2 עסדראס
/9:1 האָט ער מיר דענצמאָל געענטפֿערט, און געזאָגט: מעסט די צײַט מיט פֿײַער
און ווען דו וועסט זען טייל פון די צייכנס וואָס איך האָב דערציילט
דיר פריער,
/9:2 דענצמאָל זאָלסטו פֿאַרשטײן, אַז דאָס איז די זעלבע צײַט װאָס דער
העכסטן וועט אָנהייבן צו באַזוכן די וועלט וואָס ער געמאכט.
/9:3 דעריבער, װען עס װעט געזען װערן ערדציטערנישן און טומל פֿון די פֿאָלק
אין די וועלט:
/9:4 דענצמאָל װעסטו גוט פֿאַרשטײן, אַז דער אייבערשטער האָט גערעדט פֿון יענע
זאַכן פֿון די טעג װאָס זײַנען געװען פֿאַר דיר, פֿון אָנהייב אָן.
/9:5 װאָרום אַזױ װי אַלץ װאָס װערט געמאַכט אין דער װעלט האָט אַ אָנהייב און אַ סוף,
און דער סוף איז קלאָר:
/9:6 אַזױ האָבן אױך די צײַטן פֿון דעם העכסטן אָנגעהױבן מיט װוּנדער
און שטאַרק מעשים, און סאָף אין ווירקונג און וואונדער.
/9:7 און איטלעכער װאָס װעט ניצול װערן, און װעט קענען אַנטלױפֿן דורך זײַן האַנט
מעשים, און דורך אמונה, מיט וואָס איר האָט געגלויבט,
/9:8 פֿון די געזאָגטע געפֿאָרן װעלן זיך אָפּהיטן, און אין מײַן ישועה װעלן זען
מײַן לאַנד, און אין מײַנע געמאַרקן, װאָרום איך האָב זײ פֿון מיר געהייליקט
די אָנהייב.
/9:9 דענצמאָל װעלן זײ זײַן אין אַ צער, װאָס האָבן אַצונד פֿאַרשניטן מײַנע װעגן;
די װאָס האָבן זײ אַװעקגעװאָרפֿן, װעלן זיצן אין יסורים.
/9:10 װאָרום אַזעלכע, װאָס אין זײער לעבן האָבן באַנומען רווחים, און האָבן מיך ניט געקענט;
/9:11 און די װאָס האָבן אָפּגעשלאָגן מײַן תּוֹרה, װען זײ האָבן נאָך געהאַט אַ פֿרײַהײט, און װען
נאָך דעם אָרט פון תשובה איז געווען אָפן פֿאַר זיי, ניט פארשטאנען, אָבער
האט עס פאראכט;
/9:12 דער זעלביקער דאַרף עס װיסן נאָך דעם טױט פֿון פּײַן.
/9:13 און דו זאָלסט ניט נײַערט װי אַזױ די רשעים װעלן באַשטראָפֿט װערן, און
ווען: אָבער פרעג ווי די צדיקים וועלן געראטעוועט ווערן, וועמענס וועלט איז,
און פֿאַר וועמען די וועלט איז באשאפן.
/9:14 און איך האָב געענטפֿערט און געזאָגט:
/9:15 איך האָב געזאָגט פֿריִער, און אַצונד רעד, און איך װעל עס רעדן אױך נאָכדעם:
אַז עס זענען פיל מער פון די וואָס אומקומען, ווי פון די וואָס וועלן
ניצול ווערן:
/9:16 אַזױ װי אַ כוואַליע איז גרעסער פֿון אַ טראָפּן.
/9:17 און ער האָט מיר געענטפֿערט, אַזױ צו זאָגן: אַזױ װי דאָס פֿעלד, אַזױ איז אױך דער זאָמען;
ווי די בלומען זענען, אַזוי זענען אויך די פארבן; אזוי ווי דער ארבעטער איז,
אזוי אויך איז די ארבעט; און אזוי ווי דער בעל הבית איז אליין, אזוי איז זיין
אוי ך ד י ױגנ ט : װ י ע ס אי ז געװע ן ד י צײ ט פו ן דע ר װעלט .
/9:18 און אַצונד, װען איך האָב צוגעגרײט די װעלט, װאָס איז נאָך ניט געשאַפֿן געװאָרן, פֿאַר זײ
צו וואוינען אין דעם לעבן איצט, האט קיינער נישט גערעדט קעגן מיר.
/9:19 װאָרום דעמאלט איז איטלעכער געװען צוגעהערט, אָבער אַצונד די שטײגער פֿון די באַשאַפֿן
אין דער וועלט וואָס איז געמאכט זענען פאַרדאָרבן דורך אַ שטענדיק זוימען, און דורך אַ
די געזעץ וואָס איז ניט געזוכט, באַפרייַען זיך.
/9:20 און איך האָב באַטראַכט די װעלט, ערשט עס איז געװען אַ סכּנה פֿון װעגן דער
מכשירים וואָס זענען געקומען אין עס.
/9:21 און איך האָב געזען, און איך האָב עס זײער אָפּגעהיט, און איך האָב מיר געהיט אַ װײַנטרויב פֿון דעם
קנויל, און אַ פאַבריק פון אַ גרויס מענטשן.
/9:22 זאָל דענצמאָל אומקומען דער המון װאָס איז געבאָרן געװאָרן אומזיסט; און לאָזן מיין ווייַנטרויב
היט אייך, און מיין געוויקס; װאָרום מיט גרױס מיאוס האָב איך עס געמאַכט.
/9:23 אָבער, אױב דו װעסט אױפֿהערן נאָך זיבן טעג, אָבער זאָלסט
נישט שנעל אין זיי,
/9:24 אָבער גײ אין אַ פֿעלד פֿון בלומען, װוּ קײן הױז איז ניט געבױט, און עסט נאָר
די בלומען פון פעלד; פאַרזוכט ניט קיין פלייש, טרינקען קיין ווייַן, אָבער עסן בלומען
נאר ;)
/9:25 און תּמיד דאַוונען צום העכסטן, און איך װעל קומען און רעדן מיט
דיר.
/9:26 און איך בין געגאַנגען אין דעם פֿעלד װאָס מע רופֿט אַרדת, אַזױ װי ער
האָט מיך באַפֿױלן; און איך בין דאָרטן געזעסן צװישן די בלומען, און האָב געגעסן פֿון די
קרײַטעכץ פֿון פֿעלד, און דאָס פֿלײש פֿון יענעם האָט מיך זאַט.
/9:27 נאָך זיבן טעג בין איך געזעסן אױפֿן גראָז, און מײַן האַרץ איז געװען צערודערט אין מיר.
ווי פריער:
/9:28 און איך האָב געעפֿנט מײַן מױל, און איך האָב אָנגעהױבן רעדן פֿאַרן אייבערשטן, און איך האָב געזאָגט:
/9:29 גאָט, דו װאָס האָט זיך אונדז באַװיזן, ביסט באַװיזן געװאָרן אונדזערע
אבות אין דער מדבר, אין אַן אָרט וואו קיינער טרעט נישט, אין אַן עקרה
אָרט, װען זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם.
/9:30 און דו האָסט גערעדט, אַזױ צו זאָגן: הערט צו מיר, ישׂראל; און מײַנע רייד, דו זאָמען
פון יעקב.
/9:31 װאָרום זע, איך זײַ מײַן תּוֹרה אין אײַך, און זי װעט ברענגען פֿרוכט אין אײַך, און
איר זאָלט אין אים כּבֿוד זײַן אױף אײביק.
/9:32 אָבער אונדזערע עלטערן, װאָס האָבן אָנגענומען די תּוֹרה, האָבן זי ניט געהיט און ניט געהיט
און כאָטש די פֿרוכט פֿון דײַן תּוֹרה איז ניט אומגעקומען, און ניט אומגעקומען
קען עס, ווארים עס איז געווען דיין;
/9:33 אָבער די װאָס האָבן עס צוגענומען, זײַנען אומגעקומען, װײַל זײ האָבן ניט געהיט די זאַך װאָס
איז אין זיי געזעםן געווארן.
/9:34 און זע, עס איז אַ מנהג, אַז די ערד האָט באַקומען זאָמען, אָדער דער ים
אַ שיף, אָדער אַ כּלי, פלייש אָדער טרינקען, וואָס איז אומגעקומען אין וואָס
עס איז געזעסן אָדער וואַרפן אין,
/9:35 אויך דאָס, װאָס איז געזעםן, אָדער אַרײַנגעװאָרפֿן, אָדער באַקומען, טוט דאָס
אומקומען, און בלײַבט ניט בײַ אונדז, אָבער בײַ אונדז איז דאָס ניט געשען.
/9:36 װאָרום מיר, װאָס האָבן אָנגענומען די תּוֹרה, זײַנען אומגעקומען דורך זינד, און אױך אונדזער האַרץ
וואס האט עס באקומען
/9:37 אָבער די תּוֹרה גײט ניט אונטער, נאָר בלײַבט אין זײַן שטאַרקײט.
/9:38 און אַז איך האָב דאָס געזאָגט אין מײַן האַרצן, האָב איך זיך אומגעקערט מיט מײַנע אױגן.
און פֿון דער רעכטער זײַט האָב איך געזען אַ פֿרױ, ערשט זי האָט געװײנט און געװײנט
מיט אַ הויך קול, און איז געווען פיל טרויעריק אין האַרץ, און איר קליידער זענען געווען
צעריסן, און זי האָט געהאַט אַש אױפֿן קאָפּ.
/9:39 און איך לאָז אַװעק מײַנע מחשבות װאָס איך בין אין, און איך האָב מיך אומגעקערט צו איר.
/9:40 און האָט צו איר געזאָגט: פֿאַר װאָס װײםסטו? פארוואס ביסטו אזוי טרויעריג?
דיין מיינונג?
/9:41 און זי האָט צו מיר געזאָגט: האַר, לאָז מיך אַלײן, איך זאָל מיך װײנען
לייג צו מיין צער, ווארים איך בין זייער צער אין מיין מיינונג, און זייער געבראכט
נידעריק.
/9:42 און איך האָב צו איר געזאָגט: װאָס איז דיר? זאג מיר.
/9:43 האָט זי צו מיר געזאָגט: איך בין דײַן קנעכט געװען אומפרוכפּערדיק, און איך האָב ניט געהאַט קײן קינד.
כאָטש איך האָב געהאט אַ מאַן דרײַסיק יאָר,
/9:44 און אין יענע דרײַסיק יאָר האָב איך גאָרניט געטאָן טאָג און נאַכט, און יעדע שעה,
אָבער מאַכן מיין, תפילה צו די העכסטן.
/9:45 נאָך דרײַסיק יאָר נאָך דרײַסיק יאָר האָט מיך גאָט צוגעהערט דײַן דינסט, האָט געקוקט אױף מײַן צאָרן,
האָט באַטראַכט מײַן צרה, און האָט מיר געגעבן אַ זון, און איך האָב זיך זײער געפֿרײט פֿון אים
איז אױך געװען מײַן מאַן, און אַלע מײַנע שכנים, און מיר האָבן געגעבן גרױס כּבֿוד
צו דעם אלמעכטיקער.
/9:46 און איך האָב אים געשפּײַזט מיט אַ גרױס צער.
/9:47 און אַז ער איז אױפֿגעװאַקסן, און איז געקומען צו דער צײַט ער זאָל האָבן אַ װײַב, האָב איך
געמאכט א סעודה.
