צװישן װײַבער.
/10:17 גײ דאַן אַרײַן אין שטאָט צו דײַן מאַן.
/10:18 און זי האָט צו מיר געזאָגט: דאָס װעל איך ניט טאָן;איך װעל ניט גײן אין שטאָט.
אָבער דאָ וועל איך שטאַרבן.
/10:19 האָב איך װײַטער גערעדט צו איר, און איך האָב געזאָגט:
/10:20 זאָלסט ניט אַזױ, נײַערט זײ געעצהט. דורך מיר: פֿאַר ווי פילע זענען די אַדווערסיטיז פון
סיאָן? זייט געטרייסט וועגן דעם צער פון ירושלים.
/10:21 װאָרום דו זעסט, אַז אונדזער הײליקטום איז פֿאַרװיסט, אונדזער מזבח איז צעבראָכן,
אונדזער היכל חרובֿ;
/10:22 אױף דער ערד איז געלעגן אונדזער פּסח, אונדזער געזאַנג איז געשװיגן, אונדזער
דער פרייד איז אַ סוף, די ליכט פון אונדזער ליכט איז אויסגעשטרעקט, די אָרון
פון אונדזער בונד איז קאַליע, אונדזער הייליק זאכן זענען פאראומרײניקט, און דער נאָמען
וואָס מען רופט אויף אונדז איז כּמעט פאַרשוועכט: אונדזערע קינדער ווערן צוגעלייגט
בושה, אונדזערע כּהנים זענען פֿאַרברענט, אונדזערע לוִיִים זײַנען אַרײַן אין געפֿאַנגענשאַפֿט, אונדזערע
יונגפֿרוגן זײַנען פֿאַראומרײניקט געוואָרן, און אונדזערע װײַבער האָבן זיך באַװיזן; אונדזערע צדיקים האָבן געטראָגן
אַװעק, אונדזערע קלײנע קינדער פֿאַרטיליקט, אונדזערע יונגע לײַט װערן געבראַכט אין קנעכטשאפט,
און אונדזער שטאַרק מענטשן זענען געווארן שוואַך;
/10:23 און װאָס איז דער גרעסטער פֿון אַלע, דער פּלאָמבע פֿון צִיון האָט זי איצט פֿאַרלוירן
כבוד; װאָרום זי איז איבערגעגעבן אין דער האַנט פֿון די װאָס האָבן אונדז פֿײַנט.
/10:24 און דרום שאָקלט אָפּ דײַן גרױס שװערקײט, און שיסט אַװעק דעם המון
פון צער, אַז דער גוואַלדיק זאל זיין רחמנות אויף דיר ווידער, און די
דער העכסטער וועט דיר געבן רו און נחת פון דיין מי.
/10:25 און עס איז געװען, װען איך האָב גערעדט מיט איר, ערשט איר פּנים איז אױף איר
אַ פּלוצעמדיק האָט זייער געשײַנט, און איר פּנים האָט געגליטשט, אַזוי אַז איך
איז געווען דערשראָקן פון איר, און מיוזד וואָס עס קען זיין.
/10:26 און ערשט זי האָט מיט אַ מאָל געמאַכט אַ גרױס געשרײ, זײער מוֹראדיק, אַזױ אַז דער
די ערד האט זיך געציטערט פון דעם גערויש פון דער פרוי.
/10:27 און איך האָב געקוקט, ערשט די פֿרױ האָט זיך מער ניט באַװיזן צו מיר, נאָר דאָרטן.
איז געווען געבויט אַ שטאָט, און אַ גרויס אָרט האָט זיך געוויזן פון די
יסודות: דעמאלט האָב איך מורא, און איך האָב געשריען מיט אַ הויך קָול, און איך האָב געזאָגט:
/10:28 װוּ איז אוריאל דער מלאך, װאָס איז ערשט געקומען צו מיר? װאָרום ער האָט
האָט מיך געבראַכט אין אַ סך טראַנסן, און מײַן סוף איז פֿאַרוואַנדלט געוואָרן
פאַרדאָרבן, און מיין תפילה צו שטראף.
/10:29 און װי איך האָב גערעדט די דאָזיקע װערטער, ערשט ער איז געקומען צו מיר, און האָט געקוקט
אויף מיר.
/10:30 און זע, איך בין געלעגן װי אַ טױטער, און מײַן פֿאַרשטאַנד איז געװען
גענומען פון מיר: און ער האָט מיך גענומען ביי דער רעכטער האַנט, און האָט מיך געטרייסט, און
שטעל מיך אױף, און האָט צו מיר געזאָגט:
/10:31 װאָס איז דיר? און פאַרוואָס ביסטו אַזוי באַזאָרגט? און וואָס איז דיינס
פֿאַרשטאַנדיק, און די מחשבות פֿון דײַן האַרצן?
/10:32 און איך האָב געזאָגט: װײַל דו האָסט מיך פֿאַרלאָזן, און נאָך אַזױ האָב איך געטאָן
דײַנע רייד, און איך בין אַרײַן אין פֿעלד, און זע, איך האָב געזען, און נאָך זען,
וואָס איך קען נישט אויסדריקן.
/10:33 און ער האָט צו מיר געזאָגט: שטײ אױף מאַן, און איך װעל דיר עצהן.
/10:34 האָב איך געזאָגט: רעד אין מיר, מײַן האַר; נאָר זאָלסט מיך ניט פֿאַרלאָזן, כּדי איך זאָל ניט שטאַרבן
פראַסטריישאַן פון מיין האָפענונג.
/10:35 װאָרום איך האָב געזען אַז איך האָב ניט געװוּסט, און איך האָב געהערט אַז איך װײס ניט.
/10:36 אָדער איז מײַן זינען פֿאַרפֿאַלן, אָדער מײַן זעל אין אַ חלום?
/10:37 און אַצונד בעט איך דיך, דו װעסט דערצײלן דײַן קנעכט פֿון דעם דאָזיקן
זעאונג.
/10:38 האָט ער מיר דעמאָלסט געענטפֿערט, און געזאָגט: הערט מיך צו, און איך װעל דיר דערצײלן, און
זאָג דיר פאַרוואָס דו האָט מורא: וואָרעם דער העכסטער וועט אַנטפּלעקן פילע
פאר דיר סודות.
/10:39 ער האָט געזען אַז דײַן װעג איז גערעכט, װאָס דו טרויערט תּמיד.
פֿאַר דײַן פֿאָלק, און מאַכט קלאָג אױף צִיון.
/10:40 דרום איז דאָס דער טייַטש פֿון דער זעונג װאָס דו האָסט לעצטנס געזען:
/10:41 האָסט געזען אַ װײַב טרויערן, און האָסט זי אָנגעהויבן טרייסטן.
/10:42 אָבער אַצונד זעסטו ניט מער די געשטאַלט פֿון דער פֿרױ, נאָר דאָרטן האָט זיך באַװיזן
דיר האָט זיך געבויט אַ שטאָט.
/10:43 און װי זי האָט דיר דערצײלט דעם טױט פֿון איר זון, איז דאָס די לייזונג:
/10:44 די דאָזיקע פֿרױ װאָס דו האָסט געזען, איז ציון, און זי האָט צו דיר געזאָגט:
אפילו זי וואס דו זעסט ווי אַ שטאָט געבויט,
/10:45 װאָרום, איך זאָג, זי האָט צו דיר געזאָגט, אַז זי איז געװען דרײַסיק יאָר.
עקר: דאָס זײַנען די דרײַסיק יאָר אין װאָס עס איז ניט געװען אַ קרבן
זי.
/10:46 אָבער נאָך דרײַסיק יאָר האָט שלמה געבױט די שטאָט, און האָט אױפֿגעבראַכט קרבן.
און דערנאָך האָט געבאָרן דעם עקרה אַ זון.
/10:47 און זי האָט דיר דערצײלט אַז זי האָט אים געשפּײַזט מיט אַרבעט, דאָס איז געװען
די וואוינונג אין ירושלים.
/10:48 אָבער זי האָט צו דיר געזאָגט: מײַן זון קומט אין זײַן חתונה
קאַמער איז געווען אַ דורכפאַל, און איז געשטארבן: דאָס איז געווען דער צעשטערונג וואָס
געקומען קיין ירושלים.
/10:49 און זע, דו האָסט געזען איר געשטאַלט, און װײַל זי האָט געטרױערט איבער איר.
זון, דו האָסט זי אָנגעהויבן טרייסטן, און פֿון די דאָזיקע זאַכן, וואָס האָבן
צופֿעליק, זאָלן די דאָזיקע געעפֿנט װערן פֿאַר דיר.
/10:50 װאָרום אַצונד זעט דער אייבערשטער, אַז דו ביסט אומגערעכט, און
לײַדט פֿון דײַן גאַנצן האַרצן פֿאַר איר, אַזױ האָט ער דיר באַװיזן
ליכטיקקייט פון איר כבוד, און די שיינקייט פון איר שיינקייט:
/10:51 און דערפֿאַר האָב איך דיר באַפֿױלן בלײַבן אין פֿעלד, װוּ עס איז ניט געװען קײן הױז
געבויט:
/10:52 װאָרום איך האָב געװוּסט אַז דער העכסטער װעט דיר דאָס זאָגן.
/10:53 דרום האָב איך דיר באַפֿױלן צו גײן אין פֿעלד, װוּ עס איז ניט קײן פֿונדאַמענט
קיין בנין איז געווען.
/10:54 װאָרום אין דעם אָרט װאָס דער העכסטער האָט אָנגעהויבן באַװײַזן זײַן שטאָט, דאָרטן
קענע ן קײ ן מענטשנס געבײדע ר קענע ן שטײ ן .
/10:55 און דרום זאָלט ניט מורא האָבן, זאָל דײַן האַרץ ניט דערשרעקן, נײַערט גײ
וועג אין, און זען די שיינקייט און גרויסקייט פון דעם בנין, ווי פיל ווי
דיינע אויגן קענען זען:
/10:56 און דענצמאָל זאָלסטו הערן אַזױ פֿיל װי דײַנע אױערן קאָנען פֿאַרשטײן.
/10:57 װאָרום דו ביסט געבענטשט איבער פֿיל אַנדערע, און ביסט גערופֿן מיטן העכסטן;
און אַזוי זענען אָבער ווייניק.
/10:58 אָבער מאָרגן אין דער נאַכט װעסטו דאָ בלײַבן;
/10:59 און אַזױ װעט דיר דער אייבערשטער װײַזן זעונגען פֿון די הײכן װאָס די
דער העכסטער וועט טאָן צו די וואָס וואוינען אויף דער ערד אין די לעצטע טעג.
אזוי בין איך געשלאפן יענע נאכט און נאך נאך, אזוי ווי ער האט מיר באפוילן.
