2 עסדראס
/6:1 און ער האָט צו מיר געזאָגט: אין אָנהייב, װען די ערד איז געשאַפֿן געװאָרן, פריער
די געמארקן פון דער וועלט זענען געשטאנען, אדער אלץ די ווינטן האבן געבלאזן,
/6:2 איידער עס האָט געדונער און ליכטיק, אָדער שטענדיק די יסודות פון גן עדן
זענען געלעגן,
/6:3 אײדער מען האָט געזען די שײנע בלומען, אָדער אײדער די באַװעגלעכע כּוחות
געגרינדעט, איידער די אומצאָליקע פאלק פון מלאכים זענען אלנגעזאמלט
צוזאַמען,
/6:4 אָדער אײביק האָבן זיך אױפֿגעהױבן די הײכן פֿון הימל, פֿאַר די מאָס פֿון
די הימלען האָבן געהייסן, אָדער די קוימען אין ציון זענען געווען הייס,
/6:5 און אַמאָל האָט מען געזוכט די הײַנטיקע יאָרן, און די המצאות
די וואָס איצט זינד זענען פארקערט, איידער זיי זענען געחתמעט וואָס האָבן
אלנגעזאמלט אמונה פֿאַר אַ אוצר:
/6:6 דענצמאָל האָב איך די דאָזיקע זאַכן באַטראַכט, און אַלע זײַנען געװאָרן דורך מיר
אַליין און דורך קיין אַנדערן; אויך דורך מיר וועלן זיי פֿאַרענדיקט ווערן, און דורך
קיין אַנדערער.
/6:7 און איך האָב געענטפֿערט, און איך האָב געזאָגט: װאָס װעט זײַן די צעשיידונג פֿון דעם?
מאל? אָדער ווען וועט זיין דער סוף פון דער ערשטער, און דער אָנהייב פון אים
אַז נאָך?
/6:8 און ער האָט צו מיר געזאָגט: פֿון אבֿרהמען ביז יצחק, װען יעקב און עֵשָׂו זײַנען געװען
פֿון אים איז געבוירן געוואָרן, האָט יעקבס האַנט ערשט געהאַלטן דעם פּיאַטע פֿון עֵשָׂו.
/6:9 װאָרום עֵשָׂו איז דער עק פֿון דער װעלט, און יעקב איז דער אָנהייב פֿון איר
פאָלגט.
/6:10 די האַנט פֿון מענטשן איז צווישן די פּיאַטע און דער האַנט;
עזרת, פרעג נישט.
/6:11 האָב איך דען געענטפֿערט און געזאָגט: גאָט, דער הערשער, אױב איך האָב געפֿונען
חסד אין דיין אויגן,
/6:12 איך בעט דיך, װײַז דײַן קנעכט דעם סוף פֿון דײַנע צײכנס, פֿון װאָס דו ביסט.
האָט מיר געוויזן אַ טייל די לעצטע נאַכט.
/6:13 האָט ער געענטפֿערט, און צו מיר געזאָגט: שטײ אױף אױף דײַנע פֿיס, און הערט אַ
גוואַלדיק געזונט קול.
/6:14 און עס װעט זײַן װי אַ גרױסע באַװעגונג; אָבער דער אָרט ווו דו
דער שטײן זאָל ניט באַװעגט װערן.
/6:15 און דעריבער, װען עס רעדט, זאָלט איר ניט מורא האָבן, װאָרום דאָס װאָרט איז פֿון דעם
סוף, און דער יסוד פון דער ערד איז פארשטאנען.
/6:16 און פֿאַר װאָס? מחמת די רייד פון די דאָזיקע זאַכן ציטערט און ווערט געציטערט
עס ווייסט אַז דער סוף פון די זאכן מוזן ווערן געביטן.
/6:17 און עס איז געװען, אַז איך האָב דאָס געהערט, בין איך אױפֿגעשטאַנען אױף מײַנע פֿיס, און
האָט צוגעהערט, און ערשט אַ קָול האָט גערעדט, און דער קָול פֿון
עס איז געווען ווי דער געזונט פון פיל וואסערן.
/6:18 און ער האָט געזאָגט: זע, די טעג קומען, אַז איך װעל אָנהײבן דערנענטערן, און
צו באזוכן די וואס וואוינען אויף דער ערד,
/6:19 און ער װעט אָנהײבן צו פֿרעגן פֿון זײ, װאָס זײ האָבן שאַטן
אומגערעכט מיט זייער אומגערעכטיקייט, און ווען די צרות פון ציון
וועט מקוים ווערן;
/6:20 און אַז די װעלט, װאָס װעט אָנהײבן פֿאַרשװינדן, װעט פֿאַרענדיקט װערן,
דענצמאָל װעל איך װײַזן די דאָזיקע סימנים: די ביכער זאָלן געעפֿנט װערן פֿאַר דעם
הימל, און זיי וועלן זען אַלע צוזאַמען.
/6:21 און די קינדער פֿון יאָר אַלט זאָלן רעדן מיט זײערע קָול, די װײַבער
מיט קינד זאָל ברענגען אַרויס פרייד קינדער פון דרייַ אָדער פיר חדשים
אַלט, און זיי וועלן לעבן, און זיין אויפגעשטאנען.
/6:22 און פּלוצעם װעלן זיך באַװײַזן די פֿאַרזײטע ערטער אומגעזױט, די פֿולע שפּאַצירן
וועט פּלוצלינג געפונען ליידיק:
/6:23 און דער שוֹפֿר װעט געבן אַ קָול, װאָס יעדער הערט, זײ
וועט פּלוצעם מורא האָבן.
/6:24 אין יענער צײַט װעלן פֿרײַנט מלחמה האַלטן אײנער קעגן אַנדערן װי פֿײַנט, און
די ערד וועט שטיין אין מורא מיט די וואָס וווינען אין איר, די קוואלן
פון די קוואלן וועלן שטיין שטיל, און אין דריי שעה וועלן זיי ניט
לויפן.
/6:25 װער עס בלײַבט פֿון אַלע די דאָזיקע װאָס איך האָב דיר געזאָגט, זאָל אַנטלױפֿן,
און זען מיין ישועה, און דעם סוף פון דיין וועלט.
/6:26 און די מענער װאָס װערן אױפֿגענומען, װעלן עס זען, װאָס האָבן ניט פֿאַרזוכט דעם טױט
פֿון זײער געבורט, און דאָס האַרץ פֿון די באַװױנער װעט זיך פֿאַרענדערט װערן, און
פארוואנדלט אין אן אנדער טייַטש.
/6:27 װאָרום דאָס בײז װעט אױסגעלײגט װערן, און אָפּנאַר װעט אױסגעלאָשן װערן.
/6:28 און אמונה, זי וועט בליען, די פֿאַרדאָרבונג וועט באַקומען, און די
דער אמת, וואָס איז געווען אַזוי לאַנג אָן פרוכט, וועט זיין דערקלערט.
/6:29 און אַז ער האָט גערעדט מיט מיר, ערשט איך האָב געזען ביסלעכװײַז און ביסלעכװײַז
אים פאַר וועמען איך בין געשטאַנען.
/6:30 און די דאָזיקע װערטער האָט ער צו מיר געזאָגט; איך בין געקומען דיר צו ווייַזן די צייט פון דער
נאַכט צו קומען.
/6:31 אױב דו װעסט נאָך מער דאַוונען, און װידער פֿאַסטן זיבן טעג, װעל איך דיר זאָגן
גרעםערע זאַכן ביי טאָג ווי איך האָב געהערט.
/6:32 װאָרום דײַן קָול װערט געהערט פֿאַרן העכסטן, װאָרום דער גוואַלדיק האָט געזען
דײַן גערעכטיקײט האָט ער אױך געזען דײַן ריינקײט װאָס דו האָסט
געהאט זינט דיין יוגנט.
/6:33 און דערפֿאַר האָט ער מיך געשיקט דיר צו זאָגן די דאָזיקע אַלע זאַכן, און צו זאָגן
צו דיר, טרייסט זיך גוט, און זאָלסט ניט מורא האָבן
/6:34 און זאָלסט ניט צואײַלן מיט די פֿאַרגאַנגענע צײַטן, צו טראַכטן נישטיקע, דאָס
דו זאלסט נישט ייַלן פון די לעצטע מאל.
/6:35 און עס איז געװען נאָך דעם, האָב איך װידער געװײנט, און איך האָב געפֿאַסט זיבן טעג
אַזױ, כּדי איך זאָל מקיים זײַן די דרײַ װאָכן װאָס ער האָט מיר געזאָגט.
/6:36 און אין דער אַכטער נאַכט איז מײַן האַרץ װידער צעבראָכן געװאָרן אין מיר, און איך האָב אָנגעהױבן
צו רעדן פארן אייבערשטן.
/6:37 װאָרום מײַן גײַסט איז שטאַרק אָנגעצונדן געװאָרן, און מײַן זעל איז געװען אין נויט.
/6:38 און איך האָב געזאָגט: גאָט, דו האָסט גערעדט פֿון אָנהײב פֿון דער באַשעפֿעניש.
אַפֿילו דער ערשטער טאָג, און געזאגט אַזוי; זאל הימל און ערד ווערן געמאכט; און
דיין וואָרט איז געווען אַ גאַנץ אַרבעט.
/6:39 און דעמאָלט איז געװען דער גײַסט, און פֿינצטערניש און שטילקײט איז געװען פֿון אַלע זײַטן;
דער קָול פֿון אַ מענטשנס קָול איז נאָך ניט געשטאַנען.
/6:40 דענצמאָל האָסטו באַפֿױלן אַ ליכטיקן ליכט אַרױסצוגײן פֿון דײַנע אוצרות, אַז
דייַן ווערק קען זיך באַווייזן.
/6:41 אױפֿן צװײטן טאָג האָסטו געמאַכט דעם גײַסט פֿון דעם אױסשפּרײט, און
האָט אים באַפֿױלן זיך צעטיילן, און צו מאַכן אַ חילוק צװישן דעם
װאַסער, כּדי אײנער זאָל אַרױפֿגײן, און דער אַנדערער זאָל בלײַבן אונטן.
/6:42 אױפֿן דריטן טאָג האָסטו באַפֿױלן די װאַסער צו זאַמלען
אין זיבעטן טייל פֿון דער ערד: זעקס קלעפּ האָסטו פֿאַרטריקנט און געהיט
זיי, צו די כוונה אַז פון די עטלעכע זענען געפלאנצט פון גאָט און געאַרבעט
זאל דיר דינען.
/6:43 װאָרום אַזױ װי דײַן װאָרט איז אַרױסגעגאַנגען, איז די אַרבעט געמאַכט געװאָרן.
/6:44 װאָרום תיכף איז געװען גרױסע און אומצאָליקע פֿרוכט, און פֿיל און
דייווערס פּלעזשערז פֿאַר די טעם, און בלומען פון אַנטשיינדזשד קאָלירן, און
ריחות פון ווונדערלעך שמעקן: און דאָס איז געשען אויף דעם דריטן טאָג.
/6:45 אױפֿן פֿערטן טאָג האָסטו באַפֿױלן די זון זאָל שײַנען, און די
לבנה געבן איר ליכט, און די שטערן זאָל זיין אין סדר:
/6:46 און ער האָט זײ באַפֿױלן צו דינען דעם מענטשן װאָס מע זאָל מאַכן.
/6:47 אױפֿן פֿינפֿטן טאָג האָסטו געזאָגט צו דעם זיבעטן טייל, װוּ די װאַסערן.
זענען אלנגעזאמלט געווארן אז עס זאל ארויסברענגען לעבעדיקע באשעפענישן, עופות און
פֿיש: און אַזױ איז געװען.
/6:48 װאָרום דאָס שטומע װאַסער און אָן לעבן האָט געבאָרן לעבעדיקע זאַכן בײַם
געבאָט פון גאָט, כּדי אַלע מענטשן זאָלן לויבן אייערע וואונדער.
/6:49 דענצמאָל האָסטו באַשטעלט צװײ לעבעדיקע באַשעפֿענישן, דעם װאָס דו האָסט גערופֿן
חנוך, און דער אַנדערער לויתן;
/6:50 און אײנער פֿון דעם אַנדערן האָט ער אָפּגעזונדערט, צום זיבעטן טייל, דאָס איז,
װוּ דאָס װאַסער האָט זיך אײַנגעזאַמלט, קאָן זײ בײדע ניט האַלטן.
/6:51 האָסטו געגעבן חנוך אײן חלק, װאָס איז פֿאַרטריקנט געװאָרן אױפֿן דריטן טאָג, דאָס
ער זאָל זיצן אין דעם זעלבן טייל, אין וואָס עס זענען טויזנט בערג:
/6:52 און דעם זיבעטן טײל האָסטו געגעבן, דאָס פֿײַכט; און
האָסט אים געהיט צו ווערן פאַרצערט פון וועמען דו ווילסט און ווען.
/6:53 אױפֿן זעקסטן טאָג האָסטו געבאָט דער ערד, דאָס פֿריִער
דיך זאָל ער ברענגען בהמות, בהמות און קריכן;
/6:54 און נאָך די דאָזיקע, אױך אָדָם, װאָס דו האָסט געמאַכט צו האַר איבער אַלע דײַנע באַשעפֿענישן;
פֿון אים קומען מיר אַלע, און אױך דאָס פֿאָלק װאָס דו האָסט אױסדערװײלט.
/6:55 דאָס אַלץ האָב איך גערעדט פֿאַר דיר, גאָט, װײַל דו האָסט געמאַכט
וועלט פֿאַר אונדזער סייקס
/6:56 און דאָס אַנדערע פֿאָלק װאָס זײַנען אױך געקומען פֿון אָדָם, אַזױ האָסטו געזאָגט
זיי זענען גאָרנישט, אָבער זיי ווי צו שפּייַען, און האָבן געגליכן די
אַ סך פֿון זײ ביז אַ טראָפּן װאָס פֿאַלט פֿון אַ כּלי.
/6:57 און אַצונד, גאָט, זע, די דאָזיקע פֿעלקער װאָס זײַנען געװען אײביק גערעכנט פֿאַר
גאָרנישט, האָבן אָנגעהויבן זײַן האַרן איבער אונדז, און אונדז פֿאַרצערן.
/6:58 אָבער מיר דײַן פֿאָלק װאָס דו האָסט גערופֿן דײַן בכָור, דײַן אײנציקער
געבוירן, און דיין ליבהאָבער ליבהאָבער זענען געגעבן אין זייער הענט.
6:59 אויב די וועלט איז איצט געמאכט פֿאַר אונדזער צוליב, וואָס טאָן מיר ניט פאַרמאָגן אַ?
ירושה מיט דער וועלט? ווי לאנג וועט דאס דויערן?
