2 עסדראס
/5:1 אָבער װי עס קומען די סימנים, זע, די טעג װעלן קומען
די וואָס וואוינען אויף דער ערד וועלן גענומען ווערן אין אַ גרויס נומער, און די
וועג פון אמת וועט זיין פאַרבאָרגן, און די ערד וועט זיין ומפרוכפּערדיק פון אמונה.
/5:2 אָבער די זינד װעט זיך פֿאַרמערן איבער דעם װאָס דו זעט איצט, אָדער דאָס
דו האסט שוין לאנג געהערט.
/5:3 און דאָס לאַנד װאָס דו האָסט אַצונד געזען אַ װאָרצל, װעסטו זען פֿאַרװיסט.
פּלוצלינג.
/5:4 אָבער אַז דער אייבערשטער װעט דיר געבן לעבן, װעסטו זען נאָך דעם דריטן
שופר אַז די זון וועט פּלוצלינג ווידער שייַנען אין דער נאַכט, און די
לבנה דריי מאָל אין דעם טאָג:
/5:5 און בלוט װעט אַרױספֿאַלן פֿון האָלץ, און דער שטײן װעט געבן זײַן קָול.
און דאָס פֿאָלק װעט דערשראָקן װערן.
/5:6 און אַפילו ער װעט הערשן, װאָס זײ זוכן ניט אױף די װאָס װױנען אױף דעם
ערד, און די פֿױגלען װעלן אינאײנעם נעמען זײער אַנטלױף;
/5:7 און דער ים פֿון סדום װעט אַרױסרײַסן פֿיש, און מאַכן אַ רעש אין דעם
נאַכט, וואָס פילע האָבן ניט געקענט: אָבער זיי אַלע וועלן הערן דעם קָול
דערפון.
/5:8 אױך אין פֿיל ערטער װעט זײַן אַ צעמישונג, און דאָס פֿײַער װעט זײַן
אפט ארויסגעשיקט, און די ווילדע בהמות וועלן טוישן זייערע ערטער, און
מענסטרואַל פרויען וועט ברענגען אַרויס מאָנסטערס:
/5:9 און זאַלץ װאַסער װעט געפֿונען װערן אין זיסן, און אַלע פֿרײַנט װעלן
צעשטערן איינער דעם אנדערן; דענצמאָל װעט זיך באַהאַלטן, און פֿאַרשטאַנד
צוריקציען זיך אין זיין סוד קאַמער,
/5:10 און מען װעט געזוכט װערן פֿון פילע, און נאָך ניט געפֿונען װערן;
אומגערעכטיקייט און אומגערעכטיקייט זאָלן זיך מערן אויף דער ערד.
/5:11 אױך אײן לאַנד װעט פֿרעגן דעם אַנדערן, און זאָגן: איז גערעכטיקײט װאָס מאַכט אַ
מענטש צדיק דורכגעגאנגען דורך דיר? און עס וועט זאָגן: ניין.
/5:12 אין דער צײַט װעלן מענטשן האָפֿן, אָבער גאָרנישט קריגן;
אָבער זײערע װעגן װעלן ניט באַגליקן.
/5:13 דיר צו װײַזן אַזעלכע צײכענונגען האָב איך לױט; און אויב דו וועסט ווידער דאַוונען, און
װײנט װי איצט, און פאסט אפילו טעג, װעסט הערן נאך גרעםערע זאכן.
/5:14 און איך בין אױפֿגעשטאַנען, און אַ גרױסע שרעק איז דורכגעגאַנגען מײַן גאַנצן לײַב, און
מיין מיינונג איז געווען דערשראקן, אז עס איז פארשוואונדן געווארן.
/5:15 און דער מלאך װאָס איז געקומען צו רעדן מיט מיר האָט מיך געהאַלטן, און מיך געטרייסט, און
שטעל מיך אױף אױף מײַנע פֿיס.
/5:16 און אין דער צװײטער נאַכט איז עס געװען, שַלַתיאֵל דער הױפּטמאַן פֿון
דאָס פֿאָלק איז געקומען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: װוּ ביסטו געװען? און וואָס איז דיין
פּנים אַזוי שווער?
/5:17 װײסט דו ניט, אַז ישׂראל איז איבערגעגעבן צו דיר אין זײער לאַנד
געפֿאַנגענשאַפֿט?
/5:18 דענצמאָל שטײט אױף, און עסט ברױט, און לאָז אונדז ניט פֿאַרלאָזן, אַזױ װי דער פּאַסטעך װאָס פֿאַרלאָזט.
זיין שאָף אין די הענט פון גרויזאַם וועלף.
/5:19 האָב איך צו אים געזאָגט: גײ פֿון מיר, און קום ניט צו מיר. און ער
האָט געהערט וואָס איך האָב געזאָגט, און איז געגאַנגען פון מיר.
/5:20 און איך האָב געפֿאַסט זיבן טעג, טרויעריק און געװײן, אַזױ װי אוריאל דער
האָט מיר אַ מלאך באַפוילן.
/5:21 און נאָך זיבן טעג אַזױ איז געװען, אַז די מחשבות פֿון מײַן האַרצן זײַנען געװען זײער
ווידער שווער צו מיר,
/5:22 און מײַן זעל האָט זיך אומגעקערט דעם גײַסט פֿון פֿאַרשטאַנד, און איך האָב אָנגעהױבן רעדן
מיט דעם העכסטן ווידער,
/5:23 און ער האָט געזאָגט: גאָט, װאָס הערשט, פֿון יעטװעדער האָלץ פֿון דער ערד און פֿון דער ערד
אַלע אירע בײמער, האָסט דיר אױסדערװײלט אײן װײַנשטאָק.
/5:24 און פֿון אַלע לענדער פֿון דער גאַנצער װעלט האָסטו דיר אױסדערװײלט אײן גרוב
פון אַלע אירע בלומען, איין ליליע:
/5:25 און פֿון אַלע טיפֿענישן פֿון ים האָסטו דיך אָנגעפֿילט אײן טײַך;
אַלע געבויטע שטעט האָסטו דיר געהייליקט ציון.
/5:26 און פֿון אַלע פֿױגלען װאָס זײַנען באַשאַפֿן געװאָרן, האָסטו דיר גערופֿן אײן טױב;
פֿון אַלע רינדער װאָס װערט געמאַכט, האָסטו דיר צוגעשטעלט אײן שאָף;
/5:27 און צװישן דעם גאַנצן המון פֿאָלק האָסטו דיר געקריגן אײן פֿאָלק;
און צו דעם דאָזיקן פֿאָלק, װאָס דו האָסט ליב געהאַט, האָסטו געגעבן אַ תּוֹרה
באוויליקט פון אַלע.
/5:28 און אַצונד, גאָט, װאָס האָסטו איבערגעגעבן דאָס דאָזיקע פֿאָלק צו פֿיל? און
אויף אײן שורש האסטו אנגעגרײט אנדערע, און פארװאם האסטו צעשפרײט
דיין איינציק פֿאָלק צווישן פילע?
/5:29 און די װאָס האָבן געזאָגט דײַנע הבטחות, און האָבן ניט געגלױבט דײַנע בונדן,
האב ן ז ײ צעטראטן .
/5:30 אױב דו האָסט אַזױ פֿײַנט דײַן פֿאָלק, זאָלסטו זײ באַשטראָפֿן.
מיט דיינע אייגענע הענט.
/5:31 און אַז איך האָב גערעדט די דאָזיקע װערטער, איז דער מלאך װאָס איז געקומען צו מיר די נאַכט
פריער איז געשיקט צו מיר,
/5:32 און ער האָט צו מיר געזאָגט: הערט צו מיר, און איך װעל דיך לערנען; הערן צו די
דאָס װאָס איך זאָג, און איך װעל דיר זאָגן מער.
/5:33 און איך האָב געזאָגט: רעד, מײַן האַר. האָט ער צו מיר געזאָגט: דו ביסט װײטיק
צערודערט אין זינען צוליב ישראל: האסט ליב אז מענטשן בעסער ווי
ער וואס האט זיי געמאכט?
/5:34 און איך האָב געזאָגט: נײן, גאָט, נאָר פֿון זײער טרויער האָב איך גערעדט, פֿון װעגן פּײַן אין מײַנע רערן.
מיר יעדער שעה, בשעת איך אַרבעט צו באַגרייַפן דעם וועג פון די העכסטן,
און צו זוכן אַ טייל פון זיין משפט.
/5:35 און ער האָט צו מיר געזאָגט: דו קענסט ניט. און איך האָב געזאָגט: פֿאַר װאָס, גאָט?
צו וואָס בין איך דעמאָלט געבוירן געוואָרן? אָדער וואָס איז געווען ניט מיין מוטער \'ס טראכט דעמאלט מיין
גרוב, כּדי איך זאָל ניט זען די צרות פֿון יעקבֿ, און די
אַ שווערע מי פֿון ישׂראל?
/5:36 און ער האָט צו מיר געזאָגט: צײל מיר דאָס װאָס איז נאָך ניט געקומען, זאַמלט
מי ך צוזאמע ן ד י שמעק , װא ס זײנע ן צעשפרײ ט אי ן אויסלאנד , מאכ ט מי ר ד י בלומען
גרין ווידער וואָס זענען פאַרדאַרט,
/5:37 עפֿנט מיר די פֿאַרמאַכטע ערטער, און ברענג מיר אַרױס די װינטן װאָס אַרײַן
זיי זענען פארשלאסן, ווייַז מיר דעם בילד פון אַ קול, און איך וועל דערקלערן
צו דיר די זאַך וואָס דו מיינסט צו וויסן.
/5:38 און איך האָב געזאָגט: גאָט, דער הערשער, װאָס קען דאָס װיסן, נאָר ער
וואָס האָט ניט זיין וואוינונג מיט מענטשן?
/5:39 איך בין אומקלוג, װי אַזױ זאָל איך רעדן װעגן דעם?
פרעגסטו מיך?
/5:40 האָט ער צו מיר געזאָגט: אַזױ װי דו קענסט ניט טאָן פֿון די דאָזיקע זאַכן, װאָס איך
האָבן גערעדט פון, אויך אַזוי קענען איר ניט געפֿינען מיין משפט, אָדער אין די
סוף די ליבע וואָס איך האָבן צוגעזאגט צו מיין מענטשן.
/5:41 און איך האָב געזאָגט: זע, גאָט, נאָך ביסטו נאָנט צו די געהיטן.
ביז צום סוף: און װאָס זאָלן זײ טאָן װאָס זײַנען געװען פֿאַר מיר, אָדער מיר
דאָס איז איצט, אָדער די וואָס וועלן קומען נאָך אונדז?
/5:42 און ער האָט צו מיר געזאָגט: איך װעל פֿאַרגלײַכן מײַן משפּט מיט אַ רינג, אַזױ װי דאָרטן.
איז נישטא קיין שלאסקייט פון די לעצטע, אזוי איז נישטא קיין שנעלקייט פון די ערשטע.
/5:43 און איך האָב געענטפֿערט און געזאָגט: האָסטו ניט געקענט מאַכן די װאָס זײַנען געװען
געמאכט, און זיין איצט, און וואָס זענען צו קומען, אין אַמאָל; אַז דו זאלסט קענען
װײַז דײַן משפּט אַלץ גיכער?
/5:44 האָט ער מיר געענטפֿערט, און געזאָגט: די באַשעפֿעניש טאָר זיך ניט איילן איבער דעם
מאכער; און די וועלט זאל זיי ניט האַלטן אין אַמאָל וואָס וועט זיין באשאפן
דערין.
/5:45 און איך האָב געזאָגט: אַזױ װי דו האָסט געזאָגט צו דײַן קנעכט, אַז דו װאָס גיבסט.
לעבן צו אַלע, האָבן געגעבן לעבן אין אַמאָל צו די באַשעפעניש וואָס איר האָט
באשאפן, און די באַשעפעניש האָט עס געטראָגן; אַזוי קען זי זיי איצט אויך טראָגן
אַז איצט זיין פאָרשטעלן אין אַמאָל.
/5:46 און ער האָט צו מיר געזאָגט: בעט דעם בױך פֿון אַ פֿרױ, און זאָג צו איר: אױב דו ביסט.
ברענגט ארויס קינדער, פארוואס טוסטו עס נישט צוזאמען, נאר איינס נאך?
אן אנדער? דאַוונען איר דעריבער צו ברענגען אַרויס צען קינדער אין אַמאָל.
/5:47 און איך האָב געזאָגט: זי קען ניט, נאָר זי דאַרף עס טאָן אין דער װײַטן פֿון צײַט.
/5:48 האָט ער צו מיר געזאָגט: אַזױ האָב איך געגעבן דעם לײַב פֿון דער ערד
די וואָס ווערן געזעםן אין איר אין זייער צייט.
/5:49 װאָרום אַזױ װי אַ קינד טאָר ניט אַרױסברענגען דאָס װאָס געהערט
די אַלטע, אַזוי האָב איך אַוועקגענומען די וועלט וואָס איך האָב באַשאַפֿן.
/5:50 און איך האָב געפֿרעגט, און איך האָב געזאָגט: אַז דו האָסט מיר אַצונד געגעבן דעם װעג, װעל איך
גײ צו רעדן פֿאַר דיר: פֿאַר אונדזער מוטער, װאָס דו האָסט מיר דערצײלט
אַז זי איז יונג, נינט איצט צו עלטער.
/5:51 האָט ער מיר געענטפֿערט, און געזאָגט: בעט אַ פֿרױ װאָס געבערט קינדער, און זי
זאָל דיר זאָגן.
/5:52 זאָג צו איר: פֿאַר װאָס זײַנען צו די װאָס דו האָסט אַצונד אַרױסגעבראַכט.
ווי די וואָס זענען געווען פריער, אָבער ווייניקער פון גרייס?
/5:53 און זי װעט דיר ענטפֿערן: געבאָרן װערן אין דער שטאַרקײט
יוגנט איז פון איין מאָדע, און די וואס זענען געבוירן אין דער צייט פון עלטער,
ווען די טראכט דורכפאַל, זענען אַנדערש.
/5:54 זאָלסטו אױך באַטראַכטן, װי איר זײַט קלענער פֿון װוּקס פֿון יענע
וואס זענען געווען פאר דיר.
/5:55 און אַזױ זײַנען די װאָס קומען נאָך אײַך, ווייניקער פֿון אײַך, װי די באַשעפֿענישן װאָס
יעצט הייבט מען אן צו ווערן אלט, און זענען אריבערגעגאנגען איבער דער כוח פון יוגנט.
/5:56 האָב איך געזאָגט: גאָט, איך בעט דיך, אױב איך האָב געפֿונען חן אין דײַנע אױגן,
װײַז דײַן קנעכט פֿון װעמען דו װעסט באַזוכן דײַן באַשעפֿעניש.
